Alþýðublaðið - 11.01.1986, Blaðsíða 1

Laugardagur 11. janúar 1986 7. tbl. 67. árg.
Bótamál út af
Bandarískur dómstóll hefur úr-
skurðað að mál gegn framleiðanda
lykkjutegundar einnar, skuli höfða
í síðasta lagi hinn 30. apríl nk.
Lykkja sú sem hér um ræðir hét
„Dalkon Shield" og hefur ekki ver-
ið framleidd síðan 1975 er hún var
innkölluð. Talið er að hún hafi verið
fremur fátíð hér á landi.
Lykkjutegund þessi var fram-
leidd frá því seint á 6. áratugnum en
var tekin af Bandaríkjamarkaði
1974 eftir að vart hafði orðið við
„ákveðna fylgikvilla". Utan Banda-
ríkjanna var lykkjan þó seld áfram
fram í mars 1975.
Fylgjendur endurnýiunarreglunnar í Albvðubandalasinu:
lykkju
— Bandarískur dóm-
stóll auglýsir eftir
bótakröfum vegna
lykkjutegundar sem
m.a. mun hafa verið
notuð af íslenskum
konum.
Vilja Sigurjón
— en Guðrún Ágústsdóttir þarf ekki að óttast um sæti sitt. „Andstöðu-
hópurinn“ allt of þröng skilgreining á stuðningsmönnum mínum, segir
Kristín Á. Ólafsdóttir, og tveggja lista kenningin er rugl!
„Það er ekki persónuleg and-
staða við Sigurjón Pétursson, eða
óánægja með störf hans sem borg-
arfulltrúa sem gerir það að verkum
að ég stefni á fyrsta sætið í forvali
Alþýðubandalagsins fyrir borgar-
stjórnarkosningarnar í Reykjavík“,
sagði Kristín A. Ólafsdóttir vara-
formaður Alþýðubandalagsins, í
samtali við Alþýðublaðið í gær.
„Sigurjón er hins vegar búinn að
vera í þessu í 16 ár þegar þessu kjör-
tímabili lýkur og ég hef orðið vör
við mjög ákveðnar raddir, bæði
innan flokksins og meðal stuðn-
ingsmanna utan flokksins, sem
Hagvirki fær
innréttingar
í flugstöð
í gær var undirritaður samningur
við Hagvirki hf. um allar innrétt-
ingar í nýja flugstöðvarhúsið á
Keflavíkurflugvelli. Þetta er stærsti
áfangi verksins.
Þegar tilboð voru opnuð í þetta
verk átti Hagvirki næstlægsta til-
boðið, en Álftárós það lægsta. Nú
hefur verið samið við Álftárós um
að fyrirtækið dragi tilboð sitt til
baka.
telja þörf á ákveðinni endurnýjun.
Pólitískar áherslur hafa vissulega
breyst á þessum 16 árum, ekki síst í
röðum sósíalista og áhrif svokall-
aðrar ’68 kynslóðar og kvenna-
hreyfingarinnar hafa örugglega
mótað skoðanir mínar meir en eldri
félaga af karlkynií’
Það hefur vakið nokkra athygli
að varaformaður Alþýðubanda-
lagsins, Kristín Á. Ólafsdóttir og
ritstjóri Þjóðviljans, Össur Skarp-
héðinsson, skyldu bæði gefa kosj á
sér í forvali Alþýðubandalagsins
eftir að listi kjörnefndar yfir fram-
bjóðendur hafði verið birtur, en áð-
ur höfðu þau bæði neitað tilmæl-
um kjörnefndar um þátttöku í for-
valinu. Kristín lýsti því auk þess yfir
að hún stefndi á 1. sæti framboðs-
listans, en það sæti hefur Sigurjón
Pétursson skipað um árabil.
