Lögberg - 18.09.1913, Blaðsíða 5

.j»aí . .MT l' I ).\ <! 1 N a iB. September 1913.
5
á eftir heyrSum viS skot og aS
vörmu spori kom hann í ljós og
hélt á stórum turkey í hendinni.
J>|ptta tók sig upp tvisvar og féll
turkey fyrir hvoru skoti. ViS
könnuSum síSan mýrina og fann
eg þar hinn bezta engjablett.
Mér þótti vænt um aS finna
þaS, að Inliánar voru vinveittir
mér en ekki fjandsamlegir. Þeir
.gáfu mér stærsta turkey-fuglinn
sem veiSst hafSi og sýndu mér
marga gripi er þeim þóttu fáséSir
■og eigulegir. MeSan þeir lágu í
tjöldum sínum nálægt bygSinni
kom eg oft til þeirra og þeir til
mín; þeir gáfu okkur fisk og veiSi-
bráS, en tóku i móti mél og aSra
hluti sem þá vanhagaSi um.
Daginn sem þeir lögSu upp, kom
allur hópurinn heim til okkar aS
kveSja og höfSu meS sér margar
fallegar gjafir, —- moccasins, perlu-
bönd og ýmsa gripi aSra, prýdda
margvíslega.
Þegar Indiánar voru farnir, var
eg einn eftir, svo aS segja, og
leiddist. Eg sakanSi þeirra mjög,
og viS öll saman, því aS þeir höfSu
sannarlega hjálpaS mikiS til aS
gera skógarlifiS bærilegt fyrir
okkur. Eg lærSi af þeim aS skjóta
af boga svo vel, aS eg átti hægt
meS aS drepa íkorna, héra og rjúp-
ur. Eg var byssulaus og fann æ
betur til þess, hvaS nauSsynlegt
mér væri aS eignast hana. Skóg-
arnir voru fullir af villibráS.
HaustiS fór í hönd, og mér þótti
ófært aS hafa enga byssu, þegar
færin voru svo góS aS nota hana.
Skömmu síSar frétti eg, aS einn
nágranninn vildi selja byssu; sá
var 25 mílur frá mér, en ekki lét
eg þaS standa fyrir, heldur lagSi
strax af staS; eg var hálfan þriSja
dag á leiSinni fram og aftur, og
heim kom eg meS byssuna, en
buddan hafSi lézt um tíu dali. Eg
þóttist meiri en allir aSrir í þeirri
bygS á eftir, er eg hafSi byssu og
gnægar byrgSir skotfæra.
ÞþS leiS ekki á löngu áSur en
eg hafSi mig á kreik til dýraveiSa,
meS því aS eg var oröinn kunn-
ugur lifnaSarháttum og ferSalög-
um dýranna. Fyrsta daginn sá eg
til margra dýra, en gat ekki komist
í skotfæri viS þau þartil seint um
daginn aS eg kom á dálitla hæS þar
sem tveir lækir komu saman, og
hvíldi mig þar. Eg var dauöþreytt-
ur og þótti súrt í brotiö, hversu
illa heföi gengiö um daginn. ÞaS-
an sem eg lá sá eg yfir víSar flat-
ir meS eikartrjám á víS og dreif,
og eftir skamma stund kom eg
auga á stórt rádýr á beit, meS
tveimur kálfum. Þ.au voru á
gangi og gripu niöur viS og viö,
einsog þau væru hrædd viS eitt-
hvaö. Svo vel bar vrö, aS vindur
stóö af þeim; eg skreiS hljóSlega
í skotmál og hugsaöi mér, aö láta
■ekki bráöina ganga úr greipum
mér. Þþgar eg fór aö miöa, tók
eg aö skjálfa, og hef eg síSan heyrt
aö þaö sé alvanalegt, aö slikt hendi
þá, sem skjóta dýr í fyrsta sinn.
