Heimskringla - 12.04.1922, Page 4

HEIMSKRiNGLA
(81ofuuö 1886)
Krmur út A fcverjum mi&vlkudrgl.
Otgefeadur og elgeaánr:
THE VIKíNG PÍÆSS, LTD.
853 o* 835 SARGENT AVE„ WINNIPEG,
TaUImli N-6537
VerS blattalBfl er $3.00 Argangurinu burg-
lMt tfrlr fram. Allar borguair neaélat
rfltlBmaanl blattolnn.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstjórar:
BJÖRN PÉTURSSON
STEFAN EINARSSON
Utanðakrlft ttll blaSaln.i
THG TlKIXri PRM9S. I.td., Box »171,
TVtnaipear, Man.
Xltanðakrtft tll rttstjðrana
EDITOH HEIH.1KRI.TGLA, Box 8171
Winntpec, Maau
The "Hetmskrlncla'* la prlnted and pnb-
llshe by the Vlklnc Preas, I,tmlte», at
853 og 855 Sargent Ave., Winnlpeg, Manl-
toba. Telephone: N-86S7.
' ' -- ■ 1
WINNIPEG, MANITOBA, 12. APRIL. 1922.
Fundinn yíkingur.
Það þykir nú meiri tíðindum sæta en nokk
uð annað, að fundist hefir lík eða gröf með
líki í, í afarstóru ísbjargi er rak upp að aust-
urströnd Grænlands nýlega.
Það eftirtektaverðasta við fund þennan er
það, að líkið er haldið vera af manni frá
víkinga-öldinni eða einhverjum nánum ætt-
ingja gömlu Víkinganna.
Ástæðan fyrir því að menn eru þessarar
skoðunar er sú, að um lík þetta virðist hafa
verið búið eftir þeirrar aldar-sið; það stend-
ur uppi í gröf sinni, hefir spjót í annari hendi
,en skjöld í hinni; hjálm hefir það á höfði
Það virðist því sverja sig í ættina, að vera
annaðhvort norrænn víkingur eða einhver
afkomandi þeirra, ef til vill þeirra, er til
Grænlands fóru, en það voru Islendingar.
Svo vel hefir líkið varist í ísnum aHan
þennan tíma (því það er að minsta kosti
þúsund ára gamalt) að það heldur sér að
öllu leyti óskemt, eins og það hafi verið lagt
þar fyrir í gær. Það hefir ekkert rýrnað eða
visnað, hörundið er hvítt og slétt og hárið
og skeggið rautt og mikið, en slikjulegt. Það
hefir verndast eins vel og múmíurnar egipsku
allan þennan tíma í ísnum.
Sá er fund þennan gerði, var danskur
læknir á Grænlandi. Isbjargið var að nokkru
gegnsætt og þannig fanst líkið. Var höggvið
utan af því og stóð þá Víkingurinn í allri
sinni fornu dýrð fyrir framan þá. Hann er
talin sjö fet á hæð.
/» Skrokkurinn verður fluttur til Kaupmanna-
hafnar; bíða vísindamenn óg norrænu fræð-
ingarnir heldur en ekki með óþreyju eftir að
sjá hann, enda er fundur þessi talinn einn af
þeim merkilegustu, og Ieifar þessa manns
sem uppi var fyrir 1000 árum og lifði og
starfaði, stríddi og elskaði, er ein sú merki-
legasta fornleif, sem til er í heiminum.
Skrokkurinn verður lyfjum smurður svo
að hann haldist óskemdur. Og svo miklu róti
hefir fundur þessi komið á hugi vísinda-
mannanna, að nú er gerður út leiðangur til
þess að rannsaka hvort ekki séu fleiri lík í
ísnum. Þess hefir strax verið getið til að
þessi maður mundi vera enginn annar en
Eiríkur rauði er fann Grænland, faðir Leifs
hepna. Og að menn hafi verið grafnir með
honum, þykjast fræðimennirnir vissit1 um.
það segir ekkert frá því í sögu Eiríks rauða
með hvaða hætti hann var grafinn. En skeð
getur að í skjölum megi finna slíkt. Og ef
fleiri legstaðir fornmanna finnast þarna,
verður eflaust hægt að ganga úr skugga um
hverjir menn þeir eru. Og margt getur þá
komið í Ijós um sjóferðir Víkinga eða ís-
lendinga, sem nú er mönnum dulið. Hvað
sem blaðið hefir fyrir sér í því er frétt þessa
flytur “The Vancouver Sunday Sun”, búast
menn við að finna þarna eina sjö fleiri leg-
staði og lík. Og er þeirra nú Ieitað.
