Blanda - 01.01.1936, Blaðsíða 368

Saga Kolviðarhóls.
Eftir Þorstein Bjarnason frá Háholti.
Hinn forni vegur milli Ölfuss og Mosfellssveitar
lá af Kambabrún, austan viö HurSarásinn, sjón-
hending á skarSiö viS noröaustur enda Reykjafells,
Lá vegurinn þar niður af HellisheiSi um Hellis-
skarð, yfir Bolavelli,1) vestur með Húsmúla, niöur
meö noröurbrún Svínahrauns, hjá Lyklafelli, og
var þá komið í byggS hjá Elliöakoti (Hellir.koti)
og Vilborgarkoti (nú eySijörð) í Msfellssveit. LeiS-
arvísir var mjög lítilfjörlegur á þessum langa fjall-
vegi, smávörSur voru meö veginum yfir HellisheiSi,
sem fóru í kaf í fyrstu snjóalögum. í ekkert hús
var aS venda, nema smákofa, er var í Svínahrauns-
töglum, sem ganga út á NorSurvelli. Kofi þessi
var illa ræmdur fyrir draugagang, og mynduöust
hinar fáránlegustu sögur um kofa þenna manna á
rnilli. Heyröi ég í ungdæmi mínu haft eftir grobbn-
um karli, sem náttaSi sig í kofa þessum, aö hann
sagðist hafa veriö í áflogum viS draugsa alla nótt-
ina. „HafSi ég hann stundum undir, þó slapp hann
hann alltaf úr höndum mér, af því að hvergi var eig-
inlega hægt aö festa hendur á honum; var hann í
i) í örnefnaskrá frá því um 1700 í ÞjóSskjalasafninu
er HellisskarS nefnt Nautaskarð, Bolavellir nefndir Hvanna-
vellir. Bolavellir áfastir viS NorSurvelli. — Óvíst hvar.