Alþýðublaðið - 19.07.1996, Blaðsíða 8

8
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 19. JÚLÍ1996
ur að gera sér grein fyrir því að hann
er meðsekur um óhæfuverk kommún-
ista. Hann er ekki glæpamaður sjálfur,
en hann lýsir sig sjálfan siðlaust
óþverramenni. Og hann er fordæman-
legur sem slíkur. Og heldur áfram að
vera fordæmanlegur þar til hann lýsir
því yfir að hann iðrist orða sinna og
skoðana og fordæmi allar fyrrí skoð-
anir.
Villimennska
Ég hef farið um Kína þvert og endi-
langt, frá Heilongjiang í norðri til Gu-
amngzhou í suðri, frá Xiamen í vestri
til Xinjiang í vestri. Ég hef talað við
§ölda fólks, ég hef heimsótt bændur í
ldnversku þorpi. Ég veit vel hvað snýr
upp og hvað snýr niður þegar rætt er
um Kína. Ég þekki fyrrverandi hún-
veibín-a (rauða varðliða) og menn
sem urðu fómarlömb þeirra. Eg frétti
vissulega meira frá þeim sem töpuðu
mörgum ámm af ævi sinni í útlegð og
fangabúðum heldur en frá rauðu varð-
liðunum sjálfum, því að hinum síðar-
nefndu var svo farið að þeir höfðu
enga sérstaka löngun til að tíunda af-
rek sín í menningarbyltingunni. Ég
veit að þeir höfðu enga ástæðu til að
ljúga að mér um það sem gerðist.
Menningarbyltingin í Kfna er ein-
hver hrikalegasta vilimennska sem
nokkur þjóð hefur nokkurn tímann
lent í á allri vegferð mannkyns. Varla
er hægt að hugsa sér að mannkynið
hafi nokkum tíma eða nokkurs staðar
komist á lægra stig.
Nafn rithöfundarins Zheng Yi er
kunnugt úr bók eftir Nicholas D.
Kristof og Sheryl Wudunn: China
Wakes, London 1994. Þar segir, þegar
þau ræða um menningarbyltinguna:
„Þessi upplausnaráratugur gróf
undan valdatilkalli flokksins meir en
nokkuð annað og það er engum kleift
að ýkja grimmdarverkin sem framin
voru. Árið 1992 fékk ég í hendur
leyniskjöl Kommúnistaflokksins um
útbreitt mannát á tímum menningar-
byltingarinnar í Guangxi-héraði, suður
Kína. Zheng Yi afhenti mér þessi
skjöl. Hann er kínverskur rithöfundur
og andófsmaður sem hafði rannsakað
gaumgæfilega mannát. f upphafi vissi
ég ekki hverju ég ætti að trúa, en eftir
því sem ég las skjölin út í æsar, og
þeim mun fleiri Kínverja sem ég
ræddi við, þeim mun sannfærðari var
ég um að skjölin væru ófölsuð. Þau
voru rituð á blöð með opinberum bréf-
hausum og stimpluð með stimplum
hins opinbera, þar var og tiltekið
hversu mörg eintök voru útbúin af
hveiju skjali, 39 af einu, 18 af öðru og
svo framvegis," _iy . (
SkjÖlin gféihdu'ira því að minnsta
Arnór Hannibalsson prófessor skrifar
Mannnatur
& tvöfeldni
Enn eru uppi á dögum menn sem
aðhyllast kommúnisma, marx-
lenínisma, maóisma og fleiri
isma sem hafa svipað innihald. Þeim
er öllum það sameiginlegt að hugsjón
þeirra er sú að föðurland þeirra, og
helst heimsbyggðin öll, lúti yfirvaldi
eins flokks sem stendur fyrir því að
útrýma öllum andstæðingum sínum
og hneppa afganginn af mannfólkinu í
ljötra kúgunar og þrælahalds.
Þessar hugsjónir hafa verið fram-
kvæmdar á þessari öld í stórum hluta
heimsins, allt frá Saxelfi í vetri og til
Kyrrahafs í austri. Staðreyndir um
stjórnarhætti kommúnistaflokka á
þessu landsvæði á þessari öld eru vel
kunnar. En svo vildi til að fjölmargir
menn, einkum menntamenn, sem
bjuggu í ekki-sósíalistískum þjóðfé-
lögum og nutu lýðræðis og mannrétt-
inda, tóku ástfóstri við kúgunarkerfið
og boðuðu það öllum lýð. Þegar þeir
stóðu frammi fyrir gjörðum skoðana-
bræðra sinna austan jámtjaldsins voru
viðbrögðin einatt af tvennu tagi: Ann-
að hvort að neita staðreyndum eða
gera þann sem fréttirnar flutti tor-
tryggilegan. Einatt var hvorttveggja
reynt.
