Samfylking - 11.04.1936, Blaðsíða 1

Samfylking - 11.04.1936, Blaðsíða 1
f T T T T X AVARP Útgáfa þessa blaðs er hafin í samráði við mikinn fjölda verkamanna, í þeim tilgangi, að vinna að fullkominni ein- ingu og samhug í samstarfi verkalýðsins, — allrar alþýðu í landinu, til sóknar og varnar gegn sameiginlegum andstæð- ingi, auðvaldinu og þjónum þess. Við getum ekki horft á það lengur í aðgerðarleysi, að verkalýðurinn skiptist í tvo hópa, Alþýðuflokk og Kommún- istaflokk, sem stangast og togast á, til stór-skaða fyrir sam- eiginleg nauðsynjamál beggja, — sameiginleg hagsmunamál verkalýðsins í heild. Við viljum bera sáttarorð á milli þess- ara flokka, eyða þeim agnúum og misfellum, sem hafa vald- ið þessari skaðlegu sundrung og halda henni við. Fram að þessu má líta á samtök verkalýðsins sem undir- búning undir aðalbardagann, úrslitaorustuna, sem framund- an er, og sennilega miklu nær en flesta grunar. Eigum við að ganga til þeirrar orustu í tveim andstæðum fylkingum? Er sigurvonin fólgin í því? Vill nokkur verkamaður stað- hæfa það í fullri alvöru? Nei, sigurvonin — og það sem meira er — sigurviss- an — er í því fólgin, að við göngum til bardagans í einni einhuga og samtaka fylkingu. En til þess að það megi verða, gamfylklnflin er lelðln fil verblýðsylii'ráða á Islandi. Efðir Árna Ágáslsson ritara „Dagsbrúnar^. £ þurfum við nú þegar að hefjast handa og eyða þessari sundr- ung, eða öllu heldur gera fyrstu tilraun til þess. I T T T T T T T X T 4 f 4 t T 4 * 4 T T I f T I I ? T '4 4 t t t t t t t 1 1 4 t I i t um hluttöku — réttindi og skyldur — þessara aðila i hátíða- T t t -1 t t t t t t t t 4 4 4 t t X t t t «8* Flestir verkamenn líta svo á, að þessi sundrung verka- lýðsins í tvo flokka sé skaðleg. Það er iðulega viðurkennt í ræðu og riti. Og svo er karpað um það, hverjum sé um að kenna: mönnunum í Kommúnistaflokknum eða mönnunum í Alþýðuflokknum. Að okkar dómi skiptir það ekki máli, heldur hitt, hverj- ar eru orsakir sundrungarinnar og hvað gera má til þess að eyða þeim orsökum. Þar eru að vísu fyrir örðugleikar, sem ekki er þrautalaust að yfirstíga. En við erum sannfærðir um, að það má takast, ef að því er unnið með öruggum vilja og heilum hug, — ef aðalatriðið, heildarhagsmunir verkalýðs- ins, er látið sitja í fyrirrúmi fyrir aukaatriðum. 1. maí nálgast, dagurinn, sem helgaður er sameiningu verkalýðsins og sameiginlegum kröfum hans. Þessi dagur er öðrum fremur betur til þess fallinn að við notum hann til þess að sýna í verki sameiningarvilja okkar og andúð á allri sundrung verkalýðsins. Þennan dag eiga allir verkamenn að gleyma fræðilegum skoðanamun innan verklýðssamtakanna. Þennan dag eiga allir verkamenn að muna, að fylgjendur Alþýðuflokksins og fylgjendur Kommúnistaflokksins eru að langmestum hluta fátækir verkamenn og fátækar verkakon- ur, sem eiga algerlega sameiginlegra hagsmuna að gæta í daglegri baráttu sinni fyrir tilverunni. Það er hin mikla staðreynd, sem líta ber á öllu öðru framar. Þessi dagur á að vera brúin yfir það djúp, sem nú skipt- ir verkalýðnum i andstæðar sveitir. Þennan dag eiga þessar andstæðu sveitir að láta persónulegan ríg, stundarhagsmuni og fjarlæg, flokkspólitísk