Lesbók Morgunblaðsins - 25.04.1998, Blaðsíða 19

9
„Frá upphafi hefur listiðkun hans verið kapps- og óþreyjufuil ferð um innheima, viðleitni tii að draga fram úr hugskotinu „ýmislegt það sem
ekki er til“, hvort sem er í málverki, grafíkmyndum eða þrívíddarmyndum af ýmsu tagi,“ segir Aðalsteinn Ingólfsson um list Arnar.
FÓTSPOR HUGSANA
Morgunblaöiö/Árni Sæberg
ÖRN Þorsteinsson segir að myndir séu fótspor hugsana sem kvikna við mótun þeirra. „Mynd-
ir verða til í vinnsluferlinu, þegar ég er að kompónera."
Örn Þorsteinsson mynd-
höggvari opnar sýningu á
verkum úr málmi í Lista-
safni Sigurjóns Ólafssonar
í dag. Er sýningarstaður-
inn vel við hæfi, segir
ÞRÖSTUR HELGASON,
vegna þess að Sigurjón
Olafsson ráðlagði Erni
fyrstur manna að helga
sig höggmyndalist.
ORN Þorsteinsson mynd-
höggvari opnar í dag,
laugardag, sýningu á þrí-
víddarverkum úr málmi í
Listasafni Sigurjóns
Ólafssonar og ber hún
heitið Úr málmi. Á sýn-
ingunni verða verk úr
járni, áli, tini, bronsi, silfri og gulli, auk fjölda
formynda úr vaxi sem listamaðurinn hefur gert
á undanförnum fjórtán árum. Að sögn Arnar
varð Sigurjón Ólafsson myndhöggvari eigin-
lega til þess að hann fór út í myndhöggvaralist
og því væri það sérstaklega skemmtilegt að
halda sýningu í húsi hans á Laugarnestangan-
um.
„Sigurjón kom á fyrstu einkasýningu mína á
Sóloni Islandusi árið 1977 þar sem ég var að
sýna málverk. Hann minntist strax á það við
mig að ég væri í raun að mála skúlptúr. Hann
kom tvisvar eða þrisvar á sýninguna og við
ræddum þetta fram og til baka. Þetta varð
ásamt öðru til þess að ég sneri mér að mynd-
höggvaralist nokkrum árum síðar eða á níunda
áratugnum. Síðan hefur Sigurjón alltaf verið
töluverður áhrifavaldur í minni list, ég hef met-
ið list hans og virt.“
Hugur og vinna
tengjasf
Örn Þorsteinsson hefur haldið tug einkasýn-
inga og tekið þátt í fjölmörgum samsýningum
heima og heiman. Grafíkmyndir, málverk og
þrívíddarverk hans úr tré, steini og málmi er
að fínna í helstu listasöfnum á landinu, auk
þess sem hann hefur gert nokkur útilistaverk
og verk fyrir opinberar stofnanir í Reykjavík.
Örn er einnig þekktur fyrir ýmis samstarfs-
verkefni sín en þá hefur hann unnið með lista-
mönnum í öðrum greinum, til dæmis Thor Vil-
hjálmssyni rithöfundi og Áskeli Mássyni tón-
skáldi.
í inngangi að sýningarskrá segir Aðalsteinn
Ingólfsson listfræðingur að Örn megi setja í
flokk með þeim listamönnum sem tileinkað
hafa sér rómantískan listskilning. Aðalsteinn
segir: „Frá upphafi hefur listiðkun hans verið
kapps- og óþreyjufull ferð um innheima, við-
leitni til að draga fram úr hugskotinu „ýmis-
legt það sem ekki er til“, hvort sem er í mál-
verki, grafíkmyndum eða þrívíddarmyndum af
ýmsu tagi.“
Flest verkanna á sýningunni hafa orðið til á
síðustu tveimur árum og þá á ferðalögum lista-
mannsins um landið. Er hann jafnan með
vaxmola í farteski sínu sem hann tálgar í jafn-
óðum og steypir í málm þegar heim er komið.
Örn segist aðspurður sækja viðfangsefni til
náttúrunnar í verk sín en kannski ekki síður til
síns innra lífs.
„Myndir eru fótspor hugsana sem kvikna við
mótun þeirra. Myndir verða til í vinnsluferlinu,
þegar ég er að kompónera. Hugur og vinna
tengjast. Auðvitað fer þetta eitthvað eftir því
hvernig maður er stemmdur í hvert skipti.
Stundum dettur ofan í mig einhver spurning
sem ég er lengi að vinna mig út úr, ein spurn-
ing getur orðið að mörgum myndum. I þessai-i
vinnu er maður einfari og fínnur þá iðulega
eitthvað sem kemur manni á óvart.“
Um þetta segir Aðalsteinn í inngangi sínum:
„Að fylgjast með þessari stöðugu endurgerð
hlutanna, að sjá listamanninn ganga til allra
starfa með vaxmola milli fíngranna, skiljandi
eftir sig fíngerð furðuverk hvar sem hann
drepur niður fæti, er eins og að sjá sjálfa hugs-
unina í mótun og endurskoðun. Væri Örn að
steypa myndir sínar úr súkkulaði og matarlími
en ekki pottjárni, tini, bronsi og gulli, væri
hann eflaust flokkaður meðal framsækinna
hugmyndalistamanna í íslenskri myndlist."
Gróska
Sýningin er sú þriðja í röð sérstakra högg-
myndasýninga sem Listasafn Sigurjóns hefur
staðið fyrir á síðastliðnum þremur árum en áð-
ur hefur verið haldin þar sýning á norrænni
höggmyndalist og sýning á höggmyndum Páls
Guðmundssonar frá Húsafelli. Aðspurður segh'
Örn að margt skemmtilegt sé að gerast í
myndhöggvaralist á íslandi.