Þegar fréttir bárust af gjörðum Sta-
líns á fjórða og fimmta áratugnum
brugðust Halldór Kiljan Laxness og
skoðanabræður hans hér á íslandi
þannig við að þeir gengu beint í ber-
högg við staðreyndirnar og ætluðust
til að aðrir færu eins að.
Enn er sama aðferdin nötuð. Þegar
sannar fréttir fara að síast út um gjörð-
ir mesta fjöldamorðingja sögunnar,
Maós, þá er aðferðin sú að kyngja
ekki fréttunum og rekja þær út í fárán-
leika með líkingum við eitthvað annað
sem enginn trúir.
Þegar sannar fréttir
fara að síast út um
gjörðir mesta fjölda-
morðingja sögunnar,
Maós, þá er aðferðin
sú að kyngja ekki
fréttunum og rekja
þær út í fáránleika
með líkingum við eitt-
hvað annað sem eng-
inn trúir.
Að skera menn á háls
Hver sá sem lýsir því yfir að hann
sé kommúnisti, maóisti eða eitthvað
þvílíkt lýsir því jafnframt yfir að hann
sé reiðubúinn að koma samfélaginu
með morðum og ofbeldi niður á hið
neðsta stig villimennsku. Hann er
reiðubúinn að ganga að nágranna sín-
um og skera hann á háls ef Flokkurinn
eða Foringinn skipar svo fyrir. Ef
hann jafnframt lýsir því yfir að hann
kyngi ekki eða „kaupi" ekki fréttir af
slíícum’ gjöíðiim skoðahábræðra 'h'áns
er hann að hræsna. Ef hann er komm-
únisti, maóisti og svo framvegis þá er
hann reiðubúinn til þess. Ef hann er
ekki reiðubúinn til þess er hann hvorki
kommúnisti, maóisti né neitt þvflrkt.
Ef hann ætlar að sameina það að geta
ekki staðið að því að myrða náungann
og kalla sig samt kommúnista, ma-
óista eða þvílflct þá er það hreinn yfir-
drepsskapur, uppgerð. Ef þetta fólk
vill vera heiðarlegt og trúlegt myndi
það lýsa því yfir beint og opinskátt:
Já, þegar byltingin sigrar munum við
drepa alla menntamenn, embættis-
menn, lögreglumenn, fyrirtækjaeig-
endur - í stuttu máli alla „stéttar-
óvini“. En nú er þessari skoðun lætt
fram með því að segja að Marx hafi
einungis glapist um einn þriðja af því
sem hann sagði. Tveir þriðju af kenn-
ingu hans muni standa um aldur og
ævi. Þessi hluti af Marx er þá lfldega
hagkerfi hans og stéttakenning: Hug-
myndafræði haturs og fátæktar, kenn-
ing sem keyrir menn niður á hið
neðsta stig andlegrar, líkamlegrar og
siðgæðislegrar örbirgðar. Marxisminn
lifir svo lengi sem öfund, hatur og
drápsfýsn lifir í brjóstum manna.
Hann lifir ekki sem hugsjón, sem
verðug er siðuðu fólki, heldur sem
skuggahlið mannlegs sálarlífs, sem
form fyrir neikvæða afstöðu í garð ná-
ungans, fyrir siðleysi og óþverrahátt.
Það að líkja kenningu Marx við háleit-
ar, sígildar hugsjónir sem æ munu búa
með mannkyni er ekkert annað en öf-
uguggaháttur. Menn geta' vfs'suTegá
náð völdum með hatri og djöfulskap,
en þeir menn tjalda til einnar nætur.
„Kannski er þetta nauðsynlegt" -
sagði snyrtileg kona, háttsett í íslenska
menntakerfinu, þegar Pol Pot hafði
haft það af að drepa hálfa aðra milljón
manna (og þó líklega fleiri) í nafni
kommúnismans. Spurt hefur verið: Ef
Hver sá sem lýsir því
yfir að hann sé komm-
únisti, maóisti eða
eitthvað þvílíkt lýsir
því jafnframt yfir að
hann sé reiðubúinn að
koma samfélaginu
með morðum og of-
beldi niður á hið
neðsta stig villi-
mennsku.
kommúnisminn er dauður, hvar er þá
hræið? Hræið rotnar í brjóstum þess
fólks sem svona hugsar.
Það eru undanbrögð og út í hött
fyrir kommúnista að afsaka sig með
því að það sé ekki hægt að gera mann
sem lærði í Þýskalandi 1924 ábyrgan
fyrir fjöldamorðum Stalíns. Hver sá
sem lýsir sér sem kommúnista lýsir
því þar með yfir að hann álíti að allir
andstæðingar Flokksins eigi ekkert
annað betur skilið en að vera drepnir
eða rotna í þrælabúðum, og hann hlýt-