Verkamaðurinn - 15.05.1928, Blaðsíða 1

VERBflHBBUHIHH
Útgefandi: VerKlýössamband Norðurlands.
# ♦ -0-9- #-# # # # » #■ # # ♦ ♦ • ♦ ■
Akureyri, Priðjudaginn 15. Maí 1928.
♦
40. tbl.
>- # # # #■#■-#"» #' #—#" • • -#~# H
Kosningaskrifsfofa
Alþýðuflokksins
í bæjarstjórnarsalnum
vcrður opin í dag kl. 4—10, og á morgun eftir kl. 12. — Sími 172.
Látið skrifstofunni í té allar upplýsingar er að kosriingunni lúta. Ef þér
hafið nauman tíma, þá biðjið skrifstofuna að segja yður til, hvenær
greiður er aðganguraðkjiirklefunum. Bifreiðar verða til taks, ef óskað er.
Dragið ekki lengi að koma á kjörstaðinn, því kosningaathöfninni getur
verið lokið þegar minst varir. —• Þó þér séuð í annara þjónustu, þá
eigið þér heimtingu á, að fá að fara á kjörstað og kjósa hvenær sem
er, meðart á kosningaathöfninni stendur.
.XI. árg. ♦
► #..#..#. #-#-#■-#■-# f # •
Krossanesmálið
Fátt hefir vakið jafnmikið umtal
hér í bænum síðustu dagana, sem
sú hótun, er frést hefir að eigendur
Krossanesverksmiðjunnar hefðu í
frainmi um að reka ekki verksmiðj-
una komandi sumar. Hefir öllum
virst ljóst, að voði vofði yfir síldar-
útgerðinni, ef verksmiðjan yrði ekki
starfrækt.
Blöðin hér á Akureyri hafa rætt
þetta mál, en mjög eru undirtektir
þtirra ólíkar. Blað jafnaðarmanna,
Verkamaðurinn, telur hótunina hina
frekustu ósvífni, og sönnun þess
hversu óheppilegt sé, að þannig lag-
aður atvinnurekstur sé í höndum
einstaklinga, og þá ekki síst út-
ltndra. í síðasta tölublaði íslend-
ings lýsir ritstjórinn yfir því, að
hann telji hótunina réttmæta. Er
grein sú í blaðinu, er um þetta fjail-
ar, svo merkileg ritsmíð, að ekki
virðist úr vegi að athuga hana nán-
ar.
í upphafi og yfirskrift greinarinn-
ar telur ritstj. líklegt, að Krossanes-
verksmiðjan verði ekki starfrækt í
sumar. Er þetta ærið undarlegt,
þegar það er athugað, að áður en
gieinin kemur út, er komið til eins
kaupsýslumanns í bænum, er ekki
stendur blaðinu íslendingi allfjarri,
símskeyti, er gefur fulla vissu um,
að verksmiðjan verður starfrækt.
Er því þannig varið, að kaupsýslu-
maður þessi sendi verksmiðjustjór-
anum símskeyti og spurðist fyrir um
hvort hann vildi kaupa sild til
bræðsiu í sumar. Fékk hann eftír
nokkra bið svar, á þá leið, að verk-
smiðjustjórinn ætlaði að kaupa slíka
síld, en verðið væri ekki ákveðið
enn. Með þessu svari, er eg tel lík-
legt, að ritstjóri íslendings hafi vit-
að um áður en hann skrifaði grein-
ina, er fengin full vissa fyrir því, að
verksmiðjan verður rekin í suniar.
Eg sé þá ekki betur, en að ritstj.
ísl. hafi með grein sinni verið að
gefa rangar upplýsingar um niark-
aðshorfur á bræðslusíld, og þannig
gengíð erindi eigenda hinna annara
síldarbræðsluverksmiðja, er reknar
kunna að verða á þessu sumri, því
í skjóli þess að Krossanesverksmiðj-
an ekki verði rekin, geta þeir þrýst
niður verðinu á bræðslusíld, því þá
verður áreiðanlega mikið meira
framboð af henni, en markaðurinn
tekur við. Með greininni er hann því
að veikja aðstöðu útgerðarmanna og
sjómanna, er eiga afkomu sína und-
ir því, að sem mest verð fáist fyrir
bræðslusíld, ef þeir kynnu að leggja
trúnað á sögusögn hans. Hér er því
vegið aftan að síldarútveginum á
hinn svívirðilegasta hátt, og finst
mér slíkt athæfi ganga glæpi næst.
Þá rekur ritstj. ástæðuna til hót-
unarinnar. Fullyrðir hann að eina á-
stæðan sé tekju- og eignaskattur sá,
er skattanefnd Glæsibæjarhrepps
htfir lagt á verksiniðjuna, sem nem-
ur fullum 126 þús. kr., en ekki 124
þús., eins og hann segir. Þarna
virðist ritstjórinn fjölvitrari en allir
aðrir hérlendir menn, eða hafa næm-
ari tilfinningu fyrir því, hvar kreppir
að hagsmunum hinna erlendu hlut-
hafa, en aðrir, er hann fullyrðir, að
skatturinn sé eina ástæðan. Sím-
skeyti það, er verksmiðjustjórinn
sendi, þá er hann tilkynti, að félagið
væri að hugsa um að hætta rekstr-
inum hafði eg tækifæri til að sjá. f
því stóð, að ástæður til þessarar
ráðabreytni væru erfiðleikar á að fá
leyfi til að flytja inn norska verka-
menn, og harðdrægni skattanefnd-
arinnar í skattaálögum.
Ef vér nú athugum ástæður þess-
ar, sjaum vér hversu óbilgjarnt hið
erlenda félag er i kröfum sínum.
Félagið krefst að fá leyfi til að
flytja inn 40 erlenda verkamenn, er
vinni við verksmiðjuna. Krafan er
fram úr hófi ósvífin, þegar það er
athugað, að verksmiðjustjóranum er
kunnugt um, að 1. Okt. s. 1. gengu í
gildi lög, er bönnuðu að aðrir er-
lendir menn störfuðu við atvinnu-