Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 01.05.1903, Blaðsíða 3

XVII, 19.
Þjóðviljinn.
75
í Þingeyjarsýslunum verða þeir Pétur
Jbnsson á Gautlöndurn og Arni próf.
Jónsson á Skútustöðum einu þingmanna-
ef'nin, annar í syðri, en hinn i nyrðri
sýslunni, og má um þá báða segja, að
þeir heyra í raun og veru framsóknar-
flokkinum til, hvað sem öllum fyrri
flokkadeilnm líður. —
I Norður-Múlasýslu eru nefnd 8 þing-
mannaefni: Jón Jónsson, fyr á Sleðbrjót,
sýsiumaður Jóhannes Jóhannesson og síra
Einar Jónsson í Kirkjubæ.
Sóst af því, að framsóknarmenn hafa
þar að eins einn mann í kjöri (Jóh.
sýslumann), sem stafar af því, að þeir
telja hr. Jón Jónsson frá Sleðbrjót miklu
skyldari sór, en vikversku apturhalds-
„klíkunni“, að því er til poiiuskra skuð-
ana keinur.
Hr. Ól. Davíðsson á Vopnafirði (fýlgi-
sveinn Lárusar „dánumanns“), einkar i-
haldssamur maður i skoðunum, býðursig
ukki fram aptur, sem betur fer. —
í Suður-Múlasýslu bjóða sig fram báð-
ir gömlu þingmennirnir, Guttorniur Vig-
f'ússon og Ari á Heyklifi, en að öðru leyti
eru fregnir óljósar um þingmennskufram-
boð þar; nefndir eru: Jön Jónsson frá
Múla, síra Magnús Jónsson í Vallanesi,
og ef til vill fleiri. —
I Skaptafellssýslunum bjóða sig fram
gömlu þingmennirnir, Guðlaugur sýslu-
maður Guðmundsson í vestri syslunni, en
Þorgrímur læknir Þórðarson í hinni eystri.
Hvort síra Jón Jónsson í Stafafelli
býður sig fram í eystri sýslunni á ný,
hefir enn ekki frétzt glögglega.
I Rangárvallasýslu býður sig fram
af hálfu apturhaldsliðsins síra Eggert
Pálsson á Breiðabólsstað, er með at-
kvæðasmölun sinni fyrir landshöfðingjann
hefir nú sýnt greinilega, hvar hann stend-
ur í pólitíkinni, og ætti sú frammistaða
hans ein að vera ærin til þess, að hann
yrði sjálfur ekki ómakaður á þing.
Hvort landshöfðingi M. Stephensen
býður sig einnig fram, mun enn óvíst,
þar sem ekki hefir heyrzt, að hann hafi
enn svarað „áskoruninni makalausu", enda
er sagt, að ýmsir, er léðu nöfn sín undir
hana, séu nú þegar farnir að heltast úr
lestinni, og er það varla furða.
Enn fremur eru nefndir, sem þing-
mannaefni í kjördæmi þessu: sýslumaður
Magnús Torfason og Þórður hreppstjóri
Guðmundsson í Hala, Tómas bóndi Sig-
u/ dsson á Barkarstöðum og Einar i Ytri-
hól, svo að ekki er að sjá, að hörgull
verði á þingmannaefnum, þó að lands-
höfðinginn iáti sér hitt nægja, að sinna
stjórnarfulltrúastörfunum á þingi, sem
einnig virðast þingmannsstöðunni ekki
sem samrýmanlegust.
I Árnessýslu verður heldur enginn
hörgull á þingmannaefnum, þvi að þar
eru þessir nefndir: Eggert bóndi Bene-
dihtsson í Laugardælum, síra 01. Olafsson,
sem nú er ritstjóri „Fjallkonunnar“, Hann-
es ritstjóri Þorsteinsson, Pétur kennari á
Eyrarbakka, og ef til vill cand. jur.
Magniis Arnbjörnsson í Keykjavik.
I Vestmannaeyjum býður Jón Magn-
ússon landritari sig fram, en hitt enn ó-
víst, hvort dr. Valtgr Guðmundsson leitar
þar einnig kosningar.
I G-ullbringu og Kjósarsýslu bjóða sig
að sjálfsögðu fram: Björn Kristjánsson
kaupmaður og héraðslæknir Þórður J.
Thoroddsen, er verið hafa þingmenn kjör-
dæmisins.
Sumir fullyrða og. að Halldór Jónsson
bankabókari muni einnig bjóða sig fram
í kjördæminu, og þá að likindum einnig
Jón Þórarinsson, skólastjóri í Flensborg,
sem í fyrra.
r i l l lil I I III ■ I I I • • i i |,
----o^^o-
Efst og vestast á Síðu i Vestur-Skapta-
fellssýslu eru tveir bæir afskekktir, með
nokkru bili á milli, og heitir hvor-
tveggja Skaptárdalur. Á annan bæinn
fluttist á siðasta vori bóndi nokkur úr
Mýrdal, Oddur Stigsson að nafni. Hann
hafði eigi fólk með sér a.nnað en konu
sína, en er hann var kominn að Skapt-
árdal, bauðst hann til að taka dreng
nokkurn, 10 ára gamlan, er alinn var
upp á sveit, með 20 kr. meðlagi. Hrepps-
nefndin tók boði þessu fegins hendi, því
að áður höfðu verið borgaðar 50 kr. með
drengnum.
