Vísir - 18.07.1975, Blaðsíða 8

8
Vísir. Föstudagur 18. júli 1975.
Visir. Föstudagur 18. júli 1975.
9
Árni Stefánsson markvörður:
r/Allt klúðursmörk
nema það fyrsta"
,,Ég get ekki sagt ann-
að en að ég sé sár yfir
þessum úrslitum og
mörkunum, sem ég fékk
á mig”, sagði Árni
Stefánsson markvörður
islenzka liðsins eftir
leikinn.
„Þetta voru allt klúðurmörk
nema það fyrsta—við það réð ég
ekki, þvi ég sá aldrei boltann. i
öðru markinu fór allt í einn hræri-
graut upp við markið og þar
breytti boltinn um stefnu hvað
eftir annað.
Það má sjálfsagt deila um,
hvort ég hefði átt að geta varið,
þegar þriðja markið kom. Það
var um tvennt að velja fyrir mig
— að biða eða hlaupa út, og ég
valdi siðari kostinn. Hvort það
Samansafn
af mömmu-
strókum!
Þótt Norðmennirnir töluðu
um eftir leikinn, að islenzku
leikmennirnir hafi verið grófir,
vissu þeir ekki uin alit, sem
geröist inni á vellinum.
Finn norsku leikmannana lét
sig t.d. hafa það að hrækja
framan i Matthias Hallgrims-
son, þegar enginn sá til. Aftur á
inóti sáu allir, þegar Matthias
„þakkaði fyrir sig” rétt á eftir
ineð þvi að gefa hinuin gott oln-
bogaskot, og var þá inikið
baulað á áhorfendapöllunum.
„Þetta var heill hópur af
mömmustrákum," s a g ð i
Marteinn Geirsson eftir leikinn.
„Það mátti ekki koma við þá án
þe ss að þeir vældu og veinuðu,
og alltal' fcngu þeir eitthvað út á
það hjá haunanum, sem
dæmdi." —klp—
var rétt val hjá mér get ég ekki
dæmt um, en eitthvað varð ég að
gera.
Þetta var minn annar lands-
leikur, og i þessum eina leik fékk
ég jafnmörk mörk á mig og i átta
siðustu leikjunum með Fram I 1.
deildinni. Er það óskemmtileg til-
hugsun ofan á allt annað”.
—klp—
Eins og þeir hefðu j
unnið heimsmeistarana
SKfk var gleðin í norska klefanum eftir
sigurinn yfir íslandi á Brann Stadion
Það hefði mátt halda
að Norðmennirnir hefðu
verið að sigra sjálfa
heimsmeistarana —
slikur var fögnuðurinn i
búningsklefa þeirra,
þegar við komum þang-
að eftir leikinn.
Þar var sungið og menn ljóm-
uðu af ánægju yfir sigrinum og
kepptust við að segja sögur af
afrekum sinum i leiknum.
Fyrirliðinn, Svein Kvia, var þó
rólegur að vanda, og hans álit á
leiknum var þetta: „Þessi leikur
var betri en leikurinn á Islandi —
meiri knattspyrna i honum — sér-
staklega af hálfu Islendinganna.
Ég var farinn að óttast þá undir
lokin — sérstaklega Jóhannes Eð-
valdsson — og það er ekki gott að
segja, hvernig þetta hefði farið, ef
hann hefði leikið svona framar-
lega allan timann.
Sama sögðu báðir þjálfararnir,
en þeim fannst leikurinn hafa
verið „töff”, en þó hafi norska
liðiðhaft betri tök á leiknum þar
til undir lokin. Báðir voru þeir
hrifnir af Jóhannesi, Marteini
Geirssyni og Guðgeiri Leifssyni,
en fannst islenzka liðið skorta enn
mikið upp á i knattmeðferð — sér-
staklega framlinumennina. Þetta
væri allt of tilviljunarkennt hjá
þeim og of mikið hugsað um að
gera hlutina sjálfir i stað þess að
spila á næsta mann”. —klp—
JÓHANNES HEIMSÆKIR
CELTIC UM HELGINA!
„Það er mjög liklegt, aö ég
skreppi yfir til Skotlands um
helgina og verði þar eitthvað
fram i næstu viku hjá Celtic i
Skotlandi”, sagði Jóhannes Eð-
valdsson, er við spjölluðum við
hann eftir landslcikinn i gær-
kvöldi.
