Alþýðublaðið - 12.04.1973, Blaðsíða 1

SNYRTIVORUR
SEM VflLÐfl
ÚTBROTUM!
Nú um nokkurt skeið
hafa verið á markaðn-
um ódýrar snyrtivörur,
sem i mörgum tilfellum
hafa reynzt hættulegar.
Konur sem keypt hafa
þessar snyrtivörur,
hafa fengið útbrot á
andlit, og i sumum til-
vikum hafa þær fengið
allt upp i annars stigs
bruna.
Snyrtivörurnar eru
norskar og eru seldar
undir nafninu Oraflame
og eru i bleikum
umbúðum. Þær fást
ekki á almennum mark-
aði, heldur eru þær
kynntar i saumaklúbb-
um, og þar geta konur
gert pantanir. Sam-
kvæmt þeim upplýsing-
um sem blaðið hefur
aflað sér, hafa 20 konur
starfað að þvi á Reykja-
vikursvæðinu að kynna
þessar vörur og taka á
móti pöntunum. Notkun
snyrtivaranna hefur
breiðzt óðfluga út, þrátt
fyrir litið notagildi, og
hefur innflytjandinn
stórgrætt.
,,Við sem störfum við
snyrtingu höfum fylgzt
með hryllingi hvernig
þessar vörur flæða inn i
landið, og það að konur
skuli nota þetta fær okk-
ur til aö halda að þær
hugsi minna um andlit
sitt en gólfin heima hjá
sér”, sagði einn þekkt-
asti snyrtisérfræðingur
landsins er blaðið ræddi
við hann i gær.
Þessi snyrtifræðingur
sagðist annað slagið fá
á sina stofu konur sem
hefðu orðið illa úti
vegna notkunar á um-
ræddum snyrtivörum.
Konurnar hefðu veriö
með útbrot á andliti, og
i sumum tilfellum með
bruna, jafnvel annars
stigs bruna. Væri full
ástæða til að vara konur
við notkun snyrtivar-
anna, sem eru svo illa
úr garði gerðar að engin
snyrtivöruverzlun vill
hafa slikt á boðstólum.
MENGUNIN FRfl
MflLNINGU H.F.
NÆR LANGT ÚT
Þannig lekur málning og hvers kyns
kemisk úrgangsefni frá Málningu hf. í
Kópavogi niöur í Fossvoginn, litar fjöru
og sjávarbotn. I frétt á baksíðu er sagt
nánar frá hvernig umhorfs er viö þessa
verksmiðju, sem ekki notar hreinsitæki
fremur en flest islenzk iðnfyrirtæki.
Varið ykkur á
.Oraflame’!
alþýðu
IH RTiTTil
UMFERÐIH HEffl
FOR SIIÍKRA-
BÍLSIHS 06 MAB-
URINN VAR LATINN
Það verður stöð-
ugt erfiðara og
erfiðara fyrir
sjúkra- og slökkvi-
liðsbíla að komast
i gegn um umferð-
ina, þrátt fyrir að
þeir noti ljós- og
hljóðmerki, þvi
ökumenn virðast
hreint og beint
hættir að virða
þessi merki, sagði
Hjalti Benedikts-
son, varðstjóri á
slökkviliðsstöð-
inni, i viðtali við
blaðið i gær.
Þetta kom berlega i ljós
i gær, þegar sjúkrabill
var kvaddur að heimili
einu i Reykjvik. Okumað-
ur sjúkrabilsins notaði
ljós- og hljóðmerki við-
stöðulaust, en allt virtist
koma fyrir ekkii menn
þráuðust við að fara út í
kant og vikja, og töfðu
þannig mjög ferð sjúkra-
bilsins. Þegar sjúkrabill-
inn komst loks á leiðar-
enda var maðurinn, sem
hringt var vegna, látinn.
Hjalti sagði að þetta
væri þvi miður ekkert
einsdæmi og færðist þetta
virðingarleysi ökumanna
i vöxt. Samkvæmt um-
ferðarlögunum eiga
menn aö vikja þegar i
stað á þann kant, sem
þeir eru næst hverju
sinni, þegar þeir heyra
hljóðmerkin, enda sagði
Hjalti að þau væru ekki
notuð nema þegar mikið
lægi við. —
Tillitsleysi í garð sjúkrabíla áberandi í borgarumferðinni
Klámið
taldist
ekki til
bók-
mennta
Tveir menn voru ný-
lega dæmdir i fjársektir
isakadómi Reykjavikur
fyrir að gefa út klámrit
til almennrar sölu hér,
en umrædd saga var
þýdd úr dönsku.
Dómurinn taldi að
sagan sem heild,
helgaðist ekki þeim til-
gangi að skapa bók-
menntaverk, heldur
virtist hún skrifuð og út-
gefin með það eitt fyrir
augum að gera marg-
vfslegar kynlifslýsing-
ar, oft með klúru orð-
bragði, að söluvöru.
Akærðir voru dæmdir
til að greiöa 15 þúsund
krónur hvor i rikissjóð.
Dóminn kváðu upp
Þórður Björnsson yfir-
sakadómari. oe með-
dómendurnir Björn Th.
Björnsson listfræðingur
og Sveinn Skorri
Höskuldsson prófessor
FJARAN
EINNA
LÍKUST
RISA-
STÓRU
MÁL-
VERKI
Sjá
baksíðu
Sportið
er dýrt
Reksturskostnaður
hins frjálsa iþrótta-
starfs i landinu er
áætlaður rúmlega 123
milijónir á þessu ári.
Þetta kom fram á fundi
með forráðamönnum
iþróttasambands
islands i gær.
Fyrrnefnd tala er
fengin frá skýrslum og
reikningum fyrir árið
1971, að viðbættri 5%
fjölgun iþróttaiðkenda
og 12,5% hækkun
rekstrarkostnaðar árin
1972 og 1973.
IVIeð hinu frjálsa
íþróttastarfi er átt við
tþróttasamband tslands
og sambandsaöila þess.