Norðurland - 05.04.1913, Blaðsíða 3

45
‘i^Sirin **n i-uiu^li—i*-n—1*-»—'*n~irn'*i-—L,Jki~i-i~HjX>~~^j'Ni|in> ■
félag Þingeyinga) veg sinn og gengi
að þakka góðri stjórn. Þetta var auð-
vitað sannmæli. Og það vita þeir sem
kunnugir eru, að tæplega hefði kaupfé-
lagsskapur Eyfirðinga staðið með þeim
blóma sem hann gerir, ef ekki hefði
þar notið að dugnaðar, forsjár og ár-
vekni Hallgríms Kristinssonar, sem
svo að segja vinnur dag og nótt í
þarfir þess málefnis.
X
Mannalát og slysfarir.
Jón Ólafsson á Einarsstöðum í
Reykjadal andaðist 18. þ. m. Verður
nánar getið síðar.
Jón Þorkelsson bóndi á Jarlsstöðum
í Bárðardal varð bráðkvaddur að heim-
ili sínu aðfaranótt 26. þ. m. Hann
var orðlagður atorku- og dugnaðar-
maður og hafði bóið í Bárðardal (lengst
á íshóli og Jarlsstöðum) allan sinn
búskap og var nú háaldraður orðinn.
Tvígiftur var hann og átti mörg börn.
Meðal þeirra eru Skúli og Pétur bænd-
ur á Jarlsstöðum og frú Jóhanna kona
Jóns verzlunarstjóra Guðmundssonar
á Siglufirði. — Jón var albróðir séra
Jóhanns dómkirkjuprests í Rvik.
Jón Friðriksson bóndi á Syðri-Bakka
í Kelduhverfi er nýlega dáinn. Ung-
ur bóndi og nýlega giftur.
Slúlkubarn á fermingaraldri, fanst
druknuð í flæðarmáli f Siglufirði um
páskaleytið og vita menn ekki með
hverjum atburðum dauði hennar hefir
orðið.
X
í framsóknaráttina.
Fyrsti botnvörpungur AKureyrar.
Þeir As'geir Pétursson kaupmaður
og Stefán Jónasson skipstjóri hafa
keypt eimskip er þeir ætla að halda
úti til þorskveiða og hefir það útbúnað
bæði til botnvörpu og lóðarveiða. Það
er fyrsti botnvörpungur sem hefir átt
heima hér á Akureyri og er vonandi
að fyrirtækið gangi svo vel að margir
bætist við fljótlega.
Skipið kom hingað á skfrdag. Það
er keypt í Altona, er 136 tonn (Brutto),
105 fet að lengd og fer 10 milur á
vöku. Það heitir »Lilly« ón verður
fara að léigja það fyrir ærna peninga
og fá svo stórviðris austanrigningu
þótti mér alt of mikið hættuspil sem
gæti alveg »rúinerað« mig, þvf litlum
afgang gerði eg ráð fyrir, þá úr leið-
angrinum væri komið. Kom mér þá
til hugar að gefa út ferðasögu og fanst
mér líklegt að einhver forleggjari
fengist. Eg sem sé mundi eftir að
þeir Nansen og Shackleon pólarfarar
höfðu látið á þrykk út ganga sínar
ferðasögur og var sagt að þeir hefðu
grætt á stórfé, og var eg rétt búinn
að slá því föstu í huganum, þegar
eg vaknaði af þessum hugleiðingum
við voða hnykk sem kom á bátinn
svo eg valt á höfuðið beint ofan í
kjölrúm bátsins, og undir eitt nautið,
sem til allrar lukku ekki hafði slasast
neitt sjáanlega. En þegar eg stóð á
fætur fann eg að eg hafði meitt mig
dálítið f annari öxlinni, en sérstaklega
höfðu fötin orðið fyrir óþægindum og
vil eg ekki lýsa hvernig þau litu út.