ágreiningsefni víkja fyrir aðkall- andi allsherjarnauðsyn. Þess vegna leggjum við áherzlu á það hér í blaðinu, að Alþýðuflokkurinn, Kommúnistaflokkurinn og öll verklýðsfé- lög í Reykjavík hafi sameiginlega kröfugöngu 1. maí. Þess vegna leggjum við til, að gert verði skriflegt samkomulag höldunum 1. maí. Til eru menn í Alþýðuflokknum, sem eru vantrúaðir á slíkt samkomulag við Kommúnista, — væna þá um óheilindi og brigðmæli. Þessir menn ættu að athuga það, að slík brigð- mæli— ef fyrir kæmu — væru verst fyrir Kommúnista sjálfa, en gætu ekkert ógagn unnið Alþýðuflokknum, heldur þvert á móti. Og það er næsta fávíslegt að ætla, að Kommúnistar mundu nota þetta tækifæri sjálfum sér til ófarnaðar. Sameining verkalýðsins 1. maí er aðeins fyrsta sporið til fullrar samvinnu. Og þó að þessari samvinnu kynni nú að Árni Ágústsson. Sú hreyfing hefir vaxið upp innan Alþýðuflokksins, sem hefir sett sér það mark að stuðla að fullkominni einingu í verkalýðssamtökunum. Þessi markvissa sameiningarhreyf- ing er sprottin af félagslegri nauðsyn. Reynslan hefir á öll- um tímum sannað það áþreifan- sigurs. í þeim löndum, þar sem ofbeldishættan af hendi yfir- stéttarinnar hefir nálgast mest, síðan yfir lauk í Þýzkalandi með valdatöku nazismans þar, hafa þeir tveir pólitísku flokks- aðilar, sem áður bárust á bana- spjótum innan verkalýðshreyf- ingarinnar, runnið að miklu leyti saman, látið af því að brýna eggjar fornrar fjand- semi og skapað sættir á milli sín. 1 þessum löndum hefir hin stéttræna félagsþróun leitt fram þær staðreyndir, að úr- slitasigur verkalýðsins verður því aðeins unninn, að hann standi samvirkur á grundvelli þeirra hagsmuna, sem hin örð- uga lífsbarátta hans markar og mótar. Þar hafa fulltrúar vinnulýðsins lært að skilja nauðsynina á því, að alþýðan standi saman. Og þeir hafa lært að leggja smámunina á hilluna fyrir nauðsyn sam- virkrar verkalýðsbaráttu. Fas- isminn, lokaráð gamallar og lega, að án sameiginlegs átaks úreltrar yfirstéttar í barátt- er aldrei hægt að þoka úr leið unni gegn verkalýðsstéttinni, fólksins þeim örðugleikum og sem tákni skapandi vors í þjóð- tálmunum, sem hefta för þess til lífinu, ógnar ekki aðeins dag- T I f f f f f f I ? ? f f f f f f f s f f I I I I' V verða hafnað af öðrumhvorum aðilanum, þá má ekki gleym- ast, að neyðin rekur þessa flokka til samvinnu, ef til vill fyrr en nokkurn mann varir. Það getur orðið skammt að bíða al- þingiskosninga, og aldrei langt. Það væri að ganga með opnum augum í beinan ósigur, ef verkalýðurinn gengi alger- lega klofinn til þeirra kosninga og léti kapp eða geðþótta nokkurra forustumanna í hvorum flokknum fyrir sig ráða meiru, en lífsþörf verkalýðsins. Alveg sama máli er að gegna um næstu bæjarstjórnar- kosningar í Reykjavík. Gangi verkalýðurinn klofinn til þeirra kosninga, á hann enga sigurvon. í nafni þess mikla fjölda verkamanna, sem sér og skilur þörf á samfylkingu verkalýðsins 1. maí í vor, skorum við á allan verkalýð þessa bæjar að taka höndum saman um það og vinna að því hlutlaust með ráðum og dáð, að þessi sam- fylking geti orðið. Við treystum því, að alþýðan — 80—90% allrar þjóðar- innar — skilji það, að eina leiðin