Alþýðublaðið - 25.07.1978, Blaðsíða 1
alþýöu-
Þriðjudagur 25. júli 1978 — 142. tbl. 59. árg.
; Alþýðuflokksmenn í Reykjaneskjördæmi
Kjördæmisráðsfundur Alþýðuflokksfélaganna í Reykjaneskjördæmi
verður haldinn í Alþýðuhúsinu í Hafnarfirði miðvikudaginn 26. júfí
kl. 20.30 Dagskrá: Stjómmálaviðhorfin
Frummælendur: Þingmenn Alþýðuflokksins í kjördæminu Stjómin
Eiður Guðnason skrifar:
SKIPAKAUP 0G FATNAÐUR
Sjálfsagt hefur ýmsum
orðið svolítið bilt við/ þeg-
ar frá því var greint, að
við værum í þann veginn
að kaupa fleiri skuttog-
ara og nú frá Portúgal.
Þetta gerist á sama tíma
og sífellt er klifað á að
togaraf lotinn sé nægilega
stór ef ekki of stór og
þegar hvað eftir annað er
búið að segja landslýð, að
búið sé að stöðva frekari
togarakaup í bili. Skipa-
kaupin i Portúgal munu
bundin því skilyrði að
önnur skip verði seld héð-
an, og er ekki fyrirfram
séð eða vitað að þetta
muni verða hagkvæm
viðskipti. Ekki er til þess
vitað að Portúgalir hafi
sérstaka reynzlu i smíði
skuttogara, að minnsta
kosti ekki meiri en við
sjálfir hér heima. I öðru
lagi gefur þegar fyrir-
iiggjandi reynsla af tog-
arakaupum í Suður-
Evrópu (Spánarskipin)
varla tilefni til að róa að
nýju á þau mið.
Furðulegra er að þessar
fregnir um skipakaup berast á
sama tima og vel búnar og vel
mannaöar islenzkar skipa-
smiöastöðvarsjá fram á minnk-
andi verkefni i næstu framtið og
jafnvel samdrátt.
Hér hefur eitthvað farið úr-
skeiðis i kerfinu og það meira en
litið. Ekki skal dregiö úr mikil-
vægi þess að auka innflutning
okkar frá Portúgal til að tryggja
að þeir kaupi saltfisk af okkur i
svipuðu og helst auknu magni
frá þvi sem veriö hefur. Hvergi
hefur komiö fram skýring á þvi
hvers vegna nauðsynlegt var
taliö að ráöast i togarakaup.
Hvers vegna mátti ekki athuga
með einhver önnur skipakaup,
til dæmis kaup á flutningaskipi
eða skipum sem islenzkar
skipasmiðastöövar hafa minni
reynslu i að fást viö? Þessu hef-
ur ekki verið svaraö, en um
þetta er spurt.
Þaö hefur komið fram, aö
víða i grannlöndum okkar eru
skipasmiðar greiddar niður.
Þetta er gert i þeim tilgangi að
koma i veg fyrir atvinnuleysi i
þessari iðngrein. En þetta þýöir
auðvitaö þaö um leiö, að skipa-
smiðastöðvar, sem ekki njóta
opinberrar fyrirgreiöslu af
þessu tagi veröa ekki sam-
keppnisfærar.
Til dæmis er taliö að skip, sem
eru keypt frá Sviþjóö séu niður-
greidd, sem nemur kostnaði við
vinnulaun. Þannig að verð skip-
anna er litið meira en efniskostn-
aður. Þetta eru auðvitaö brot á
viðskipta- og samkeppnisregl-
um EFTA, aö þvi ég bezt veit,
og auðvitaö getur islenzkur
skipasmiðaiönaður ekki keppt
við slikar niðurgreiðslur. Hér
verða islenzk stjórnvöld að
bregðast við. Viö getum ekki
setið hér og farið eftir leikregl-
um, meöan allir aörir svindla og
fara i kring um reglurnar. Hér
verður að spyrna við fótum. En
það er ekki aðeins i þessari
grein að reglurnar séu brotnar.
