Þór - 08.11.1924, Blaðsíða 1

I. árg.
Vestmannaeyium, laugardaginn 8. nóv. 1824.
18. tbl.
Aiþýðusambandið. Tenfjords linuspil nr. 3.
Bækur.
Alþýðusambandið er upphaflega
stofnað til þess, eins og nafnið
bendir til, að vinna að hag al-
þýðunnar, efla þá stjett innbyrð-
is og fylgja fram og ná hag-
kvæmrí aðstöðu fyrir verkamenn
í þjóðfjelaginu, 'og betrf lífsskil-
yrðum þeim til handa. Með þetta
fyrir augum, var, sem er bæði
sanngjarnt og vel frambærilegt,
gengu iðnaðaðarfjelög og verka-
mannafjelög víðsvegar um Iandið
í Alþýðusambandið. Forgöngu-
menn Alþýðusambandsins voru
auðvitað 1 Reykjavík og kusu
þeir sjálfa sig til þess að
annnast allar framkvæmdir og
til þess að ve'ra leiðtogar allra
verkamanna á íslandi.
Við skulum nú athuga hvern
veg þetta hefir tekist. það fyrsta
sem fyrkólfarnir gera er að stofna
dagblað, blað er auðvitað nauð-
synlegt til þess að vinna að hag
stefnunnar, segja þeir.
þeir velja ritstjóra að blaðinu,
eftir sinu eigin höfði og halda
blaðinu út á kostnað þeirra fje
laga* sem teljast innan sambands-
ins, eða rjettara, sambandsins í
heild. Nú skeður það einkenni
lega, að blaðið, sem menn bjugg-
ust við að mundi starfa í því
augnamiði, sem áður er um get-
ið, kemur fram á sjónarsviðið
með alt aðra stefnuskrá, þ e.
Kommúnisma aflakasta tagi, æs-
ingaundirróður og pólit'Skan
ribbaldaskap, jafnframt því sem
það vinnur að því að hlaða und-
ir eínstaka menn í Reykjavik,
hjálpa þeim í góðar stöður, gera
þá að Alþingismönnum og kosta
þá, fyrir heill verkamanna til út-
landa, einu sinni og tvisvar á
ári. Fjelögin, sem í sambandinu
eru, borga brúsann, því þau eru
skattskyld til sambandsíns, en sá
Srtattur gengur til þess að halda
líftórunni í þessum „íslenskuað-
alsmönnum*!!
Innan þeirra fjelaga. sem styðja
Alþýðusambandið, eru einstak-
lingar, sem hafa nóg annað við
aura sína að gera, en að verja
þeim til þess að halda uppi land-
eyðum í Reykjavík, þeir hafa
konu og börn, sem þeir berjast
(Stærsta tegundin), með öllu tilheyrandi útvega jeg fyrir kr„
750,00. Tvö spil til sýnis hjer á staðnum. Pantanir komi
strsx svo spilin geti komið í tæka tíð. -- Allar útgerðarvörur ódýr-
astar hiá undirrítuðum. — Spyrjið sjálfir um verð:
Hvergi bagkvaemari kaup.
£ 3»
Mötorbáta
frá Gunvald Ottesen, Sagvaag
útvegum vjer, 2—3 bátar geta verið komnir hlngað fyrir 10 mars,
n. k. Teikningar af m.b. Gulla og fleiri bátum, er Ottesene hefir
smíðað, eru til sýnis á skrifstofu vorri.
*>D er 5tvmav$\eta<\ *\&esVma*mae^\a
frá Rftykiavík dvelur hier 1
J d\ inA» bænum vikutíma og tekur að sjer
allar viðgerðir á Píanóum og Harmonium. Til viðtals í Hjálpræðis-
hernum kl. 12--1.
fyrir að halda frá sveit, og jafn-
framt að þeim geti liðið sæmi-
lega.