„Þeir hafa boðið mér að koma
og vilja gera mér tilboð, og hef
ég verið að hugsa um að nota
friið hjá Holbæk þessa dagana
og heimsækja þá.
Hvortég tek tilboði þeirra veit
ég ekki — það eru einnig önnur
undir koddanum, sem ég þarf að
kanna betur — bæði frá Belgfu,
Hollandi og Vestur-Þýzka-
landi.”
—klp—
Erik Johannessen markvörður norska liðsins hafði mun meira að gera
í markinu en kollegi hans i hinu markinu — Árni Stefánsson — hér ver
hann eitt skot i leiknum með þvi að kasta sér endilöngum. Ljósmynd
Bjarnleifur.
Tony Knapp:
Þetta
voru gefin
mörk!
„Við gefum aldrei svona mörk
aftur”, sagðiTony Knapp þjálfari
islenzka landsliðsins, er við töl-
uðum við hann eftir leikinn I gær-
kvöldi i Bergen — en þá var hann
aðeins farinn að jafna sig.
„Það var vörnin, sem brást i
þessum leik. Hún var óörugg og
gerði mistök og var hegnt fyrir
það með þrem mörkum, sem
aldrei hefðu þurft að koma, ef hún
hefði leikið eins og húnhefur gert i
siðustu leikjum.
Norðmennirnir náðu aldrei að
spila sig almennilega i gegnum
hana, en hún gaf þeim i staðinn
færi á ódýrasta hátt.
Ég var einnig óánæðgur með
dómarann — þetta var heima-
dómari, sem ekki þorði að dæma
á þá, eins og t.d. þegar Jóni
Alfreðssyni var brugðið innan
vítateigs — .... það var öruggt
víti”.
—klp—
Mikill darraðardans var inni I vitateig Norðmanna siðustu mínútur leiksins, en þá sótti islenzka liðiðán afláts. Hér er allt á fullri ferð, en boltinn fór ekki i mark-
ið þrátt fyrir þrjár skottilraunir i þessari þvögu. Ljósmynd Bjarnleifur.

tfás
.fasa

Érwl S mm ,
BBB ■■ Ba 1
VOi ■ w® ■
að

m
ɧ
m

íslenzka vörnin brést þrisvar í leiknum við Norðmenn og það kostaði þrjú mörk
tvö góð mörk fengust til baka, en þar með rauk olympíudraumurinn
islenzka liðið i knattspyrnu fékk
„mjúka magalendingu” eftir að hafa
verið i skýjunum s.l. niu mánuði, þeg-
ar þaötapaði siðari leiknum við Norð-
menn á Brann Stadion i Bergen i gær-
kvöldimeð þrem mörkum gegn tveim-
ur. Þetta var fyrsti tapleikur liðsins
siðan i október i fyrra — fimm leikir
þar sem eru tveir unnir og þrjú jafn-
tefli.
Að þessu hlaut að koma, en það var
ástæðulaust i leiknum i Bergen i gær.
Þrjú slæm mistök i vörn islenzka liðs-
ins kostuðu öll mörk — og það mörk af
ódýrari gerðinni.
Menn bjuggust siðast við þvi af öllu,
ið vörn islenzka liðsins, sem segja
má að hafi verið bæði sverð þess og
skjöldur i undanförnum leikjum,
mundi bregðast svona oft i einum leik.
En þvi miður gerði hún það, og það
kostaði tap, og um leið hverfandi
möguleika á að komast i lokakeppni
olympiuleikanna i Montreal i Kanada
næsta ár.
Eini möguleikinn, sem liðið á — og
hann er litill —er að sigra Sovétrikin i
báðum leikjunum, sem eftir eru, og
um leið að vona, að þau sigri i báðum
leikjunum við Noreg, þannig að ís-
lendingar hljóti 5 stig, Sovétmenn 4
og Norðmenn 3 stig!!
Þaðvar sýnilegt á uppstillingu liðs-
ins, sem byrjaði leikinn i gær, að
leggja átti mikla áherzlu á vörnina og
reyna siðan að nýta tækifærin, sem
sköpuðust, með hraðaupphlaupum.
Þetta gekk i byrjun — Teitur Þórð-
arson skoraði gullfallegt mark eftir
fyrirgjöf frá ólafi Júliussyni á 13. min-
útu leiksins — mark, sem fékk á þriðja
hundrað Islendinga, sem voru á leikn-
um, til að dansa um af gleði, en Norð-
menn til að horfa undrandi hver á ann-
an.
