Morgunblaðið - 16.11.1980, Blaðsíða 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. NÓVEMBER 1980
HÖGNI HREKKVÍSI

HANN VAie At) 5T0FNA bPF/?UFt/_A&'
^ísí er...
... aö hafa fotin í
röó og reglu svo
hún hafi minna
aö gera.
TM Reg U S Pat Off—all rights reserved
®1977 Los Angeles Times
Með
morgnnkaffínu
llvar í fjandanum hefurOu
verið. hundur?
\a ri ekki reynandi ad b«ra
annart nat sem sjórinn
streymdi þá út um?
COSPER 8467
Mík langar að segja þér læknir tilfinninKU. sem hvílir á mér
öllum stundum. — Allir halda aó éj; sé hestur.
Flatjörðungar
Ra^nar Þorsteinsson skrifar:
„Fyrir nokkrum árum var ég um
tíma í Englandi og komst þá að
því, að til var allfjölmennur fé-
lagsskapur, sem kallaði sig The
Flatearthers. Ég hef kallað þá
Flatjörðunga. Þetta fólk heldur
því fram að jörðin sé flöt og standi
kyrr, en sól, máni og stjörnur
gangi kringum hana eins og hver
maður geti séð. Þeir gefa út
áróðursbæklinga til að útbreiða
þessa heimsskoðun og færa alls-
konar flóknar röksemdir fyrir
sínu máli. Þeir vitna og gjarnan í
Bihlíuna, t.d. Jósúabók 10. kap.,
13.-14. v.
„Og sólin stóð kyrr og tunglið
staðnaði uns lýðurinn hafði hefnt
sín á óvinum sínum. Svo er skrifað
í Bók hinna réttlátu. Þá staðnaði
sólin á miðjum himni og hraðaði
sér eigi að ganga undir nær því
heilan dag.“
Flatjörðungar segja að þarna
standi í Guðs heilaga orði að það
hafi verið sólin, sem Drottinn lét
hema staðar, ekki jörðin. Hvað
þurfum við frekar vitnanna við?
Maður lítur bjartari aug-
um til framtíðarinnar
Undanfarið hafa orðið nokkrar
umræður um ágætan sjónvarps-
þátt um þróun lífs á jörðunni og
einkum vegna skrifa tveggja
ungra manna, Finns Lárussonr og
Haralds Ólafssonar. í Velvakanda
hafa komið fram raddir, sem
fordæma þessa þætti og vitna í
fornar þjóðsögur úr Austurlönd-
um, svo sem sköpunarsöguna í
fyrstu Mósebók. Ég get ekki að því
gert, að þegar ég heyri slíkar
raddir detta mér í hug Flatjörð-
ungar og ég undrast að svona
skoðanir skuli finnast á síðari
hluta tuttugustu aldar.
Aftur á móti gleður það mín
gömlu augu að sjá svo opinská og
skynsamleg skrif, er hinir tveir
ungu menn létu frá sér fara.
Maður lítur bjartari augum til
framtíðarinnar eftir en áður. Þeir
eiga heiðríkju hugans. Þeir verða
aldrei Flatjörðungar.
Ragnar Þorsteinsson
Lesið Biblíuna
Ég vil benda þeim og öðrum,
sem hafa áhuga á þessum málum,
að kynna sér þessar fornu þjóð-
sögur, sem geta verið ágætur
skáldskapur en ekki vísindalegar
staðreyndir. Lesið t.d. fyrstu
Mósebók 1. kap., 25.-27. v.
„Þá gjörði Guð villidýrin, hvert
eftir sinni tegund, fénaðinn eftir
sinni tegund og allskonar skrið-
kvikindi jarðarinnar eftir sinni
tegund. Og Guð sá að það var gott.
Og Guð sagði: Vér viljum gjöra
menn eftir vorri mynd, lika oss, og
þeir skulu drottna yfir villidýrun-
um, og yfir öllum skriðkvikindum,
sem skríða á jörðinni. Og Guð
skapaði manninn eftir sinni mynd,
hann skapaði hann eftir Guðs
mynd, hann skapaði þau karl og
konu.“
Þarna segir að Guð hafi skapað
dýrin á undan manninum. Lesið
svo fyrstu Mósebók 2. kap., 18.—
19. v.
„Og Drottinn Guð sagði: Eigi er
það gott að maðurinn sé einsam-
all, ég vil gjöra honum meðhjálp
við hans hæfi. Þá myndaði Drott-
inn Guð af jörðinni öll dýr merk-
urinnar og alla fugla loftsins, og
lét þau koma fyrir manninn, til
þess að sjá hvað hann nefndi
þau ...“
Þarna segir að Guð hafi skapað
manninn á undan dýrunum. Lesið
ennfremur fyrstu Mósebók 7. kap.,
2.-3. v. (Um Nóa).