„Það er þónokkur gróska í íslenskri mynd-
höggvaralist. Við höfum vissulega góða bak-
hjarla þar sem eru þeir Sigurjón Ólafsson, Ás-
mundur Sveinsson og Einar Jónsson. Allir hafa
þeir haft gi'íðarleg áhrif á mig. Sömuleiðis Sig-
urður Guðmundsson og Jóhann Eyfells. Við
stöndum á herðum þessara manna.“
Eins og áður kom fram ei u öll verk á sýning-
unni unnin í málma. „Það hefur verið mjög
skemmtilegt að kynnast málminum,“ segir
Örn, „og hvað hann er sjálfstæður og ólíkur
bronsinu og álinu sem er vanmetið efni.“
í tilefni af sýningunni verður gefið út vandað
rit um listamanninn með Ijósmyndum af verkum
eftir Guðmund Ingólfsson í ímynd og texta eftir
Aðalstein Ingólfsson. Steypingu verkanna hefur
Öm unnið í samvinnu við Jámsteypuna hf.
Sýningin stendur til 1. júlí. Til 31. maí verð-
ur safnið opið laugardaga og sunnudaga kl. 14-
17. Eftii' 1. júní verður opið alla daga nema
mánudaga kl. 14-17.
SUMAR-
GJÖF
ÞJÓÐLEIK-
HÚSSINS
LE1KI.1ST
Þjóðleikhúsið
GAMANSAMI HARMLEIKURINN eftir
Eve Bonfanti og Yves Hunstad
Islensk þýðing: Friðrik Rafnsson. Leikstjóri:
Sigurður Sigurjónsson. Leikari: Örn Árnason.
Leikmynd og búningur: Gretar Reynisson. Lýs-
ing: Ásmundur Karlson. Ljósamaður á sýning-
um: Hjalti Guðmundsson. Aðstoðarmaður leik-
stjóra: Pálína Jónsdóttir. Litla sviðið, fimmtu-
daginn 23. aprfl
Á SUMARDAGINN fyrsta, síðastliðinn
fimmtudag, frumsýndi Þjóðleikhúsið síðasta
verkefni leikársins, Gamansama harmleikinn
eftir belgísku leikstjórana og leikarana Eve
Bonfanti og Yves Hunstad.Vel má kalla þenn-
an tíu ára gamla einleik rúsínuna í pylsuenda
vetrarins hjá Þjóðleikhúsinu, því hér er um að
ræða hreinræktaða leikhússkemmtun enda er
verkið bæði afar vel ski'ifað og plott þess bæði
hugvitsamlegt, frumlegt og sniðugt. íslensk
þýðing Friðriks Rafnssonar er einnig mjög góð
og greinilegt að þar fer reyndur þýðandi.
Örn Árnason sló í gegn með flutningi sínum
á leiknum. Verkið er sannkallað „leikai'a“-leik-
verk í þeim skilningi að efni þess snýst meira
og minna um starf leikarans - eðli þess, gleði
og ógnir - um sambandið á milli leikarans og
persónunnar sem hann túlkar og sambandið
við áhorfandann. Þessi „klofningur" í leikara
og persónu var meistaralega túlkaður hjá Erni
- og makalaust hvað eitt nef getur haft mikið
að segja! Vissulega má kalla flutning Arnar
leiksigur, slíkum tökum náði hann á rullu sinni
að áhorfendur gi'étu af hlátri, eins og hlýtur aðJ
vera markmið „gamansams hai’mleiks“. Afrek
Ai-nar verður einnig að skoðast í Ijósi þess að
hann er eini leikarinn á sviðinu og þar er hann,
án hlés, í eina og hálfa klukkustund og tapaði
aldrei dampi.
Samvinna Arnar og Sigurðar Sigurjónsson-
ar, sem er með þessarri uppsetningu að þreyta
frumraun sína sem leikstjóri, hefur sannarlega
lukkast vel - og þarf það kannski ekki að koma
neinum á óvart því þeir félagar hafa unnið
saman að því að skapa gamanleik svo árum
skiptir og þekkja hvor annan vafalaust „að ut-
an og innan“. Það var reyndar ekki alveg ein-
leikið hversu, á vissum augnablikum, Örn Arn-
arsson minnti, í persónusköpun sinni, einna
helst á Sigurð Sigurjónsson, - en ekki eru þess-
ir tveir leikarar líkir að líkamsburðum eða
leikstíl, svona alla jafna!
Eftir frumsýninguna (þegar lófaklappi og
húrrahrópum áhorfenda linnti um síðir) veitti
þjóðleikhússtjóri Erni Arnarsyni viðurkenning-
ai-styrk úr Menningarsjóði Þjóðleikhússins og
er Örn einn af fjórum leikurum hússins sem
hljóta þessa viðurkenningu í ár (hinir eru
Gunnar Eyjólfsson, Halldóra Björnsdóttir og
Steinunn Ölína Þorsteinsdóttir). Örn er sannar-
lega vel að viðurkenningunni kominn; hann
sýndi og sannaði á sýningunni á fimmtudags-
kvöldið að hann hefur til að bera hæfileika sem
einkennist af fjölbreytileika og næmi, sem hann
hefur kannski ekki alltof oft fengið tækifæri til
að sýna. Örn Árnason og Sigurður Sigurjóns-
son eiga báðir lof skilið fyrir þessa bráð-
skemmtilegu sýningu og ég skora á sem flesta
að missa ekki af þessaii sumargjöf Þjóðleik-
hússins og fara að sjá Gamansama hai'mleikinn.
Soffía Auður Birgisdóttir
Morgunblaðið/Kristinn
MAKALAUST hvað eitt nef getur haft mikið
að segja.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 25. APRÍL1998 1 9