Morgunblaðið - 09.10.1980, Blaðsíða 32

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. OKTÓBER 1980
32
Sýning Ingvars
Þorvaldssonar
ASMUNDARSALUR er nú enn
einu sinni fullur af málverkum.
Það er Ingvar Þorvaldsson, sem
þar er á ferð með sínar myndir.
Hann hefur haldið margar sýn-
ingar á verkum sínum bæði hér
og víðar á landinu, þar á meðal á
Akureyri og Húsavík, Grenivík
og fleiri stöðum. Ekki kann ég
frá námi Ingvars að segja, og
ekki hef ég séð eftir hann verk
fyrr. Það hefur æxlast þannig
til, að ég hef annaðhvort verið
fjarverandi eða ekki viðlátinn af
öðrum ástæðum.
Nú eru í Asmundarsal 31
málverk og kemur Ingvar víða
við í verkefnavali sínu. Þarna
eru myndir frá Akureyri, Húsa-
vík, Mývatnssveit, Þingvöllum
og héðan úr borg. Þó tel ég ekki
allt hér til, enda óþarft. Þessi
verk eru nokkuð lík í litameðferð
og ekki nægilega fjölbreytt að
mínu mati, en þau eru þokkaleg
og nokkuð misjöfn eins og geng-
ur. Bestu myndirnar, er ég rak
augun í, voru No. 5, 8 og 11. Nú
má ekki draga þá ályktun af
þessari upptalningu, að hún sé
tæmandi og að annað á þessari
sýningu hafi verið óalandi og
óferjandi. Eins og áður segir, eru
þessi verk svo lík hvert öðru í lit
og meðferð, að mismunandi við-
fangsefni ná ekki til að skapa
fjölbreytni. Það er viss tónn í
þessum olíumyndum, sem mér
fannst endilega vera Akrýl-litir
og minntu mig meir á þá liti en
olíu. Satt að segja hef ég ekki um
Myndllst
eftir VALTÝ
PÉTURSSON
langan tíma séð þá litameðferð
hjá hérlendum sem Ingvar not-
ar. Þessi litameðferð er nokkuð
hrá í mínum augum og mætti
vera rikari og þróttmeiri, en ekki
vil ég láta hjá líða að segja
þessar myndir nokkuð persónu-
legar og sérstæðar, eins og
reyndar kemur fram hér í þess-
um línum áður. Það verður ekki
komist hjá því að minnast á, hve
oft vill brenna við í þessum
verkum, að viðvaningslega sé að
myndgerðinni staðið. Það kemur
fram bæði í meðferð fyrirmynd-
ar og eins í blöndun lits. Ef þetta
er tómstundaiðja hjá Ingvari, er
þetta nokkuð góð sýning, en taki
hann hlutina ívið alvarlegar, er
afrakstur ekki sérlega mikill.
Eg, sem þetta rita, legg ekki
nokkurn dóm á þessa sýningu í
heild. Það væri óréttlátt að
fullyrða nokkuð um hæfileika
Ingvars, en þeir eru ef til vill
ekki auðsæir enn sem komið er.
Ingvar Þórarinsson á margt
ólært enn, og hver veit nema
hann eigi eftir að komast í betra
og nánara samband við fyrir-
myndir sínar og yrkja betur í liti
og línur. Vonum það besta, ekki
er öll nótt úti enn.
Tapiolakórinn
Tapiola-kórinn er í raun og
veru smíð stjórnandans Erkki
Pohjola. Starfsemi kórsins hefur
vakið athygli manna á uppeldis-
og menntunarlegu gildi tón-
menntakennslu og einnig, að
árangur er ekki að öllu leyti
bundinn við stórt úrtak, heldur
ekki síður mögulegur í fámenni,
þar sem hæfileikar til stjórnun-
ar og samstillingar eru fyrir
hendi. Að hlusta á söng kórsins,
sem samanstendur af börnum og
unglingum, sem ekki aðeins
kunna að syngja, heldur leika á
hljóðfæri svo vel að unun er á að
hlýða, var fyrir undirritaðan
lífsreynsla, er særði fram mynd-
ir um það sem mætti gera hér á
landi, með samstillu átaki ís-
lenskra tónmenntakennara.
Ástæðan fyrir erfiðleikum varð-
andi tónmenntakennslu í land-
inu er að miklu leyti sú, að í stað
þess að efla tónmenntakennslu í
skólum, er eytt milljónum króna
í að styrkja einkarekstur, er
varla nær meiru en að gagnast
fáum útvöldum, er hafa „virtu-
ósinn“ að markmiði og til vara
önnur störf á sviði tónmennta.
Almenn menntun á sviði tónlist-
ar er sem næst ekki fyrir hendi í
landinu, því þeir ríkisstyrktu
einkaskólar, er fást við kennslu
fyrir börn og byrjendur, geta
ekki sinnt nema hluta af þeim
fjölda, sem til þeirra sækir. Það
Tðnllst
eítir JÖN
ÁSGEIRSSON
Erkki Pohjola
má segja að starfsemi tónlist-
arskólanna, sem sérlega fást við
byrjendakennslu, byggi tilveru
sína á vanrækslu grunnskólans
um allt er varðar tónmennt. Ef
vel væri búið að þessum málum
ætti engum að vera heimilt að
fást við tónmenntakennslu fyrir
börn, nema grunnskólanum og
eðlilegt verksvið listaskólanna
yrði þá framhaldsnám í tónlist.