Þegar eg komst til sjálfs míns aftur
sá eg að við vorum komnir út að
skipshliðinni, og um leið sá eg á
kollana á 3 eða 4 sem í bátnum höfðu
verið en setið tæpt á borðstokknum
og hrokkið útbyrðis við hnykkinn sem
Hl.
Sýsluskrifari.
Ungur, reglusamur maður, er skrifar greinilega hönd og er góður
reikningsmaður, getur fengið islíka stöðu 1. júlí. Nánara hjá ritstjóranum.
og gaf síðan út 25 ára minningarrit
skólans.
A þessum fundi var samþykt að
halda áfram fyrirlestra starfseminni um
búnaðarmálefni, einkum meðal ung-
mennafélaga. Enn fremur var samþykt,
að félagið reyndi að taka að sér að
útvega þeim Hólamönnnm, er þess
kynnu að óska, atvinnu hjá búnaðar-
félögum eða einstökum bændum, er
vildu snúa sér til félagsins í þeim
vændum.
Til þess að sinna málaleitun manna
og hafa framkvæmd í þessu efni voru
fengnir þeir Jakob H Líndal fram-
kvæmdarstj. Akureyri og Sigurður Sig-
urðsson skólastj. Hólum.
X
Vinnukonuvandræði.
Blaðið »Scandinavien« sem kemur út í
Chicago, kastaði einu sinni fram spurn-
ingu um hvers vegna frúrnar nú á dögum
þyrftu fjölda af vinnukonum, þar sem frú
Eva hefði komist af vinnukonulaus og þó
þurft að gæta bús og barná. Margar gift-
ar konur svöruðu og var eitt bréfið svo-
hljóðandi:
Eva gat verið vinnukonulaus vegna þess
að Adam sauð grautinn sjálfur, sótti graut-
inn sjálfur, sótti gulrófur út í garðinn
flysjaði kartöfiurnar, mjólkaði kýrnar og
fóðraði húsdýrin. Hann kom aldrei heim
með marga unga »vini« sem hann hafði
boðið fyrirvaralaust til miðdegisverðar,
Evu óafvitandi svo hún yrði í verstu
vandræðum með hvað hún ætti að gefa
þeim að eta. Adam kom aidrei með göt-
ótta sokka sem Eva þyrfti að stoppa né
heimtaði nafnið sítt bróderað í marga tugi
af vasaklútum og Adam sat ekki á knæp-
um eða í armlögum við vinnukonur nábúa-
fólksins hálfa nóttina, svo Eva þyrfti að
byita sér mannlaus, myrkfælin og andvaka
í rúminu, marga klukkutíma og verða á
þann hátt hálf-ófær til vinnu næsta dag.
Ónei. Adam háttaði strax á kvöldin hjá
konunni sinni og passaði Kain litla sjálfur
fyrri part nætur, svo Eva gæti sofið í
næði. Hann tók sjálfur fötin sín á morgn-
ana, en öskraði ekki á þau svo undir tæki
í öllu húsinu, skóna sína lét hann alt af
hjá fíkjuviðartrénu á kvöldin og gekk þar
að þeim vísuffi á morgnana. Ætli það hafi
verið mikil vandræði fyrir Evu að vera
vinnukonulaus þegar hún var gift svona
manni?
Qufuskipafélösrin dönsku.
Ymsum mun þykja fróðlegt að sjá, hvern-
ig gufuskipafélögin dönsku bera sig, og
fyigir hér útdráttur úr ársskýrslum nokk-
urra þeirra fyrir árið sem leið. Gufuskipa-
félagið »Vesterhavet« borgaði hluthöfum
sínum i5°/o af hlutabréfum og lagði 940-
000 kr. í varasjóði. »Torm« borgaði 14%
af hlutabréfum og lagði 530,000 kr. í vara-
sjóð. »Danneborg« borgaði i5°/o af hluta-
bréfum og lagði 1,700,000 kr. í varasjóð.
