Nýr Stormur - 14.11.1969, Blaðsíða 4
4
FÖSTUDAGUR 14. nóv. 1969.
io*o*o«o««ö«o«o«o*o«o«o«o*oi
Út um skjáinn
!0*0«0«
i«o«o«a
D»o»o«o*o*o«o»o«o*o*o«o«o*o«o*o»o<
Varaforseti Bandaríkjanna
SPIRO AGNEW
Varaforseti Bandaríkjanna
er ekki vald?Mnikill og sjaldan
í sviðsljósinu, en það hefir
ekki komið ósjaldan fyrir, að
varaforsetinn hafi orðið að
taka við völdum, við fráfall
forsetans, eða þá verið í kjöri,
er forseti lét af völdum.
Hinn nýi varaforseti aBnda-
ríkjanna, Spiro Agnew, virðist
ekki njóta mikils álits út fyrir
þröngan hóp utan um forset-
ann. Það gæti þó auðveldlega
komið fyrir, að þessi maður
yrði skyndilega valdamesti
maður heims.
— Ég er undrandi, sagði
Spiro Agnew ríkisstjóri, þegar
hann heyrði að hann var orð-
inn varaforsetaefni Nixons. Ef
til vill var hann það, en aðrir
áttu svo erfitt með að skilja
það, að þeir næstum neituðu
að trúa.
Næsta dag spurðu allir:
Spiro — hver? Einn af útvarps
fréttamönnunum lýsti van-
þekkingu fólks á manninum
með því að segja, að sumir
héldu að Spiro Agnew væri
nafn á sjúkdómi, en aðrir
héldu að það væri nafn á
eggjarétti.
Hvað var það þá, sem olli
þvi, að á einni nóttu breyttist
tilvera hans frá þvi að vera
lítið þekktur stjórnmálamað- j
ur, í það að verða varaforseti |
Bandaríkjanna?
Svarið getur verið lærdóms-
rik lexía í hinni pólitísku ring
ulreið, þar sem ómögulegt er
að sjá fram í tímann. Ringul-
reið, þar sem auðmjúkur
stjórnmálamaður getur skyndi
lega náð skjótum frama og
áhrifamikill maður getur á
sama hátt horfið í skuggann
á skammri stundu.
Beztu vinir Agnews segja, að
hann sé hvorki lélegur eða
framúrskarandi, heldur mitt
á milli. Hann er hreinskilinn
og sem stjórnandi kærir hann
sig ekki um ónawðsynleg auka
atrjJSL Þótt hann sjálfur njóti
virðingar samstarfsmanna
sinna, voru þessir eiginleikar
ekki nægir til að hann yrði
valinn sem varaforseti.
Sumir fréttaskýrendur hafa
bent á, að einmitt það, að
hann var lítt þekktur, hafi ver
ið stærsta trompið í kosninga-
baráttu Nixons, og af slíku
átti hann nóg.
Faðir hans var innflytjandi
og breytti nafni sínu úr Ana-
gnostopolus, opnaði veitinga-
stofu í Baltimore og giftist
amerískri stúlku, sem hét Ak-
ers. Sonurinn Spiro gekk und-
ir nafninu Ted og hann yfir-
gaf grisk-ortodoksisku kirkj-
una og gekk síðar í biskupa-
kirkjuna. Hann talar ekki eitt
orð af móðurmáli föður síns.
Áður en hann fór í herinn í
síðustu heimsstyrjöld, stund-
aði hann nám í efnafræði við
amerískan háskóla. í styrjöld-
inni barðist hann í Frakklandi
og Þýzkalandi þar sem hann
var herdeildarforingi.
Er hann kom heim aftur,
hóf hann nám í lögfræði og
lauk prófi 1947. Hann gegndi
herþjónustu á ný og nú í
Kóreu og eftir að hann kom
heim, stofnaði hann eigið lög-
fræðifirma í Baltimore. Hann
fékk áhuga á stjórnmálum er
hann aðstoðaði frambjóðanda
við kjör til fulltrúadeildarinn-
ar.
Hann hafði áður fylgt Demo
krataflokknum en gekk nú í
Rebublikanaflokkinn. Hann
reyndi einu sinni að ná kosn-
ingu til dómara, en tapaði fyr-
ir starfandi dómara.
Árið 1966 bauð hann sig
fram til ríkisstjóraembættis
fyrir Republikana. Demokrat-
arnir voru sundraðir og Agnew
vann kosninguna — og ekki
óvænt, en fáum til ánægju.
Hannn byrjaði mjög frjáls-
lynt með því að taka negra í
ríkisráð sitt, fyrsta skipti í sög
unni.
Eftir þetta varð Agnew vin-
Isæl meðal svertingjaleiðtoga
| og fullvissaði þá um, að hann
myndi berjast fyrir málstað
þeirra með öllum ráðum. En
þessi frjálslynda stefna Agnew
leið undir lok við morðið á
Martin Luther King og upp-
þotunum sem af því leiddi.
