Norðurland - 24.08.1912, Blaðsíða 3

* 3 7
Nl.
Hrakningar Hermanns Stoll.
Hermann Stoil, hinn svissneski land-
könnunarmaður, sem hér hefir ferðast
um landið undanfarin sumur og nú t
sumar, einkum um Suðurland, fór frá
Reykjavík 23. f. m. á leið norður
yfir öræfi, fylgdarmannslaus með tvo
hesta og tjald. Hinn I. þ. m. var hann
staddur hjá Reykjavatni, norðaustan-
vert við Eiríksjökul. Skall þá á ösku-
hríð, en þó hélt hann áfram, þar eð
hann átti von á að brátt mundi birta
upp aftur. Kl. 12 um nóttina ætlaði
hann að setjast að og reisa tjald sitt,
en snjórinn var þá orðinn mikill og
hríðarveður hélzt hið' sama með miklu
frosti. Tók hann þá það ráð að leita
til bygða, er á leið nóttina, því að
hestar hans höfðu eigi haga og hann
sjálfur var aðþrengdur af kulda. Tók
hann þá upp Ijaldið og lagði af stað
um kl. 3 um nóttina í átt til Húsa-
fells. Veðrið fór sífelt versnandi, og
ófærðin var svo mikil, að hann varð
að teyma hestana; hélt hann þannig
áfram, hvíldarlaust um vegleysur og
klungur f ófærðinni, og án þess að
neyta nokkurs, unz hann kom til Húsa-
fells 4. ágúst Kl. 8. Hafði hann þá
verið 65 klukkutíma á ferð frá því
hann sneri aftur. Var hann mjög að-
framkominn af kulda, hungri og svefn-
leysi, en fékk hina beztu aðhlynningu
á Húsafelli og hrestist furðu fljótt.
Gat hann farið eftir nokkra daga til
Borgarness og þaðan með »Ingólfic
til Reykjavíkur; lá hann þar enrt um
miðjan þennan mánuð, en von var um
að hann fengi fullan bata.
(Að mestu eflir »ísafold“)'
'4
„Heimastjórnarbrotin,“
sem »N1.< mintist á um daginn,
hafa stungið »Norðra«-útgefandann og
prentarann og »Gjallarhorns«-ritstjór-
ann, svo að báðir æpa hástöfum.
»Norðra» prentarinn varð þó íyrri til,
því að hann æpir 10. þ. m., en »N1.»
hreyíði ekki »brotunum« fyr en 17. þ.
m. »Norðri« gat þó einu sinni látið
sjá, að hann yrði á undan tímanuml!
Ut af þessum sársauka tryllast báð-
ir af bræði og yglast að »NI.« og
Sjálfstæðismönnum í öngum sínum,
því að »brotin« hafa þeir ekki getað
neglt saman enn.
»Norðra«-prentarinn reynir að fróa
sér með því, að hæla sér fyrir það,
að hann hafi borið sigur úr býtum
áður í deilum við »N1.« um þingræðis-
brotið o. fl. Mun enginn öfunda ves-
alinginn af þeim sigri, en margii hafa
gaman at að sjá hann sperrast enn við
í því máli og öðrum. Það er fróun
þeirra, sem undir verða, að hreykja
sér og hælast um hvað þeir séu miklir
menn.
Engin rök eru færð gegn því, sem
»N1.« hafði sagt, og þó að »heima-
stjórnarúlfarnir« sperrist við og froðu-
felli af bræði og segi það »lygi«, að
Heimastjórnarflokkurinn á Alþingi hafi
verið lagður niður, þá breyta þeir
engu um þau sannindi, jafnvel þótt
þeir »negli saman brotin«, svo að
þau styngi ekki eins sárt.
Þegar »Gjb.« er búið að hrakyrða
Sjálfstæðismenn og brigzla þeim um
»hálaunagræðgi« og »valdafýsn«, seg-
ir það um þetta þing, sem mikill meiri-
hluti gamallaHeimastjórnarmanna skip-
ar, annað verði ekki »sagt með
sanngirni, en að það sé svipaðast því
að tómir Sjálfstæðisinenn sætu á
þingi« !
Þessi verður þá niðurstaðan jafnvel
hjá »Gjh.« um þá me. n sem það dá-
ir mest!!
Annars er allur þvættingur blaðsins
um flokkana auðvirðilegasta bull.
»NI.« ætlar ekki að verja miklu af
rúmi sínu til að skattyrðast við »úlf-
ana« og metingssálirnar, en lofa þeim
að geispa og gorta; er þeim það ekki
of gott, meðan það getur veitt þeim
ánægju og haldið í þeim lífinu.
