Dagblaðið Vísir - DV - 03.06.2008, Blaðsíða 19

DV Umræða
ÞRIÐJUDAGUR 3. JÚN( 2008 19
----------------------
MYNDIN
Færðist úr stað Listaverkið Atlantis hefur nú verið í Reykjavfkurtjörn í tvær vikur og heillar enn gesti og gangandi. Verkið er eftirTea Makipaa og
Halldór Úlfarsson og er hluti af Listahátíð. Húsið hefur þó verið fært úr stað og liggur nú við Ráðhúsið en ekki við brúna á Skothúsvegi eins og það var
upphaflega. DV-mynd Asgeir
lOSREQ LAN
pouct'
1 Lögreglukonan Linda Björk
T Ólafsdóttir fær plúsinn. Hún
bjargaði lifi manns í Grindavík
sem hafði sofnað út frá matseld
og braust Linda i gegnum reykhaf
til að bjarga honum.
SPURNINGIN
ERSIGURINN SÆTUR?
„Sigurinn verður varla sætari. Maður
getur hreinlega ekki beðið eftir því að
komast til Peking," segir varnarjaxlinn
og landsliðsmaðurinnVignir
Svavarsson eftir stórkostlegan sigur
(slendinga á Svíþjóð I handbolta.
Landsliðið mun því fara til Peking og
keppa á Ólympíuleikunum.
Góðmennska okkar
Ekki nægir til árangurs að maður
ákveði sjálfur hvað sé öðrum fyrir
bestu heldur þurfa væntanlegir þigg-
jendur að vera honum sammála. Þar
hefst vandamálið. Enda er misjafnt
hvað fólki finnst í þannig málum,
hvað þá þjóðum með ólíkar tung-
ur, siði og trúarbrögð. Stundum er
því erlend aðstoð eins og þegar full-
orðnir gefa börnum gjafir. í staðinn
fyrir gleði yfir gjafmildinni fara börn-
in í fylu og hinir fullorðnu líta á hana
sem vanþakklæti. Þeir gerðu sér ekki
ljóst að val þeirra fór eftir eigin hug-
myndum og með gjöfunum glöddu
þeir fremur sig en börnin. Útkoman
var þess vegna lítið annað en leiðindi.
Um daginn barst frétt um íslenska
góðvild: nokkrum einstæðum palest-
ínskum mæðrum af Gasa hafði verið
boðið að setjast hér að í kyrrðinni. Til
frekari árangurs áttu þær að búa úti
á landi. En með þessu móti hafa þær
einungis farið úr einni einangrun í
aðra, jafnvel meiri en þeirri sem fyrir
var. Hér er töluð önnur tunga og trú-
arbrögð og siðir gerólíkir. Þetta sýn-
ir að stjórnvöld hér skilja með sam-
úðinni vanda Palestínumanna en
hafa ekki mannlega þekkingu á veru-
leika og vandamálum þeirra og Gyð-
inga. Kannski er það þægilegast fyrst
hnútur þjóðanna er óleysanlegur. Sú
sem býr á Gasa getur aldrei snúið aft-
ur til heimalandsins, því Palestína er
ekki lengur til. Núna heitir landið fs-
rael. Gyðingar geta ekki heldur unað
í friði í „sínu" landi vegna ógna frá
þeim sem áttu það áður og ættu það
enn með löglegum hætti gætu þeir
sýnt það skjalfest. Þótt gögnin séu til í
höndum réttra eigenda eru þau orðin
ar og ætdand í huganum. Petta geta
þeir varla skilið og ekki heldur hvers
vegna þeir voru reknir saklausir burt
vegna þess að þjóðir Evrópu höfðu
brotið gegn Gyðingum með ofsókn-
um og fundið þá lausn að láta pal-
estínsku þjóðina gjalda fyrir afbrot-
in. Hvar harmleikur Gyðinga hefst er
jafn erfitt að ákveða og hvar evrópsk
andúð á Aröbum og trú þeirra fær
fyrst á sig hatursfuKa mynd, en með
þetta í huga hrýs manni hugur við að
hugsa um einsemd þeirra kvenna og
bama sem íslensk góðvild vill sýna
gustuk með því að ákveða upp á eig-
in spýtur að hún sé ffiðsamleg lausn.
Fyrir hvem? Samvisku einhvers sem
fór til ísraels og Gasa og fékk að heim-
sókn lokinni ranghugmyndir í ráðu-
neyti?
Sú sem býr á Gasa get-
ur aldrei snúið aftur
til heimalandsins,
því Palestína er ekki
lengurtil.
gagnslaus, þau vísa til lands og jarða
sem hafa breytt um nafn og finnast
því hvergi á kortinu. ísraelsk stjórn-
völd vom úrræðagóð, þau nefndu
strax sveitir, bæi og þorp nýjum nöfri-
um og skipulögðu og mældu land-
ið með öðmm hætti en áður. Fyrir
bragðið em rétt palestínsk gögn engin
sönnunargögn og palestínskir bænd-
ur, nú flóttamenn, eiga bara jarðir sín-
Sandkassinn
ÉG ÁSAMT fimm þúsund öðrum
konum kíkti á
Sex and the City
um helgina.
Ákvað að bíða
ffarn á sunnu-
dagskvöld til
þess að sjá
myndina. His-
terían í kringum
myndina yrði þá
að sjálfsögðuyfirstaðin. Vá, hvað
ég hafði rangt fyrir mér.
ÞARNA var hálf Reylqavík mætt á
svæðið. Konur á öllum aldri hlupu
eins og þær ættu lífið að ieysa upp
að miðasölunni. Aldrei áðurhef
ég séð jafn margar konur á einum
stað. Þetta minnti einna helst á
risaútsölu í Bandaríkjunum þar
sem konumar gefast ekki upp
fyrr en þær fá sitt. Ég kom upp að
miðasölunni og við mér blasti miði
sem stóð á með stórum stöðum
„Uppselt"
ÞVÍLlK VONBRIGÐI. Égog vinkona
mína ákváðum að gefast ekki upp,
heldur brunuðum í Háskólabíó.
Þarvaralveg
jafn mikið af
fólki. Éghljóp
inn og spurði
uppgefin hvort
það væru enn
til miðar. „Já,"
sagði strákurinn
í miðasölunni.
Ég splæsti í tvo
miða, hljóp sfðan út úr bíóinu til
að gefa vinkonu minni tvo þumla
upp. Hún lagði bílnum og ég keypti
popp.
SALURINN var troðfullur. Það eru
mörg ár síðan að ég hef séð öll
sætin í salnum upptekin. Það voru
kannski sjö karl-
menn í salnum.
Það fór lítið fyrir
þeim. Þegar
myndin byrjaði
skildi ég ekld af
hverjuégheyrði
svona lítið, en
skvaldrið í öllum
konunum var
það hátt að THX-kerfið hreinlega
stóðst því ekki snúning. Þessari
bíóferð verður seint gleymt. Við
(allar stelpurnar í salnum) hlógum
og grétum allar á sama tíma. Það
var meira að segja klappað á viss-
um tímapunkti. Ég vissi bara ekki
að það gerðist í bíóhúsum. Þetta
var estrógenbomba af bestu gerð.
hvað er að frétta?