Þegar Alþýðublaðið hafði sam-
band við Kristínu í gær, staðfesti
hún að hún hefði í upphafi neitað
að gefa kost á sér og sagðist á þeim
tíma ekki hafa hugsað sér að fara í
framboð. Eftir að listi kjörnefndar
var birtur, kvaðst hún hins vegar
hafa orðið vör við mjög ákveðin
viðbrögð og tilmæli margra félaga
og stuðningsmanna flokksins úr
ýmsum áttum, sem vildu fá hana í
framboð.
„Þetta varð til þess að breyta
ákvörðun minni og þá lýsti ég því
jafnframt yfir að ég væri tilbúin að
fara í fyrsta sætið. Það er hins vegar
ekkert skilyrði af minni hálfu og ég
sest auðvitað í það sæti sem niður-
staða úr lýðræðislegu forvali segir
til um.
Kvennasamkeppni
Ýmsir hafa orðið til að velta því
fyrir sér að undanförnu, hvort
framboð Kristínar gæti orðið til
þess að færri konur komist inn í
Borgarstjórn af hálfu Alþýðu-
bandalagsins. Guðrún Ágústsdóttir
núverandi borgarfulltrúi Alþýðu-
bandalagsins lætur til dæmis liggja
að þessu i viðtali við Morgunblaðið
í gær þar sem hún segir að kvenna-
fylkingar Alþýðubandalagsins hafi
ekki rætt framboðsmálin að þessu
sinni og baráttan sé því háð án þess
að konur séu samtaka um að
tryggja allavega einni konu öruggt
sæti.
í sama viðtali segist Guðrún eiga
erfitt með að sætta sig við að aðal-
atriðið sé að fá inn nýtt fólk og að
reynsla núverandi borgarfulltrúa sé
að engu metin.
Þegar þessi ummæli voru borin
undir Kristínu, sagðist hún ekki
hafa neina trú á því að konur dyttu
út úr öruggum sætum. Félagar í
flokknum litu á það sem sjálfsagð-
an hlut að konur skipuðu örugg
sæti. „Það eru ekki bara konur inn-
an flokksins sem gera það“, sagði
Kristín, „heldur karlmenn líka“ Ég
Framh. á bls. 2
KristínÁ. Ólafsdóttir, varaformað-
ur Alþýðubandalagsins, stefnirá 1.
scetið í forvali Alþýðubandalags-
ins.
Opinn fundur um sameiningu og
samvinnu dagblaðanna þriggja; Al-
þýðublaðsins, Tímans og Þjóðvilj-
ans, verður haldinn þriðjudaginn
14. janúar kl. 20.30 að Hótel Hofi
við Rauðarárstíg.
Frummælendur á fundinum
verða: Svavar Gestsson, alþingis-
maður og Bolli Héðinsson, hag-
fræðingur.
Samkvæmt upplýsingum sem Al-
þýðublaðið hefur aflað sér munu
einhverjar íslenskar konur hafa
notað þessa lykkju, en talið er að
þær muni í flestum tilvikum hafa
fengið hana erlendis, því ekki er vit-
að til að íslenskir læknar hafi notað
hana.
Samkvæmt ákvörðun hins
bandaríska dómstóls geta þeir aðil-
ar höfðað mál sem annaðhvort hafa
sjálfir skaðast af notkun þessarar
lykkju eða hafa skaðast af völdum
annars aðila sem hefur notað þessa
tegund lykkju.
Leita til-
boða í kökur
erlendis
Nýja kökuhúsið hf., sem er
stærsti smásöluaðili á brauði og
kökum á íslandi, hefur leitað eftir
samstarfi við Brauð hf. um tilboðs-
öflun vegna fyrirhugaðra kaupa á
kökum frá erlendum framleiðend-
um.
Þetta gerir Nýja kökuhúsið hf.
vegna óhagstæðra framleiðslu- og
söluskilyrða á íslandi, einkum
óhóflegs verðs á innlendu hráefni.
Fundarstjóri verður Jón Sæ-
mundur Sigurjónsson, hagfræð-
ingur.
