Morgunblaðið - 27.11.1984, Blaðsíða 48

56
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. NÓVEMBER 1984
Kveðjuorð:
Guðrún Jónsdóttir
Gilsfjarðarbrekku
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Trúaðir traustir vinir eru besta
náðargjöfin á lífsleiðinni, þess hef
ég notið í ríkum mæli frá fjöl-
skyldunni sem eitt sinn bjó við fá-
tækt á Gilsfjarðarbrekku. Þar
sannaðist að óhætt er að hlýða
orðum frelsarans. „Leitið fyrst
Guðsríkis og hans réttlætis, þá
mun allt annað veitast yður að
auki,“ og svo fór, því öll hafa
systkinin eignast veraldleg gæði
að auki. Aldrei hefi ég þekkt meiri
gestrisni en hjá Guðrúnu sáluðu
og hennar fólki, sem fólk naut um
lengri og skemmri tíma. Þar með
var ég þegar maðurinn minn lá
banaleguna. Þegar elsta dóttir
mín fór fyrst suður í vist og til að
ganga í kvöldskóla KFUM, þá var
hún þar nokkurn tíma, þar til að
þau gátu útvegað henni gott heim-
ili, þá skrifar hún mér: „Ég er hér
eins og hjá góðum foreldrum."
Fyrstu árin í Reykjavík voru
auðvitað erfið, oft lítið húsrúm en
hjartarúmið þeim mun stærra.
Þess naut ég einu sinni á óðins-
götunni þegar ég kom suður, og
svo aftur með þeim á Hraungerð-
ismóti f tjaldinu hjá sex eða sjö
manns, það eru ógleymanlegar
sælustundir í endurminningum
mfnum.
Látinn er í Glasgow, Murdo
MacDougall mikill Islandsvinur
og fyrrum þjálfari knattspyrnufé-
lagsins Vals.
Eftir aðalfund haustið 1936
hafði stjórn Vals mörg járn f eld-
inum. M.a. var um það rætt við
þjálfara félagsins, sem þá var
Róbert Jack, að fá hingaö skoska
knattspyrnumenn, sem æfðu og
léku með félaginu. Fyrir milli-
göngu Róberts Jack kom Murdo
hingað 24. apríl 1937. Æfði hann
fyrst með félaginu, en síðar eða í
ágúst sama ár tók hann að sér
þjálfunina, því Róbert fór þá norð-
ur í land.
Murdo var leikinn og góður
knattspyrnumaður og lærðu menn
mikið af honum, sérstaklega þeir
yngri. Dvaldist hann næstu 2 árin
hjá félaginu.
Murdo kunni strax vel við sig á
íslandi og hafði ávallt í huga að
koma aftur. Hann kom aftur til
starfa fyrir Val árið 1959, en hafði
þá starfað sem knattspyrnuþjálf-
ari í Hafnarfirði. Hjá Val starfaði
hann við þjálfun allra yngri
flokka félagsins, sem var geysi-
mikið starf. Auk þess vann Murdo
í Málningarverksmiðjunni Hörpu
samhliða þjálfuninni. í 5 ár vann
hann mjög gott starf fyrir Val,
sem honum hefur ef til vill ekki
verið þakkað sem skyldi. Flokkar
undir hans stjórn náðu mjög góð-
um árangri. Meistaraflokkur varð
íslandsmeistari bæði 1937 og 1938
og Reykjavíkurmeistari 1938. Þeg-
ar Murdo þjálfaði yngri flokkana
átti Valur ávallt marga meistara,
margir ungir piltar undir hans
þjálfun urðu síðar stólpar meist-
araflokks Vals og landsliðs ís-
lands. Eftir starf sitt hjá Val,
gerðist hann þjálfari hjá KR, en
aðeins í stuttan tíma.
Hér hefur verið stiklað á stóru.
Murdo leið vel á íslandi, hann
eignaðist marga vini hér, bæði hjá
samherjum og mótherjum.
En nú vík ég að fyrstu kynnum
okkar. Á sólbjörtum sumardegi
kom Jón Theódórsson með tvær
elstu dætur sínar frá Broddanesi,
ég held þau hafi verið í skemmti-
ferð. Ég varð hrifin af þessu fólki,
hér var gáfað, lifandi, trúað fólk.
Hér var kominn ferðamaður. Af
viðtali við þau undraðist ég hvað
stúlkurnar voru kunnugar Biblí-
unni. Um pabba þeirra hafði ég
heyrt. Þessu fólki vildi ég kynnast.