Eigi aS siSur tókst mér vel; rádýriö
tók viöbragS í loft upp, þegar þaS
kendi skotsins og datt síöan dautt
niöur, eg valt sjálfur út af viö
skotiS, en stóö fljótlega á fætur,
lrlóS byssuna, skar síSan dýriö á
háls og náöi kálfunum. Dýriö lét
eg liggja fyrst um sinn, en kálfana
mýldi eg og teymdi þá heim. —
Snernma voriö eftir komu Indián-
ar aftur á sömu slóöir og áSur og
byrjuöu aö leggja snörur sinar,
þvi aö nóg var af dýrum; mínk,
coon, otur og muskrat. Eg fékk
mér margar snörur, en vinir mínir
Indiánar, kendu mér aö leggja
þær. ÁSur en langt leiS, var eg
oröinn vel fær aS beita öllurn
þeirra veiöibrellum og hafSi mik-
inn ábata af veiSinni og lagöi fyr-
ir talsveröa peninga.
Aö veiSa dýr og fugla varS mér
svo kært, aS mér kom oft til hug-
ar, aö hætta algerlega viö jarö-
ræktina og stunda hitt eingöngu.
Þegar gildruveiSinni var lokiö
viö fljótin nálægt okkur, þá fóru
Indiánar aö búa sig til burtferöar
og réöst eg til feröar meS þeim á
nýjar slóSir. Móöur minni var þaS
mjög í móti skapi, sem eSlilegt var,
en ekki tjáöu fortölur hennar í þaö
sinn, enda mun þaö hafa veriö í
eina skiftiS, sem eg fór ekki aö
ráSum hennar. Eg gerSi ráöstaf-
anir til þess aS henni liöi eins vel
og unt var, meSan eg væri bur.tu
og fékk einn af mínum góöu ná-
grönnum, sem bjó 9 mílur frá
okkur, til þess aS koma til hennar
viö og viS og líta eftir öliu.
Mál Indiána var eg farinn aS
læra, og haföi búiö svo lengi í
tjöldum þeirra eöa “wigwams”,
viö reyk og sólarbruna, aö eg var
oröinn jarpur á hörund, rétt eins
og þeir. Eg var í fötum af dýra-
skinnum álíka og þeir og mun hafa
veriS næsta líkur oröinn þeim í
útliti. Allir Indiánar voru þeirr-
ar skoSunar og fóru meS mig eins
og eg væri einn af þeirra kynþætti.
Á veiSiför þessari var eg meS
Indiánum í tvo mánuöi og kom
heim aftur meS tvo dýrahunda,
forkunnar góSa og bezta riffil, er
eg haföi fengiS af austanmanni
nokkrum, sem eg rakst á, og átti
þá tvo. Hundarnir voru jafnskyld-
ir báSum, úlfum og hundum og
mjög fágætir; þeir voru grimmir
sem úlfar, svo aö engum tjáöi aS
koma nærri þeim nema mér, svo
aS eg varö aö hafa á þeim
hlekkjafestar alla tiö, þegar eg
hafSi þá ekki meö mér á veiSum.
Margan bygSarmann hvektu þeir,
ef hann kom of nærri þeim, en
mör voru þeir alla tíö auösveipir
og góöir viSfangs og mjög fljótir
aö læra. Eg kendi þerm aö gegna
vissum bendingum og merkjum og
hlýSa umsvifalaust. Til dæmis
hef eg skipaö þeim aö halda coon
í tré, undir nóttina, og aldrei hafa
þeir brugöist mér. Þeir stóSu
undir trénu þangaö til eg kom til
aö'fella þaö, og ef þeir náSu bráö,
þá brást þaS aldrei, aö þeir færöu
mér hana, án þess aS rífa hana eSa
tyggja í minsta máta. Þeir réSust
á hvaöa dýr sem var og réöu vana-
lega niSurlögum þess. Eg var alla
tíö óttalaus, livar sem eg var stadd-
tir, þegar þessir trúu félagar mín-
ir voru meS mér. Oft og tíSum
björguöu þeir lifi mínu undan
þeim grimmu villidýrum, sem
héldu sig í skógunum. Mér er
minnisstæöur einn atburöur, sem
bar til annan veturinn sem eg
lagöi fyrir mig dýraveiöarnar.