Fram hefur komið i fréttum, aö
islenzkur fataiönaður á i vax-
andi erfiðleikum meöal annars
vegna þess, að hingaö eru flutt-
ar fatnaðarvörur frá Asiulönd-
um, þar sem vinnuafl er ódýrt,
undir þvi yfirskini að hér sé um
vörur frá Eftalöndum að ræða
og þær þvi tollaöar samkvæmt
þvi. Virðist hér vera á ferðinni
ný útgáfa af hinu fræga FFF
Faktúru-Fölsunar-Félaginu,
sem kom við sögu i Atómstöð-
inni sællar minningar. Einnig
hér er veriö að fara i kringum
reglurnar, hafa rangt, við, meö-
an við fylgjum settum reglum.
Hér hafa verið nefnd dæmi
um tvösvið, þar sem verið er að
hlunnfara islenzkan iðnað sem
fyrir á við margvislega örðug-
leika að etja. Viö svo búið má
ekki lengur standa. Hér veröa
stjórnvöld að spyrna viö fótum,
taka þessi mál upp á réttum
vettvangi, og fáist ekki fram
nauðsynlegar leiðréttingar
hljótum við að þurfa að leita
nýrra ráða til verndar islenzk-
um iönaði.
Eiður Guðnason.
Haukur Már Haraldsson, blaðamaður skrifar:
GEÐOFSI 0G ROKHYGGJA
Vilmundur Gylfason
skrifar forsíðugrein í
Alþýðublaðið í dag, og
það er eins og fyrri dag-
inn að rökhyggjan þvælist
ekki fyrir nýorðnum
þingmanni. Raunar hefði
mátt búast við að hátt-
virtur þingmaður reyndi
aðeins að stilla orðaval-
inu í hóf, en hann er
kannski ekki búinn að
átta sig á að seta á þingi
gerir meiri kröfur til
manna en blaðaskrif sem
byggjast á yfirborðinu
einu saman. Enda ekki
búið að setja þing ennþá.
Vilmundur er stórmóðgaður
út i Snorra Jónsson varaforseta
Alþýðusambands tslands, fyrir
að neita viöræðum viö Benedikt
Gröndal ,,við hliðina á stjórnar-
myndun, sem væntanlega hefðu
til dæmis gengið út á form á
svokölluðum kjarasáttmála”.
Það er reyndar með ólikindum
hvað Alþýðuflokksmenn eru
orðnir móðgunargjarnir upp á
siðkastið. Engu er likara en að
þeir ætlist til þess að menn
bukki sig og beygji ef krata
verður á að hnerra i áttina til
þeirra. Neitun Alþýöubanda-
lagsins forðum var til dæmis
bæði dónaleg og ruddaleg af þvi
hún skýrði afdráttarlaust frá
þvi að sá flokkur hefði ekki
áhuga á stjórnarsamstarfi við i-
haldið. Neitun Snorra Jónssonar
á viðræðum við Alþýðuflokkinn
einan lýsir ..gersamlega óþol-
andi ástandi”, svo notuð sé ein
af uppáhalds tjáningaraðferö-
um Vilmundar. „Einangraðir
verkalýðsforingjar sitja i fila-
beinsturnum, án nokkurra lif-
rænna tengsla við sitt fólk,”
bætir hann við.
Fyrr má nú vera geðvonskan.
Sögukennari eins og Vilmundur
Gylfason ætti að vita að það er
engin heimssögulegur viðburð-
ur þótt flokki sé falið að reyna
stjórnarmyndun. Slikt er alltaf
að gerast öðru hverju um allan
heim og þvi ástæðulaust að fyll-
ast ofmetnaði þess vegna.
Áfram er haldið: „Þeir
(verkalýðsforingjarnir) ráða
yfir miklu efnahagslegu valdi
og þeir beita launþegahreyfing-
unni og hinum einstöku verka-
lýðsfélögum miskunnar- og
purkunnarlaust i þágu flokks-
pólitiskra hagsmuna. ... Allt
væri þetta ágætt (svo?) ef ein-
hver lágmarks trygging væri
fyrir þvi að Snorri Jónsson og
aðrir verkalýðsforingjar hefðu
stuðning og nytu almenns
traustsi launþegahreyfingunni.
En eins og lýðræði i verkalýðs-
hreyfingunni er háttað... þá er
það svo að fyrir þessu er engin
trygging...”