Á síðasta vetrardag kom ég
heim úr ljósmóðurstörfum, fram-
an frá Gili. Ég fékk lánaða stúlku
frá Krossárbökkum sem fór auð-
vitað heim daginn eftir. Húslestr-
ar héldust þá, en frá því kæra efni
var hugur minn eins og kallaður
og eins og við mig væri sagt: Not-
aðu nú ferðina til þess að láta
fréttast að Gilsfjarðarbrekku að
nú sé hrognkelsaveiði hér, ef ferð
kynni að falla. Oft hafði það kom-
ið sér vel. Eftir illa lesinn „Lestur-
inn“ meðan fólkið drakk hádegis-
kaffið skrifaði ég örfá orð til Guö-
rúnar á Gilsfjarðarbrekku: Nú
getur pabbi þinn fengið hrognkelsi
og komdu með honum. Gleðitil-
hlökkun fyllti mig. Ég held að ekki
meira en tveir dagar hafi liðið þar
til feðginin komu bæði. Hann sett-
ist inn til tengdamóður minnar, ég
held að hún hafi þekkt hann frá
barnæsku. Hún kom til mín strax
og sagöi: „Nú held ég að sé orðið
þröngt í búi hjá honum Jóni mín-
um því hann sagði að sjaldan hefði
það orðið svo, en þá kom þessi
blessuð Guðs sending, bréfið frá
Murdo var ákaflega hógvær
maður og þægilegur í allri um-
gengni. Hann var ávallt snyrti-
legur og kurteis. Kröfuharður var
hann ekki og myndu menn ekki
sætta sig í dag við það, sem hann
sætti sig við. Hann bjó alla sína
tíð hér í einu herbergi og var oft
matarlítill enda matgrannur.
Murdo kunni vel að meta velvilja
vina sinna. Þeir buðu honum oft
heim til sín, sem þakklætisvott
fyrir umhyggju hans fyrir litlu
strákunum í Val sem dáðu hann
og gera enn. Þegar Valur varð 70
ára 1981 buðu „litlu strákarnir"
hans honum hingað til lands til að
vera á afmælishátíð, sem haldin
var í því tilefni.
í fyrra varð Murdo 75 ára. f því
tilefni var honum boðið hingað til
lands og haldið samsæti.
Murdo var þjálfari síns tíma
þegar laun voru lág fyrir mikla
vipnu en það má segja. að haan
henni Steinunni." Þetta er alveg
orðrétt. Sannarlega þakkaði ég
Guði og þó ekki gæfi á sjó daginn
eftir þá fór hesturinn ekki tómur
aftur. En þakklætið sem við nut-
um alla tíð frá fjölskyldunni var
mér meiri verðmæti en smámun-
irnir héðan. Guðrún blessuð bauð
okkur að hjálpa til að hreinsa tún-
ið þegar að því kæmi. Vorið var
kalt og enginn byrjaður að hreinsa
fyrir hvítasunnu, þegar þeir at-
burðir gerðust að fullorðin kona
frá næsta bæ datt af hestbaki hér
út með sjónum, hún var að koma
frá fermingu að Kollafjarðarnesi,
komst ekki til meðvitundar og dó
hér eftir fjóra sólarhringa. Dóttir
hennar og ég skiptumst á að vaka
yfir henni. Auðvitað kom Karl
læknir á Hólmavík samdægurs og
slysið varð. Ég gekk þá með mitt
fjórða barn, sem fæddist 14. ágúst.
Ég hafði fengið graftrarkýli sem
læknirinn leit á og sagði að ég yrði
að koma til sín eftir nokkra daga.
Daginn sem maðurinn minn var
að flytja lík konunnar héðan sagði
hann við mig: Nú kemur mótor-
bátur að Broddanesi og þú verður
að komast með honum til Hólma-
víkur. Mundi verður að reiða þig
að Broddanesi. Þá var hann ungl-
ingspiltur hjá okkur, náfrændi
minn, og fóstursonur mömmu. Ný-
lega er hann fyrir aldur fram dá-
inn af slysförum. Guð blessi minn-
ingu hans. Nú var ekki gott í efni
með afkomuna heima. Vorið var
kalt og enginn farinn að hreinsa
tún. En þá kom blessuð guðssend-
ingin til mín alveg á stundinni.
Feðginin frá Gilsfjarðarbrekku,
þessi yndislega stúlka sem tók að
sér heimilið einsog best mátti
verða með þessum blessuðu lið-
léttingum sem fyrir voru. Lfka
hreinsaði hún allt túniö með þessu
liði. Ótrúlegt afrek á ekki lengri
tíma, mig minnir að það væri vika.
