Þjóðviljinn - 22.08.1976, Blaðsíða 3

Sunnudagur 22 ágúst 1976 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 3
Sun Myung Moon ásamt konu sinni Han Hak-ja.
Andstæöingar Moons á feröinni.
Rikmannlegt liferni
Allar tekjurnar renna til
kirkjunnar og guðs útvalda Sun
Myung Moon, sem lifir i vellyst-
ingum praktuglega. Hann á tvo
risastóra búgarða með Iburöar-
miklum húsakosti i grennd við
New York, listisnekkju o.fl. og
þarf hvergi að spara. Þetta riki-
dæmi ieiðtoga trúarbragða, sem
boða fátækt og telja aö peningar
annarra séu frá djöflinum komn-
ir, virðist þó ekki valda fylgis-
mönnum hans neinum áhyggjum.
Moon kennir nefnilega að
„Messias eigi að vera rikastur
allra” og „Messias eigi einn að
ráða öllum hlutum. Meðan hann
hafi ekki náð þvi marki geti
hvorki guð né Messias verið ham-
ingjusamir”. Sumir fylgismenn
Moons bæta þvi svo við að það sé
ekki nema réttlátt að Messias lifi
þægilegu og rikmannlegu lifi
fyrst að fyrirrennari hans, Jesús
Kristur, varð að þjást svona mik-
ið...
En áhangendur kirkjunnar lifa
hins vegar i hinni mestu fátækt.
Sá sem gengur i kirkjuna verður
að gefa henni allar eigur sinar,
peninga, bila, persónulegar eign-
ir og slikt. Siðan lifir hann eins
konar klausturlifi ásamt öðrum
„Moonistum”: þeir sofa i svefn-
pokum i svefnskálum, fá aðeins
einfaldasta mat, en vinna allan
daginn frá morgni til kvölds,
ýmist við framleiðslu eða sölu-
mennsku. Þeim er einnig skylt að
stunda trúboðsstarfsemi af þvi
tagi sem lýst var hér i upphafi.
Vitanlega eru „Moonistar” stutt-
klipptir og klæddir á einfaldan en
borgaralegan hátt. Þeir hafna
bæði tóbaki og áfengi og lita á það
sem snöru djöfulsins og sama
máli gegnir um allt kynlif utan
hjónabands. Hins vegar er hjóna-
band i þeirra augum svo alvar-
legt mál að Messias verður sjálf-
ur að sjá um það: Ekkert tóm
gest til kynna i svefnskálum
„Moonista” og eru hjónaböndin á
þann hátt að Moon velur sjálfur
brúði og brúðguma eftir ljós-
myndum og ákveður þannig
hverjir skuli giftast!
Ekki er fyllilega ljóst hve
margiraf áhangendum Moons lifa
þessu lifi, en svo virðist að þetta
sér harðasti kjarninn. Allmargir
af þeim tveimur miljónum
manna, sem sagt er að kirkjan
telji, virðast hins vegar einungis
vera „fylgismenn”, sem fái að
lifa borgaralegu lifi að einhverju
leyti. En samt sem áður hefur
þetta trúboð vakið gifurlegar
ábyggjur foreldra i öllum þeim
löndum, þar sem þessi trúar-
brögð hafa náð fótfestu, og hafa
jafnvel verið stofnuð „samtök
foreldra fórnarlamba Moons”.
Allir velta svo fyrir sér sömu
spurningunni: hvernig stendur á
þvi að unglingar, sem virst hafa
mjög eðlilegir til þessa og oft
stundað nám sitt af mikilli
ástundunarsemi, snúast allt i einu
til trúarbragða, sem brjóta að
öllu leyti i bága við heilbrigða
skynsemi? Hvernig stendur á þvi
að þeir gjörbreytast allt i einu og
vilja ekki þýðast fyrri vini?
Tilraunir foreldra til að „ræna”
börnum sinum frá „Moonistum”
hafa yfirleitt endað meö þvi að
börnin sneru aftur til þeirra um
leið og þau gátu.... Þeir, sem yfir-
gefa kirkjuna, tala hins vegar um
„heilaþvott”, og sumir þeirra
lifa i stöðugri angist um að einn
dag komi Moon sjálfur og sæki
þá. Einstaka maður hefur jafnvei
haldið þvi fram að eiturlyf séu i
spilinu.