4
Reglugerð
um útflutning fyesta.
1. gr. Oll skip, sem flytja hross frá
íslandi til útlanda, skulu fullnægja
þeim fyrirmælum um umbúnað hross-
anna, sem sett eru með reglugerð
þessari. — Sé um önnur skip að ræða
en þau, sern ganga eftir fastri áætlun
milli íslands og útlanda, skal skip-
stjóri skýra lögreglustjóra skriflega frá,
til hvers skipið hafi áður verið notað,
og hafi það verið notað til hrossa-
flutnings annarstaðar en frá íslandi,
skal sótthreinsa það á kostnað skips-
eiganda, ef þörf þykir. Ekki má flytja
á sama skipi samtímis hesta frá öðr-
um höfnum en á Islandi.
2. gr. Hross má ekki flytja á þil-
fari frá íslandi til annara landa á öðr-
um tíma árs, en frá miðjum júní til
ágústmánaðarloka.
3. gr. Hrossin skal hafa í stfum svo
traustgerðum, að ekki bili, þótt þeir
hestar, sem í eru, kastist í sjógangi
á veggina. Breidd stfanna sé lítið eitt
meiri en hestlengdin og jötubreidd til
samans; lengdin sé 6 álnir. í hverri
stíu mega ekki vera fleiri en 6 hross
og skal hvert um sig bundið traust-
lega með múlbandi. — A stíugólf og
gangrúm, sem hross eru leidd um,
skal negla lista eða strá hálmi eða
sandi eða öðru efni, er gerir gólfin
ósleip, — Milli hverra tveggja raða af
hestum og framan við hverja einstaka
röð skal vera gangur, er að minsta
kosti sé 18 þuml. á breidd, og má
þann gang aldrei teppa. Þeim megin
í stíunum, sem að ganginum veit,
skulu útbúnar jötur fyrir hrossin og
skal eitt fast vatnsílát vera milli hverra
tveggja hrossa. Við útbúnað stfanna
skal gæta þess, að hvergi séu út-
standandi naglar eða annað, sem vald-
ið geti meiðslum á hrossunum.
4. gr. Þegar hross eru flutt undir
þilfari, skal sjá fyrir góðri loftræsing,
þannig, að auðvelt sé að hleypa vondu
lofti út og góðu lofti inn eftir þörfum.
Birta skal og vera svo góð, sem á-
stæður frekast leyfa,
5. gr. Á hverju skipi, sem flytur
hross til útlanda, skal vera nægur
mannafli til að gæta hrossanna, gefa
þeim og vatna. Hrossum skal ætla
nægilegt fóður og vatn á leiðinni og
má fóður ekki vera minna en 10 pd.
af góðu heyi á dag fyrir hvert hross,
miðað við áætlun skipsins, eða sem
því svarar af öðru fóðri. Hverju hrossi
skulu ætlaðir 10 pottar af góðu vatni
á dag.
6. gr. Eftir hverja ferð með hrossa-
farm til útla. da skal sá, sem sendir,
eða umboðsmaður hans hérlendur, skýra
stjórnarráðinu frá, hvort nokkuð af
hrossunum hefir misfarist á leiðinni,
og ef svo er, þá að svö miklu leyti
sem hægt er, af hverjum orsökum.
7. gr. Brot út af reglugerð þessari
varða sektum frá 10 til 1000 kr., er
renna í landssjóð. Mál út af brotum
skal fara með sem almenn lögreglu-
mál.
4
.íslamls Falk'
er kominn úr Grænlandsleiðangri
sínum fyrir nokkru og tekinn hér aft-
ur við landhelgisvörn. En lftið hefir
hann »varið« fiskimiðin síðan. Hann
fór frá Reykjavík til Isafjarðar, lá þar
um vikutíma, sigldi svo til Siglufjarð-
ar; þá sigldi hann svo djúpt fyrir, að
0 (©>
0
Undirrituð veitir
nokkrum námssvein- (0
um húsnæði og fæði ^
næstkomandi vetur.
Akureyri 23. ágúst 1912.
Kristín Eggertsdóttir. 0
0
&&&&&&&.&&.& 0
hann sá ekki til lands, en sagt er að
þann hinn sama dag hafi tvö skip ver-
ið að ólöglegri veiði við Skaga. Á
Siglufirði lá »Fálkinn« í nokkra daga,
en fór aldrei út. Hingað koin hann
fyrir viku og hefir ekki hreyft sig enn.
Mikill styrkur er oss að »vernd«
hans hér!