Á fundinn munu mæta: Össur
Skarphéðinsson, ritstjóri Þjóðvilj-
ans, Helgi Pétursson, ritstjóri Tím-
ans og Sighvatur Björgvinsson, sem
sæti á í útgáfustjórn Alþýðublaðs-
ins.
Fundurinn er öllum opinn.
Félagshyggjufólk ræðir
samvinnu dagblaðanna
p-SU NN U DAGSLEIOARI
Börnin þurfa að fá
foreldra sína aftur
Barn með lykil að heimili sinu um hálsinn hef-
ur að nokkru leyti orðið tákn þeirra aðstæöna,
sem íslenzk börn búa við. Lykillinn er vottur
þess, að enginn er heima til að opna, þegar
barnið kemur úr skóla eða frá leik.
Og af hverju erenginn heima? Þaðeru allirað
vinna! Sástaðall, sem mótaður hefur verið á ís-
iandi um veraldlega afkomu almennings, hefur
ýtt undir stöðugt aukið vinnuálag. Þessi mikla
vinna hefur ekki aðeins valdið streitu, heldur
hefur hún bitnað óþyrmilega á börnum, sem
vart sjá foreldra slna nema síðla kvölds og um
helgar, ef lausar stundir fara þá ekki í húsbygg-
ingar eða aðra aukavinnu.
Stórfjölskyldan með afaog ömmu ieinu horn-
inu er nánast úr sögunni. í svefnhverfum
Reykjavikur er aðeins um að ræða þúsundir
eininga fverustaða, þar sem mannleg sam-
skipti eru mjög takmörkuð og „kerfið" rennir
einstaklingnum eftir spori þess staöals, sem
segir fyrir um hvernig „lifa eigi góðu nútíma-
lífi“.
Það er brýn nauðsyn, að íslendingar gefi mál-
efnum barna meiri gaum en verið hefur. Börn
eru réttindalítill hópur. Þau hafa ekki með sér
hagsmunasamtök og eru nær algjörlega á
valdi hinna eldri, sem eru misjafnlega I stakk
búnir til að halda á málum þeirra.
Enginn dregur í efa góðan vilja hinna full-
orðnu til að búa börnum góðan heim. En í þeirri
viðleitni tekuroft ráðin krafan, sem staðallinn
gerir um góða afkomu: hús, bil og heimilis-
tæki. Sú streita, sem fyigir hinni daglegu bar-
áttu, mótar mjög afstöðuna til barnsins og
barnið sjálft. Það er ekki viljandi að réttur
barnsinstil umhyggjuog uppeldiserfyrirborð
borinn. Það er miklu fremur þjóðfélagsástand-
ið, sem veldur þvi, að barnið fer á mis við nauð-
synlega umönnun.
Menn skyldu hafa hugfast, að börnin eru
ávallt þær kynslóðir, sem taka við. Brotalöm (
hverri kynslóð getur haft afdrifaríkar afleiðing-
ar fyrir þjóðfélagið ( heild. „Kynslóðin" er sá
grundvöllur, sem allt byggist á og margvisieg-
um hættum er boðið heim, ef sá grundvöllurer
feyskinn.
Að undanförnu hafa átt sér stað miklar um-
ræður um stöðu barnsins í þjóðfélaginu. Þær
hafa leitt i Ijós, að mikið skortir á að börnum
séu búnar nægilegagóðar aðstæður til þroska
og framfara. Þar eiga sök heimili og stofnanir,
sem að verulegu leyti annast uppeldi barna. En
mikilvægasti þátturinn er sá, að börnin fái for-
eldra slna aftur. Þetta er samtvinnað þeirri
kröfu, að launafólk geti lifað sómasamlegu lífi
af dagvinnu einni, og að aflétt verði þeirri
vinnuþrælkun, sem hefur verið við iýði. Með þvi
myndi vinnast tvennt: minni streita og meiri
tlmi til að veita yngstu þegnunum meiri um-
hyggju.