Einföld skýring
Samkvæmt franskri blaðakonu.
sem sótti „samkomur” og „nám-
skeið” fylgismanna Moons og
skýrði frá reynslu sinni i blaðinu
„Le Nouvel Observanteur”, er
málið þó einfaldara. „Veiðitækni'
„Moonista" er fólgin i nokkrum
einföldum brögðum, og fyrsta at-
riðið er það að velja á réttan hátt
fórnarlömbin, þá sem eru ávarp-
aðir á götum eða kaffihúsum:
„Moonistarnir” leita einkum að
miðstéttarunglingum, sem hafa
lifað rólegu lifi, en vita skelfing
litið um heiminn, eru einmana og
farnir að velta fyrir sér ýmsum
áleitnum spurningum um lifið og
tilveruna, sem foreldrarnir og
umhverfið — og sist opinber og
stirðnuð kirkja geta gefið nein
svör við. Næsta skrefið er að sýna
þessum unglingum mikinn og
hlýjan félagsanda, með söngvum
og uppspenntu „bræðralagi”: á
samkomunum er enginn látinn
vera einn, allir eru ávarpaðir og
Framhald á 18. siðu.
Ungt fólk á aldrinum milli
sextán ára og þritugs, sem ferð-
ast um stórborgir vesturlanda
beggja megin Atlansála, getur
alltaf átt von á þvi að mæta úti á
götum eða á kaffihúsum ungum
og snyrtilegum mönnum, sem
segja „Væri yður það á móti
skapi að rabba saman smástund
um guð?”
Sá, sem svarar þessari spurn-
ingu játandi, má búast við þvi að
honum verði þá boðið á samkomu
einhvers staðar uppi I sveit, þar
sem talað verði um guð i meira
næði — enda bíður þar i grennd-
inni áætlunarbill, sem er alveg
tilbúinn að aka öllum þeim, sem
láta ánetjast, beint á „samkom-
una”.
A „samkomunni” skiptast svo
á ýmsir glaðværir söngvar i stil
Hjálpræðishersins og ræður, þar
sem óljóst er talað um nauðsyn
þess að hverfa frá „syndinni”
sem nú heltaki heiminn og valdi
þvi að mennirnir séu hver öðrum
framandi og ókunnugir, og snúa
aftur til guðs, þar sem menn finni
kærleik og bræðralag. Ekkert
nafn er þó nefnt, sem gæti sýnt
mönnum hverjir það séu sem
standi á bak við þessar „sam-
komur”, en hins vegar er mikil
áhersla lögð á það, að ekki sé unnt
að segja nema litið á einni kvöld-
stund, og þess vegna eigi menn að
fara á tveggja eða þriggja daga
„námskeið”, sem haldin séu á
fallegum stað uppi i sveit — enda
sé allt reiðubúið: flutningúr,
matur, gisting...
Það er mikil hætta á þvi, að sá
sem einu sinni lætur ánetjast til
þess að sækja eitt tveggja eða
þriggja daga „námskeið” af
þessu tagi verði enn eitt af hinum
ótalmörgu fórnarlömbum þess-
ara nýju trúarbragða — „Moonis-
mans” eins og þau eru kölluð á
ensku. Hann yfirgefur fjölskyldu
sina, kærustu, vini og skólabræð-
ur, og kallar þá alla „handbendi
Satans”, hættir námi en tekur
þess i stað upp lif, sem aðrir
myndu kalia argasta þrældóm.
Þeir sem áður hafa umgengist
hann þekkja hann ekki fyrir sama
mann — ef þeim tekst þá að ná
tali af honum — og sjá ekki aðra
skýringu en þá að hann hafi verið
„heilaþveginn”. Hvað hefur
eiginlega gerst?
Vitrun frá drottni
Áhangendur þessara nýju trú-
arbragða, „Moonistarnir” eru
ekki nefndir svo eftir neinni
„tunglsýki”, þótt slik fyrirbæri
séu reyndar oft nefnd i þessu
sambandi, heldur heita þeir i
höfuðið á sinum Messias, kóreu-
manninum Sun Myung Moon
(einsog nafniðerstafað á ensku).
Moon var aðeins sextán ára
gamall, þegar drottinn vitraðist
honum og gaf honum „lykilinn að
endurreisn hins himneska rikis á
jörðu”. Þetta gerðist árið 1936, en
þessi nýi guðs útvaldi birti þó ekki
alheimi köllun sina þegar i stað,
heldur hugleiddi hana i átján ár.
