Náttúrufræðingurinn - 1985, Blaðsíða 36

Skessugarður
Á Jökuldalsheiði austur getur all-
víða að líta jökulmenjar. Þær eru mis-
mikið augnayndi og ber einn fjöl-
margra jökulgarða af. Nefnist sá
Skessugarður og er á Grjótgarðshálsi.
Blasir hann við er komið er á brún
eystri Möðrudalsfjallgarðs á austur-
leið. Grjótgarðsháls er á milli Fjall-
garða og Sænautafells, en garðurinn
liggur um hálsinn þveran rúmum 2 km
innan hringvegar. Hann leynir mjög á
sér, og sérstaða hans sést ekki fyrr en
komið er svo til að honum. Skessu-
garður er réttnefni, því að ekki er á
mennskra manna færi að höndla slíkt
stórgrýti sem í honum er.
Garðurinn er nokkuð brattur, enda
vinnur veðrun lítt á honum. Hann er
um 7 metra hár að utanverðu en um 5
metra hár ef mælt er að innanverðu. í
garðinum er dílabasalt, að mestu
plokkað úr Grjótgarðshálsi sjálfum.
Stórgrýtisdreif er á báðar hendur.
Garðurinn er mjög „götóttur"
vegna þess að fínefnið vantar. Um-
mæli refaskyttu nokkurrar sýna það
e.t.v. best: „Það er eitt greni þetta
helvíti !“.
Greiðfært er að Skessugarði frá
hringveginum. Ágæt slóð er austan
undir Grjótgarðshálsi en verður þó að
jafnaði ekki fær fyrr en um mitt sumar
vegna skafla. Ágæt leið er eftir hálsin-
um sjálfum nokkuð áleiðis, en mjög
grýtt verður þegar nær dregur garð-
inum.
Bessi Aðalsteinsson, Orkustofnun.
Náttúrufræðingurinn 55(2), bls. 82, 1985
82