Eg var úti allan þann dag,
þarsem skógurinn var þykkastur;
snjór var mikill og þegar á daginn
leiö, tók aö syrta í lofti og féll
rökkriS á fyr en varöi, vegna hríö-
arinnar sem aS fór. Eg var ekki
viltur, því aö eg vissi í hvaöa átt
loggabærinn var, en jafnskjótt og
snjóa fór, hvarf slóöin min og varö
bæSi mér og rökkunum órótt, þeg-
ar dimma fór. Eg vappaSi dálítiS
til og frá, en er eg fann engar
stöövar er eg gæti áttaS mig á, þá
hugsaöi eg meö mér, aö vissast
væri aö leita sér aS skjóli til aS
láta fyrir berast í um nóttina. ÞaS
fann eg von bráSar, þarsem geysi-
stórt tré haföi falliö þar nálægt er
runnar stóSu á dálitlum bala.
Snjórinn var oröinn mikill, undir
þaS í hné, og haföi skafl lagst aS
hinu fallna tré; eg ruddi burt snjó
á dálitlu svæöi og kveikti eld til
næturinnar og þar bjó eg til bæli
undir bolnum, handa mér og hund-
unum mínum aö liggja i, úr greni-
viöar greinum.
Þjegar báliS fór aö loga tók eg
malinn og sefaSi hungriö, og gaf
hundunum bein, reykti svo pípu
mína, lagöi svo mikinn viS aö bál-
inu, aö nægja mundi alla nóttina
og lagSist síöan niöur meö rökk-
unum. Altaf hélt áfram aö snjóa,
og þó aS vindurinn næöi lítiö eöa
ekkert til min, þá gnauSaöi hann i
limi trjánna meS þungum niS.
Eftir litla stund sigraSi okkur
svefn og þreyta og vissum viö ekki
til okkar, fyr en undir miönættiö.
Þá vöknuöum viö viö úlfaþyt bæöi
nær og fjær og fundum aö okkar
var gætt á alla vegu. Hundarnir
tóku aö urra, er þeir vöknuSu viö
vondan draum. Eg talaSi til þeirra,
leit eftir byssu minni og beiS þess
er veröa vildi. Nær kom ulfa-
góliS og hærra og hærra lét í hund-
unum. Loks geröust tveir varg-
arnir djarfari en hinir, voru ef til
vill soltnari, og uröu svo nær-
gönglir aö þeir komu fast aS trjá-
bolnum og glóröi þar i glirnurnar
á þeim. Þaö var enganveginn viö-
kunnanlegt aö vita af þeim svona
nærri. Eg miSaöi á annan og
hleypti af, sá sem á var skotiö lá
dauöur, en í sömu svipan tók hinn
sig upp yfir tréB og kom niöur
milli min og hundanna. Byssa
mín var skotlaus, svo aö eg brúk-
aöi hana fyrir barefli, en þó aö eg
hitti úlfinn af alefli, þá sá þaö ekki
á honum, hann var jafnólmur eftir
sem áöur, og þóttist eg illa kominn.
Þá skökkuöu rakkar mínir leikinn.
Úlfurinn átti víst ekki von á
áhlaupi þeirra, en hann haföi nóg
aö gera von bráöar, aö fast viS
þá.
Viöureign þeirra var ekki löng,
en mjög hörö og hroöaleg. Úlf-
urinn var stór skógarúlfur, mjög
sterkur, og gekk hart aö hundun-
um. En þeir böröust fyrir sinu
lífi og mínu Hklegast líka, og
hugsa eg aS grimmilegri atgang-
ur veröi ekki oft, heldur en eg
horföi á þá nótt í skóginum. BlóS-
iö lak úr þeim öllum, og ýlfriö í
úlfinum tók út yfir meöan á bar-
daganum stóö, þartil annar hund-
urinn náSi taki á hálsi hans meö
vígtönnunum og slefti þvi ekki, fyr
en úlfurinn hætti aö draga andann.
Vitanlegt er þaö, aS ef eg heföi
veriö einsamall, jafnvel þó aö eg
heföi haft marga rifla og nóg af
skotfærum, þá heföi þessi saga
aldrei veriö færö í letur. En meö
því aö svo fór sem fór, þá kann
aS vera aö eg segi hana lengri.”
ftlv Rod and Gun).
CANADSS
flNEST |
THEATRÍ
VIIÍUNA FKA 8. SEPT.
Nlatinee Miv.d. og Laugard.
Afar-ágt leikfélag kemur með
OSOAR F. FIGMAN,
Og
ANN TASKER
í leiknum
„Doctor De Luxe“
Itveld $2.00 tU 25c. Mats. $1.50 til 25c.
