Húnvetningur - 01.06.1944, Blaðsíða 1

Hafnarmál
Það er langt síðan farið var að vinna að
hafnargerð og hafnarbótum hér á landi,
þó eflaust megi segja, að mestar og stór-
stígastar framfarir í þessa átt hafi orðið
nú á hinum síðari árum.
Engum getur dulizt, sem um þetta hugs-
ar, að það er mikilsvert hagsmunamál á
margan hátt, og þægindi fyrir hvert hér-
að að hafa aðgang að góðri og öruggri
höfn. Skipakomur verða þar fleiri, og öll
afgreiðsla þeirra fljótari og ódýrari, flutn-
ingsgjöld og vátrygging á ýmsum vörum
oft til muna lægri, og upp- og framskipun
áhættuminni en á þeim stöðum, þar sem
jafnan er undir högg að sækja um þetta
atriði.
Bættar samgöngur hafa mikil áhrif á
alla verzlun og viðskipti. Verzlunin verður
mikið örari, fjölbreyttari og betri, bæði
hvað snertir innfluttar vörur og útfluttar,
á þetta ekki sízt við um framleiðsluvörur
bænda, sem margar hverjar þola illa
geymslu, svo sem egg, smjör og aðrar
mjólkurafurðir, grænmeti o. fl., og þurfa
því að komast sem fyrst á markað. Margt
fleira mætti nefna af þeim kostum er
góðum samgöngum fylgja, en út í það
verður ekki farið hér.
Það er því sízt að furða, þótt mikið kapp
hafi verði á það lagt, að hrinda þessum
málum í framkvæmd hér á landi, eins og
víðar, enda hefir líka miklu fé og miklu
erfiði verið varið í þessu augnamiði, og
nú er líka svo komið, að flest héruð
landsins eru mjög sæmilega sett, hvað
þetta snertir, og sum ágætlega.
Á þessu sviði höfum við Húnvetningar
orðið mjög á eftir öðrum, hvað snertir
hafnarbætur og mannvirki öll í því sam-
bandi hér á Blönduósi, enda óneitanlega
við ramman reip að draga og slæma að-
stöðu, eins og öllum er kunnugt, sem til
þekkja. Aftur á móti hefir mikið verið
unnið að hafnargerð á Skagaströnd, nú á
síðari árum, fyrir ötula forgöngu hafnar-
nefndar, og verður maður að vona, að ekki
líði á löngu þar til hafskip geti örugg-
lega lagzt þar við bryggju, en eins og
samgöngumálum öllum er háttað nú, hér
hjá okkur, er ekki nema lítill hluti af
sýslunni, sem nýtur verulega góðs af
þessum framförum.
Þrátt fyrir hina slæmu aðstöðu til lend-
ingarbóta hér á Blönduósi, virðist það
vera hin mesta nauðsyn fyrir sýsluna að
hafa þessi mál í svo góðu lagi sem ástæður
eru til, og þannig að hægt sé við að una
eftir ástæðum, nú fyrst um sinn að minnsta
kosti. Auðvitað kostar þetta mikið fé, en
ekki dugir að horfa í það, því eigi verður
um það deilt, að Blönduósbryggja er ein
aðal samgönguæð okkar, sem ekki má
stöðvast, og mest allur innflutningur í
héraðið og mikið af landbúnaðarvörum,
[la'I'IDSBÓKASAFN
J\* L56753
"TsLANhS