Ingólfur - 10.06.1906, Blaðsíða 1
INGÓLFUR.
IV. ÁR. licykjavík, suimudaginn 10. júní 1906 26. blað.
ikófatnaðardeildin i
skul-
Do.
Do.
Do.
frá 1,10
— 5,80
— 4,50—6,00
— 5,45
— 5,50—8,50
— 8,50—12,00
— 9,75—12,25
— 9,00—10,85
— 4,25—6,55
3,95, 4,15, 5,25
frá 7,65—7,90
er altaf vel birg af alskonar skófatnaði, og fær nýja viðbót raeð hverju skipi;
um vér nefna nokkuð sem til er: svo sem:
Yíir 20 tegundir af barnastígvélum og skóm
Telpustígvél fín, brún og svört margar teg.
Do. ódýrari með skeifu á hælum
Drengjaskér spentir á rist
Drengjastígvél margar teg.
Dömu Clievrauxstígvél með lakktáhettum
Do. Do. brún
Do. Boxcalfstígvél mjög haldgóð
Boxcalfbandaskór og rista
Chevrauxskór og rista á
Boxcalf reima- og hnepptir skór
Karlmanna Boxcalfstígvél svört og brún, spent og reim, fín — 13,25—14,00
Do. Do. — 9,00—10,00
Mjög margar teg. af karlmannaskóm — 5,85
Miklar birgðlr af hinum makalausu verkmannastígvélum sem, eins og
allur annar skófatnaður sem nú er til í Edinborg, eru beinlínis
verzlunina.
Öummiskór og skóhlífar af öllum stærðum.
Sex teg. Legghlífar brúnar og svartar frá 3,00—6,00.
Alskonar skósverta og áburður, reimar og ótal m. fl.
Sérhver sem keypt heflr skófatnað í Edinborg, vill ógjarna
annarstaðar úr því, því að reynslan heflr sýnt: að hann er sterkur, að hann er smekk-
legur og fer vel á fæti, að hann lekur ekki, hvað sem á gengur og að hann er
ódýr eftir gæðum. —
smíðuð fyrir
kaupa hann
LandYÖrn og Yaltýskan.
Allir Landvarnarmenn kannast við það
brigsl, sem þeir hafa verið bornir
um mök við Valtýskuna, er ósamkvæm
væru stefnu þeirra í stjórnarskrármálinu.
Þetta brigsl hafa Landvarnarmenn frá
öndverðu borið vel af sér, enda heflr það
verið nauðsynlegt fyrir virðing landvarn-
arstefnunnar og von um viðgang hennar
meðal beztu landsmanna. — Sérstak-
lega var ljóslega sýnt fram á það í byrj-
un, þá er Landvörn fyrst myndaðist, að
óhjákvæmilegt og réttlátt var að gera
upp á milli flokkanna á þingi; á þann
hátt, sem gjört var, og að í því fólst þá
ekkert samband við hina sannnefndu Yal-
týsku frá hálfu vorra manna.
Eins og nú horfir við virðist það eiga
vel við að landvarnarblöðin ítreki skýr-
inguna á afstöðu sinni í þessu efni fyrir
almenningi. Nafninu heflr verið beitt sem
grýlu í flokkabaráttunni, og það hefir
nnnið svo mikið tjón, þar sem því hefir
verið beitt ranglega, og verið svo gjör-
eyðandi fyrir opinbert álit þeirra, er bor-
ið hafa það með réttu, að það er ómaks-
ins vert, að endurnýja röksemdir Land-
varnarmanna gegn valtýsku-brigslinu.
í þessu skyni er fyrst og fremst nauð-
synlegt að gera sér Ijóst, hvað Valtýskan
nú sannarlega er. Frá upphafi var nafn-
ið gefið þeirri stefnu í stjórnarbaráttunni
á alþingi, sem vildi láta liggja i þagnar-
gildi kröfuna um skilnað sérmála vorra
frá ríkisráðinu. Deilan um það, hvort sú
þögn hefði að lögum getað álitist þegj-
andi, bindandi staðfesting á tengslum
málanna við ríkisráðið, kemur ekki mál-
inu við hér. Það sem nú getur kallast
Valtýska, binzt ekki við neina skoðun eða
stefnu, heldur opinbera aðferð og fram-
komu, sem með réttu dregur nafn af dr.