ísbjarg þetta rak upp að austurströnd
Grænlands nýlega. Er talið víst að það hafi
verið á reki fram og aftur um íshafið síðast-
liðin 1000 ár. Getið er þess til að það hafi
verið áfast við Grænland um það leyti að
líkið var grafið íþví, en hafi Iosnað frá meg-
inlandinu og rekið um hafið síðan. Gizka
menn á að það muni lengst af hafa verið
talsvert mikið norðar en það nú er, og muni
jafnvel ekki hafa verið langt frá heimskaut-
inu, og að Eiríkur rauði hafi fundið það
dauður á undan Peary og nokkrum öðrum.
En að yissa sé fyrir þessu fengin nú þegar
um ferð eða hrakninga þessa “dánarbeðs”
Eiríks rauða, hlýtur þó enn að vera harla
lítil.
Einhvern tíma var nú sagt, að það hefði
verið þjóðtrú Islendinga og norrænna manna.
að ef opnuð væri gröf Víkinganna, þá hfn-
uðu þeir aftur, gengu aftur, og færu með
báli og brandi yfir bygð manna og héldu
víkingaferðunum áfram um langan tíma. Var
því öii varkárm höfð í frammi með að koma
gröfum þeirra ekki of nærri og áreita ekk-
ert svefn-bústað þeirra. Ekki hikuðu þeir
samt er Eirík fundu þarna — ef sú tilgáta
er rétt — að höggva ísinn atan af honum og
ekki bar á að karlinn hefði neinn víga-verkn-
að í frammi þó gröf hans væri opnuð.
Mun margan fýsa að frétta um það, er
vísindamennirnir hafa um þetta að segja eft-
ir að þeir hafa séð og rannsakað fund þenn-
an til hlýtar. Þó þess sé ekki getið í fréttinni
af þessu ennþá, er ekki ólíklegt að ýmsir
munir finnist í gröf Víkingsins, sem birtu
varpa á margt, er nú er myrkri hulið. En
slíkra frétta verðiur að bíða.
Loks kom hnykkurinn
og þá sprakk blaðran.
Brákún myndin sem situr í ritstjórnar-
sessi Lögbergs, hefir eftir síðasta Lögbergi
að dæma verið að safna í óhróðursblöðru
sína saur í garð ritstjóra Heimskringlu, frá
því er honum varð orðfall útaf falli Norris-
stjórnarinnar þann 14. (. m. til 6. þ. m., að
honum lukkast að reka á einn af þessum tign-
arlegu hnykkjum(I) sem maðurinn er þekt-
ur fyrir af skopleikurum og öðrum, svo blaðr
an ispringur og spýjan vellur út. Auðvitað er
ekki orðskrúðið mikið frekar venju, sem
ekki er heldur von, því þar er ekki um auð-
ugan garð að gresja, ef dæma má eftir því
t sem á undan hef:r gengið. Að kaHa þá sem
aðra skoðun hafa en hann sjálfur ‘aulabárða’,
‘asna,’ heimskingja og ósannindamenn, álít-
ur hann eftir sinni meistaralegu rökfræðslu!
ætti að vera fullkomnar sannanir fyrir öllum
þeim málum sem sá veslingur hefir að boða
þjóð sinni. Fólk eigi því þessvegna að taka
alt gott og gib sem myndist í höfði hans
milli hnykkjakviðanna.
Læknir nokkur sem Dr. Sutten heitir og
læknastofu hefir á Portage Ave., hér í bæ,
auglýsir að hann taki alla orma úr fólki, og
því til sönnunar hefir hann þá til sýnis í glugg
anum á læknisstofu sinni. Orsakir þeirra tel-
ur hann óheilnæmi er safnist fyrir í h'kam-
anum. Óskeikult merki ormasjúkdóma, tel-
ur hann dutlunga, geðvonzku og smákös’
samfara óafvitandi regingum og rykkjum, er
geri sjúklinginn ófæran til að hugsa skipu-
lega eða með stillingu. Væri ekki heppilegt
fyrir þá sem þessi sjúkdómseinkenni hafa,
að fara og sjá læknir þennan, ef ske kynni
að þeir gætu fengið bót á meinum sínum og
máske orðið að einhverju nýtir þar áeftir?
