Dagur - Tíminn Akureyri - 24.04.1997, Blaðsíða 5

JDagur-ŒmrtmT
Fimmtudagur 24. apríl 1997 -17
VIÐTAL DAGSINS
Sigmar er skotvís maður.
„Þetta er heillandi
heimur, Vestfirðir,
heimur sem er
engu líkur hér,
hceði sökum fd-
mennis og stórbrot-
innar ndttúru.
Þarna er óhemju-
legur kraftur í
landslaginu. “
fara með hann út á flugvöll þá
drepst lamb, heimalingur, nán-
ast á hlaðinu hjá þeim. En þeg-
ar hann kemur suður á spítal-
ann, konan hans tók á móti
honum, þá er hann bara búinn
að ná allgóðri heilsu. Svava hef-
ur bent á það, sem ég er ekkert
frá að sé rétt, að dauðinn hafi
slegið lambið en vatnið hafi
bjargað tengdasyninum."
Til veiða
Sigmar fer mikið til veiða frá
sumarbústaðnum. Lax- og sil-
ungsveiði í Staðará, gæsaveiði á
haustin og því næst rjúpan. „Ég
hef nú mikið verið að labba
þarna í Qöllunum til rjúpna,
einsamall. Maður er nú oft einn
á rjúpnaveiðum. Þá verður
maður oft fyrir furðulegum
áhrifum. Það er eitt gott ráð
fyrir unga Strandamenn sem
hefur verið sannað. Það var
ungur piltur á ferð, líklegast að
smala, þá hittir hann helvíti
mikla tröllskessu sem eltir
hann.' Strákur verður smeykur
og fer að hlaupa en tröllskessan
er að ná honum. Þá sneri hann
sér við og leysti niður um sig
brækurnar, þá flúði hún. Ég
passa alltaf að vera frekar laus-
gyrtur á rjúpnaveiðum og vera
alltaf tilbúinn að leysa niður
um mig ef þannig færi.“
Sigmar segir þau hafa lítið
verið í skógrækt þó systir hans
hafi aðeins sýnt lit. „Það rná
kannski segja að það sé ræfils-
háttur að leggja ekki meiri
áherslu á skógræktina," segir
hann en Sigmar notar tímann
til veiða og gönguferða. „Svo fer
feikilegur tími í að heimsækja
vinina í sveitinni og heyra
skoðun þeirra á þjóðmálum,
sem er afar hollt að heyra.“
-ohr
AUtaf
lausgyrtur
á rjúpunni
Sigmar B. Hauks-
son á sumarbústað
við botn Steingríms-
jjarðar, beint á móti
kirkjujörðinni Stað,
inn af Hólmavík.
„Þetta er jörð sem
heitir Víðivellir og
er í raun eign móð-
ur minnar, eða jjöl-
skyldunnar. Móðir
mín er fœdd þarna
og uppalin en við
höfum byggt þarna
tvö hús, fjölskyld-
an, “ segir Sigmar.
Rætur hans standa djúpt á
staðnum því amma hans
bjó þarna ásamt sínum
börnum. „Síðar bjó hún á Stað í
Steingrímsfirði þar sem ég var í
sveit þannig að ég hef nú verið
þarna frá því ég fæddist, nánast
og á þarna mikinn frændgarð
eins og gefur að skilja. Tilílnn-
ingin er kannski dálítið önnur
en með venjulegan sumarbú-
stað fyrir utan borgina, því
þarna eru ræturnar og ég lít á
þetta nánast sem mitt annað
heimili."
Oft í bústaðinn
Sigmar segist fara oft í sumar-
bústaðinn, nánast þegar hann
geti. „Þetta er nú þannig að ég
er, eins og sumir vita, að dútla
við að veiða. Þetta er svolítið
öðru vísi hjá mér. Ég er þarna
mest frá miðju sumri og fram í
desember. En ég kem þarna
nánast allt árið. Það er kannski
fyrstu mánuði ársins sem mað-
ur er ekki þarna venjulega, en
það getur komið fyrir.“
Sigmar segir það ekki taka
langan tíma að fara norður í
Steingrímsijörð úr höfuðborg-
inni. „Ég er ijóra og hálfan tíma
að fara þetta. Við förum nú
jafnan með Akraborginni, mun-
um nú sakna Boggunnar, og
síðan keyrum við í einni strikk
lotu í Brú í Hrútafirði. Þar hitt-
um við Rósu og starfsstúlkur í
skálanum og síðan brennum við
bara norður,“ segir Sigmar
Heillandi heimur
„Þetta er heillandi heimur,
Vestfirðir, heimur sem er engu
líkur hér, bæði sökum fámennis
og stórbrotinnar náttúru. Þarna
er óhemjulegur kraftur í lands-
laginu. Maður hefur oft komið
þarna þreyttur og slæptur en
eft.ir tólf tíma er maður búinn
að hlaða upp geymana aftur.“
Það fer ekki fram hjá viðmæl-
anda Sigmars að Strandirnar
toga sterkt í hann. „Þarna hafa
manni verið sagðar sögur af
lífsbaráttu fólksins, hvernig ým-
is örnefni eru tilkomin og af
álagablettum og öðru slíku. Ég
lagði mig snemma í framlima
að kynna mér þetta og læra.
Það var nú þarna maður,
frændi minn, sem hét Jóhann
Hjaltason og var kennari, sem
dvaldist tíðum á heimili ömmu
minnar og afa. Hann safnaði
miklu og gaf út töluvert af fróð-
leik af Vestfjörðum, þannig að
frændfólk mitt hefur verið afar
vel að sór um söguna þarna.
Síðan náttúrulega eru nú þarna
miklir fræðaþulir og glöggt fólk;
Svava Pétursdóttir á Hróbergi,
nágranni okkar, móðir Hreins
kúluvarpara. Óhemju fróð kona
og ýmsir aðrir.“
Það er mikill reki í Stein-
grímsfirði sem íjölskyldan notar
til að kynda húsið með. „í
næsta firði, Bjarnarfirði, er
heitt vatn og á Laugahóli er
mjög góð sundlaug sem vígð
var af Guðmundi góða. Sömu-
leiðis er vígð lind á Stað í Stein-
grímsfirði, vígð af Guðmundi
góða, þar sem menn hafa upp-
lifað kraftaverk," segir Sigmar
og ekki stóð á frásögn af slíku
þegar spurt var.
„Á Hróbergi er lind sem ég
veit ekki svo gjörla hvort Guð-
mundur góði hafi vígt, en hún
er talin helg. Það var kona sem
kom að Hróbergi sem var með
alveg feikilegt mígrenikast og
treysti sér varla suður. Hún
laugaði höfuð sitt og mígreni-
verkurinn hvarf eins og dögg
fyrir sólu. Það eru örfá ár síð-
an.
Merk frásögn
Síðan er mjög merk frásögn um
tengdason Svövu á Hróbergi.
Dóttir hennar var við nám í
Reykjavík. Hann varð feikilega
veikur þarna heima og átti að
ná í hann í sjúkraflugvél. Menn
voru að koma til að fara með
hann fram á ílugvöll. Þá fór
Svava og náði í vatn úr lindinni
og lét drjúpa á hann. Þá vill svo
einkennilega til að þegar þeir