VIKUNA I’RA 15. SEPT.
Matinees Miðvikud. og Laugard.
__ Henry Miller
a ..The Rainbow“
j prjú kveld og byrjar Mánud. 22. Sept.
Matinee á 'miSvikudag
William F aversham
synir þá hinn áhrifamikla lcik siim
í Icikriti Shakcsjtear's
„JULIUS CÆSAR“
og leika þar meS honum ýmsar fræg-
ar leikara-stjörnur svo sem
Miss Constanee Collier og
Mr. R. D. Macl.can
j ásamt félagi 150 leíkenda, sem koma
rakleitt frá Lyric eikhúsi I N. Y.
! Kveld $2 til 2öc. Nlatince $1.50 til 25c
Fimtudag, föstud. og Laugardag
25% 26. og 27. September
—THE COUNTRY BOY—
Thorsteinson Bros. & Co.
Eru að byggja, og hafa nú til sölu O C A A
nýbygð hús, sem þeir selja fyrir
og þar yfir, — eftir stærð og gæðum húsanna.
Aðeins $ I 00 iit í hönd og $30 á mánuði
Ef kaupandi óskar að húsið sé bygt eftir hans
eigin fyrirskipan, fæst jöað einnig. Þeir taka
einnig að sér húsabyggingu fyrir aðra.
Finnið
oss
al 815-811 Somerset Building,
Winnipeg
„J Man.
TALSIMAR—Skrifstofa: Main 2992. Heimili: Garry 738
W ni. Favershain í leikiiiiin “Julius Caesar” í YValker fyrri part næstu vikui
yard; þaS eru fleiri, sem hafa
sumarbústaöi þar, enda er þaS
mjög falleg strönd. Þar er dans-
salur, sem tilheyrir bænum Wyn-
yard, og fer unga fólkiö þangaS til
j aö skemta sér. Yfir höfuö aö tala
J leizt mér vel á landiö í kringum
Wynyard og uppskeran lítur mjög
| vel út þetta ár og væri óskandi aö
náttúran leyföi þeim aö koma
korninu x hlöSurnar, enda hygg eg
I aö sumir þurfi þess meö.
Á þessu feröalagi mínu hitti eg
j marga kunningja og tóku þeir allir
vel á móti mér; eg ætla ekki aö
nafngreina þá alla, en ætla aöeins
aö minnast á minn gamla og góSa
vin, W. H. Pálson, sem kom til
Wvnyard og eyddi heilum degi
meS mér og var mér hin mesta
ánægja af því. Viö mintumst á
margt sem á dagana hefir drifiS
: síöan viS vorum samlerSa til Ame-
J ríku fyrir 30 árum síöan. Mér
j fanst hann vera jafnungur í anda
| og skemtinn i tali eins og hann var
j fyrir 30 árum siöan. Eg þakka
honum fyrir góöa viökynningu.
ÞaS er annar merkismaSur, sem
eg hitti í Wynyard, Helgi Helga-
son tónskáld, hann tók mig meS
sér og sýndi mér pípuorgeliö sem
hann hefir smíSaö sjálfur. ÞjaS
er vist alveg snild, ef ekki meistara
stykki af jafn gömlum manni aö
smíöa jafn rpargbrotiS hljóSfæri
og svo aö taka þaö í reikninginn,
aö hann hafSi ekki eins gott tæki-
j færi þar til aö fá gott efni af ýmsu
tagi, sem þurfti. Til dæmis sagö-
ist hann hafa þurft aö kaupa 50
prjóna, sökum þess aS hann gat
ekki fengiö stálvír meö ööru móti.
Hann hafSi ýms óþægindi þessu
lik meö aö fá þaS rétta efni sem
hann þurfti. Söfnuöurinn, sem á
kirkjuna, sem þetta umrædda orgel
stendur í, er Mr. Helgason mjög
þakklátur og sýnir honurn þá vel-
vild og viröingu, sem hann á skil-
iö fyrir smiSiS á orgelinu. Mr.
Helgason sagöi mér að það hefSi
tekiö sig þrjú ár aö smíöa orgeliö.
