Reykvíkingur - 01.05.1901, Blaðsíða 2

ar megi öldungis ekki koma þar inn, þá varð
víst ekki af, að sá spádómur rættist.
Af því að nöfn farþeganna er áður getið
í öðrum blöðum, þá nefnum vjerhjer einungis
þá, sem koma þessari frásögn við. Sem kunn-
ugt er, þá situr skipstjóri við máltíðir á sjer-
stökum stóli við enda aptara borðsins í borð-
unarsalnum á Laura, og við það borðið sátu
svo eptirfylgjandi. Næst skipstjóra bakborðs
megin sem nefnt er — sat svo fröken Guð-
mundssen, þar næst sat íslenzk frú fr á Vestur-
heimi, og svo Jes Zimsen og svo Guðjón úr-
smiður. Hinu megin sátu: viðarsali B. Guð-
mundsson, svo Breiðfjörð, svo P. Hjaltesteð
úrsmiður, og svo landsins ingeniör fremstur;
þar gengur öll virðing aptur á við.
Bæði af verðskuldaðri kurteisi við hinn
ágæta skipstjóra, og svo af því, að allir við
þetta borðið skildu og gatu talað jafnt dönsku
sem íslenzku, þá stakk Breiðfjörð upp á því,
að töluð væri danska, þá skipstjóri sat við
borðið, og var það undir eins samþykkt af
öllum við það borðið, utan landsins ingeniör.
Til stórrar undrunar fyrir oss alla setti hann
sig á móti þessu, og eptir að sú uppástunga
var samþykkt, að borga 5 aura fyrir hvert
orð, sem falla kunni á íslenzku við það borð-
ið, þá skipstjóri var þar, reyndi hann til að
koma mönnum til að brjóta viðtektina, en
borgaði aldrei fyrir neitt sektarbrot sjálfur.
Ekki var ætlazt til, að ákvæði þessi næðu
nema til áðurnefndra, sem sátu við skipstjóra-
borðið, enda ljetu hinir sjer það ekki koma
við utan hann B. H. B., sem hamaðist á móti
ákvæði þessu, og gekk á endanum svo ná
lægt sjálfum sjer, að hann barmaði sjer í
heyranda hljóði yfir því, að geta ekki verið
með, af því að hann kynni svo nauða-illa
dönsku. — „til að mynda" —. Var því undir
eins samþykkt, að verja sektafjenu til að kenna
honum dönsku, og var að því komið, að
kennslunni yrði slegið upp með auglýsingu
þar um borð, en þá braut B. H. B. það af
sjermeð rosta sínumogyfirlætislegri framkomu.
P2inn farþeganna gat þess til yfir borð-
um, að B. H. B. rjeði sjer ekki af monti yf-
ir því, að hafa nú yfirunnið sjálfan sig til að
kosta svo miklu til ferðarinnar, að fara á fyrsta
farþegarúmi, þar sem hann þurfti ekki að
bursta skó sína sjálfur, og lægði þá of-
urlítið í honum rostann. En ekki sefaðist
hann til fulls, fyrri en eptir að viðarsali B. Guð-
mundsson skriptaði honum yfir borðum í heyr-
anda hljóði. Læt jeg svo ekki B. H. B. frek-
ar hjer getið, og munu allir, sem þar viðstadd-
ir voru, og sömuleiðis B. H. B. sjálfur, sem
18
svo opt fáraðist um, hvað standa mundi í
Reykvíking á sínum tíma um ferðina, þó mæla
einum rómi, að B. H. B. hafi hjer sloppið
ákaflega vægðarsamlega.
Þess verður þá að geta, að á meðal fyrsta
rúms farþeganna voru nú 4 nýbakaðir lækn-
ar, sem fóru nú niður til að herðaá sjer menritun-
arskelina. Akaflega praxis höfðu þeir á leið-
inni, sem varð í því fólginn, að lækna sjálfa
s'g- °g fröken Guðmundssen fyrir umgangs-
veiki, sem þar gekk, en sem þeim að sögn
gekk mjög böngulega.
Eptir 53 klukkustunda ferð frá Reykja-
vík komum við svo til Klakksvíkur, sem allir
íslenzkir farþegar hata víst eins og sjálfan
skrattann eða jafnvel meira. Frá Þórshöfn
fórum við svo 16. febrúar kl i- e. m. Dag-
inneptir var sljettursjórog fagurtveður, eins og
hafði verið alla ferðina, og var því með mikl-
um hátíðarbrag sleginn kötturúr tunnu á Laura,
og hlaut Jes Zimsen kattakonungs tignina, og
var þá glatt á hjalla á Laura það kveldið.
Daginn eptir kl. 8. f. m. komum við svo til
Leith eptir 42 klukkustunda ferð frá Þórshöfn.
Mest umtalið vakti það um borð á Laura
í Leith, að einn farþeginn brá sjer til Glasgow
í svo mikilli Lundúnaþoku, að menn voru
mjög hræddir um hann. En svo skilaði karl
sjer þó aptur, en hvort hann var þá heilskinn-
aður eða ekki, hefur minna að segja; hitt er
meira umvert, að þeirrar ferðar hans er nú
getið í Reykvíking, og er hún þar með ódauð-
leg, c-g farþeginn verður víst heimsfrægur
fyrir ferðina.
Tuttugasta marz fórum vjer svo frá Leith
áleiðis til Kaupmannahafnar kl. 3 e. m. Það
eina bar þá til tíðinda þann daginn og dag-
inn eptir, að úrsmiður P. Hjaltesteð safnaði
samskotum meðal farþega til stúlku að nafni
Dagmar Jacobsen frá Akureyri, sem lá í sjúkra-
húsi í Edinborg, og safnaðist þannigkr. 49.37;
þar við voru svo lagðar 5 aura sektirnar, sem
áður er utn getið, og námu þær kr 3.20 —
samtals kr. 52,57, sem henni verða svo send-
ar, þar hún er nú komin heim. Landsins
ingeniör gaf 50 aura, enginn gaf minna; safn-
andinn sjálfur gaf kr. 5,00
Síðan var allt tiðindalaust, þangað til
tuttugasta marz kl. 4. e m. að við fórum
fram hjá Jótlandsskaga, og fjengum að vita,
að allmikill ís væri í sundinu, og kom þá
hrollur í suma, og hölluðu þeir sjer því til
hlýinda að faðrni Backusar. Eptir beiðni við-
arsala Björns Guðmundssonar reyndi skip-
stjóri til að náí hafnsögubát fram undan Frið-
riksshöfn sem á endanum tókst, og fór svo