Skeggi - 15.01.1919, Blaðsíða 1
SOGGI
arg.
Vestmannaeyjum, Miðvikudaginn 15. jan. 1919.
9. tbl.
Kringum
höfnina.
Ekki get jeg annað en dáðst
fegurð Eyjanna þegar jeg
horfi út á«Víkina í fögru veðri, og
fiötur hafsins er spegil-sljettur í
a'lar áttir, svo langt sem augað
eygir. Ókunnugir menn geta þá
naumast trúað því að hjer sje
ekki ró og friður á höfninni
kvernig sem viðrar. Aðra skoðun
kafa þeir, sem hafa horft á haf-
rót í ofsa-stormi, vart getur
a°nan mismun slíkan. Við
Pekkjum allir tröllagang hafsins
' vetrarstormunum og vitum að
er ekki við lambið að leika
Par sem ægir er. Við megnum
nauða-lítiö til að halda honum í
^kefjum, því að okkur vantar
knnnáttuna og auðinn. það eru
°^*n, sem aðrar þjóðir beita
móti öhagstæðum náttúruöflum.
sjáum best vanmátt okkar
vankunnáttu í þessum efnum,
egar við horfum á hafnargarðana.
. a er verið að tala um „dugnað*
Pessari hafnargerð, en í hverju
eklfSá ^Ugnaður falinn? Jeg sje
' annað en hrakfarir hvað
t,r annað og ráðleysi, í fram-
semdunum. Enginn dugnaður
nQ Ur Ver'Ö sýndur í því máli,
ráJ?a ^egar núverandi forsætis-
um tólcst a^ sannfæra Þ'ng'ð
það nauðsVn hafnai-innar og fá
t'l að leggja fram fje til
he
nnar.
aður
Annar og meiri dugn-
Ve er það að mögulegt skuli
fiof3 **era ut a**an vteIbáta-
v„ ann - ar eftir ár á þessari
Cr raeÖa-höfn. Hafnarmynnið
nýia r8eÖÍlegt> mjótt, grunt og
Þett Cyr'n komin nærri leiðinni.
ár i „^etur kanske Jafað nokkur
síiia °rniulegt að byggja framtíð
á því. Hvenær skyldi
]e„ ,Ur ^a að sjá millilandaskipin
Ve8?,ast við landfestar. það
0 r Ur víst langt að bíða þess,
8 við það verður maður að
tta s'g- Seglskipin þykja full-
handa okkur og víst eru þau
'klu betri en ekki neitt. En
vernig er búið í haginn fyrir
au? Mest er komið undir
estunum. Aliir vita hvernig þær
eru, háskavon að því ef skip
kemur inn þegar bátar eru allir
á floti. Glögg dæmi sáust þess
í fyrra, ein þrjú að minsta kosti.
það var þegar saltskipið til
„Bjarma“ var að hringsóla um
höfnina, annað þegar skipinu var
ráðlagt að leita fremur hafs en
hafnarinnar og hið þriðja þegar
skipin fóru upp í „Botninum".
Engum einum manni er þetta að
kenna, og eflaust gerir hafnsögu-
maðurinn alveg rjett í því að
segja ókunnugum farmönnum
sem sannast og rjettast um alt
ástand hafnarinnar; það er skylda
hans. Jeg hef fyrir satt, að hann
gæti vel þeirrar skyldu. Hitt
dylst engum manni að það er
óþægilegt að þurfa að vara
siglingamenn við höfninni. Verst
er þegar þeir fara hjeðan með
þeim ummælum að hjer skulí
þeir ekki Roma framar, nje
heldur eggja neinn mann á að
sigla hingað. það er alvarlegt
íhugunarefni.
Bryggjurnar eru eign sjerstakra
verslana, nema sýslubryggjan,
eigendur þeirra eiga það við
sjálfa sig hvernig þeir halda þeim
við. Öðru máli er að gegna
með sýslubryggjuna (nú bæjar-
bryggjuna). Árið 1917 voru
tekjurnar af henni nærri 2000 kr.
en sama ár voru lagðarl7kr. til
viðhalds á henni. Hún er ætluð til
afnota fyrir almenning, þess vegna
verður að gera meiri -kröfur til
hennar. Allir vita hvað þægilegt
er að vinna á henni þegar flest
er þar. þrengslin og þvargið er
dæmafátt, og svo er húsið góða
tíi þeirra þæginda sem allir vita.
Enginn einstakur maður mundi
líða slíkan þránd í götu sinni
stundu Iengur, en mannfjelagið
líður sumum mönnum alt. Mikið
eJ að bátarnir skuli ekki brotna
unnvörpum í grjótinu við bryggj-
una Lítið þrekvirki væri að
rýma því burtu og þó hið þarf-
asta verk. Hví skyldi hafnar-
nefndin aldrei hafa látið gera
gangskör að því? Örðugra
verk er að auka dýpið við
bryggjuna, en nauðsynlegt er það
engu að síður. Vatnið við bryggj-
una tekur vænum hundi í miðjar
síður um stórstraumsfjöru. Beri
maður bryggjuna saman við
krærnar á Pöllunum þá er aug-
Ijóst að miklu meiri framkvæmd
er í því sem einstakir menn gera,
J og þó af vanefnum sumir, heldur
■ en það sem gert er fyrir reikn-
ing heildarinnar.
