AUSTRÆNA MÁLID. 3 ekki skáka* frá ráSum þar eystra, eSa aS neitt hinna sigldi sjei á veSur og tæki þar hlut úr býtum, er aSrir yrSu afskipta gerSir. þess vegna hefir tilhlutun stdrveldanna þar eystra opt mátt líkja viS skinndrátt, þar sem hver hjelt i sinn skekkil — en öndverSast hafa Rússar togazt á viS hina alla. í þessum atgangi hefir líka drjúgum af slitnaS, þar sem Grikkland, Rúmenía, Serbía, Mon- tenegró og aS nokkru leyti Bolgaraland eru komin undan valdi soldáns og eru nú frjáls ríki; og fæstum kemur til hugar, aS Bosnía og Herzegovína verSi fr'amar hans lýSskyldulönd. Tyrkir trúa á ákvæSi forlaganna og geta vitnaS til ens fornkveSna: «UrSar orSi kveSur engi maSurii. ViS hitt kannast Tyrkir aldri, aS allt er áþjánarvaldi þeirra og óstjórn ao kenna. þeir voru ill aSskotadýr frá upphafi, er þeir komu handan yfir Stólpasund inn í Evrópu, líkari vörgum enn mönnum, enda hefir þaS eitt orSiS af þeim sögulegt aS segja, er gerzt hefir á blóSvöllum þeirra. En slíkan söguferil er víSar aS rekja enn skyldi. Á dögum Palmerstons sáluga var því opt á lopti haldiS (í enskum blöSum), hver stakkaskipti Tyrkir hefSu tekiS, og hvernig allt væri í stjórn þeirra á framfaravegi. En þá höfSu Englendingar og Frakkar bjargaS máli þeirra og lagt ærna mikið í sölurnar, og Tyrkir hjetu þá öllu fögru og því meS, aS engi munur skyldi gerSur á kristnum mönnum og Mahómetsjátendum. SíSar varS öllum kunnugt, hvernig þetta var efnt, og aS fylkjastjórar Tyrkja og aSrir embættismenn voru sömu mergsugur alstaSar sem fyr hafSive riS, og fjársóun Soldáns og munabarkröfurnar í Mikla- garSi gengu æ lengra yfir hóf fram. 1861 og 1862 hóf frakkn raaSur Saint-Marc-Girardin máls á (í lievue des deux Mondes) ánauSarstjórn Tyrkja og volæSi kristinna manna í löndum soldáns en minntist um leiS á þaS hól um Tyrkja, sem staSiS hafSi ( enskum blöSum, eSa komiS fram í ræSum Palmerstons. þeim var þar lagt þaS til lofs, aS þeir hefSu öruggan her og væru óbilugir aS verja sig, eSa væru svo meginggjörSum gyrtir, aS þaS væri sízt sannmæli, er Nikolás keis. hefBi talaS um «Manninn sjúka eSa dauSvona í MiklagarSi». Saint-Marc-Girardin líkti Tyrkjaveldi viS ker Danaídætra, og komst svo aS orSi,1 aS þaS hefSi sízt vantaS gjarSirnar, en hefSi til allra óhappa veriS 1*