Eg ætla ekki aö fjölyrSa meira
um þetta, en biö Lögberg aö bera
kæra kveöju til Páls Thorlaksonar
og Páls Sveinssonar, fyrir þá al-
ÚS er þeir sýndu mér, meöan eg
dvaldi hjá þeim. Sömum mönn-
um sýnist verá þaö meöskapaö aö
gera öSrum lífiö skemtilegt og
ánægjulegt. Eg biö kærlega aö
heilsa öllum kunningjum þar vest-
urfrá
MeS vinsemd
IV. G. Johnson.
DANARFREGN
I kynnisferð.
Fvrir skemstu var eg á ferö
vestur í Wynyard, Sask., til þess
aS eySa mínu sumarfrii hjá tengda-
syni mínum, Páli Thorlaksyni.sem
er hótelhaldari í Wynyard. Hann
hefir sumarbústaö niöur viö Quill
Lake, tvær og hálfa mílu frá Wyn-
Þann 25. Ágúst síSastliSinn,
lézt aö heimili sínu í Árdalsbygö,
nálægt Árborg, bænda öldungurinn
Kristmundur Benjamínsson, 73
ára gamall. Útförin fór fram frá
heimili þess látna 30. s. m., var
hann jarösunginn af séra Jóhanni
Bjarnasyni í grafreit Árdals safn
aöar; fjöldi fólks fylgli þeim látna
til grafar.
Kristmundur sál var fæddur á
íslandi aS MárstöSum í Vatnsdal
í Húnavatnssýslu. MóSur sína
misti hann mjög ungur. Ólst hann
upp hjá fööur sínum Benjamín
GuSmundssyni og síöari konu hans
Ingibjörgu Guömundsdóttir. Ingi-
björg er enn á Hfi hjá börnum
sinum í Argylebygö.
Kristmundur fluttist meö fööur
sínum aö' Ægisíðu í vestur Hópi.
25 ára giftist hann Sigurlaugu
Björnslóttir frá Litluborg og fluttu
þau þá aö Litluborg og dvöldu þar
og í grendinni, þar til árið 1874,
aö þau fluttu til Ameríku; dvöldu
1 ár í Ontario, þaöan fluttu þau
»5 Gimli í Nýja Islandi og áriö
1902 í ÁrdalsbygSina á heimili þaS
j er hann liföi síöast á og var heim-
ilisréttar land hans.
Kristmundur sálugi var einn af
þeim þrautseigu atorkusömu land-
námsmönnum, er bygöu fyrstir
þessa nýlendu. Hanu var einn í
fyrsta stóra hópnum er kom til
Gimli 1873 um haustiö, og má
nærri geta aS þaö hefir þurft kjark
og dugnaS til aö taka á móti öllu
því andstreymi er mætti landnáms-
mönnum þar fyrstu árin.
Kristmundur kom þangaö fé-
laus meö konu og stóran barnahóp
og mátti striSa viS flesta þá erfiö-
leika, er mætt geta fátækum inn-
flytjenda; en hann haföi kjark og
dugnaS í ríkum mæli og gekk ó-
hikaö á móti andstreyminu og vann
sigur, enda lét kona hans sitt ekki
eftir liggja, og unnu þau bæöi sem
einn. maöur meöan samvistartim-
inn entist.
Þjau hjón eignuöust 17 börn, af
þeim eru 7 á lífi; 5 dætur og 2
synir, öll gift nema yngsta dóttir-
in. Tvær dæturnar gátu ekki ver-
iS viö jarðarförina vegna fjar-
lægöar og heimilisástæöna. önnur
á heimili suSur í Bandaríkjum, hin
austur í Ontario; hin voru öll viö-
stödd. Annar sonur hans, sem
heima á vestur viö Kyrrahafs-
strönd, kom alla þá leið aS veita
fööur sínum siöustu aðhlynning og
gleöja og bugga sína öldruðti móö-
ur í hennar bitru sorg, sem hin
munu og öll gera eftir, mætti, því
öll eru börnin mannvænleg.
Kristmundur sál. tók mikinn
þáttt í öllum félagsskap í sínu
bygöarlagi. Hann var eftirtektar-.
samur og fróður um rnargt; góSur
faöir og umhvggjusamur stjórnari
á sínu heimili. Barnatrú sinni hélt
hann óskertri til þess síðasta. Hann
tilheyröi ÁrdalssöfnuSi frá því sá
söfnuður myndaöist. Hann kvaddi
heimiliS og ástvinina sem hjá hon-
um voru síöustu stundina með trú
og trausti á himna föðurinn; hon-
um treysti hann í öllu sínu stríöi í
lífinu og trúin og traustiö á guS
og frelsarann, mun óefað hafa
styrkt hann bezt í baráttunni fyrir
lífinu. Hans er sárt saknaö af
ekkjunni, börnunum og öllum vin-
unum.
