Fréttir - 13.06.1918, Blaðsíða 1

FRÉTTIR
DAGBLAÐ
47. blað
Reykjavíb, flratndaginn 13. júní 1918.
2. árgangnr.
Enn.
Góða vordís! sumarsóí
sendu enn að verma bœinn;
láttu glóa geisla’ á hól,
glóa Esju’ og Tindastól.
Margt, sem vor og œsku ól
átlu til að leggja’ í blœinn.
Góða vordís! sumarsól
sendu’ að verma kaldan bœinn.
Enn við gróður legðu lag
Ijóssins dís! af fullu hjarta.
Snú þú öllu heill í hag,
hrygð og sorg í gleðibrag.
Láitu þegar liður á dag
lifsdgrð alla fegurst skarla.
Við hvern gróður legðu lag
Ijóssins dís! af fullu hjarta.
Hjá þér lœrði’ ég Ijúfa siund
lengi’ og vel í hug að geyma,
líta’ í ró á lokuð sund,
leggja þrá með frœi’ í grund.
Oft er geislar léku’ um lund
lindir yndis fann ég streyma.
Hjá þér lœrði’ ég Ijúfa stund
lengi og vel í hug að geyma.
Bráðum lœkkar sumarsól,
samt mun ég þvi kvíða eigi.
Peim, sem bar sitt bar og ól,
bjó því vetrarhlíf og skjól,
vœttum lífs í von það fól,
vetur grandar ei né tregi.
Bráðum lœkkar sumarsól,
samt mun ég þvi kvíða eigi.
Oftast bar mitt gat ég geymt
góða dís! að ráði þinu;
oftasi vetrar verkum gleymt,
veð af snjó og frosti heimt.
Enn fcer vorblœr um mig streymt
eins og hann gangi þar að^sínu.
Enn þá bar mitt get ég geymt
góða dís! í skauti þínu.
S. F.
dCaifar Rar Idug ar og fioló 6öó
fdst ásamt massage, sunnudaga ekki sidur en virka
daga, á Hótel Island. Simi 394. Vidtalstími kl. 12-6.
xJfíassagelœfinir éJuémunéur c&éfursson.
Khöfn. 12. júní.
Sókn þjóðverja.
Þjóðverjar sækja í áttina til Estrées St.
Denis. Hafa þeir tekið hæðirnar suðvestan við Noyon,
farið yfir Matz-ána og tekið Ribécourt. Eiga þeir nú
ófarna af norðanverðum sóknarstöðvunum 70 kíló-
metra vestur til Parísarborgar.
Fangatala þeirra er orðin 10,000.
Frakkar gera áköf gagnáhlaup.
próssneskn kosningalðgin.
Prússneska kosningaréttarbótin er farin út um
þúfur. Stjórnin neitar samþykki sínu.
5umarhugir.
Síðdegis i gær brá til blíðveðurs
í lofti og sólskin lék um láð og lög.
Undanfarna daga hefur drungi
verið í lofti, úr og kuldi, og sorti
til sævar og fjalla.
Nú er sól um sund og sumar i
hverri lund.
Vekur nú sól og sumar bjart-
sýni í hverju geði, en það er hin
bezta dýrtíðarhjálp. Því að engin
er leið öruggari til farsældar en
bjartsýni. Verða þeim flestir vegir
færari en hinum, er eiga gleði og
traust bjartsýninnar í brjósti sér.
Vex þeim ásmegin, svo að eigi
hvika þeir, þótt nokkuð gangi á
móti og öðrum virðist eigi byr-
vænlegt.
Svo höfum vér heyrt af Alþingi,
að drungi hafi þar nokkur verið í
lofti til þessa. Hafi sumum þing-
mönnum hvergi þótt geiglaust að
ganga, og lítt sigurvænlegt að snúa
til stórræða. Hafi þeir látið úrfelli
mikið dynja á stjórninui, sakað
hana um atgerðaleysi og úrræða.
En sjálfir hafi þeir engin úrræði
séð, er að var spurt, bara skamm-
að stjórnina, lamið lóminn, og
lagst svo fyrir eins og lundakofur
undir klöppunum i Vigur.
Mikið mein væri að orðið, ef
bölsýni tæki fuiltrúa íslendinga
slíkum heljartökum, að þeir gerðu
það eitt að skamma stjórnina i
bráðrœði sinu, en sofnuðu svo í
ráðleysu — með sjálfstæðið á vör~
unum!
Nú mun drungi sá horfinn, er
hvílt hefur yfir þingvelli, en sumar-
hugir seztir þar að.
Nú mun þokusuddanum létt og
sólskin leika í lund. Nú munu
jafnvel »gamlir lundar« skriða úr
holum sínum og sjá, að sól er á
lofti, og skilja eftir ólund og fýlu
í holunni.
Nú munu sumarhugir sjá fram-
tíð landsins farborða í samtaka
ráðsnild til bjargar þjóðinni.
Og bjartsýni gerir alla víðsýna
og stórhuga.
Fess vegna mun þingheimur vor
ekki að eins líta á liðandi stund,
— ekki að eins snúa sér að bjarg-
ráðalagasmíð, er í bili má duga,
heldur og hyggja á þau bjargráð-
in, er bezt duga til langframa.
En þau eru, að sjá fullveldi
fósturjarðarinnar borgið, — sjá við
því, að eigi þurfum vér að sæta
í framtíðinni erlendum afarkostum
og yfirdrotnun, þótt nú stappi
nærri, fyrir óeðlilega rás viðburð-
anna, að svo sé.
Sumar er í landi.
Smásálarskapurinn, nánasarhátt-
urinn, milljónageigurinn, bráðræð-
ið og ráðleysan, — alt mun þetta
útlægt og úalandi dæmt, er »fylk-