Ég var komin að mínum verkum,
árin liðu og vinirnir á Gilsfjarð-
hafi fengið bónus, þ.e.a.s. vináttu
margra fyrir þjálfun margra.
Knattspyrnufélagið Valur met-
ur mikils þau störf sem Murdo
MacDougall vann fyrir félagið og
sendir ættingjum hans samúð-
arkveðjur.
Knattspyrnufélagið Valur,
Ægir Ferdinandsson.
Mig langar til að minnast vinar
míns Murdo MacDougall með
nokkrum orðum. Undirritaður
kynntist Murdo árið 1959 þegar
hann þjálfaði yngstu knattspyrnu-
menn Vals af smitandi áhuga og
ósérhlífni. Sem fyrsti leiðbeinandi
minn í hinni eðlu íþrótt, knatt-
spyrnu, verður hann mér ávallt
minnisstæður sem einstakt ljúf-
menni og góður kennari. Ég átti
þess kost kominn á fullorðinsaldur
að kynnast Murdo á ný og upplifa
að hann var enn sama ljúfmennið
og bar enn sama hlýhug til Vals og
íslands og fyrr. Okkar síðasti
fundur var í október, er við nokkr-
ir Valsfélagar fórum til Glasgow
þeirra erinda að fylgjast með
landsleik íslendinga og Skota.
Murdo var þá með annan fótinn á
hóteli því er við íslendingar dvöld-
umst á og minnist ég ekki að hafa
lengi séð hann jafn giaðværan og
hressan, enda var hann umvafinn
góðum knattspyrnuvinum og
kunningjum frá landi sem hann
mat mikils.
Engan óraði fyrir því að þetta
yrði í síðasta sinn sem við sæjum
vin okkar Murdo að minnsta kosti
hérna megin móðunnar miklu.
Nokkrum dögum eftir að heim til
íslands var komið bárust þær
sorglegu fréttir að Murdo Mac-
Dougall væri allur, 76 ára að aldri.
Sorgleg þótt fréttin væri er það
þó alltaf huggun harmi gegn að
Murdo kvaddi á þann hátt sem
hann helst hefði viljað, glaður í
góðum hópi íslenskra knatt-
spyrnuáhugamanna.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég þakka vini mínum Murdo
fyrir góð kynni og ógleymanleg.
Fjölskyldu hans votta ég samúð
mína.
Höröur Hiimarsson
arbrekku fluttust suður, en vin-
áttuband hélst með indælu and-
ríku bréfunum systranna. Stærsta
vinamerkið var þegar Guðrún,
Margrét og Anna (sú eina af þeim
þremur sem nú lifir) komu í heim-
sókn til mín með ólaf kristniboða,
sem ég var búin að sjá á kristilega
mótinu í Hraungerði. Frá öðru
móti þaðan hafði Guðrún sáluga
skrifað mér um stórmerkan at-
burð og sent mér myndir. Bréf og
myndir geymast. ógleymanlegar
sælustundir voru að fá þessa góðu
gesti. Frá barnæsku elskaði ég
kristniboð og þráði að styrkja það,
og með lestri í kristniboðsblaðinu
Bjarma fylgdist ég með öllu þar að
lútandi. Það var ekki ónýtt að
eignast vináttu þeirra hjóna Ólafs
og Herborgar. Oft minntist hann á
það síðar að frá þessari ferð ætti
hann góðar endurminningar.
Dýrmætar eru mér minningar
þessara þriggja daga, og litli
hvammurinn hér i túnaklettunum,
þar var ofurlítil andagtstund.
Sungið, beðið við fætur Jesú og
Fæddur 21. desember 1922
Dáinn 1. nóvember 1984
Þann 1. nóvember sl. lést á
heimili sínu, Stefán Stefánsson,
verslunarstjóri, sextíu og eins árs
að aldri, eftir mikil og erfið veik-
indi. Stefán fæddist 21. desember
1922 í Hrísey, sonur hjónanna,
Maríu Stefánsdóttur og Stefáns
Runólfssonar. Hann var elstur
þriggja systkina næstur var
Óskar, sem dó í æsku; og yngst er
Sara, sem gift er í Vestmannaeyj-
um.
Þegar Stefán var að alast upp í
Hrísey var þar víðast rekinn smá-
búskapur ásamt sjósókn og þeirri
vinnu sem til féll. Stefán vandist í
æsku störfum bæði til sjós og
lands, en um leið og hann hafði
þroska til voru verslunarstörf
hans aðalstarf, fyrst í Hrísey en
síðan á Akureyri. Honum var í
blóð borin þjónusta við aðra og
kom það best fram er hann starf-
aði í 40 ár hjá Kaupfélagi Eyfirð-
inga. Þann 1. maí 1944 gerðist
Stefán starfsmaður hjá útibúi
Kaupfélags Eyfirðinga í Hrísey.