En brúnin á þeim lyftist aftur, þegar
islenzka vömin gleymdi að fara fram
á móti Sigbjörn Slinning þrem minút-
um siðar og hann gat óhindraður lagt
fyrir sig boltann og skotið á markið, án
þess að Ami Stefánsson hreyfði legg
né lið i markinu.
1 siðari hálfleik byrjuðu okkar menn
vel — áttu tvö þrjú tækifæri — það
bezta, er Jón Alfreðsson komst einn i
gegn, en var brugðið innan vitateigs,
þegar hann ætlaði að fara að skjóta.
Hinn danski dómari leiksins, sem
sýnilega hafði fengið einhverja „til-
kynningu” um, að islenzka liðið léki
ruddalega og gróft, var þarna ekki
samkvæmur sjálfum sér — sleppti
grófu broti Norðmannsins og lét leik-
inn halda áfram.
í blaðamannastúkunni voru allir
sammála um, að þetta hefði verið
vitaspyrna, og á sjónvarpsmynd, sem
sýnd var eftir leikinn — og undirritað-
ur horfði á ásamt dómaranum og
norsku leikmönnunum — voru menn
sammála þvi.„. allir nema dómarinn
að sjálfsögðu!!
Gisli Torfason átti mikla sök á öðru
marki Norðmanna, sem kom á 10. min
i siðari hálfleiks. Hann var að gaufa
með boltann — lét taka hann af sér á
auðveldan hátt —og úr þvi var skorað.
Gabriel Höyland skoraði markið og
fékk ágæta aðstoð frá islenzku varnar-
mönnunum, sem sendu boltann siðasta
spölinn i markið.
Þar með var staðan 2:1 fyrir Norð-
menn, og rétt á eftir var hún orðin 3:1
fyrir þá. í þetta sinn missti vörnin
boltann — Helge Skuseth náði honum
og komst upp að marki, þar sem Árni
Stefánsson kom út á móti, en Norð-
maðurinn sendi örugglega fram hjá
honum I netið.
Þegar hér var komið sögu, gerði
Tony Knapp það, sem hann átti að
gera löngu fyrr I leiknum. Hann tók
Grétar Magnússon út af, setti Björn
Lárusson i bakvarðarstöðuna, Gisla
Torfason i miðjuna og Jóhannes Eð-
Danski dómarinn:
„Ekki eins grófír og
mér var sagt
„Þetta var erfiður leikur að
dæma — allt of mörg óþarfabrot og
harka,” sagði danski dómarinn
Edgar H. Pedersen, er við náðum
tali af honum eftir leikinn.
„tslendingarnir léku allt of fast
til að byrja með, en þó ekki eins
gróft og mér hafði verið sagt og
norsku blöðin sögðu eftir leikinn á
tslandi.
Þeir eru stórir og sterkir og leika
góðan fótbolta — þegar þeir sleppa
hörkunni — og mun betri en ég hef
II
séð islenzkt landslið leika áður.”
Það kom bezt i Ijós i lok leiksins,
enda urðu Norðmennirnir þá
hræddir, það bæði heyrði ég og sá.
Sérstaklega óttuðust þeir Jóhannes
'Eðvaldsson, og skil ég þá vel, þvi
það er maður, sem allir geta óttazt
á knattspyrnuvellinum.
Auk hans fannst mér vera beztir I
islenzka liðinu þcir Jón Alfreðsson
og Guðgeir Leifsson, en sá síðar-
nefndi mætti þó vera fljótari.”
—klp—
valdsson fram. Þessi uppstilling var
góð — svo góð, að Norðmenn misstu öll
tök á leiknum og íslendingarnir sóttu
án afláts.
En boltinn vildi ekki i netið fyrr en á
43. min. hálfleiksins. Guðgeir Leifsson
tók þá mjög góða aukaspyrnu — eina
af fáum, sem islenzka liðið fékk i
leiknum — sendi á Jóhannes Eðvalds-
son, sem stökk hærra en allir upþ við
markið og skoraði.
Það er ekki hægt að segja, að is-
lenzka liðið hafi beint verið lélegt — en
betra hefur það verið i siðustu leikjum
en þetta. Fyrir utan mistökin stóru var
vörnin sæmilega þétt — Norðmennirn-
ir komust örsjaldan I opin tækifæri —
en samt vildi hún opnast óþarflega á
köflum — sérstaklega vinstra megin.
