Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.2001, Blaðsíða 10

í skugga
‘málaferla
TVausti Júlíusson
komst að því að
ekki er tekíð út
• með sældirmi einni
að vera undrabarn
eins og LeAnn
Rimes.
Það vakti athygli þegar söngvakeppni grunn-
skólanna fór fram fyrir skemmstu að lög með
LeAnn Rimes voru langvinsælust á meðal
þátttakenda. Vinsældir þessarar 18 ára söng-
konu, sem sendi frá sér slna fyrstu sólóplötu
þegar hún var 11 ára og hlaut Grammy-verð-
laun sem besti nýliðinn þegar hún var 15, virð-
ast ekkert vera að dvína. En rifjum aðeins upp
sögu stelpunnar.
Sló í gegn með þjóð-
söngnum
^ LeAnn Rimes er fædd 28. ágúst 1982 í
Jackson í Mississippi en ólst upp í Garland í
Texas. Hún var byijuð að syngja áður en hún
náði tveggja ára aldri og tók þátt! sinni fyrstu
söngvakeppni og sigraði í henni þegar hún var
fimm ára. I kjölfarið kom hún fram í leikhúsum
og sjónvarpsþáttum og vakti líka mikla athygli
fyrir acapella-útgáfuna sína á ameriska þjóð-
söngnum sem hún söng iðulega fyrir heima-
leiki Dallas Cowboys.
Fyrsta sólóplatan hennar hét All That, en hún
kom út hjá litlu plötufyrirtæki í Dallas þegar
LeAnn var ellefu ára. Platan seldist ekki mikið
en nóg til þess að vekja athygli hjá plötufyrir-
tækinu Curb, sem í framhaldinu gerði samning
við hana. LeAnn sló fljótlega í gegn með laginu
Blue sem höfundur þess, Bill Mack, hafði
samið fyrir Patsy Cline, en Patsy dó áður en
hún náði að hljóðrita það. Rödd LeAnn þótti
minna mikið á rödd Patsy. í upphafi sló LeAnn
i* fyrst og fremst í gegn sem kántrísöngkona þó
að kántríið hennar hafi alltaf verið mjög popp-
aö.
Síðan Blue kom út hefur LeAnn selt helling af
plötum og hlotið ótal verðlaun. Lögin hennar í
kvikmyndinni Coyote Ugly hafa verið mjög vin-
sæl að undanförnu og eiga stóran þátt I vel-
gengni þeirrar plötu.
Ástralska hljómsveitin Avalanches vekur mikla athygli þessa dagana fyrir sína
fyrstu plötu, „Since I Left You“. Tlrausti Júlíusson kynnti sér hljómsveitina sem m.a.
notar brot úr lögum Boney M, Madonnu, Kid Creole og Osmonds á plötunni sem er
nýkomin í verslanir.
A n d fætlingar með
áhugavert bland í pokci
Ein af þeim plötum sem poppspekú-
lantar hafa verið að bíða eftir með
hvað mestri eftirvæntingu síðustu
mánuði er platan Since I Left You
með áströlsku hljómsveitinni The
Avalanches. Platan er að mestu unn-
in úr hljóðbrotum sem þeir félagar
hafa samplað, klippt og skorið af mik-
illi list. Þeir nota alls yfir 900 sömpl á
plötunni, bæði óþekkjanlega tóna
(gamalt neðanjarðar-diskó, house,
popp, hip-hop og alls konar aðra tón-
list) en einnig má heyra kunnugleg
brot: Söngleikurinn Cabaret, Ma
Baker með Boney M, Stool Pigeon
með Kid Creole, Holiday með
Madonnu og Tell Me When You Need
It Again með Isley Brothers, svo
dæmi séu tekin. Allt er þetta fullkom-
lega samansett hjá þeim svo úr verða
18 lög sem þó renna hvert saman við
annað, þannig að það er líka hægt að
hlusta á plötuna eins og eitt samfellt
verk. Það tók þá rúm tvö ár að full-
vinna plötuna en hugmyndina fengu
þeir þegar mix-spólurnar sem þeir
tóku upp hver fyrir annan urðu sífellt
flóknari og flóknari. Stemningunni á
Since I Left You hefur verið líkt við
Paul’s Boutique með Beastie Boys.