Einnig var Stefán gjaldkeri spari-
sjóðsins og hafði það sem auka-
starf. Það vann hann aðallega á
kvöldin og um helgar og fór hon-
um það vel úr hendi. Einnig var
Stefán í kirkjukór Hríseyjar og í
fleiri félögum þar.
Stefán kvæntist 31. maí 1958
eftirlifandi konu sinni, Maríu
Adólfsdóttur frá Akureyri. Það
var mesta gæfuspor í lífi hans svo
mjög var hún samhent manni sín-
um í einu og öllu. Stefán og María
eignuðust tvo syni, Friðrik Adolf,
fæddur 18. febrúar 1959 og Stefán
Má, fæddur 1. maí 1961, sem báðir
eru i foreldrahúsum. Árið 1962
flytur Stefán ásamt fjölskyldu
sinni til Akureyrar og keyptu þau
húseignina í Munkaþverárstræti
29, sem þau hafa átt alla tíð síðan.
lesið úr Jóhannesarguðspjalli 15.
kap.
Olafur kenndi unglingunum
vers á kínversku. Fyrir nokkrum
árum mundi Hermann Sigtryggs-
son á Akureyri það. í þessari ferð
talaði Ólafur í Ospakseyrarkirkju
við messu. Guði séu þakkir fyrir
alla dygga þjóna, þá sem fara út í
kristilegt starf og þá fornfúsu
heima sem vilja hlýða síðasta boð-
orði Frelsarans: „Farið og gjörið
allar þjóðir að lærisveinum.“
Ekkert höfum við með okkur
héðan. Ég geymi vinarkveðju með
versi sem blessuð Magga mín
færði mér á Landspítalann daginn
áður en ég var skorin upp með
góðum árangri í júlí 1953. Guðrún
átti eftir að standa við hlið mér
með alla þá alúð og aðstoð sem
hún átti til, við burtför fyrr-
greindra ástvina minna. Drottinn
launi henni allt í eilífðinni fyrir
mig. Bréf systranna beggja eru
mér dýrmæt. Þegar Magga lá
banaleguna í ágúst 1966, skrifaði
hún mér oft. Þar er yndislegt trú-
arvers, og hún segir: Er þetta ekki
trú og fullvissa? ó jú. Ég fæ ekki
fullþakkað Guði þann kærleika
sem ég naut frá þessum systrum.
Gestrisni Guðrúnar var einstök.
Þó ég að nútíma hætti kæmi
stundum svo seint í heimsókn að
hún kæmi á náttkjólnum til dyra,
var bros á vör og orðið sem mér er
kærara en veislur. Velkomin. Nú
hafa þær fengið að heyra: „Gakk
inn til fagnaðar herra þfns.“
Þetta hefi ég skrifað vegna
löngunar minnar til að votta á
ævikvöldinu hvað mikil náð er að
eiga Jesú að einkavin f hverri
þraut, og hvað vinátta þessara
systra var mér mikils virði á löngu
lffsleiðinni.
Lofið Drottin allar þjóðir, veg-
sami hann allir lýðir.
Blessuð sé minning þessara
systra.
Steinunn Guðmundsdóttir
Stefán hélt áfram að vinna við
verslunarstörf á Akureyri, þvf
sama ár og hann fluttist til Akur-
eyrar gerðist hann verslunarstjóri
hjá KEA á Strandgötu 25, sfðan f
Grænumýri 9 og síðast á Byggða-
vegi 98. Vegna heilsubrest sagði
hann starfi sínu lausu sl. vor en
hann hugðist halda áfram að
vinna hjá KEA við léttari störf.
Stefán var einn af þessum hóg-
væru hlýleikans mönnum er ekki
vildu vamm sitt vita. Heiðarlegur
í öllu falli. Hjálpsamur mann-
kostamaður af bestu gerð. En þau
miklu veikindi, sem hann átti við
að striða nú undir þaö sfðasta,
hafa sigrað. Stefán var að mínu
viti mikill gæfumaður. Hann átti
góða konu og gott heimili sem
hann mat mikils, hann naut góðra
samvista við konu sfna og syni, því
það var hans aöalmál að þeim liði
sem best.
Ég votta ástvinum hans samúð
mfna. Hvíli hann í friði.
Stefán Jónasson
Murdo MacDougall
Glasgow - Minning
Minning:
Stefán Stefánsson
verslunarstjóri