Þjóðviljinn - 05.08.1961, Blaðsíða 1

MISBEITING VALDS TIL HEFND-
ARAÐGERÐA GEGN MEIRIHLUTA ÍSLENDINGA
„Forseti lýðveldisins er engr-
in dúkka eða skrautfjöður.
Hann er æðsti embættismaður
lýðveldisins og hefur mikið
vald. Hann er kosinn af þjóð-
inni til að vera vörður rétt-
inda hennar gagnvart Alþingi
— þess vegna getur hann
skotið lögum frá Alþingi und-
ir þjóðardóm. Og hann hefur
milli þinga löggjafarvald, ef
ríkisstjórn æskir hann þess.
Forseti ber ekki ábyrgð á
stjórnarathöfnum. En liann
ber ábyrgð á beitingu síns
löggjafarvalds.
Setning þessara bráðabirgða-
laga er misbeiting valds til
hefndaraðgerða gegn meiri-
hluta Islendinga, launþega-
stéttunum. Sá verknaður rík-
isstjórnarinnar að fara fram
á að þessi lög séu sett sýnir
hvílíkar gcrræðis- og cinræð-
istilhneigingar þar eru á ferð-
inni. Og gegn þeim á þjóðin
auðsjáanlega ekki vörn hjá
forsetanum.“
Þannig er komizt að orði í
grein sem EINAR OLGEIRS-
SON hefur skrifað um gengis-
Iækkunina og það samsæri
valdhafanna að ræna Alþingi
einum dýrmætasta rétti sín-
um. Grein Einars verður
bjrt í bkMm á
mmgm
Ódýrara fyrir Bandarikin oð hafa hersfö&var
ó Islandi en i nokkru öSru Evrópulandi
Hinar eíendurteknu gengis-
lækkanir eru ekki aðeins sönn-
un fyrir dugleysi og siðferði-
iegu gjaldþroti íslenzku auð-
mannastéttarinnar, þær eru
einnig ein af afleiðingum her-
námsstefnunnar; með þeim
hafa Bandaríkin stöðugt verið
að styrkja aðstöðu sína hér á
landi og gera ísland að eins-
konar hálfnýlendu.
Q Bandaríkin hafa þegar
haft mikinn fjárhagslegan á-
hata af gengislækkunum. Því
hefur rnjög verið haldið fram
að Bandarikin hafi veitt okkur
fjárhagslega aðstoð og gjafir
í ríkum mæli — en öll þessi
fjárhagsframlög hafa íslend-
ingar endurgreitt með gengis-
lækkunum og miklu meira en
það. Hver ný skerðing á krón-
nnni hefur vatdið því að her-
námið hefur orðið þeim mun
ódýrara, eins og sjá má af því
að dollarinn er nú sjö sinnum
sterkari gjaldmiðill í viðskipt-
um við Islendinga en hann var
fyrir 12 árum.
@ 1949 var meðaltímakaup
Dagsbrúnarmanna kr. 8.82, en
dolJarinn kostaði kr. 6.50 —
vinna íslenzks verkamanns í
eina klukkustund kostaði þá
1.36 dollara. Eftir gengislækk-
un þá sem framkvæmd var í
fyrradag kostar klukkustundar
.vinna verkamanns aðeins 0-53
dollara. Bandaríkjamenn geta
eytt rúmlega 2'/a tíma vinnu
verkamanns fyrir sama gjald,
og þeir greiddu fyrir einnar
klukkustur.dar vinnu 1949 —
og verkamaðurinn er jafn
miklu lengur að vinna fyrir
hverri þeirri nauðsyn sem
ÞESSA FALLEGU MYND tók Ijósmyndari Þjóðviljans við Reykja-
víkurhöfn á dögunum, er hingað komu við á leið frá Danmörku
til Grænlantls fjórir nýir vélbátar, fallegar fleytur, ekki hvað sízt
þegar segl voru uppi.
Síðan hernámsstefnan komst í algleyming á íslandi
Itefur gengi dollarans gagnvart íslenzkri krónu svo til
sjöfaldazt! Árið 1949, þegar ísland var neytt inn í At-
lanzhafsbandalagið, þurftu íslendingar aðeins að greiða
kr. 6,50 fyrir hvern dollara; nú kostar dollarinn 43
krónur! Og hver lækkun á gengi íslenzku krónunnar
hefur veriö ákveðin samkvæmt tillögum og kröfum
bandarískra ráðamanna.
lágmarkskaup það sem bundið
er í lögum vestanhafs og greitt
þeim sem eru aumastir allra
og engin samtök hafa. Her-
stöðvarnar hér eiga ekki að-
Framhatd á 3. siðu.
hingað er flutt frá Bandaríkj-
unum.
% Kaupgjaldið á íslandi er
nú aðeins brot af þvi sem
tiðkast í Bandaríkjunum •—•
meira en helmingi lægra en
Dollarínn heiur SJOFALD-
AZT í verði síðan áríð 1949!
Díkistjórnm er ekki hlutverki sínu
vaxin og pví á hún að segja af sér
Síðdegis í gær hélt miðstjórn
Alþýðusambands íslands fund.
Þar sem rætt var um viðhorí-
in eftir setningu bráðabirgða-
laga rikisstjórnarinnar um nýja
gengislækkun og samþykkt á-
lyktun þar að lútandi. Illjóðar
ályktun miðstjórnarinnar svo
orðrétt:
„Miðstjórn Alþýðusambands
íslantds hefur á fundi sínuin í
dag' rætt viðhorfin cftir setn-
ingu bráðabirgðalaganna um
nýja gengislækkun og gerir af
því tilefni svoliljóðandi ályktun:
Miðstjórn Alþýðusambands ís-
lands mótmælir því harðlega að
nokkur gild efnaliagsleg rök liggi
lil þess að grípa til gengislækk-
unar vegna þeirra hófsamlegu
og sjálfsögðu lagfærimga, sem
orðið hafa á kaupi verkamanna.
Lítur miðstjórnin því á þessa
seinustu gengisfelíingu sem ó-
réttlætanlega hefnarráðstöfun,
sem verlkalýdshreyfingin hljóti
að svara á viðeigandi hátt.
Menn séu þess minnugir, að
það var rikisstjórnin, sem lok-
aði leiðum til lækkaðs verðlags
og aukins kaupmáttar.
Enginn sanngjarn maður get-
ur haldið því fram, að kjara-
skerííing launþegartna á sein-
ustu tveimur árum sé að fullu
bætt með þeirri 10—13% kaup-
hækkun, sem orðið liefur. En
með loforði um kauphækk-
un í viðbót á miðju næsta ári
höfðu verkalýðssamtökin í sam-
starfi við samvinnuhreyfinguna
ráðið málum svo viturlega til
lykta, að við atvinnuvegunum
bitaa.ti tveggja ára jaftivægis-
tímabil.
Nú er öllu stefnt í óvissu á
nýjan leik — og ný verðliækk-
unaralda skellur yfir. Þetta
mun auka mjög erfiðleika at-
vinnulífsins. Traust þjóðarinnar
imiávið og útávið verður fyrir
áfalli við sífelldar gengislækk-
anir.
Ríkisstjórn, sem engin úrræði
kann í efnahagsmálum nema
samdrátt framlciðsluatvinnu-
veganna og gengislækkun á
gengislækkun , ofan, er ekki
Framh. á 3. sjði&