Þetta er partíplata en frekar flókin og
hlaðin af ólíkum hlutum eins og flókn-
ustu Funkadelic eða
Beach Boys plöturnar.
Avalanches: „Okkar tónlist gengur út á að finna það fallega í því sem fólk losar sig viö.“
Áhrif úr ólíkum áttum.
Avalanches er skipuð sex náung-
um. Þeir heita Robbie Chater, Dar-
ren Seltmann, Jimmy De La Cruz,
Tony Diblasi, Gordon McQuilten og
svo plötusnúðurinn DJ Dexter en
hann er hvorki meira né minna en
DMC Ástralíumeistari í mixi. Þeir eru
frá Melbourne og eru aldir upp við
alls konar tónlist. Þeir voru t.d. Sonic
Youth- og Fall-aðdáendur og þegar
Robbie og Darren stofnuðu fyrsta
bandið sitt fyrir nokkrum árum var
það undir miklum áhrifum frá
japönsku pönki. í dag nefna þeir jafn-
ólíka listamenn og Wu Tang Clan,
Neil Young og Van Dyke Parks,
hinn goðsagna-
kennda sam-
starfsmann
Brian Wil-
son á Smile-plötu Beach Boys, sem
hafa haft áhrif á þá. Van Dyke Parks
hefur reyndar samþykkt að syngja á
næstu Avalanches plötu sem þeir fé-
lagar eru löngu farnir að huga að,
enda kláruðu þeir þessa fyrir tæpum
tveimur árum.
Tónleika og partíferð um
Evrópu.
Avalanches eru gefnir út á XL, sem
er fyrirtækið sem m.a. gefur út
Prodigy, Badly Drawn Boy og Ba-
sement Jaxx. Þeir
eru nú á tón-
leikaferð i
Bretlandi
og hafa
ráðið til
gamla djassista - ásláttarhljóðfæra-
leikara og blásara, til þess að gefa
prógramminu meiri tónleikablæ. Tón-
listin á tónleikum er samt ekki eins
og á plötunni. Þeir eru með plötuspil-
ara á sviðinu og spila brot af sumum
plötunum sem þeir nota á diskinum
en þetta er samt ekki eins agað og í
stúdíóinu heldur meira eins og eitt
allsherjar partí.
En hvernig er svo hægt að lýsa tón-
listinni? Það er frekar einfalt, eins og
einhver sagði: „Það er hip-hop í þess-
ari tónlist, líka popp og pönk og há-
vaði og house og
rokktónlist áttunda
áratugarins og
hljóðmyndir og
piparsveinatónlist
og sönglög..."
SlSfc

plötudómur
Mínus / Jesus Christ Bobhy: ★★★*
Næstum bara plús við Mínus
^ Það er næstum eins og Emma öfug-
snúna (muna ekki allir eftir henni?)
hafi stofnað Mínus: Hljómsveitin er
hávaðasöm (Helvítis hávaði er þetta,
hefði hann pabbi minn sagt...), rosa-
kraftmikil og stæði því alveg undir
nafni Plús mörgum sinnum í háu
veldi; taktskiptingar og tilrauna-
mennska eru meiri en hjá meðalrokk-
bandi; textarnir eru að vísu knappir
en með mannbætandi boðskap, eigin-
lega pólitískum til vinstri (a.m.k. and-
kapítaliskir finnst mér), ...sem mun
alls ekki vera ætlun Mínus-manna;
þeir vilja ekki predika yfir nokkrum
manni eftir því sem mér hefur skilist
? á viðtölum við þá, sem er þá líklega
mínus meðan þeir eru á þessum já-
kvæðu gagnrýnisnótum... En hvað
sem nafninu líður hefur Mínus þann
stóra plús að vera vel leikandi og gerj-
andi á tónlistarsviði sínu.