Nú er undirstöðumenntun
kostuð með margfalt dýrari og
tímafrekari kennslu en þörf væri
á, ef skynsamlega væri að þess-
um málum staðið. Tapiola-kór-
inn er upprunalega venjulegur
skólakór og í stað þess að spara
alla hluti til hans, hefur starf-
semi hans fengið að blómstra.
Erkki Pohjola er sannkallaður
töframaður í stjórnun og nýtur
mikillar frægðar fyrir framtak
sitt. Á tónleikunum í Háteigs-
kirkju flutti kórinn hljóðfæra-
tónlist og margvísleg söngverk
og var flutningur allur í einu
orði sagt stórkostlegur. Vonandi
hafa útvarp og sjónvarp gripið
tækifærið og tekið upp söng
kórsins, ísienskum aðdáendum
tónlistar til ánægju í komandi
skammdegi.
Tapiolakórinn ásamt stjórnanda sinum.
Guðrún Tryggvadóttir í Djúpinu
Mynflllst
eftir VALTÝ
PÉTURSSON

Myndröð á sýningu Guðrúnar Tryggvadóttur i Djúpinu.
Síðan farið var að sýna mynd-
list í kjallaranum undir Horninu
þar, sem heitir DJUPIÐ, hefur
verið ótrúlega mikið á ferðinni
af allskonar sýningum. Sumar
hafa þær verið myndrænar, aðr-
ar hafa haft sitt ágæti úr öðrum
áttum, eins og til dæmis það, er
ég nefni hugdettur, en aðrir
nefra nýlist o.s.frv. Auðvitað
kemur það ekki málinu við,
hverjum nöfnum menn nefna
hlutina, heldur hvernig þeir
verka og hvað hver sýning skilur
eftir hjá gestum Djúpsins. Ekki
aöla ég að gera neina úttekt á
'tarfsemi staðarins hér, en ekki
skaðar að minnast á þá fjöl-
breytni, sem komið hefur fram
hjá þeim mörgu listamönnum
innlendum sem erlendum, er
sýnt hafa verk sín í þessu
galleríi.
Nú er á ferðinni í Djúpinu
Guðrún Tryggvadóttir, og ekkert
veit ég um nám hennar né aðra
starfsemi í Myndlist. Hún er
sem sé með sína fyrstu sýningu,
eftir því sem ég best veit.
Guðrún er ekta hugdettumann-
eskja í myndgerð sinni og notar
sem tjáningarmiðil ljósmyndir
og ljósritanir. Ég held, að öll þau
verk, sem á þessari sýningu eru,
séu í myndröðum, og eru þær
yfirleitt forvitnilegar og skýra
sig það vel sjálfar, að óþarft er
að orðlengja um innihaldið.
Samt vil ég geta þess hér, að ein
þessara myndraða festist í
minni mér: Það eru stafirnir,
sem ristir eru á handlegg lista-
konunnar og mynda orðið De-
struction (EYÐILEGGING) á
enskri tungu. síðan er handlegg-
urinn myndaður á 11 daga tíma-
bili og sýnt, hvernig þessir stafir
hverfa smátt og s.mátt, vegna
gróðrarstarfsemi líkamans. Já
þannig má láta líkamsstarfsemi
verða að þátttakanda í mynd-
gerð. Þetta er eins og allir sjá
snjöll hugmynd, þótt fábjánar
eins og ég eiga ef til vill afar
erfitt með að tengja þennan
merkilega viðburð myndlist. En
það er eins og fyrri daginn,
misjafnlega er mannfólkið af
guði gert, og því verður ekki
breytt. Hvorki í nútíð, framtíð
eða nokkurn tímann. Ég hafði nú
samt gaman af þessum mynd-
röðum Guðrúnar, en mér dettur
ekki í hug, að ég hafi skilið þær á
þann veg sem gáfufólki tuttug-
ustu aldar sæmir. Já, þannig er
nú einu sinni tilveran, og öllum
finnst okkur gaman að vera til,
hvort heldur hátíð er á Korpúlfs-
stöðum eða ekki.
Eins og að ofan segir, hafði ég
gaman af að líta inn í Djúpið og
skoða myndraðir Guðrúnar
Tryggvadóttur, og ég held ég sé
jafnnær um tilgang lífsins sem
áður, og ég er viss um, að þetta
eru merkilegir hlutir, þótt flest
fari fyrir ofan garð og neðan hjá
þeim, er þetta ritar. Hér á ég
auðvitað við kjarna þessara
verka, en yfirborðið fannst mér
upplífgandi.
Valtýr Pétursson.
„Verði veitt
landvistarleyfi“
ÁRSFJÓRÐUNGSFUNDUR
Rauðsokkahreyfingarinnar hald
inn i Reykjavik 25. sept. 1980
fagnar ákvörðun dómsmálaráð-
herra um að framlengja landvist-
arleyfi Patricks Gervasoni. Fund-
urinn átelur harðlega fljótfærn-
isleg ómannúðleg vinnubrögð
dómsmáiaráðuneytis við athugun
á umsókn hans um landvistar-
leyfi hér.
Ljóst virðist að ef Gervasoni
yrði sendur til Danmerkur jafn-
gilti það að senda hann til fangels-
isvistar í Frakklandi. Rök dóms-
málaráðuneytis í málinu vekja
fleiri spurningar en svör. Fundur-
inn skorar á ríkisstjórnina að
veita Patrick Gervasoni ótak-
markað leyfi til dvalar og starfa
hér á landi nú þegar.
(Fréttatilkynning).