„Tak þú til þín af öllum hrein-
um dýrum sjö og sjö, karldýr og
kvendýr, en af þeim dýrum, sem
ekki eru hrein, tvö og tvö, karldýr
og kvendýr."
Lesið síðan fyrstu Mósebók 7.
kap., 8.-9 v.
„Af hreinum dýrum og af þeim
dýrum, sem ekki voru hrein, og af
fuglum og af öllu, sem skríður á
jörðunni, kom tvennt og tvennt til
Nóa í örkina, karlkyns og kven-
kyns, eins og Guð hafði boðið
Nóa.“
Þannig mætti lengi halda áfram
og sýna framá að eitt rekur sig á
annars horn, en ég nenni ekki að
tína fleira til í bili, af nógu er að
taka. En umfram allt, lesið Biblí-
una með opnum huga, en ekki
bundnir kreddum Flatjörðunga."
Þróunarkenningin:
Styðst við ýmis
bein og óbein rök
Reynir Harðarson, skrifar 11.
nóv.:
„Kæri Velvakandi.
Undanfarna daga hef ég, mér til
mikillar skapraunar, fylgst með
skrifum þeim sem spunnist hafa
út af þróunarkenningunni. í
fyrstu brosti ég góðlátiega yfir
einfeldni greinarhöfundanna en
eftir það sem birtist í Velvakanda
hinn 11.11. get ég ekki orða
bundist.
Ég sé ekkert athugavert við það
þó að Sóley Jónsdóttir eða hver
annar gagnrýni þróunarkenning-
una, hins vegar er þekking hennar
á nútíma vísindum og þeim stað-
reyndum, sem þau hafa leitt í ljós,
greinilega svo takmörkuð að öll
skrif hennar hljóta að flokkast
frekar undir vangaveltur en rök-
færslu.
Fyndist örlítil
vísbendinjí
Það væri gaman að spyrja
Sóleyju, hvers vegna ekki eru til
jafngamlir steingervingar af
„þróuðum" dýrum og af „óþróuð-
um“ dýrum? Ég sendi hér í
leyfisleysi mynd úr bókaflokknum
„Frá sameind til manns“ sem
sýnir glöggt þróun hestsins síð-
ustu 60 m illjón ár. En þessa bók
lesa vel flestir unglingar í efri
bekkjum grunnskólans. Þar er
raunar sagt að ef fyndist örlítil
vísbending um að Equus hefði
verið uppi á sama tíma og Hyra-
cotherium þá kæmist þróunar-
kenningin í alvarlegan vanda.
Hefur Sóley kannski fundið þessa
vísbendingu?
Best að líkja
þessu við tré
Hún spyr: „Ef þróun er eðlislög-
mál, hvers vegna eru þá hinar
svokölluðu lægri tegundir enn við
lýði?“ Til að gera flókinn hlut
einfaldan tel ég best að líkja þessu
við tré. Hvað er því til fyrirstöðu
að gömlu greinarnar haldi sér, þó
að nýjar bætist við?
Best kemur þó fáfræði Sóleyjar
í ljós þegar hún spyr: „Hvernig
siíkar lífverur eiga að geta fjölgað
sér,“ þ.e. hinar ófullkomnu lífver-
ur. Vil ég því benda Sóleyju á
áðurnefndan bókaflokk eða bókina
„Animals without backbones" eft-
ir Ralph Buchsbaum en í henni er
farið ítarlega í lifnaðarhætti
hinna ýmsu frumstæðu dýra sem
Reynir Harðarson
til eru enn í dag. Og ef grannt er
skoðað sést greinilega þróunarfer-
ill hinna ýmsu líffæra eftir því
sem dýrin „fullkomnast" eins og
Sóley kallar það.
Útsendarar djöfulsins
Ef „umdeildar beinaleifar" telj-
ast ekki til staðreynda hvað eru
þær þá og hvernig má útskýra
þær? Hvaðan berst Sóleyju sú
vitneskja að mannsfóstrið líkist
(fii rT rTief
ff
$
f<4««' Hippanon Slrru hipptn Mnohipput H\raiof>:i ’,um
Mynd 5-5. Afangar á þróunatbraut hastains. ÞÓtt forfaðirlnn,
Hyracothsrlua, hqfí haft fjórar tmr á hvarjum f*ti
hefur nútinasfVomandi hans, hasturinn (Equus) ,
aAelns eina.