Hver veit nema Dr. Sutton hefði þá einhv°rja
nýja tegund að sýna í glugga sínum, sem
uppbyggileg væri fyrir vísindi læknisfræð-
innar í framtíðinni?
“Canada-vika”
í Bandaríkjunum.
Síðasthðin vika var “Canada-vika” í
Bandaríkjunum. Kiwanis klúbburinn gekst
fyrir því, að hún var haldin. Og þar sem að
nábúaþjóðin fyrir sunnan landamærin sýnir
þessu landi svo mikla virðingu, að helga því
eina viku á?sins og láta í ljós velvilja sinn
og samúðarþel til hennar, er það efni sem
þess ér vert að minst sé með þakklæti af
íbúum í es'a lands.
Eitt af því sem mjög rækilega var minst á i
í sambandi við Canada-vikuna, var hundrað j
ára friðurinn milli þessara tveggja nábúa ,
þjóða.
Og ef nokkurt efni er þess vert að þess sé j
minst og um það sé hugsað, ’pá er það ein- I
mitt ’þessi langi friður milli þessara tveggja
þjóða.
Á fjögur hundruð mílna svæði liggja Iönd j
þessi saman. Eflaust mundi Evrópuþjóðun- :
um hata þótt vissara að byggja vígi á þessu
svæði til tryggingar friði. Bandaríkin og Can- •
ada hafa ekki álitið þess neina þörf. Og á
vötnunum sem sumsfaðar aðskilja þessi íönd
í landfræðileg’jm skihiingi, en tengj.1 þau :
saman viðskiftalega, er ekki einn einasti bát-
ur á er byssu hefir innanborðs.
Ef þjóðir þessar hefðu nokkru sinni látið j
sig um það dreyma, að stríð gæti komið upp i
á milli þeirra, hefðu þær eflaust — að dæm- '
um Evrópuþjóðanna bygt vígi og herskip á
landamærum sínum. Það hefir verið svo al-
mennur hugsunarháttur stjórnmálamanna og
hervalds-agenta, að slíkt væri eina trygging- j
in gegn friði, að bað hefir aldrei mátt undir j
höfuð leggjast, að halda því uppi.
En þessar tvær þjóðir hafa gefið þeirrl
hugsjón rothöggið. Hún er dauðadæmd. Þær
hafa sýnt og sannað heiminum, að það sé
betri trygging fvrir friði, að búa sig ekki
undir stríð, heldur en að æt'a sér að haldr
friðinn með stöðugum herútbúnaði.
Þessi hugmynd hefir gróðursett þann frið j
milli þessara þjóða, sem óhugsanlegt er að
upprættur verði. Á sama tíma og aðrar þjóð
ir ;hafa verið að reyna að vernda friðinn
með gömlu hugsjóninni og vopna útbúnaði,
og hafa upp aftur og aftur átakanlega slitið
hann, hafa þessi tvö Iönd verið að sá fræi
bróðurþels og samhugs og stöðugt elft frið
og eindrægni sín á milli.
Hér er um fyrirmynd fyrir allan heiminn
að ræða. Fyrirmynd sem hefir hundrað ára
reynzlu að baki og er því engin dægur-fluga,
eða hugsjón út í bláinn. Hún er ávöxtur,
sprottinn upp úr gróðursælum jarðvegi sál-
arlífs vestrænu þjóðanna. Hún er ávöxtur
vestræna frelsisins.
Bannið.
j Upp aftur og aftur hefir verið talað um
það í Englandi að afnema bannið, sem þar
er lagt við sölu á nautpeningi ftá Canada.
En það efni hefir vanalega strandað, áður en
til framkvæmda hefir komið.
Aðal-ástæðan sem talin hefir verið mæla
J með banninu, er sú, að nautgripum á Eng--
| landi geti stafað hætta af því, ef nautpening.
ur sé þar seldur frá öðrum löndum, sem ekki
hafi eins bætt kyn og hrausta nautgripi og
séu á Englandi.
Að því er óhreysti eða kvilla snertir í
nautpeningi héðan, er nú reynzlan búin að
j sýna, að slíkt þarf ekki að óttast. Hitt getur
haft við eitthvað að styðjast, að hann sé
ekki eins bættur og ætti að vera.
