Morgunblaðið - 03.07.1976, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. JULÍ 1976
hennar, fyrr en þau voru
fullgerð, enginn fékk að
sjá.
Á sýningunni eru fjöl-
margar landslagsmyndir,
frá ýmsum stöðum á
landinu. „Við fórum á
hverju sumri upp í sveit
til að vinna, bjuggum í
tjaldi eða fengum inni
á bóndabæjum og
dvöldumst vikum saman
við að mála og teikna um-
hverfið. Hún gerði ekki
skissur, heldur-fullgerði
myndirnar á staönum.
Nema auðvitað grafik-
rnyndir," Magnús tekur
upp tréstungumynd af
stuðlabergi. — „Þetta er
frá Grímsey, þar vorum
við einu sinni heilt sumar
og þar var gott að vera.
Og alltaf höfðum við son-
„ Viðhittumstí VathöU og trú-
lofuðum okkur viku síðar ”
Narfakotssystkinin, veggteppið, sem Barhara gaf manni sínum í afmælisgiöf.
inn okkar með, utan einu
sinni, þegar hann var
eins árs, en þá sórum við
þess líka eið að skilja
hann aldrei aftur við
okkur.“
Tilraunir Barböru með
vatnslitaþrykk hafa vak-
ið mikla athygli bæöi inn-
lendra sem erlendra
kunnártumanna um
grafíklist. Við inntum
Magnús eftir þessari upp-
finningu Barböru.
„Henni bara datt svona i
hug að reyna þetta,“
sagði hann, „hún var
alltaf að finna upp á ein-
hverju nýju, ekki nýju
myndefni, heldur efni til
að mála á, mynda með. 1
vatnslitaþrykk notaði
hún sérstakan japanskan
pappír, hríspappír. Hann
er ekki sléttur og hvítur
eins og venjulegur
pappír, heldur verður
hann hluti af myndinni
sjálfri. Náttúran var Bar-
böru hugleikin,“ bætir
Magnús við, „hún notaði
hana oft, var að mála
„VIÐ hittumst fyrst á
Þingvöllum árið 1936,
vorum kynnt afskaplega
formlega í hádegis-
verðarboði i Valhöll og
trúlofuðum okkur viku
seinna." Magnús Árna-
son, listamaður og eigin-
maður Barböru heitinnar
Árnason, gekk með
blaðamanni Morgun-
blaðsins um Kjarvals-
staði og sagði frá
myndunum og Barböru.
Hann brosti við minning-
unni, þar sem hann stóð
fyrir framan vatnslita-
mynd frá Þingvöllum.
„Við vorum gift sex
mánuðum seinna í enskri
kirkju -r- við sáum aldrei
eftir því.“
„Barbara hafði lengi
,'Við anddyri sýningarsalarins
er þessi mynd eftir Magnús
Árnason af Barböru.
*
Rœtt við Magnús Arnason, eigin-
mann Barböru Árnason, um
minningarsgningu listakonunnar
á Kjarvalsstöðum
J>etta er eina sjálfsmyndin, sem Barbara Árnason gerði. Máluð um
1935.
Gestir á sýningunni við eitt af veggteppunum.
haft áhuga á íslandi. Hún
var fengin til að mynd-
skreyta útgáfu á íslenzku
fornsögunum og notaði
launin í fyrstu ferðina til
okkar íslendinga.“
Barbara Árnason bjó
hér og starfaði í nær 40
ár. Á yfirlitssýningunni
eru um 220 myndverk af
ýmsu tagi, vatnslita-
myndir, teikningar,
grafik, gouachemyndir,
veggteppi og bækur, sem
Barbara myndsljreytti.
Magnús staðnæmdist fyr-
ir framan stórt vegg-
teppi, unnið með svokall-
aóri aladdinnál í íslenzk-
an lopa, sem sýnir
Magnús og systkini hans,
Narfakotssystkinin 10.
„Þetta gaf hún mér í
afmælisgjöf, þegar ég
varð áttræður, segir
hann,“ ég hafði ekki hug-
mynd um að hún var að
gera þetta handa mér.
Annars fékk ég aldrei að
sjá neitt af verkunum
Magnús Árnason
myndir á börk, tína bein
til að nota í veggteppin,
og þessar kríumyndir.“
Hann bendir okkur á ör-
litlar kríur í sýningar-
borði. „Þetta gerði hún
úr fífukollum, þær voru
það síðasta sem hún bjó
til og hún gaf starfsfólk-
inu * á sjúkrahúsinu
þetta.“
Barbara Árnason lézt
árið 1975 og sýningin að
Kjarvalsstöðum er
minningarsýning um
þessa ensku listakonu,
sem gerði ísland að
heimalandi sínu í 40 ár.
Aðalsteinn Ingólfsson
listfræöingur skrifar í
sýningarskrá: „Enginn
þeirra erlendu lista-
manna, sem hér hafa fest
rætur, hafa víkkað sjón-
hring innlendrar listar
eins mikið og Barbara
Árnason," Sýningin að
Kjarvalsstöðum er opin
til 26. júlí.