Samvinnan - 01.09.1955, Blaðsíða 15

Suipir óamtí&i
armanna:
Nikolai Alexandrovich Bulganin
Friðarvonir manna hafa auk-
izt við samstarfsvilja hans
UM FÁTT hefur verið meira rætt
og ritað að undanförnu en hin snöggu
umskipti, sem orðið hafa hjá ráða-
mönnum Sovétríkj anna. Dag eftir dag
hafa forsíður dagblaðanna flutt feit-
letraðar frásagnir af þeim bróðurhug
og friðarvilja, sem gætt hefur hjá
Rússum á ráðstefnum stórveldanna.
Sérstaklega eru mönnum minnisstæð-
ar frásagnir blaðanna af hinni glæsi-
legu veizlu, sem Bulganin, forsætis-
ráðherra Sovétríkjanna, hélt vestræn-
um sendiherrum og stjórnarerindrek-
um 7. ágúst síðastliðinn. Veizlan var
haldin á sveitasetri Bulganins í fögru
umhverfi í námunda við Moskvu. Hin-
ir tignu og alvörugefnu ráðamenn
Sovétrikjanna léku á als oddi, döns-
uðu og sungu hástöfum, og dagblað
nokkurt komst svo að orði um sam-
kvæmið, að þar hafi „andi elskhug-
ans svifið yfir vötnunum.“ Boðsgest-
irnir voru á einu máli um það, að
aldrei hefði útlendingum verið haldið
jafn skemmtilegt samkvæmi í Rúss-
landi þau 37 ár, sem kommúnista-
stjórn hefur ráðið þar ríkjum. Hrók-
ur alls fagnaðar í samkvæminu var
auðvitað sjálfur Bulganin forsætis-
ráðherra, og væri þá ekki úr vegi að
rekja feril hans hér stuttlega.
NIKOLAI Alexandrovich Bulganin
fæddist í borginni Nizhni Novgorod,
sem nú er nefnd Gorky, fyrir 59 árum.
Foreldrar hans voru vel efnum búin
og kostuðu hann til náms, en Bulgan-
in reynir ævinlega að gera sem minnst
úr efnum foreldra sinna og telur sig
hafa verið öreiga. Fáeinum mánuðum
áður en byltingin hófst gekk hann í
flokk byltingarsinna og er þannig
einn af þeim fáu núverandi ráða-
mönnum Sovétríkjanna, sem þátt
tóku í byltingunni. Meðan byltingin
stóð yfir, gekk Bulganin svo rösklega
fram í heimaborg sinni, að Stalin
gerði honum boð að koma til Moskvu.
Þar var hann gerður að bankastjóra,
þótt hann hefði ekki hið minnsta vit
á fjármálum. Skömmu síðar var hann
kjörinn borgarstjóri Moskvuborgar og
gegndi því starfi í sex ár. Hann ferð-
aðist nokkrum sinnum erlendis og
flutti heim ýmsar nýjungar og breyt-
ingar.
ÞEGAR ÞJÓÐVERJAR réðust á
Rússland í síðustu heimsstyrjöld, varð
Bulganin aðalskipuleggjari varna
höfuðborgarinnar. Hann kvaddi hvern
sem var í herþjónustu og otaði jafnt
konum sem körlum í fremstu víglínu.
Þúsundir manna féllu, en borginni
varð bjargað. Að stríðinu loknu hækk-
aði Bulganin stöðugt í tign. Fyrst var
hann gerður að hermálaráðherra og
loks fékk hann sæti í æðsta ráðinu.
Þegar Stalin lézt, varð hann einn af
fjórum varaforsætisráðherrum, en
virtist taka lítinn þátt í valdabarátt-
unni, sem á eftir fór. í febrúar síðast-
liðnum var Bulganin svo einróma
kjörinn forsætisráðherra í stað Mal-
enkovs.
KOSNING BULGANINS í embætti
forsætisráðherra kom mönnum miög
á óvart, og margir vilja halda því
fram, að þrátt fyrir titil Bulganins sé
það Krutschev, aðalritari kommún-
istaflokksins, sem mestu ráði. Stór-
blaðið New York Times flutti t. d. þá
frétt frá Genf, er ráðstefnan stóð þar
yfir, að Bulganin hafi eitt sinn að
loknum fundi ætlað að stíga upp í
bifreið. Þá hafi hann skyndilega vikið
til hliðar og framhjá honum gengið
Krutschev og stigið upp í bifreiðina.
Um þetta verður fátt sagt með vissu,
en á Genfarráðstefnunni lét Bulganin
mest til sín taka af ráðamönnum Sov-
étríkjanna og virtist vera sá, sem fer
með æðstu völd þar eystra. Er æðstu
menn stórveldanna gerðu grein fyr-
ir sjónarmiðum sínum í upphafi ráð-
stefnunnar, var það Bulganin, sem
flutti lengstu ræðuna og talaði af sátt-
fýsi og friðarvilja.
MENN ERU mjög ósammála um,
hver sé ætlun Rússa með hinni breyttu
stefnu sinni. Skiptast menn aðallega
í tvo hópa. Annars vegar eru hinir efa-
gjörnu og spyrja sem svo: Er þetta
ekki aðeins eitt herbragðið enn í
„kalda stríðinu" milli austurs og vest-
urs? Og hinir svartsýnustu taka enn-
þá dýpra í árinni og segja: Þegar
æðsti maður Sovétríkj anna talar á
vestræna vísu, eins og Bulganin gerði
á Genfarráðstefnunni, er aðeins um
að ræða snjallt herbragð í hinni lang-
vinnu sókn kommúnista eftir heims-
yfirráðum. — Hins vegar er hópur
manna, sem hefur þá trú, að hér sé
i raun og veru um breytta stefnu að
ræða, sem eigi rætur sínar að rekja
til einlægs samstarfs- og friðarvilja.
VONANDI hafa hinir síðarnefndu á
réttu að standa, og sé svo, mun nafn
Bulganins forsætisráðherra lengi í
minnum haft.
15