En auðvitað eru þetta ekki sterkustu á-
stæðurnar með banninu. bó að beim sé ía i n-
an borið við. Væri sala canadiskra nautgripa
leyfð á Englandi, mundi af því leiða svo
mikla samkepni, að kjötvara mundi falla
mjög í verði — aU að því sex pence hvert
pur.d að sagt er — og að griparæktarmenn
þr mundu tapa á því. Enda*berjast þeir
l.iífccrlaust með banninu.
Á móti banninu er aftur verkalýðurinn og
kaupendur þessarar vöru — neytendur henn-
ar yfirleitt; þeim þykir ekkert að því, þó
kjötið lækki ögn í verði.
Þetta mál hefir nú. nýlega komið fyrir
enska þingið. Sá er því genst fyrir, að bann-
ið sé afnumið, er Winston Spencer Church-
ill, nýlendumálaritari. Hann er sem kuniiugt
er maður fylginn sér og unir því illa, að mál
þau komist ekki í framkvæmd, er hann beitir
sér fyrit. En andstæðinga flokkur hans er
einnig harðsnúinn í máli þessu.
Velferð Canada er mjög mikið undir því
komin, hver úrslit þessa máls verða. Vinni
Churchill, þyrfti ekki að kvíða fyrir því að
i markaður yrði ekki fyrir nokkurn veginn
alla þá nautgripi sem þetta land þarfnast sölu
fyrir og getur án verið. En sala á þeim hefir
verið vandræðamál að undanförnu.
En hvað sem því líður, er það góðs viti,
að slíkur maður sem Churchill er, skuli hafa
tekið að sér að flytja málið frá þeirri hlið,
er hann hefir 'gert; það er að minsta kosti
góðs viti fyrir Canada.
Lloyd George.
Eins og minst var á síðasta blaði, var
heldur en ekki stormasamt í kring um Lloyd
George á þinginu enska út af tillögu hans við-
víkjandi Genúa-fundinum. En sem stundum
fyrri hefir hann staðið alt það ofviðri af sér.
Eftir að hann var búinn að halda hálfs ann-
arar klukkustundar ræðu og skýra stefnu
sína og skoðun á Genúa-fundinum og svara
öllum andmælum, lægði andróðrinum tals-
vert gegn honum. Og þegfir málið yar 'borið
'upp hl atkvæða fóru leikar svö, að hánn og
stjórn hans varð í miklum meiri hluta. Með
stefnu Lloyd George voru 372 atkvqeði
greidd, en 94 á móti. Voru þau úrslit máls-
ins mikill sigur fyrir hann og óyggjandi
trausts-yfirlýsing til hans og stjórnarinnar að
því er stefnu hans snertir í málum Genúa-
fundarins. Fer Lloyd George því til þessa
fundar með fullu trausti þjóðarinnar til
sín um að honum sé felandi það á hönd, að
Ieysa mál þau er par verða til meðferðar af
hendi samkvæmt ósk og vilja hennar.
Aðalverkefni Genúa-fundarins má segja að
sé í því fólgið, að reyna að uppræta hatrið,
undirhyggjuna og grunsemina sem nú er ríkj-
andi meðal þjóðanna, en koma í þess stað á
samvinnu og viðskiftum á milli þeirra. Það
er ekkert fyrirsjáanlegra en það að ef ekk-
ert er gert til þess að breyta ástandinu eitt-
hvað frá því sem nú er, verði mikið af Evr-
ópuþjóðunum algerlega ^jaldþrota. En af því
geta aftur Ieitt innbyrðis óeyrðir og borgara-
stríð sem æði víðtækar afleiðingar gætu haft
í för með sér.
Þó enska þjóðin sé ef til vill skift í skoð-
unum sínum um stefnu Lloyd George í inn-
anlandsmálum, er enginn vafi á því, að hún
er eindregin með því að fóla honum á vald
utanrki)smálin og aðhyllist stefnu hans og
treystir á vit hans og framsýni í að ráða
þeim til farsælla lykta, svo framarlega sem
nokkrum sé það auðið.
Til nPnningar um
Sigurjón Christopherson
1844—1920
Þann 20. október 1920 lézt í
Winnipeg í Manitoba öldungur-
inn Sigurjón Christopherson eftir
langvarandi sjúkdóm og þjáning-
ar 76 ára að aldri. Af því það
hefir ekki veriS gert af öSrum
mér færari langar mig til aS .minn-
ast þessa merka og góSa manns
meS fáum ófullkomnum orSum.