»Neptun« borgaði ,15% af hlutabréfum og
lagðí 440,000 kr. í varasjóð. »VendiIa«
borgaði i2°/o af hlutabréfum óg lagðí
343i58í kr. í varasjóð. »Skandía« borgaði
12% af hlutabréfum og lagði 138,066 kr. í
varasjóð.
Ekki sýnist óálítiegt að stofna íslenzkt
gufuskipafélag eftir þessum tölum að
dæma,
Þorskveiðl í Noreiti
er nálega helmingi minni, það sem
af er þessu ári, en um sama tíma
síðastliðið ár, 8 miljónir þorska hafa
aflast í ár, en 16 miljónir í fyrra á
sama tíma.
Orgel legubekkur og
hægindastóll
til sölu í
Hafnarstrœti 66.
(Inngangur að norðanverðu.)
Fermingar-
kjólar
svartir, ódýrir, fást í
Kaupfélagsverzluij
Eyfirðinga.
skírt um ( haust. Fyist um sinn verð-
ur það við þorskveiðar sunnan við land
og fór héðan 27 f. m. Skipstjóri er
Stefán Jónasson en Adolf Kristjáns-
son stýrimaðar, vélameistarar norskir.
Alls eru skipverjar 17. Þegar síldveiði
byrjar hér nyrðra í sumar er ráðgert
að skipið komi hingað og stundi síld-
veiði héðan.
X
Metusalem Jóhannsson
kaupmaður og óðalsbóndi á Óspaks-
eyri kom landveg að vestan um páska-
leytið og íór heimleiðis aftur á mið-
vikudaginn. Hann unir vel hag sínum
vestra, rekur þar kaupskap, sjávarút-
gerð og landbúnað og segir þar góða
landskosti. Húseignir sínar hér í bæn-
um hefir hann nú selt Pétri verzlunar-
stjóra Péturssyni á Oddeyri, eru þær
bæði miklar og góðar og iiggja í góð-
um stað við miðja Strandgötu á Odd-
eyri.
A Iaugardagskvöldið héldu nokkrir
borgarar Akureyrar Metúsalem sam-
sæti á »Hótel Oddeyri* og var þar góð-
ur mannfagnaður og vel veitt í mat
og drykk. í ræðu fyrir minni heiðurs-
gestsins var meðal annars tekið fram,
að bærinn ættí að sjá á bak góðum
og nýtum borgara og flokksbræður
hans í bænum atkvæðamiklum Heima-
stjórnarmanni, þar sem hann væri.
\
Aðalfundur
Hólamannafélagsins
var haldinn á Hólum f Hjaltadal sam-
hliða bændanámsskeiðinu 7. og 8.matz,
og voru þar mættir 14. félagsmenn
auk skólapilta. í félaginu eru, auk
nokkurra fleiri, meiri hluti þeirra manna
er verið hafa á Bændaskólanum á Hól-
um frá stofnun félagsins 1904.
Af störfum félagsins út á við má
nefna að það hefir á sinn kostnað
haldið uppi 3 tveggja mánaða náms-
skeiðum fyrir unglinga einkum til undir-
búnings þeim, er ætluðu á Hólaskóla.
Fyrirlestra um búnaðarmálefni hefir
það látið halda flest árin, hingað og
þangað um Norðurland, eru þeir orðn-
ir alls yfir 60 að tölu. Það gekst
fyrir og studdi með fjárframlagi 25
ára afmælissamkomu Hólaskóla 1907
orsakast hafði af því að ste'nið á
bátnum rakst beint í skipshliðina en
knálega var róið, þóttist eg sjá að
þetta væri alvanalegt að leggja svona
að skipinu, því aftan og framan við
tröppurnar var skipshliðin öll með smá
bollum og lautum, og voru þær víst
eftir stefni báta er að því höfðt: lagt,
enda sá eg að ein samskonar hafði.
komið, þegar hnykkurinn kom á bát-
inn. Þannig komst eg »um borð« f
fyrsta sinn á höfn höfuðstaðarins.