Mínus-menn urðu sigurvegarar
Músíktiirauna 1999. í kjölfarið kom út
fyrsta platan þeirra, Hey, Johnny!,
síðan Jesus Christ Bobby á síðasta
jólamarkað og sýnir heldur betur
framfarir liðsmanna, bæði hvað varð-
ar spilun og hugmyndir. Sú fyrr-
nefnda er reyndar sómaskífa en ein-
hæfari og ófrumlegri en Jesus..., eins
og Mínusar hafi séð sitt eigið ljós og
komist við það úr skugga nokkuð
klisjukenndra metaltakta sem loða
við fyrri plötuna. Það er harðara og
meira stingandi „sánd“ á Jesus, fjöl-
breyttari útsetningar; skemmtilegir
gítarfrasar skjótast út úr hátölurun-
um öðru hverju.
Curver sjálfur (=Bibbi=Birgir Örn
Thoroddsen), sá mikli gítarsafnari og
(ó)hljóðahönnuður, stjórnaði upptöku
á JCB og eru færðar þakkir fyrir „a
noisy help“ (hávaðasama hjálp) í
skemmtilega frumlegum bæklingn-
um.
f Ó k U S 20. apríl 2001
Einar Örn Sykurmoli, Kuklari og
Purrkur er gestur Mínusa á Jesus...
og sýnir okkur hríslu af tónlista-
rættartrénu: pönk blíðkast ekki
bara í popp, það brjálast líka í
dauða-, spítt- og metal-rokk og lætur
fara vel um sig á öllum vígstöðvum
... jafnvel þótt eitthvað virðist nýtt
undir sólinni leynist þar gamalt
frækorn þegar betur er að gáð. Ef
þið skiljið ekki hvað ég meina og
eigið ekki Jesus Christ Bobby,
hringið þá í einhverja útvarpsstöð
og biðjið um lagið Modern haircuts.
Það er nú reyndar ekki svo einfalt
að hvaða stöð sem er sé svo frjáls-
lynd að spila Mínus: Flestum þess-
um apparötum er stjórnað af þröng-
sýnum mönnum sem engan áhuga
hafa á tónlist og hlusta sjaldan á
heilt lag, hvað þá heilar plötur ... ég
mundi veðja á Óla Palla á Rás 2 og
Guðna Má á Næturvakt sömu stöðv-
ar ... annars er um að gera að reyna
við sem flestar, þessi oftölvustýrða
tónlistarmötunarvitleysa hlýtur að
ganga yfir - vonandi ... en aftur að
Mínusi...
Jesus Christ Bobby er sem sagt
mun ferskari og nýtískulegri en
Johnny og ef þróunin heldur áfram
innan Mínuss ætti framtíð þeirra
ívars bassaleikara, Frosta gítar- og
píanista, Krumma söngvara og
svuntuþeysara, Bjöms trommara og
Bjarna gítarleikara að vera tryggð á
tónlistarsviðinu. Svona í lokin nefni
ég til gamans að Krummi, sem beit-
ir rödd sinni á öllu grófari hátt en
Björgvin stórsöngvari pabbi hans,
hann syngur engilblíðri röddu lag
sitt, Arctic exhibition, og leikur
undir á kassagítar ... líkari pabba i
útliti en rödd, en lagið gæti fengist
spilað á fleiri stöðvum en einni...
Andrea Jónsdóttir
Jesus Christ Bobby er
sem sagt mun ferskari og
nýtískulegri en Johnny og
ef þróunin heldur áfram
innan Mínuss ætti framtíð
þeirra ívars bassaleikara,
Frosta, gítar- og píanista,
Krumma söngvara og
svuntuþeysara, Björns
trommara og Bjarna gítar-
leikara að vera tryggð á
tónlistarsviðinu.