Sigurjón Ohristopher.son var
fæddur á Y tri-Neslöndum viS
Mývatn í Þiqgeyjarsýslu á fs-
iandi áriS 1844. .Foreldrar hans
voru hjónin Chrostopher Andrés-
son ættaSur úr HöfSahverfi í SuS-
ur-ÞingeyjarsýsIu og Sigurveig
SigurSardóttir frá skógum1 í
Reykjarhverfi í sömu sýsilu; merk-
ishjón og vel látin. Sigurjón ólzt
upp hjá foreldrum sínum á Ytri
Neslöndum og lærSi þau verk er
algeng voru á sveitaheimilum í þá
dflga. Hann misti föSur sinn þegar
hann var 20 ára gamall, og tók
hann þá viS biúsforráSum meS
n.óSur sinni og stóS fyrir búinu
meS dugnaSi og framsýni í mörg
ár eSa þar til móSir hans brá búi
nálægt 1870. Sigurjón tók þá viS
búinu sjálfur upp á eigin spítur og
rak búskapinn af miklu kappi og
fyrirhyggju.
ÁriS 1872 giftist hann Helgu
Jónsdóttur Jónssonar og konu
hans Ólafar Jónasdóttur, ættuS úr
Reykjahverfum og uppalin í
/HeiSarbót þar í sveitinni; hin
mesta fríSleiks og gáfukona, og
manni sínum samhent í öllu hans
starfi. Var þaS hiS ástúSlegasta
hjónaband. Þau hjón bjuggu hinu
mesta rausnarbúi á Ytri Neslönd-
um þar til 1884 aS Sigurjón
Dodd’s nýmapillur eru bezta
nýmameSaliS. Lækna og gigt,
bakverk, hjartabilun, þvagteppu,
og önnur veikindi, sem stafa frá
nýrunum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eSa 6 öskjur fyr.
ir $2.50, og fást hjá öllum lyfsöl-
um eSa frá The Dodd’s Mediclne
Co., Ltd., Toronto, OnL
inn var stór og víSáttumikill; af
háum fja.Hstindi er útsýniS bezt.
Af fja'lHstindi hugsjónanna hafSí
hann gott útsýni ýfir mannlífiS og
heiminn; hann sikildi KfiS og þekti
tlfinningar mann«nna, og hann
jþekti tilfinningar mannanna, og
hann vildi mönnunum alt gott
gera, öll sár mýkja og græSa.
Hann átti yfir'aS ráSa norrænni
drenglyndi, sannkristnu hugarfari
og farsælu gáfnafari.
LæknisfræSin var honum hugS
næmt viSfangsefni og hugur h»ns
henigSist þangaS; þaS var honum
meSfæddur eiginleiki. og hanri
’lagSi stund á lækningar alla æfi
meira og minna heima á íslandi
og hér í landi og hjálpaSi mörg-
um. Var hann oft tímum saman
hjá sjúkum og sýndi þá bæSi
mannkærleika og lipurS, en laun-
, in voru oft smá því fátækir áttu
keypti CirnnstaSi viS Mývatn, sem c, ii .
J | ort hlut að mali, og iþað voru
var afar stór og dýr og umfangs- , , - , .• *
& J & ° ekki launin sem ihann var aö vinna
mikil jörS. Bjó hann á þrernur ] fyrir he,dur hiu ag hjáípa _
fjórðu af^ jörSinni á móti iPétri vjnna líknarstarf_
bróour sínum sem hafoi einn : ,1 Qri r- i •
oigurjon sial. var aila æh hinn
fjórSa. ^ Á GrímstöSum hélt Sig- | hezti félagsmaSur og tók óspart
urjón sál. sinni fyrri rausn; höfS- , . ..ii ,, -i £.i
. J þatt i ollum uppbyggilegum relags
ingslundin var honum meSfædd
og búskaparstarfiS (blessaSist og
efnin jukust ár frá ári. 1893 kast-
aSi hann teningum og flutti vest-
ur um haf. Hann elskaSi Fjall-
konuna og sveilina sína og alt hiS
göfuga og fagra í’fari þjóSarinn-
ar. því hann var sannur íslend-
ingur, en bróSir hans og skyld-
menni voru komin vestur og æfin-
týralöngunin brnn í sálu hans og
hann fýsti aS kanna hiS ókunna,
Hann yfirgaf á ættjörSinni gott
málum og safnaSarmálum; eilífS-
armálin voru honum mjög hjart—
fólgin og skildi hann og útskýrSi
frelsarann og guðs almætti betur
en kirkjan hefir oft og iSulega
gert. Heima á íslandi gengdi
hann mörgum trúnaSarstörfum og
beitti sér óspart fyrir m'ál sem
voru til almenningsbeillla; í hrepps
nefnd var hiinn svo árum skifti og
stóS jafn fremstur í flokki og
vann ekki einungis sinni sveit ó-
metanlegt gagn heldur stafaSi nær
bú og góðar kringumstæSur, og liggjandi sveitum blessun af starfi
fann aldrei hér í lanidi þá bam-jhang. gvQ hafa ^ mér áreiSan-
ingju, sem honum var lofuS, og legjr menn 8em þektu æfiferlil
sárt saknaSi hann íslands, og til hans á ættjörðinni, og mér er líka
dauSadags held eg aS ’hann hafi sagt aS þeir ,hafi staSiS honumr
harmaS iþaS fótspor er hann flutti, jafnframarlega í Þiingeyjarsýslu
af landi burt. Þegar h'ngaS kom i ag gjá veg út úr vandræSunum*.