Þá varð honum það smám saman
ljóst hvilikt hlutverk var honum
lagt á herðar. Guð hefur nefnilega
þann sið, að áliti Moons, að biða i
nokkru þúsund ár áður en hann
sendir heiminum nýjan Messias,
— en hingað til hefur þeim þó öll-
um mistekist.
Adam var fyrstur i röðinni, en
honum fórst það þó skelfilega
óhönduglega fyrst hann lét Evu
ginna sig til samræðis. Þetta var
griðarleg synd, þvi aö Eva var þá
nefnilega aðeins fimmtán ára
gömul, en samkvæmt skoðun
Moons, eru kynmök ekki leyfileg
fyrr en menn hafa náð 21 árs
aldri!
Næsti spámaðurinn var
Kristur, en gyðingar komu þá i
veg fyrir að hann gæti stofnað
guðsríki á jörð með þvi að kross-
festa hann áður. Eftir það gat
djöfullinn leikið lausum hala.
Atján öldum siðar tók djöfullinn
sér bóifestu i enn einum gyðingi,
Karli Marx, og kom sinum svik-
lega boðskap á framfæri með
munni hans og penna, og nú spilar
sá gamli enn i fylgismönnum
hans, kommúnistum.
En þrátt fyrir þetta er hjálp i
vændum, þvi að árið 1954 lét Sun
Myung Moon loks verða af þvi að
opinbera köllun sina og stofna
„Sameiningarkirkju” sina, og á
þeim 22 árum sem siðan eru liðin
hefur henni vegnað það vel að nú
telur hún að sögn tvær miljónir
fylgismanna viða um heim.
Kirkjan er útbreidd um fjölmörg
lönd: hún á vitanlega talsvert
fylgi i heimalandi Moons, Suður-
Kóreu, og i nágrannalöndunum i
Suðaustur-Asiu. I Bandarikjun-
um eru að sögn 30.000 „Moonist-
ar” og einnig hefur kirkjan mikil
umsvif i Englandi, Vestur-Þýska-
landi og Frakklandi.
Andkommúnísmi
Þótt Moon sjálfur og eiginkona
hans Han Hak-ja búi i Bandarikj-
unum hefur kirkjan sinn grund-
vöil i Suður-Kóreu, bæði hug-
myndalega og fjárhagslega.
Stjórn Parks, einvalds landsins,
styður hana af ráðum og dáð, og
er það kannski ekki furða þvi að
svo virðist sem andkommúnismi
af einfeldningslegasta tagi sé
fyrsta og mikilvægasta atriði trú-
arjátningar „Moonista” og sér-
hverjum fylgismanni kirkjunnar
sé skylt að lita á sig sem e.k.
krossriddara i baráttunni gegn
heimskommúnismanum. Oftlitur
út fyrir að þessi „krossferð” eigi
einmitt að hefjast i Kóreu og eigi
„Moonistar” þannig að verða
hermenn i baráttunni fyrir sam-
einingu landsins undir járnhæl
Parks.
Fyrir utan andkommúnismann
og þennan asiska krossfararanda
hefur kirkja Moons ekki mikið
upp á að bjóða annaf en hræri-
graut úr austrænum og vestræn-
um trúarbrögðum, stjörnuspeki
og dulspeki af öllu tagi, og svo
vitanlega þau vigorð, sem best
falla i kramið i Kaliforníu og
annars staðar á vesturlöndum,
þar sem unglingar eru i ráðvilltri
leit að einhverju lifakkeri.
En þessi „hugmyndafræði” ef
hægt er að kalla þetta svo, er að-
eins önnur hlið málsins, en hin
hliðin er hins vegar ekki eins
Frá samkomu Moonista.
þokukennd og það er efnahags-
veldi kirkjunnar. Moon ræður
nefnilega yfir gifurlegum at-
vinnurekstri i Suður-Kóreu og
verslar með vörur sinar um öll
vesturlönd. Meðal þeirra fyrir-
tækja sem Moon á má fyrst nefna
vopnaverksmiðjur, þótt fram-
leiðsla þeirra sé aðallega fyrir
heimamarkað og eigi kannski að
stuðla að „krossferðinni” i
Kóreu, en einnig ræður hann yfir
framleiðslu á ginseng og öðrum
austurlandavörum, sem hann
kemur á markaðinn i Vesturlönd-
um. Það eru „Moonistar” sjálfir
sem sjá um verslunina, og gera
þeir það að miklu leyti með götu-
sölu.
Nýr Messías
frá S-Kóreu?