til sigurs fyrir socialism- | ann og menninguna, eina leiðin til að vernda afkomumögu- leika og lýðfrelsi þjóðarinnar er einhuga samvinna alþýð- £ unnar. Með því einu móti geta alþýðusamtökin náð völdum ? í landinu og beitt völdunum gegn úreltum, úrræðalausum og ❖ vanmáttugum leyfum siðspilltrar yfirstéttar, hlífðarlaust. — |* Með því einu móti getur verkalýðurinn rifið upp vaxtarræt- £ ur fasistiskrar óaldar úr íslenzku þjóðlífi. X / þeirri trú kveðjum við lesendur þessa blaðs og velunn- X f 4 I f f f f ^x-:-:-:-:-:-:-:-:-:":-:-:-:-:-x-:*<-:-:-:-:“:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:”:-:-:-K,*:,,:**:-:-:-:-:*w***"‘,*‘*****:,**"*~**’*'****‘*****’******"****‘*:‘'*‘'**‘'***"****"*":*‘‘‘’**‘********,‘******"‘‘‘‘***'’**':****‘:’'*“*****‘****''****,***'**,****'‘:":‘ legri afkomu alþýðunnar, held- ur leggur alla þá menningu, allt það, sem gott hefir verið til og þróast innan borgaralegs þjóðfélags, í gröf eyðilegging- ar. Örlög Þýzkalands, eins af sterkustu menningarríkjum Norðurálfunnar, er hrópandi viðvörunartákn til alþýðu allra landa, sem enn nýtur þess sjálf- ræðis og frelsis, er hún gegn- um margra áratuga baráttu hefir aflað sér, að yfirstíga þá örðugleika, sem leiða af póli- tískum flokkadráttum komm- únista og jafnaðarmanna í al- þýðuhreyfingunni. Þetta alvar- lega viðvörunartákn á og verð- ur að minna oss á, að alþýðan þarf að tryggja sér forystu, sem á hverjum tíma metur heildarhagsmuni alþýðustétt- anna í nútíð og framtíð meira en stundarhagsmuni flokks- pólitískrar aðstöðu. Alþýðan hefir ætíð þörf fyrir menn, sem kunna að draga glögga línu á milli aðalatriða og auka- atriða, menn, sem bera sættir á milli þeirra andstæðna, sem eiga sér stað í samtökum vor- um, og leggja krafta sína fram til þess að ryðja brautina fyr- ir samstilltri baráttu undirstétt- anna, sem beinir orku sinni gegn auðstéttinni, er lúrir yfir fyrsta tækifæri sem gefst til þess að sigra vígi hins starf- 4 andi fólks og leggja árangur *Í* margra ára frelsisbaráttu þess í rústir. 1. maí ,er hátíðisdagur al- þýðunnar í öllum löndum. Þann dag safnast verkalýður- inn saman til þess að kynna t T 4 4 4 4 X *Í* baráttu sína, til þess að gera 4 T y f t 4 i 4 4 ♦> ara stefnu þess með frelsiskveðju alþýðunnar. Samfylking hins starfandi lýðs sigri og lifi! ÁRNI ÁGÚSTSSON. RUNÓLFUR PÉTURSSON. FILIPPUS ÁMUNDASON. AÐALHEIÐUR S. HÓLM. kröfur til betra og fullkomn- ara lífs, þess lífs, sem er í sam- ræmi við þau afköst og fórnir, sem hann leggur fram í strangri og örðugri lífsbaráttu. En um fram allt er 1. maí liðskönn- unardagur alþýðunnar. Aldrei sést það betur en einmitt þann dag, hver styrkur býr í sam- tökum fólksins. Aldrei kemar félagslegur máttur fólksins eða vanmáttur betur í ljós en ein- mitt þá. 1 fyrsta sinn, sem alþýðan safnaði liði 1. maí til þess að kanna styrk sinn, var hópurinn ekki stór, aðeins nokkrir hug- djarfir hugsjónamenn og mann- vinir úr alþýðustétt. Fyrsta liðskönnun alþýðunnar 1. maí framkallaði óttalaust hæðnis-

x

Samfylking

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samfylking
https://timarit.is/publication/1316

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.