Um jólaföstukomu í vetur kom faðir
drengsins að Skaptárdal og varð þess þá
var, að æfi drengsins þar mundi ekki
sem bezt. Reyndi hann því að koma
honum annarstaðar fyrir, en tókst ekki.
Oddviti hreppsnefndarinnar skaut því til
sóknarprestsins, hvort staðurinn væri eigi
,,forsvaranlegur“, og kvað hann svo vera.
Var nú eigi hirt um þetta frekara fyr
en 28. marz, að sendimaður kom til sýslu-
manns frá hreppstjóranum á Síðu og
80
Kona hans sagði þá, að ekki gæti komið til mála,
að hann væri vakinn, en jeg sá hann þó snöggvast, og
var hann að sjá fjarska veikur, og stundi, eins og hann
tæki út miklar þjáningar.
Frú Murdock rétti mér lykil að skáp, er stóð þar
i herberginu, og tók eg þar nokkur verðbréf, og skrifaði
svo fáein orð á miða, og bað hann að koma, jafn skjótt
er heilsa hans leyfði“.
„Og hann vaknaði alls eigi við komu yðar?“
:spurði jeg.
„Nei, hann vaknaði alls eigi, enda þótt jeg, og frú
Murdock, gerðum töluvert hark, er við opnuðum skúff-
nna í skápnum, og lokuðum henni.
En stunur hans höfðu ill álirif á mig; hann þjáðist
auðsjáanlega mikið, og þótti mér þvi vænt um, er eg
slapp út úr herberginu, því að slíkt hefir jafnan mikil
■ og óþægileg áhrif á mig“.
„Hvaða maður er þessi Murdock?“ spurði jeg.
„Hann hefir annast um Cressley Hall í mörg ár“,
•svaraði Cressley. „Mér var vísað á hann af málfærslu-
mönnum.
Hann virðist vera mjög ötull maður, og vona eg
þvi, að hann verði ekki lengi veikur, enda væri eg þá
illa staddur“.
Jeg svaraði engu, og litlu síðar skildum við Cress-
ley. og fór jeg þá upp á herbergi mitt, til að taka sam-
.an pjönkur minar, og fór svo með fyrstu járnbrautarlest
t.il Lundúna
Allt kvöldið, og morguninn eptir, átti jeg mjög
annrikt. og gat þ vi ekki lagt. af stað frá •Lundúnum, fyr
<en með járnbrautarlestinni, er fór klukkan 10 mínútur
77
Jarðeign hans lá nokkrar mílur þaðan, og þegar
við skildum, mæltist hann mjög innilega til þess, að eg
skryppi þangað til hans, er hann hefði komið sér nokk-
urn veginn fyrir.
Jeg lofaði að heimsækja hann, áður en eg færi til
Lundúna.
Það leið nú rúm vika, er eg aldrei sá Cressley, en
þá kom hann einu sinni til mín fyrri part dags.
„Nú, hvernig gengur?“ spurði jeg.
„Ágætlega“, svaraði hann. Jeg hefi nokkrum
sinnum verið i Cressley Hall, ásamt Murdock, umboðs-
manni mínum, og þó að þar sé allt afar-niðurnítt,
þá vona eg, að allt komist. þar bráðlega i lag.
En nú er erindið, að spyrja yður, hvort þér getið
ekki komið með mér til Cressley Hall, og dvalið þar hjá
mér nokkra daga“.
„Jeg ætlaði þangað með Murdock, en hann er allt
í einu orðinn veikur, — mikið veikur, að eg hygg, og
getur því ekki farið“, mælti Cressley enn fremur.
„En jeg hefi þegar sagt svo fyrir. að gjöra skuli
við nokkur herbergi, svo að þau séu brúkleg, og þó að
ekki séu þau að líkindum mjög þægileg enn, væri mér
þó mjög kært, að þér kæmuð með mér“.
Það stóð nú svo óheppilega á, að jeg þurfti að tala
við mann í Lundúnum sama kvöldið, um mjög áriðandi
málefni, og gat ekki breytt því.
Engu að síður hafði lýsingin á Cressley Hall æst
svo forvitni mina. að mig langaði mjög að sjá slotið, og
ásetti mér því að gjöra, livað eg gæti. til að taka boðinu.
„Jeg vildi gjarna fjdgjast með yður í dag“, svaraði
eg, „en það getur því miður ekki komið til neinna. mála,