Þegar eg var um borð
Frá Rvík til kominn fór eg að líta
Stykkishólms i kringum mig. Þar var
um Búðardal. alt fult af farangri og
fólki, og enginn til að
leiðbeina manni. Loksins gat eg fund-
ið ferðakistu minni pláss upp á véla-
rúminu. Eftir það fór eg niður á
fyrsta pláss, fann eg þar »jónfrúna«
og beiddist viðtöku, var nún stutt f
svörum og hvað þar alt upptekið og
vísaði mér á annað pláss, fór eg þang-
að og ienti fyrst niður þeim megin er
kvennfólki er ætlað, því ekkert stóð
um það hver niðurgangur væri ætlað-
ur konum og hver körlum. Þegar eg
opnaði dyrnar kom á móti mér illkynj-
uð tegund lofts og lyktar sem gerði
mér óhægð sem ilt ætlaði af að hljóta,
að mér fanst, enda var þar fult af
kvennfóiki, svo eg hörfaði upp aftur og
niður aftur hinuroegin og tók ekki
betra við, sama óloftið og enn þá
verra, eins og fersku lofti hefði aldrei
verið hleypt þar inn í marga manns-
aldra. t>ar voru rúmfleti með óásjáan-
legum rúmfatnaði og gólf og veggi sá
maður naumast í fyrir einhverjum
annarlegum efnum sem þangað höfðu
borist og sjáanlega fengið að vera þar
óhreyfð um lengri tíma. Að afloknum
þessum athugunum flýtti eg mér upp
og út og komst með naumindum útað
öldustokk skipsins og þar aflagði eg
mitt fyrsta offur til ájávárins.
Á meðan eg hafði verið í þessum
snúningum hafði skipið létt atkerum
og var nú komið á stað, og var fyrsti
viðkomustaður þess Hafnarfjörður. Á
leiðinni fyrir Gróttu og Álftanes var
eg uppá dekki og naut útsýnis og
hins góða lofts, sem eg var þurfandi
íyrir eftir rannsóknarferð mfna niður
á annað pláss. Veður var hið bezta,
sólskin og logn, en dálítil undiralda
eftir útsunnan storm sem verið hafði
undanlarna daga. Þegar til Hafnar-
fjarðar kom lagðist skipið og blés til
brottfarar í fyrsta sinn um leið, þvf
bátur kom um borð að tilkynna skip-
stjóra að þar væri ekkert að gera,
póstur verið fluttur til Rvíkur og flutn-
ingur keyrður, sá sem með því hafði ver-
ið sendur, eins fólk, þvf daglegar
vagnferðir væru hér á milli.
Frá Hafnarfirði var ferðinni haldið
áfram til Akraness. Þar var fyrir flóa-
báturinn af Breiðafirði. Á Akranes hafði
mig lengi langað til að koma, því eg
hafði orðið þess áskynja að þaðan
kæmu bestar kartöflur, og einnig heyrt
að þar væri fallegt kvennfólk. En því
miður varð viðstaðan alt of stutt þvf
bæði var það að Breiðafjarðarbáturinn
sem á undan hafði komið var búinn
að taka það lítið sem þar var að senda,
einnig hafði verið sent með flóabát
Faxaflóa til Rvíkur það sem lengra átti
að fara, og duglegar mótorbátaferðir
eru hér á milli. Lögðu svo bæði skip-
in á stað undir eins og fóru í kapp-
sigling vestur flóa, en kappsigling
mun skemtilegri með seglskipum en
gufuskipum, enda áttum við ekki að
njóta þessarar ánægju lengi, því Breiða-
fjarðarbáturinn þurfti til Skógarnéss,
en við héldum áfram til Búða, en þar
náði Breiðaflóabáturinn okkur aftur og