í marga daga var Baltimore
í upplausnarástandi. Þegar
því lauk hafði það valdið millj
ijiiiiiiiaiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiniiiiiiiiiiaiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiitaiiiiiiiiiaiiiiiiiiai
PRENTMYNDAGERÐIN
Hverfisgötu 4
Framleiðir hverskonar
MYNDAMÓT
í blöð og bækur
llllllllllllllllllllllllllllllllll........IIIIII.IIIIIIIIIIIIIIMI.Illlll.lll...11.11.11.1.......I.I.I.....I.IIIIII.IIII.II.II.II,Mllllll.im
óna dollara tjóni, og valdbeit-
ingin hafði brotið niður hug-
sjónirnar.
Agnew varð aldrei sami mað
ur eftir þetta. Hann hitti hina
gömlu vini sína og hellti yfir
þá úr skálum reiði sinnar fyrir
að hafa ekki stöðvað uppþotin.
Flestir þeirra gengu öskureiðir
af fundi hans. Stuttu síðar gaf
hann skipun um að handtaka
230 negrastúdenta og hann
skýrði frá því að hannn hefði
gefið lögreglunni skipun um
að skjóta alla þá, sem ekki
hlýddu tafarlaust.
Um hina miklu kröfugöngu
fátæklinganna sagði hann
hæðnislega: „Mér var sagt að
þar hefðu verið margir kádil-
jákar. Og hann talaði gegn
mótmælaaðgerðum fátækling-
anna á fundi í Washington.
Hin grátbroslega mynd var
fullkomin, þegar stjórnmála-
mennirnir í Baltimore sögðu
um hann: — Negrarnir hér
geta alveg eins kosið Goldwat-
er eins og Agnew.
Snemma á síðasta ári hafði
Agnew gengið í lið meö Nelson
Rockefeller, er hann hugðist
bjóða sig fram til forseta.
„Rockefeller er sá, sem hefir
bezta hæfileika til að verða
forseti“ endurtók hann hvað
eftir annað. Hann vann að
því að undirbúa framboð
hans, þar til Rockéfeller ákvað
að draga sig í hlé.
Agnew móðgaðist alveg sér-
staklega af því að honum var
ekki sagt frá þessum tiðindum
sérstaklega, heldur sá hann
þau í sjónvarni.
Á flokksþinginu í Miami var
ekki sérlega hátt á honum ris-
ið — hann tilheyrði engum
lengur.
Eftir að Nixon var valinn
forseti fór hann í gegnum
langan lista til að velja sér
varaforseta og að klukku-
stund liðinni hafði hann strik
að út öll nöfn, nema þrjú.
Agnew var eitt þeirra.
Agnew segir að afstaða sín
til negranna sé misskilin. Ég
hef alltaf samúð með málstað
þeirra, segir hann — en ég
þoli ekki valdbeitingu. Þessi
yfirlýsing fellur vel í smekk
millistéttanna amerísku.
Agnew hefir síðan hann
varð varaforseti lítið puntað
upp á forsetaembætti Banda-
ríkjanna og hefir nú upp á
síðkastið hneykslað samlanda
sína með ósæmilegri fram-
komu og hefir verið mikið í
sviðsljósinu, en fáir telja lík-
legt að hann eigi miklar vonir
til að verða forseti eða vara-
forseti Bandaríkjanna að
nýju. Þó kynni það að koma
fyrir. Og má gera ráð fyrir að
mörgum Bandaríkjamönnum
muni nú þykja meira um vert
en nokkru sinni fyrr að
vernda líf forseta síns, jafnvel
hatrömmustu andstæðingum
Nixons.
Kæri Nýr Stormur.
Gaman er að sjá þig aftur,
heilan á húfi og vera þess með
vitandi, að þú sért ekki dauður
úr öllum æðum. Afturkoma
þín verkar á mann eins og
heitur sólskinsdagur, eftir
langt og hráslagalegt vætu-
sumar. Já, þú hressir svo sann
arlega upp á sálina, sem varla
er vanþörf á, á þessum síðustu
og verstu tímum. Að lesa þig,
er eins og að fá sér vænan
sjúss, til að taka úr sér mesta
hrollinn, sem ekki virðist af
veita, þegar maður hugsar um
ástandið í þjóðmálum okkar í
dag. Ekki hefur það batnað,
síðan þú varst á ferðinni sein-
ast, heldur versnað til mikilla
muna og má segja, að allt sé
komið á „tamp“.
„Lengi getur vont versnað“,
segir máltækið, en nú held ég,
að ástandið hér sé farið að
nálgast botninn á þeim máls-
hætti. Menn verða samt að
halda áfram að vona það
bezta, því að um leið og vonin
er látin lönd og leið, er allt
búið að vera, allt er þá von-
laust (að sjálfsögðu), menn
eru þá gjörsigraðir og eiga að-
eins eitt úrræði: Að leggja
upp laupana. En til þess að
vonir almennings geti veru-
lega glæðst á ný, verður nu-
verandi stjórn að fara frá, ný
viðhorf þurfa að skapast og
mórallinn að breytast.
Vertu sæll að sinni.
S. Þ. í Keflavík.