Valtý Guðmundssyni, og á meginrót
sína að rekja til persónulegra hvata hans.
Allir hljóta að sjá, hve bauvænlegt það
hlyti að vera fyrir þjóðarvirðing á hug-
sjónum Landvarnarmanna um varðveizlu
á frelsi og réttindum landsins, ef þeir
hefðu nokkurn tíma með réttu getað orð-
ið sakaðir um fylgi við hina hreinu og
ósviknu Valtýsku eins og hún er nú orð-
in opinberuð og ákveðin fyrir almennings
sjónum.
Hvernig hefðu þeir menn getað vænst
þess að verða heyrðir hjá óspiltri þjóðern-
isrækt og heilbrigðri skynsemi landsmanna,
sem jöínum höndum vildu slá til hljóðs
fyrir hinum fornu kröfum íslendinga gagn-
vart Dönum og kröfum dr. Valtýs um það,
að öllu væri fórnað fyrir persónulega met-
orðagirni hans? Valtýskubrigslið gagn-
vart Landvarnarmönnum helir ekki neitt
aunað að lifa af heldur en misskilning á
því, hvað Valtýska er og vöntun þekk-
ingar hjá mörgum á því, hve snauð að
fylgi hin sanna Valtýska er orðin í land-
inu, einnig meðal þeirra, sem upphaflega
vildu sinna frumtillögu Valtýs á þinginu.
Það er því vandalaust verk að leysa
flokk vorn frá þessu ámæli í augum allra,
sem rétt vilja sjá, — en það ernauðsyn-
legt verk.
Meðal annars sem mundi leiða af því
ef Landvörn gæti álitist menguð af Val-
týskunni, er ámæli og óvirðing fyrirhlut-
dræga baráttu með og móti einstökum
mönnum sem hafa völd, eða vilja hafa völd.
Málstaður Landvarnarmanna er á því stigi,
að það er ekki unt að mæla með neinum
til valda fremur en öðrum. Landvörn
hefir háð baráttu sína fyrir utan vébönd
alþingis enn sem komið er, og þess vegna
liggur það ekki fyrir að flokkur vor láti
sig skifta á þann hátt sem Valtýskan gjör-
ir, hverir eru hér við völd. Eins og kunn-
ugt er, féllust báðir þingflokkarnir á þau
ákvæði í stjórnskipunarlögum landsins, sem
Landvörn hóf baráttu sína á móti, og það
eru alls ekki afskifti af innanlandsmálum,
sem enn þá marka verksvið eða stefnu-
mið Landvarnar, og því er það heldur
ekki hennar hlntverk enn þá, að taka einn
fram yfir annan til valdastöðu af andstæð-
ingum sínum í aðalmálinu.
Það er mjög skiljanlegt og samkvæmt
framkomu dr. Valtýs og þess litla brots,
sem enn þá ber valtýsku nafnið með réttu,
að iáta alt víkja fyrir því einu, að reyna
að koma sjálfum sér til valda. EnLand-
vörn er hrein og verður að vera hrein af
slíkum hvötum. Það er hlutverk flokks
vors að finna vegi til þess að koma mál-
um íslands fram, en ekki valdasjúkum
mönnum eins né annars flokks.
Þeir sem líta vilja réttlátlega á sögu
Landvarnarflokksins frá því er hann hófst
og til þessa dags, hljóta að játa, að engin
eigingirni né mannahatur eða persónuleg
hlutdrægni, hefir verið sett í fyrirrúm
fyrir hugsjónir og stefnu flokksins.
— Ef það hefði verið gjört, þá hefði Land-
vörn borið Valtýskunnar skarpa og að-
greinandi einkenni. — Og jafn-ranglátt
sem Valtýsku-brigslið sjálft því er í garð
Landvarnarflokksins — svo rangt er það
einnig, að halda áfram að veifa valtýsku-
ámælinu að þeim öllum, sem upphaflega
héldu fram þagnargildinu um ríkisráðs-
ákvæðið. — Af báðum þeim meginflokk-
um, sem áður deildu hér í landi um það
efni, hefir Landvörn fengið sína fylgis-