Fréttir - 10.08.1918, Blaðsíða 1

103. blað.
Faslar ferðir iil Piagvalla
annan hvern dag frá Nýja
Landi, sími 367. Nýr Over-
land-bill fæst ávalt í ,privat‘-
ferðir.
Magnús Skaftfeld,
sími heima 695.
Sitð til fólirbxti'.
Almennur áhugi mun nú orðinn
með sveitabændum víðsvegar um
land að afla sér síldar til fóður-
bœtis í grasleysisári þessu, og munu
margir ekki í horfa, þótt nokkuð
þurfi fyrir að láta, svo mikið sem
er í húfl, þar sem er bústofn þeirra
mest allur.
Nýlega var í blaði einu veizt
að þeim fyrir vanþekkingu, er
hvetja vildu bændur til að »kaupa
síld«.- En þó er þar ekki borið á
móti, að síld sé gott skepnufóður,
að eins að ekki sé of mikið gefið
fyrir hana, og bent á ráð til þess,
að fá ódýra síld, sem sjálfsagt er
goít ráð, ef að haldi kæmi.
En það ráð kemur ekki almenn-
ingi að haldi, þótt einstöku maður
gæti ef til vill birgt sig að fóður-
bæti á þann hátt.
Ráðið er, að bændur, jafnvel
heil sveitarfélög fái sér umboðs-
menn í síldveiðistöðum til þess að
kaupa úrgangssíld, þ. e. síld, sem
fer forgörðum við flutning á land,
— marða, skemda, særða síld og
síldarbúta, sem eftir verða við
söltun og venjulega er kastað í sjó
eða í safngryfjur. Svo og sild er
höf. segir »selda lágu verði« í
bræðslu eða í sjó fleygt, ef engin
bræðslustöð er nálæg."
Og í þessa síld á annað hvort
að nota úrgangssalt eða láta hana
ósaltaða í tunnur — t. d. tómar
steinolíutunnur, er höf. virðist ætla,
að fáist fyrir 5—6 kr. — hella af
henni sjálfrunna lýsinu að vetr-
inum og bræða enn á ný og nota
ásamt bömsunum til skepnufóðurs.
Þótt greinarhöf. sé kunnugur á
síldveiðistöðum, mun hann játa það,
að þótt saman væri lagt á öllum
síldveiðistöðunum, fer aldrei svo
uiikil síld forgörðum á þann hátt,
— við flutning á land og söltun—
að nokkru myndi nema til fóður-
bætis landsmönnum.
Og ef salt þrýtur, mundu síld-
veiðamenn tæplega halda út dýrri
DAGBLAÐ
Reykjavík, laugavdaginn 10. ágúst 1918.
2. árgangnr.
Undir regnhlífinni.
Eftir LUDWIG BARTOK.
Hauslregn í húmi drýpur, —
frá hljómleikum gengur öld.
Nú œtla jeg, Ijúfan mín litla,
að leiða þig heim í kvöld!
Pað rignir og rignir í ákefð,
en ráð jeg kann þvi við:
Nú bregð feg upp regnhlíf — við reikum
í rökkrinu — lilið við hlið.
Hve kgnlega bregður: — það birlir
svo blik í augu mjer skín.
Að kvöldhimni allt í einu
er orðin regnhlífin mín!
Og kringum mig stafar og streymir
frá stjörnum geisla-flóð. —
Ætli það sje ekki’ augun þín,
ástin rrtin Ijúf og góð ?
Gaðm. Guðmundsson.
(Ludwig Bartok er ungverskl Ijóðskáld, fœddur 1851).
fú vestirvigstilmnn.
Bretar og Frakkar sækja á aust-suðaustan við Amiens
og hafa sótt fram um 4 kílometra á breiðu svæði. Leir hafa
tekið hæina Moreail, Demnin og Aboucourt.
ljdjferich .
er nýkominn til Berlín til þess að gefa skýrslu um að-
stöðuna og ástandið í Rússlandi.
útgerð til þess eins, að veiða síld
til þess að selja sérlega vægu verði
til fóðurbætis, a. m. k. yrðu þeir
að fá fyrir útlögðum kostnaði og
mundu bændur varla telja það
»vægt verð«.
Úrgangssíld er einnig seld til á-
burðar á tún í síldveiðistöðum og
grend við þá, og þótt hún hafi
ódýr verið að undanförnu, er óvist
að svo yrði, ef síldveiðimenn vissu
að ettirspurn eftir henni ykist, og
»umboðsmaður« færi að fala hana
af þeim.
Úessir umboðsmenn mundu og
eitthvað vilja fá greitt fyrir snúð
sinn, þótt ef til vill væri það nú
engin ósköp. En verkið, að hirða
og tína saman úrgangssíld og setja
í ílát, gerir sig ekki sjálft, og svo
er mikið annríki í síldveiðistöðum
um veiðitímann, að enginn þarf
að hugsa til, að fá fólk til þess
verks fyrir lægra kaup, en aðra
sildarvinnu, þar sem jafnvel börn
og gamalmenni fá jafnhátt eða
hærra kaup, en sveitabændur borga
nú kaupafólki sínu. — Steinolíu-
tunnur munu nú varla fást tómar
undir 10—12 krónum, — svo hætt
er við, að þessi úrgangssild yrði
nokkuð dýr, þegar öllu er á botn-
inn hvolft.
Nei, eins og sveitabændur láta
eftirspurn ráða verði afurða sinna,
eins mega þeir vita, að sjávar-
bóndinn gerir og útvegsmaðurinn
við sínar afurðir, — jafnvel þótt
úrgangsvara sé, ef fast er sótt á
að fá hana.
En þótt ráð greinarh. geti ekki
komið almenningi að notum eins
og hann segir í þetta sinn — ekki
fyrir það, að þau komi of seint,
því að þau hefðu ekki komið al-
menningi að haldi af framan-
greindum ástæðum, þótt fyr hefði
komið — þá eru þau góð á sína
vísu. Lau eru bending um bót á
hirðuleysi því, er víða ríkir, skort
á nýtni, er ekki verður um of
ámælt.
Því að þótt ekki fari svo mikið
forgörðum af sjófangi ýmiskonar,
að nægi til að birgja landsmenn
að fóðurbæti í illu ári, skemmist
svo mikið af slíku fyrir trassaskap,
að stoð gæti verið að i meðal-ári,
auk þess sem sjófang er ágætis
áburður.
Og einmitt af skrifi greinarhöf.
geta sjávarbændur, sérstaklega kíld-
veiðimenn, séð, að fé er að vinna
með því að hirða úrganginn og
selja sveitabændum a. m. k., ef
þeir eru ekki alt of dýrir á lion-
um við þá.
Fóðurbætismálið mun nú fyrir
áhuga landstjórnar og bænda vera
að komast i sæmilegt horf, og munu
framkvæmdir til þess að bjarga bú-
stofni bænda eigi stranda á neinni
smásmygli né kotungs-hugsunar-
hætti, sem þjóðinni er með öllu
ósamboðin.