byrjaSi hann búskap í Argyle- j þar se7n íbágindi, fátækt og skort-
bygSinni í fremur smáum stí’l, Og ur klappaSi á dyr. Þar var hann
var viS búskaparstörf í I 5 ár. Ár-
in þau mörg voru erfiS bændum
og gróðinn lítill, Samt farnaSist
honum vel. Nú Vaí háiin komifin
á gamals aldur og þreyttur orS-
inn; hann brá iþví búi 1908 og
bjargvættur; fljótur til aS hjálpa
og flestum s,Iingari á þeim sviSunr.
Sigurjón var ættmargur og
systkini hans voru mörg. Sum eru
á lífi og er mér kunnugt um Her-
mit og Pétur. bændur í Argyle-
flutti ’til Baldur, Man., keypti þar þygS, mestu skynsemdar og
heimili og stundaSi atvinnu af sómamenn, og systur tvær, Sig-
ýmsu tagi þar til 1918 aS hann
flutti til Winnipeg, þá mjög far-
riSur, ekkja GuSna Jónssonar, til
heimilis hjá syni sínum Páli, aS
inn aS heislu; d'valdi hann þar í | Baíldur, Man, og Sigurborg, kona
borginni hjá syni sínum, nú aS Bærings Hallgrímssonar bónda í
Langrutih man, þaS sem eftir var
æfinnar.
Sigurjón sál. var gáfaSur og
listhneigSur maSur. ræSinn og
fjörugur f samræSum, einnig á ! 0g atorkumaSur, sem mikiS kem-
trúmálasviSum, og hann vissi og : ur viS framsóknarbaráttuna f
Argyle bygS.
Sigurður Christopherson, einrr
af fyrstu íslenzku landnáms-
•mönnum í Manito’ba, dugnaSar
viSurkendi aS jafnvel þar væri
margt öfugt sem yrSi aS víkja
fyrir Ijósi ’þekkingarinnar, og aS
guS er altaf aS leiSa mennina aS
sögu Vestur-Islendinga. var bróS-
ir Siurjóns. Hann var dáinn fyrir
ári síSan vestur á strönd.
Þeim hjónum Sigurjóni og
roeiri og stærri sannleikslindum út ^ Helgu varS tveggja barna auSiS
úr villunni og myrkrinu. Honum ' sem bæSi eru álífi. Séra SigurSur
var hugSnæmt aS glíma viS ýms-
ar örSugar ráSgátur í samræSum
og hann hafSi aflaS sér mikillar
þekkingar í frístundum sínum.
Hann var höfSingi í lund, gestris-
inn og hjálpsamuT, jafnt viS Iág«
sem háa. Enginn fór spyrjandi frá
honum sem leitaSi til hans, ef
mögulegt var aS veita úrlausn. —
Andi hans var frjáls; hann hefti
sem prestslþjónustu hefir hjá söfn-
uSunum vestur viS Manitoibavatn,
búsettur í Langruth, Man, og Ó-
löf ÞorgerSur, gift, heima hjá móS
ur sinni í bænum Gleniboro, Man.
Þau áttu líka eina fósturdóttur,
Sigurveigu SigurSardóttir, sem nú
er gift Jónasi Björnssyni aS
Baldur. Man„ Sitja nú sysbkin-
in og ekkjan og harma hann sem
engin bönd. Sjóndeildarnringur- var góSur faSir og eiginmaSur í