Ennfremur eru eiistaklingar
innan iðnaðar- og verkamanna-
fjelaganna, sem í sambandinu
eru, sem eru svo þroskaðir að
þeir mynda sjer sjálfir skoðanir
á hinum ýmsu málum og eru al-
gerlega fráhverfir byltingahug-
sjónum Kommúnista, menn, sem
ekki þurfa að láta einhverja bylt-
ingaskýjaglópa í Reykjavík segja
sjer hverjum augum þeir eigi að
líta á málin, eða hvaða menn þeir
eigi að kjósa í trúnaðarstöður
þjóðarinnar þessir menn eru
ofsóktir af „leiðtogum" verka-
manna, vegna þess að þeir voga
sjer að fara eftir þvi, sem heil-
brigð skynsemi býður þeím.
„Leiðtogunum" finst það ekki
við eiga að „verkamenn® hafi
skoðun, nei, þið eruð verkamenn
og við erum leiðtogar ykkar,
þess vegna verðíð þið að gera
eins og við segjum ykkur og
þið haflð ekkert leyfi til þess að
hugsa eða álykta öðru visi. Ef
íslendingar væru þrælbornir, þá
gæti slík „Kommando" komið til
mála, en sem betur fer er það
nú ekki.
þessí framkoma leiðtoganna
hefir komið á stað pólitískum
kurr og úlfúð meðal tinstaklinga
innan fjelaganna og jafnvel legið
við sprengingu, það eru úlfar í
sauðargærum, sem koma til
verkamanna á þennan hátt, segja
að þeir sjeu sjálfkjörnir til þess
að vínna að þeirra hag, en vinna
þeim einungis óhag, meðal ann-
ars með því að hleypa pólitisk-
um eldi í fjelagsskap, sem árum
saman máske hefir starfað á frið-
sömum og heiðarlegum grund-
velii.
þeir o: leiðtogarnir eru vel á
verði, ef einhversstaðar er stofn-
aður verkamannafjelagsskapur, þá
senda þeir þegar snápa sína til
þess að æsa „karlana" upp og
hætta ekki fyrri en þeir hafa
klófest þá og gert þá skattskylda
sjer,
Framh.
Ljóð eftir Sigurð
Sigurðsson trá Arn-
arhoUI. II útgáfa
aukin.
þab verður naumast Jil um-
mæla talið um bók, þótt þess
sje getið með örfáum orðum að
hún sje nýkomin út. Og þótt
undarlegt megi virðast um svo
stórmerka bók sem ljóð Sigérð-
ar. þá hygg jeg, að það sje varla
ofmælt þótt sagt sje. að ár og
dagur sje liðin, síðan sjest hefir
um hana orð afsanngirni ogviti.
Jeg hef. að mi sta kosti ekki
orðið þess var. Jeg ætla að
þorsteinn Erlingsson hafi átt þar
síðasta orðið, sem mark var að
og síðan eru liði mörg ár.
fif svo ber að álíta, sem skiln-
íngur manna á ljóðum Sigurðar
Sigurðssonar, og mat þeirra á
þeim, standi í járnum við það,
sem um þau hefir sjest, þá hefir
mörgum manni skotist dómvísin.
En þessu er raunar ekki svo
farið. Hjer heflr farið sem oftar
þeim hefir skotist dómvísin, sem
skrifað hafa, hinum síður, sem
lesið hafa, sem hafa hlustað og
notið. Og þeir eru margir.
Sig. Sig. kveður að jafnaði ekki
kvæði, hann mælir fram ljóð.
það einkenni hans er svo óbrígð-
ult, að það skipar honum sjer-
stöðu meðal þeirra, sem sest hafa
á þularstól með þjóð vorri. Enn
er það svo, að hjer er meira
kveðið, en leikið og sungið við
týruna. Og hví skyldi það ekki
vera svo? það skyldi engan
furða, þótt fleira sjái kvæða en
ljóða, meðal þess, sem vjer höf-
um eignast mætast í fögrum ment-
um. Arfur íslenskra skáldmanna,
forndrápan, sem vafin var viðjum
sterkra stuðla, hliðþung oj hrynj-
andi, borin til þess að óma inn-
»n hallarveggja yfir hirðglaumi og
gamanmálum, hún varpar ennþá
skugga sínum á flest það, sem
best er sagt í bundnu máli á ís-
lensku. þyngra og stirðara en
ágætislóð annara þjóða, ber það
svip hennar og mót.
En dýpstu sveiflur hins innra
lífs, þær sem stilla hugann til
harms eða fagnaðar, verða naum-
«st túlkaðar á þenna hátt, — túlk-