Landhelgisbrot,
Tvö síldveiðaskip voru kærð hér
nýlega fyrir landhelgisbrot, bæði af
íslendingum, eji »Islands Falk« kom
með annað þeirra af Hjalteyri hingað,
samkvæmt tilvísun, er hann kom hing-
að fyrir nokkrum dögum. Annað skip-
ið var sektað um 300 krónur en hitt
um 100 któnur. Gera Norðmenn á Siglu-
firði ekki annað en að hlæja að þessu,
að sögn, og hafa við orð, að þeir
muni reyna að fiska sem mest í land-
helgi, fyrst það kosti ekki meira, því
að þá borgi það sig vel!
Þessar sektir eru meira en hlægi-
lega lágar.
Kaupmcnn
í Reykjavík hófust handa, þá er hin
geipilega verðhækkun varð á steinol-
íunni, og skoruðu á þingið að taka
einkasölu á henni fyrir landið, svo
sem getið er um í símfrétt hér í blað-
inu. En nú er það líklega um seinan
fyrir landið að komast að nokkrum
sæmilegum kjörum, þótt stjórninni sé
veitt heimild til að gera samninga.
»Einokunin,« sem kölluð hefir verið,
er nú ekki orðin eins voðaleg í aug-
um kaupmannanna!
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
52
»Við vorum að tala um það sem börn skilja ekki,«
svaraði Ólafur og léit framan í hana.
»Þá fer barnið affur inn í barnaklefann,* sagði
Lilja og hvarf aftur á bak við dyratjaldið.
»Hana nú, nú er barninu rhisboðið; en nú fáið þér
ekki að fara. Komdið nú og lofið mér að dást að
yður, eg er svo gjarn á að dást að öllum í dag, og
eg er viss um að þér eruð yndisleg. Bíðið ofurlítið
og lofið mér að vita hvort eg er svo hugsjóna-
ríkur, að eg geti getið mér til hvernig þér eruð klædd.
Þéreruð í Ijósrauðum silkikjól,alsettum eplablómum,
eða ef til vill í gula kjólnum með sóleygjunum, sem
eg dáðist mest að hérna um kvöldið. Já, í honum
eruð þér, eg spái að þér hafið farið í hann til þess
að gleðja mig.
»Hana nú, komið þér nú inn!« sagði Ólafur og
ýtti dyratjaldinu til hliðar og leiddi Lilju inn til Est-
er.
»Ó, svei! Lilja litla, þér hafið prettað mig um
sóleygjarnar, það var ekki vel gert af yður; en samt
eruð þér fallegar, það veit hamingjan, og jafnvel þótt
þér finnið upp á því að klæða yður í engilhvítan
sakleysisskrúða eins og í kvöld.
Pér eruð fallegar, og eg vildi helzt hafa yður
standandi á hillunni minni með glerhjálmi yfir, svo
að rykið og gusturinn í danssalnum gæti ekki skemt
yður. Og þá skyldu engin nærgöngul augu fá að
glápa á yður og engin hönd fá að snerta fiðrildis-
49
ókunnu gestir — og Sveinn! og þeir þarna yfir á
heiðinni! Hún greip báðum höndum um höfuð sér
óttaslegin — skyldi hún vera að missa vitið?
• •
♦
Mjúka flauels-dyratjaldið lagðist aftur fyrir dyrnar,
er hún gekk út, og gólfklæðið í næsta herbergi dró
úr skóhljóðinu, svo að hún stóð við hlið Ólafs áð-
ur en hann vissi af.
»Ólafur!«
»Ester!« *
Hún hallaði höfðinu að honum oghvíslaði: »Það
er búið, Ólafur! nú er eg búin að skrifa honum um
alt það, sem við höfðum talað um, alt sem þú
vildir.
Nú hefi eg engan nema þig, Ólafur, þig einan.«
Hann kysti hana ákaft hvað eftir annað og sagði:
»Ester! þróttmikla, hugprúða stúlkan mín! mín!«
Rödd hans lét sem fagnaðaróp í eyrum hennar,
og þó gat það ekki borið ofurliði aðra, veika rödd,
sem sagði veinandi: »Mamma, farðu ekki frá mér!«
Hún losaði sig hægt úr hinum ofsalegu faðmlög-
um hans og settist róleg við hlið hans.
»Ólafur!« mælti hún »viltu lofa mér einu, elsku
Ólafur! lofaðu mér því, að þú skulir ekki kyssa mig
fyr en Krabbe hefir gefið samþykki sitt til skilnað-
arins. Eg get ekki þolað þá hugsun, að konan hans