BlessuS sé minning hans.
Vinur.
Seyðisfirði 9. Ágúst.
Mótorbáturinn “Víkingur”, eign
LúSviks SigurSssonar á NoröfirSi
fórst í fiskiróöri s. 1. laugardag.
\ ar bátsins lengi leitaö í von um
aö liann fyndist á floti; en svo varö
ekki; línubjóðin og annað lauslegt
fanst, er sýndi aS báturinn hafði
farizt.
A bátnum voru: Sigfús Davíös-
son, Sigfús Árnason og Hermann
Sigurfinnsson, allir til heimilis á
NorSfirSi og Ásgeir Sveinsson úr
Mýrdal.
Afli góður hér eystra, bæöi af
síld og fiski. Einkum hefir veiöst
ágætlega á VopnafirSi.
Fyrir norSurlandi liafa síldar-
skipin fengiö mikinn afla nú siö-
ustu dagana, rétt út af Eyjafirði.
“Alliance”, eitt af fiskiskipum
Ealcks í Stafangri, hefir komiö hér
inn tvisvar í þessari viku meö mjög
mikið af síld.
ÓlöfBjarnadóttir, kona Skapta
Sveinssonar hér í bænum, andaðist
aS heimili sínu 2. þ. m., 78 ára aS
aldri.
Fáið ánægju
af skóakaup-
um með því
að kaupa þá í
Quebec Shoe Store
639 Main Street, Winnipeg
Rétt fyrir norðan Logan Ave.
— Sá maöur er dauSur i New
York, sem kallaöist “Big” Tim
Sullivan, þingmaöur fyrir einn
hluta borgarinnar. Hann var einn
í Tammany samtökunum, hinum
alræmda félagsskap, sem liggur
einsog mara á New York borg og
ríki. Hann var vel þokkaöur af
lýönum, meö því aS hann var van-
ur að fara um götur borgarinnar
einu sinni á hverju ári, meö vagn-
hlöss af vetlingum og öörum flík-
um og gaf hverjum sam hafa vildi.
NOTIÐ IDEAL CLEANSER
til að hreinsa og þvo sink, baðker, og innviði,
Stór kanna með síugötum
3 könnur fyrir 25c
Búið til í Winnipi
BLAÐIÐ ÞITT!
SJÁLFSAGT ánægjulegra
að lesa Lögberg ef búið
er að borga fyrir það.
Viltu aðgæta hvernig sakir
standa með blaðið þitt?
Athugaðu litla miðann sem
límdur er á blaðið þitt, hann sýn-
ir upp að hvaða tíma þú hefir
borgað Lögberg.
Seyðisfirði 16. Ágúst.
Frá Grímsey er skrifaö1 að þar
hafi verið einmuna.t'ö í alt sumar,
grasspretta í bezta lagi og afli leikur sjálfur í; þar segir frá þvþ
ágætur, en eggja og fuglatekja ekki
nema í meðallagi.
Ishroöi haföi sést frá eyjunum
nú nýlega.
Leikhúsin.
“The Rainbow” heitir sá leikur,
sem Harry Miller hefir samið og
er stúlka hittir föður sinn, en þau
hafa ekki sízt, frá því hún var
barn, svo og er þaö sýnt, hvernig
þeirra sambúö er. Leikurinn er
merkilegu'r og fagur og skemtileg-
ur. Hann verður leikinn þessa
viku á Walker, meö matinnees á
miöku og laugard^g.
Mr. Faversbam sýnir “Julius
Cæsar” þrjá fyrstfu dagana af
næstu viku meö matinee á miöku
daginn. MeS honum eru bezti
leikarar, þar á meðal hin fríö;
enska leikmær, Constance Collie
ásamt H. D. Maclean, sem bæö
eru fræg.
Á eftir þessu veröur “Th
Country Boy” leikinn síSari pai
vikunnar á Walker, meS matine
á laugardag.