Framsókn - 01.08.1900, Blaðsíða 1

Kostar hér á landi
i kr,, iitanlands
kr. 1,50.
FRAMSÓKN.
BLAÐ ÍSLENZKRA KVENNA.
Gjalddagi /, júli.
Uþpsögn skrijl.
f. /. okt.
VI. ár
Reykavík, Ágúst 1900.
8. tbl.
Hagar.
Að íjrafa glóðheitan, gráan sand
er geigvænlegt ferðalag,
þá sólin brunar beint yfir höfði
um brennandi heitan dag;
og þorstinn er þvingandi sár,
og þörf er á hvílureit,
og krukkan er orðin alveg tóm
og auk þess brennandi heit
Kom Ismael, elsku barnið
að örþjáðrar móður kinn,
ó, eyðimörk þessi er ekki svo hörð
sem Abraham faðir þinn.
Hún lokkar engan með falsi og flærð
og fleygir þeim glapta svo brott,
hún býður fram ekkert annað en sitt,
þótt ekkert af því sé gott.
Já, þorstinn er sár eins og sverð —
en sárara miklu það er
að vera fallin sem frilla í synd
og flæmd út á óbyggðir hér.
Menn leika ei þannig hin frjálsbornu fljóð,
þeir forðast slíkt vogunarspil,
en réttlausa skoða menn ambáttarást,
svo ekkert það geri til.
Hann gerðist minn þræll og mér gull sitt bauð
— já guð það allt saman veit, —
hann hringaði sig eins og höggormur um
það hjarta, er sundur hann sleit.
Eg elskaði’ hann, elskaði’ hann heitt,
og allt eg að vilja hans lét,
mér fannst sem eg næstum því fagna þá,
er frjalsborna kvinnan hans grét.
Þú alvaldur himnanna háu,
þú harðúðga refsigoð!
hin sárbeitta skálm, er oss sundur sleit,
hann sagði, að væri þitt boð,
„Rek ambáttarsoninn á eyðimörk —“
Var orðsending slík frá þér?
„því nú hefur Sara son þér fætt,
sá sonur frjálsbormn er“,
Þau orð voru ósönn, drottinn,
þú aldrei hefur þau sagt,
þú ert réttlætið eitt — hans illgjarna fljóð
hefur orð þau í munn hans lagt.
þú skapaðir engan sem ambátt og þræl,
þú óllum vilt senda þinn frið;
eg fell í sandinum fram á mín kné
og fyrirgefningar bið!
O, sonur! nú sé eg nokkuð
í svip þínum fyrsta sinn,
því út frá þér lifna mun ættbogi stór
þú elsku sonurinn minn;
þá hefna þín börn fyrir harðúð og tál
og hörðustu móðursorg,
og allt þetta land þau eignast þá
og Abrahams niðjanna borg.
Guðm. Magnússon.
Heimsfundur
„Hvíta bandsins" eða kristilegs alheimsbindindisfélags
kvenna var haldinn í Edinborg 23.-28. júní síðastliðinn.
Rúmt hálft þriðja hundrað fulltrúa mættu þar fyrir hönd
flestra þjóðerna undir sólunni. Lafði Henry Somerset
var í einu hljóði kosinn forseti; hún er hinn fyrsti forseti
eftir Frances Willard, sem stofnaði félag þetta, og veitti
því frábæra forstöðu meðan henni entist aldur til. Lafði
Henry er allra kvenna kurteisust í allri framkomu og
svo vel máli farin, að flestir telja unun að hlusta á hana.
Hún hefur framúrskarandi þýða og aðlaðandi rödd og
hvert orð, sem hún segir, heyrist jafnvel í afarstórum söl-
um. Ræður hennar eru líkastar fögru kvæði, fögru að
efni og búningi og prýðilega vel bornu fram. Þó engin
kona talaði af slíkri list sem lafði Henry, mátti segja
að flestar þeirra töluðu afbragðsvel, og jafnvel afturhalds-
blöðin gerðu orð á því, hvað allt sem að fundinum laut
héfði farið vel og vanalega úr hendi. Bæjarbúar sýndu
fundarkonum allan sóma. Bæjarstjórnin hélt stórt og
mikið heimboð þeim til heiðurs; stóð það hóf í bygg-
ingu vísinda- og listasafnsins. Bæjarstjórarnir 50 talsins
stóðu í löngum röðum, skrýddir skarlatsrauðum skikkj-
um skósíðum til að taka á móti gestunum, sem voru á
fjórða þúsund. Utan kristilegrar kirkju, sem berískauti
sínu allar framfarir og utnbætur, hefur aldrei verið stofn-
að félag með eins víðtækum tilraunum til að bæta úr
þörfum manna, eins og kristilegt alheimsbindindisfélag
kvenna, og ef til vill hefur ekkert félag átt betri kröft-
um á að skipa. Dag frá degi læra konurnar betur og
betur að þekkja krafta sína og nota þá. Frances Will-
ard kallaði „Hvíta bandið": félagsskap móðurástarinnar.
Það er eitt af verkefnum 20. aldarinnar að leiða í ljós