Smárit Hvítabandsins - 01.01.1903, Blaðsíða 1

SMÁRIT HVÍTABANDSINS I.
KrisHlegt uinburðarlyndi.
Kvöld eitt sátu tveir rnenn inni á veitingahúsi
við bjór og brennivínsdrykkju. I’að er því miður
siður alltof margra manna, i stað þess að fara hver
heim til sín.
f’eii' sátu fram á nótt og drukku mikið.
„Pú íærð víst, fyrir ferðina, Jóhann, þegar þú
kemur lieim,“ sagði annar.
„lJví þá það?1-' sagði Jóhann.
„Eg hold nefnilega að konan þín taki í lurginn
á þér af því þú ert dálitið kendur núna.*
„Eg er nú ekkert hræddur um það,“ sagði
Jóhann, „konan mín segir ekki eitt orð.“
„Jæja,* sagði Vilheim, „eg þori að veðja
krónu um að hún gjörir það nú samt.*
„Já, við skulum voðja,* sagði Jóhann.
Teir römbuðu heimleiðis, báðir voru mjög
drukknir. Vilhelm vildi gjarnati sjá viðtökurnar,
sem Jóhann fengi.
Degar þoir komu lieim til hans, varð Vilhelm
forviða, er hann sá, ;ið þar var allt i góðri röð og
reglu og konan var búin að kveikja upp undir katl*
inum.
Hvorugur mælti orð. Jóhann ráfaði að ofnin-
um, þar stóðu ilskórnir hans, hlýir og notalegir,
reiðubúnir handa honum að fara í þá; og ekki varð