Alþýðublaðið - 29.10.1977, Blaðsíða 1

LAUGARDAGUR 29. október
228. TbP— 1977 — 58. ÁRG.
Ritstjórn
Alþýðublaðsins
er í Síðumúla 11 —
Sfmi (91)81866
Gengissigið brúar ekki misræmi í verðlagsþróun hér og annars staðar:
Hátt útf Iutningsvöruverd
veitir okkur gálgafrest
„Ákvörðun gengis-
skráningar er þannig
háttað hér á landi/ að hún
er ákvörðuð af Seðla-
bankanum, innan ákveð-
inna marka, sem við-
skiptaráðherra setur.
Gengi krónunnar er f Ijót-
andi/ sem kallað er, og
ræðst af -því hvernig
gengisbreytingar verða á
erlendum mörkuðum
milli helztu viðskipta-
mynta. Auk þess ræðst
hún af mati íslenzkra
stjórnvalda á þróun við-
skipta jaf naðar og
greiðslujafnaðar, svo og
samkeppnisstöðu
islenzkra atvinnuvega, en
hún ræðst auðvitað fyrst
og fremst af því hvort
verðbreytingar eru hér
örari en annars staðar,
sagði Jón Sigurðsson,
forstöðumaður Þjóðhags-
stofnunar, i viðtali við
Alþýðublaðið í gær.
„Það hefur varla farið fram
hjá neinum, sagði Jón ennfrem-
ur, að verðlagsbreytingar hafa
verið miklu örari hér en i lönd-
unum umhverfis okkur og það
gengissig, sem orðið hefur á ár-
inu, brúar ekki það bil. Astæðan
til þess, að þetta hefur ekki
valdið óþolandi viðskiptahalla
er sú, að útflutningsverðlag á
okkar vörum hefur hækkað
meira en almennt verðlag i
helztu viðskiptalöndum okkar
um sinn. Þegar dregur úr hækk-
Jón Sigurðsson, forstöðumaður
Þjóðhagsstofnunar
un útflutningsverðlags, harðnar
á dalnum, eins og raunar er
þegar komið fram i stöðu fisk-
vinnslufyrirtækjanna og reynd-
ar annarra útflutningsfyrir-
tækja.
Þetta eru, efnislega, þau at-
riði sem skipta máli. Auðvitað
getum við aldrei til lengdar
haldið óbreyttu gengi og þar
með verði á erlendri mynt, ef
verðbólgan er mun meiri hér en
annars staðar.
Gengissig er i Sjálfu sér ekki
frábrugðið gengisfellingu, að
öðru en þvi, að þetta gerist hægt
og sigandi. Ég held að timi
snöggra, stórra gengis-
breytinga sé liðinn, að minnsta
kosti um sinn.
Með gengissigi komumst við á
ýmsan hátt hjá þeim kollsteyp-
um, sem fylgdu þvi að bregðast
allt of seint við misræmi i verð-
lagsþróun hér og annars staðar.
Menn söfnuðu þá oft glæðum
elds að höfði sér, með þvi að
hafast ekkert að til að Ieysa
slikan vanda, fyrr en hann var
orðinn mjög stór og búið var að
setja uppbóta- og styrkjakerfi,
sem ekki fengu staðizt til lengd-
ar.
Þetta held ég sé helzti kost-
Nýlega óku Alþýðu-
blaðsmenn um Vatns-
leysuströnd og mynd-
uðu það sem fyrir augu
bar en byggð á Strönd-
inni virðist sem óðast
vera aðleggjast i eyði.
í opnu blaðsins eru
urinn, en þetta leysir náttúrlega
ekki efnahagsvanda okkar end-
anlega, enda býst ég ekki við að
sú lausn sé til.
Hins vegar felur fljótandi
gengi einnig i sér hættur. Segja
má að fasta gengið hafi staðið
sem fulltrúi þess, að ekki væri
hægt að keyra kostnaðar- verð-
lags- og kauphækkanir, né
heldur framkvæmdaáform, hér
á landi hversu langt sem verða
skyldi. Að þvi hlýtur að koma að
framleiösluatvinnuvegirnir
standast ekki slika þróun.”
—HV
Ríkisstjórnin setur
gengissigi mörk
En þau koma
almenningi
ekki við
Af Vatnsleysuströnd
nokkrar myndir frá
Str öndinni.
(AB- mynd:-ATA)
Að þeim upplýsing-
um fengnum, hjá Jóni
Sigurðssyni, forstöðu-
manni Þjóðhagsstofn-
unar, að Seðlabankinn
ákvarðaði gengis-
skráningu, innan
ákveðins ramma, sem
gefinn er af banka-
málaráðherra, og eftir
að hafa fengið staðfest
hjá Seðlabankanum að
rammi þessi er fyrir
hendi, ákvað blaða-
maður Alþýðublaðs að
forvitnast ofurlitið um
þennan ramma.
Þvi var hringt til
viðskiptaráðuneytis og
spurt þar hvar mörkin
væru sett núna, það er,
hve mikið gengissig
ríkisstjórnin teldi sig
geta heimilað eins og
er.
Svar fyrsta starfsmanns
ráðuneytis, sem spurður var,
var á þá lund að þessi mörk
heföu veriö sex af hundraöi, þá
væntanlega áttviö vegið meðal-
talsgengissig, en hins vegar
taldi hann sig ekki geta upplýst
þetta atriði nánar og visaði á
ráöuney tisstjóra, Þórhall
Asgeirsson.
Þórhallur hafði þetta um mál-
ið að segja:
„Seðlabankinnákveöur þetta,
i samráði við rikisstjórnina, en
það er ekkert gefið upp um það
hvort nokkur rammi er gefinn,
né heldur hver hann er.”
Blm: Nú hefur mér skilizt á
þeim sem ég hef rætt viö um
þetta, að gefinn sé ákveðinn
rammi á hverjum tima.
Þórhallur: „Þá er gottþú fáir
það gefið upp hjá þeim sem vilja
gefa það upp. Þetta er ekki mál
sem rætt er um opinberlega.
Seðlabankinn fjallar um þetta
og bezt aö tala við hann um þaö
eftir hvaða reglum þeir starfa.
Við gefum ekkert út um þetta.”
Aö þessum svörum fengnum
hjá Þórhalli, sneri blaðamaður
sértil Sigurgeirs Jónssonar, að-
stoöarbankastjóra viö Seöla-
bankann. Sigurgeir kvaöst ekki
geta rætt þessi mál bið blaöa-
mann og visaði þvi beint til
Daviðs Ólafssonar, banka-
stjóra.
„Seölabankinn ákveður þær
gengisbreytingar sem geröar
eru, i samráði við rikisstjórn-
ina. Þaö rikir ákveðinn skiln-
ingur milli rikisstjórnar og
bankans um þessi mál og um
það er ekki meira að segja,
sagði Davið.
Davið sagði ennfremur að þaö
hversu mikð gengissig mætti
verðaværi rikisleyndarmál. Sá
maöursem heföirætt við blaða-
mann um ramma frá rikis-
stjórninni og sex af hundraöi i
þvi sambandi, vissi ekki hvað
hann væri aö segja.
Sumsé: Það kemur okkur
ekki við hvaö stjórnin telur að
gengi krónunnar megi rýma á
næstunni.