Á miðjunni bar mikið á Jóni Alfreðs-
syni — hann vann vel og byggði upp,
enda hafði hann góðan tima til þess
þarna að gera ýmislegt. 1 framlinunni
bar mest á Matthiasi Hallgrimssyni,
enhann var klaufskur og gaf ekki bolt-
ann nema þá of seint eins og tvivegis
kom fyrir á lokaminútunum — þegar
aðrir stóðu betur að vigi en hann.
Annars er ekki hægt að segja, að
neinn af okkar mönnum hafi borið af
öðrum — þetta var jafnt og án nokkurs
glansa hjá einum né neinum. —klp—
„Ekki eins gott og
í Magdeburg í fyrra"
— sagði dómarinn sem dœmdi leikinn þar, Norðmaðurinn
Sven Inge Thime, sem var á leiknum í Bergen í gœrkvöldi
„Einn þekktasti Iþróttafrétta-
maður Noregs, Svein Inge Thime,
sem jafnframt er einn bezti
knattspyrnudómari Norðmanna,
var á leiknum i Bergen I gær —
sem fréttamaður fyrir blað sitt i
Stavanger.
Hann dæmdi landsleik
Austur-Þýzkalands og Islands i
Magdeburg i fyrra og er þvi
nokkuð vel dómbær á islenzka
liðið eins og það lék þá og i leikn-
um i gær.
„Það var allt annað að sjá liðið
núna eða að sjá það i Magde-
burg” sagði hann. „Núna var
vörnin óörugg og gerði slæm mis-
tök — eins og t.d. i tveim siðustu
mörkunum.
Það var kraftur i liðinu þegar
það lék i Magdeburg og menn
börðust allan timan en nú var
ekki sami neistinn og þá.”
— Hvað fannst þér um danska
dómarann?
„Mér var sagt að hann hafi ver-
ið betri en sá, sem dæmdi leikinn
á íslandi, og ef svo er, þá hefur sá
verið slakur. Hann lét norsku
leikmennina leika á sig með þvi
að þykjast hafa'orðið fyrir barð-
inu á Islendingunum — og það
allt of oft i leiknum fyrir mann,
sem er millirikjadómari. Þetta
var svo augljóst hvað eftir annað.
Vegna þessa varð ósæmræmi i
dómum hans og Islendingarnir
töpuðu á þvi — enda ekki i þeim
að vera með neinn leikaraskap —
hvorki núna né þegar ég dæmdi
hjá þeim i þessum fræga leik i
Magdeburg i fyrra.”
—klp—
Siðasta mark islands I lands-
leiknum við Noreg á Brann
Stadion I uppsiglingu. Jóhannes
Eðvaldsson — með númer 6 á
bakinu — stekkur upp og skallar.
Augnabliki siðar lá knötturinn i
netinu hjá Norðmönnum. Ljós-
mynd: Bjarnleifur.
Ánœgður ef víð sleppum
//
•//
með jafntefli fró iskrndi
sagði rússneski „njósnarinn" á landsleiknum í Bergen — þjálfari Spartak
og olympíulandsliðs Sovétrikjanna, Anatoli Korshunov
Njósnari Rússa — með upp-
tökuvélar og allt tilheyrandi —
var þjálfari rússneska olympiu-
landsliðsins og jafnframt þjálfari
Spartak Moskva — Anatoli
Korshunov. Við náðum tali af
honum þegar hann var að ganga
frá dóti sinu og fengum hann til að
segja nokkur orð.
„Hvað á ég að segja? — Þetta
var sæmilegur leikur og ekki
mikið meir en það. Norðmennirn-
ir eru flinkari en Islendingarnir
en ekki eins likamlega sterkir og
grimmir.
Ég óttast ekki leikina við Norð-
menn, en aftur á móti getur leik-
urinn við ísland I Reykjavik orðið
erfiður. Ég verð ánægður að
sleppa þaðan með jafntefli 0:0.
Það sem við fljótum á núna er að
enginn veit neitt um okkur, en við
allt um ykkur og Norðmenn. En
hvort það nægir til að koma okkur
til Montreal veit ég ekki — en þó
held ég að svo verði!’
—klp—
/ iii \ jhb—aLMyiiJHi j io
© King Fe«tu/f Syndicate, lnc„ 1974. Woild nghtt te»erved. * ' ^