Þarna hafa menn það svart á
hvitu. Verkalýösforingjar upp
til hópa (hlýtur að gilda fyrir
allra flokka forystumenn i
hreyfingunni) eru að dómi þing-
manns Alþýðuflokksins fantar
og fúlmenni, þvi með öðrum
oröum verður vart lýst mönnum
með hegðunarmynstur á borö
viö það sem Vilmundur hefur
verið að lýsa.
Þegar nú Vilmundur er búinn
að afgreiða forystumenn verka-
lýöshreyfingarinnar svo ræki-
lega, tekur hann Alþýðubanda-
lagið i karphúsið Það er ekki
par finn pappir. En þaö sem Vil-
mundur telur Alþýðubandalag-
inu helst til foráttu er að i þing-
flokki þess á aðeins einn „svo-
kallaður verkalýðsforingi” sæti,
Eðvarð Sigurðsson.
Einhvern veginn finnst mér,
miðað við fyrri úttekt Vilmund-
Framhald á bls. 3
Garðar Sverrisson skrifar:
STJðRN JAFNAÐARMANNA EÐA...I
Það er nú deginum Ijós-
ara að tilurð þess mikla
fylgis er Alþýöuflokkur-
inn fékk í nýafstöðnum
kosningum stafar öðrum
þræði af óánægju fólks
með hina flokkana, auk
knýjandi þarfar þess
fyrir umbætur. Rúmlega
tuttugu og átta þúsund
kjósenda töldu sig vita
hvar umbótanna var að
leita, og þeir fundu þær.
Hinir fjórtan einstakl-
ingar sem nú ganga til
þingsetu fyrir Alþýðu-
flokksins hönd eru þess
fyllilega umkomnir að
framfylgja hugmyndum
sinum og jafnaðarstefn-
unnar. En hvað stendur í
veginum?
Alþýðubandalagið er hið eyði-
leggjandi afl á vegi lýðræðis-
sinnaðrar jafnaðarstefnu.
Alþýðubandalagiö er flokkur
sem beinllnis þrifst og nærist á
veru sinni I stjórnarandstöðu.
Flokkurinn veit sem er, að það
var, er og verður hans sterkasti
leikur til að draga verkalýðinn á
asnaeyrunum.
Með réttu ætti það að vera
keppikefli Alþýðubandalags að
nýta þau tækifæri sem gefast til
að glima við þann vanda er aö
þjóðfélaginu steðjar. Þess i stað
spornar bandalagiö gegn þeim
öflum sem heilshugar vilja fást
við vandamálin.
Til þess aö gata launþega
verði raunverulega greidd,
þurfa Alþýðuflokkur og -banda-
lag að leita fulltingis, annað-
hvort (eða hvorttveggja) Sjálf-
stæðis- eða Framsóknarflokks.
Launþegar þurfa engum blöö-
um um það að fletta, hvernig
málum þeirra er best borgið.
Málum þeirra er best borgiö
með nýsköpunarstjórn.
Jákvæð þróun
Vissulega ber að lá andstæð-
ingum Alþýöuflokksins þann
munað að taka út sitt „sjokk”.
Þá staðreynd aö á tslandi er
risinn upp stór flokkur jafn-
aðarmanna, laus viö frumstæð-
ar hvatir til vinstri og hægri.
Flokkur alþjóðahyggju en ekki
þjóðernishyggju.
Nefnd staðreynd virðist helst
og mest hafa komiö viö kaunin
á kommúniskri flokksforystu
Alþýðubandalagsins. Svo og
hefur þvi verið slegið upp með
styrjaldarfyrirsögnum að skoð-
anaágreiningur skuli eiga sér
stað i þingflokki jafnaðar-
manna. Það hlitur vonandi að
mega til sanns vegar færa, þvi
annað væri vægast sagt af-
brigðilegt.
1 bandalagi alþýðu virðast
menn hins vegar ræðast við og
hugsa i takt enda aliir innilega
sammála. Það er þvi jafn óþarft
fyrir félaga Lúðvik og félaga
Snorra Jónsson að ráðgast við
menn sina fyrir ákvarðana-
tökur.
Þegar formaöur Alþýðu-
bandalagsins fær i hendurnar
bréf þess efnis hver hugsan-
legur möguleiki sé fyrir hendi á
Framhald á bls. 3