Lesbók Morgunblaðsins - 29.01.1950, Blaðsíða 1
4. tölublað.
XXV. árgangur.
0
fltorpijiM&lig im
Sunnudagur 29. janúar 1950.
Eggert Magn ússon:
JEC FÓR Á HJÓLI FRÁ
GLASGOW TIL PARISAR
HÖFUNDUR þessarar frásagncr, Eggert Magnússon, Engjabæ í Revkja-
vík, tók sjer far með „Heklu“ frá Reykjavík hinn 29. júní í sumar sem
leið, ásamt mörgum öðrum, sem fóru í skemtiferð til Skotlands. Hann
fylgdist með hópnum um Skotland til Edinborgar og þaðan til Glasgow
aftur. En þar skildust leiðir, því að hann hafði einsett sjer að fara á hjóli
suður yfir Skotland og England oS ada leið til Parísar. Hefst svo ferða-
sagan hinn 5. júlí í Glasgow.
FLESTUM finst það hálfgert
glæfrafyrirtæki hjá mjer, að ætla
að hjóla alla leið til Parísar. Jeg
leitaði hófanna hjá ýmsum um
það, hvort þeir vildu ekki slást í
för með mjer, en undirtektirnar
voru svo daufar, að jeg verð að
fara einn míns liðs. Jeg er vongóð-
ur um að ferðin hepnist vel. Flest-
ir ætla sjer að versla hjer í Glas-
gow í dag, en jeg hefi nauman
tíma og enn naumari farareyri, og
tími ekki að eyða honum. Jeg fæ
sex brauðsneiðar í nesti hjá bryt-
anum á „Heklu“ og svo legg jeg
á stað klukkan 4 síðdegis.
Það er glaða sólskin á meðan
jeg hjóla gegn um borgina. Jeg
hafði ekki tímt að skerða gjaldeyri
minn með því að kaupa vegarkort
af Skotlandi og Englandi. En dag-
inn áður hafði jeg sett það vel á
mig hverja leið jeg ætti að fara
um borgina, og kom það sjer nú
vel. Hjólið er í besta lagi, þótt það
sje gamalt úr Fálkanum. Jeg vill-
ist ekki. Fyrst er Shellstreet, svo
Vincentstreet og þá Victory Pass-
age. Jeg er ekki lengi að komast
út úr borginni, og svo hjóla jeg á
fleygiferð fram hjá mörgum bónda-
bæum og sveitarþorpum.
Fallegt er hjer í Syðri-Hálönd-
unum og vegurinn ágætur. Jeg
tek eftir því að bændur hjer um
slóðir hafa hirt tún sín og fylt
hlöður sínar. Það þætti snemm-
fenginn heyskapur á íslandi. Hjer
fer jeg fram hjá þorpunum Stone-
hause, Douglas og Alington. Hjer
sje jeg Ijómandi falleg gljúfur,
skógi vaxin. Það er all erfitt að
hjóla hjer í Cheviotfjöllum. En
fagurt er hjer yfir að líta og fje
Eggert Magnússon
á beit alls staðar. Undir kvöld
gerði hellirigningu, en stóð ekki
lengur en svo sem 15 mínútur.
Þetta var eini skúrinn, sem jeg
fekk á mig á allri ferðinni í 20
daga.
Nú er tekið að dimma og skóg-
urinn verður hálf tröllslegur og
ægilegur fyrst í stað fyrir þann,
sem óvanur er að ferðast í skógi
í myrkri. Jeg hitti hjer nokkra
skáta fyrir skömmu og þeir sögðu
mjer að til Carlisle í Englandi væri
17 mílur, en þangað hafði jeg hugs-
að mjer að komast í kvöld. Nú
sá jeg fyrst hve bagalegt það var
að hafa ekki ljós á hjólinu, en jeg
athugaði ekkert um það áður en
jeg fór að heiman, því að þá var
björt nótt á íslandi.