Sjómenn væru eflaust búnir
að stækka bryggjuna um helming
ef þeir hefðu umráðin sjálfir;
þeir gætu ekki unað við hana
eins og hún er. þar eftir er
umbúnaðurinn þar sem bátarnir
eru settir upp, engin tæki til að
setja þá upp eða ofan. Alt verða
þeir að leggja til sjálfir, nema
dagsljósið. Myrkrið umhverfis
höfnina og kring um krærnar er
T til margvíslegra óþæginda og
! ekki leiðir það af sjer góða siði.
I Rafmagnsstöðin getur borið sig
j sæmilega fyrir því hvað hún
eyðir miklu í ljósin þau. Lög-
gæslan má heldur ekki minni
vera, því að margt fer þar öðru-
vísi en vera ber. Slóghrúgurnar
liggja lengur en góðu hófi gegnir,
og kemur það nokkuð af því
hve örðugt er að koma þeitp
burt sakir vegalengda og veg-
leysu. Skárra væri við þær að
fást ef greiður vegur lægi austur
á Urðir. . Hann kostar fje, en
það kostar líka fje að brjótast
upp brekkur og aðrar vegleysur.
Margt má bæta og prýða kring-
um höfnina með litlu fje, ef þeir
sem ráðin hafa, játa það í orði
og verki að þess sje þörf. Um-
bætur koma þó ekki nema hag-
sýni og smekkvísi ráði meiru á
næstu árum en þeim síðustu.
Höfnin er hornsteinn aðalatvinnu-
vegarins hjer og ætti að vera f
til þegar var verið að byggja
rafmagnsstöðina; jeg hjelt að það
yrði mest-a myndar-fyrirtæki, því
að mikið stóð til. Jeg hlakkaði
til að losna við rækarls ol?u-
lampana, því að mjer þóttu þeir
óhentugir og dýrir, og ljósin á
þeim dauf og leiðinleg. Mjer var
sagt að rafmagnsljósin yrðu
miklu bjartari og ódýrari og að
maður gæti fengið þau hvenær
sem væri. Líka var mjer sagt að
nóg götuljós mundi verða með
öllum vegum þar sem þyrfti, alt
mjög ódýrt.
Stöðin kom og ljósin líka, jeg
lagði niður olíulampana og tók
rafmagnsljós Jeg get ekki neitað
því, að jeg var dálítið upp með
mjer, fyrsta kastið, yfir að hafa
svona fínJjós eins og höfðingj-
arnir, en það stærilæti er að
fara af mjer. Stöðin átti upphaf-
lega ekki að kosta nema 45-50
þús. kr, en mjer er sagt að hún
hafi kostað yfir 100 þús. kr. með
öllu saman. Fjórir menn hafa
oftast unnið við hana. * það má
vera meiri fyrirhöfnin að kveikja
hjá okkur þessar ljóstýrur sem
við fáum. Jeg kalla það Ijós-
týrur, því að sum kvöldin er
ekki nærri vinnubjart við þau,
fjandinn hafi það. þráðurinn í
perunum er varla ljósrauður
stundum. það getur ekki heitið
að það sje bókabjart í litlu her-
bergi með 32 kerta Ijósi, því
stður að hægt sje að sauma við
það eða smíða, eða gera, annað
sem góða birtu þarf við. þetta
vegarins hjer og ætti ao vera sem gooa Dtnu pau vi«.
eftirlætisgoð hjeraðsstjórnarinnar | þykir mjer óhafandi útlát á hlut,
:___ofAen Fn há kfimnr o^m lrí»vnfiir enfnllu verði. Hvað
í smáu og stóru. En þá kemur
sá mikli vandi, að tnisbjóða ekki
gjaldþoli bæjarins, með óþörfum
útgjöldum. Hefur annars nokkur
relknað út hvort gefur betri arð,
niðurníðslan eða umbæturnar?
Víst er það, að fjárhagur sýsl-
unnar hefur ekki batnað mikið
sfðustu árin og horfír ekki ti\
þess að batna fyrst um sinn.
Skárra, er þó að skuRJa fyrir
umbætur en aðgerðaleysi.
Eyjaskeggi.
Ljósin.
Jeg man þá tíð að jeg hlakkaði
sem keyptur ei\fullu verði. Hvað
ætli vgsri sagt um kaupmantr,
sem ljeti iðuglega vanta upp á
vigtina á vörunum, sem hann
seldi. Jeg gæti best trúað að
fullan þriðjung vantaði oftast upp
á það ljósmagn sem manni er
lofað, og það kalla jeg svik, þó
minna væri. Ljósin skána mikið
eftir kl. 10 á kvöldin, því að þá
fara surnir að slökkva. Á því
sjer maður það að perurnar geta
tekið á móti meira afli, en þær
fá frameftir kvöldinu. Jeg tala
nú ekkert um það, að maður
skuli ekki fá neina ljósglætu á
morgnana hvað sem við liggur,
og á kvöldin verður maður að
sitja í rökkri eins og í sveitinni
í gamla daga. Jeg hjelt að
kvöldrökkrið mundi hverfa með
C-listinn er bestur, kjósið þvi hann!
í