Morgunblaðið - 25.09.2002, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. SEPTEMBER 2002 33
spönsk blanda af brúnumbra og
fjólubláu. Nokkrar slíkar urðu til og
minntu á koparstungu eftir gömlu
meistarana t.d. Rembrandt, verk-
uðu meira sem teikningar og voru
fallegar. Hann átti heldur betur eft-
ir að fara frjálslega með liti þegar
frá leið, hélt sýningu í Bogasal
Þjóðminjasafnsins. Gunnlaugur
Scheving kom þar og sagði stund-
arhátt eftir að hafa horft í kringum
sig: „Hér er allt klappað og klárt.“
Við Hrólfur vorum þremenningar
í föðurætt beggja, svokallaða
Heiðarætt í Gönguskörðum, einnig
kölluð Veðramótsætt en kynntumst
ekki mikið á Króknum enda var
hann nokkrum árum eldri en ég.
Það var í Kaupmannahöfn á Kon-
unglega akademíinu að okkar kynn-
ing byrjaði fyrir alvöru, enda þá á
sama báti, báðir í listnámi. Þar
kynntist hann konu sinni ágætri
Margréti Árnadóttur sem var við
nám í sama skóla. Þau stofnuðu svo
heimili í Reykjavík eftir að námi
lauk. Maður varð að taka því sem
bauðst til að framfleyta sér því ekki
gátum við lifað á málverkum þótt
við máluðum auðvitað eitthvað.
Byggingarvinna, húsa- og íbúðamál-
un, teiknistofuvinna o.fl. Margrét
vann á teiknistofu Landsímans og
hefir gert alla sína starfsævi ásamt
heimilishaldi. Hrólfur vann einnig
við skrúðgarðateiknun og skipulag
hjá Jóni í Alaska og vakti athygli
fyrir góðar lausnir og frumlegar
hugmyndir. Við vorum báðir í bygg-
ingarvinnu þegar sjúkdómur hans
kom í ljós og þannig að hann varð
óeðlilega þreyttur eftir hvern
vinnudag og varð að hætta. Eftir
rannsóknir bæði hér heima og í
Kaupmannahöfn kom fram að virt-
ist vera einhvers konar fæðingar-
galli á mænu og olli hann hægfara
lömun sem ágerðist með aldrinum
og truflaði önnur líffæri svo hann
varð að beita sig hörku til að geta
málað, en það var ekki til einskis.
Þar vantaði ekki litina, djúpar
stúdíur af íslensku landslagi magn-
að upp í lit og formi „expression-
isma“, mátti jafnvel líta á þær sem
abstrakt þótt náttúrutúlkunin kæmi
einnig skýrt fram, þessar myndir
eru einstakar í íslensku landslags-
málverki og ég er sannfærður um
að margar þeirra eru það besta sem
málað hefur verið hér á þessu sviði.
Það er hreinn hetjuskapur að geta
áorkað slíku við þær kringumstæð-
ur sem hann bjó við vegna heilsu-
leysis. Hann tók yfirleitt þátt í sam-
sýningum heima og erlendis með
okkur hinum og fékk góða umfjöll-
un. Hann hélt tvær stórar sýningar
á síðari árum á Kjarvalsstöðum og
Gerðarsafni í Kópavogi. Hrólfur
stundaði kennslu á tímabili og sat í
safnráði við Listasafn Íslands á
dögum Selmu Jónsdóttur. Milli okk-
ar var stöðugt samband öll þessi ár
og var ég nánast eins og húsköttur
hjá þeim hjónum og hjá Sigurði list-
málara í sömu götu í Kópavogi og
Önnu konu hans. Lærði ég mikið af
þeim bræðrum, þar voru miklar
umræður um málverk, liststefnur,
listpólitík og þess háttar, einnig
bækur. Þeir kenndu mér að lesa
ýmsa topprithöfunda heimsbók-
menntanna, þar á meðal Rússana
og Skandinava, við áttum margar
ánægjustundir saman ásamt góðum
veitingum frá húsmæðrum. Þetta
strjálaðist svo á seinni árum vegna
annríkis hjá mér og langrar og end-
urtekinnar spítalavistar hjá Hrólfi,
en höfðum símasamband. Þau Mar-
grét eiga tvær dætur, Nínu og Stef-
aníu. Nína er hjúkrunarfræðingur
og Stefanía kennari. Eru báðar hús-
mæður með uppkomin börn.
Hrólfur var mikill húmoristi og
frásagnamaður, unun að heyra
hann segja frá ferðum sínum utan-
og innanlands, fallegu mótívi úti í
náttúrunni, bók sem hann var að
lesa eða söfnum erlendis. Margrét
var útlærður málari hér heima í
Handíða- og myndlistarskólanum
hjá Kurt Zier, svo á Akademíinu í
Kaupmannahöfn, sem fyrr segir, og
af námsferðum erlendis, sem þau
fóru stundum í á sumrin. Hún mál-
aði og teiknaði að loknum starfsferli
hjá Símanum og hélt sýningu í
Kópavogi og var eins og hún hefði
aldrei gert annað.
Mér verður hugsað til hennar er
ég lýk þessum línum og votta henni,
börnum og barnabörnum mína inni-
legustu samúð, einnig systkinum
hans.
Og veri hann sjálfur Guði geymd-
ur.
Jóhannes Geir Jónsson.
Enn í dag sé ég Hrólf Sigurðsson
fyrir mér þegar hann vorið 1954
opnaði dyrnar á teiknistofu minni
og spurði hvort Jón væri hér. Þetta
var upphafið að átta ára samstarfi
okkar. Ég hafði haft samband við
Lúðvig Guðmundsson, skólastjóra
Handíða- og myndlistaskólans, og
beðið hann að benda mér á aðstoð-
armann við garðteikningu. Hann
mælti með Hrólfi sem einstaklega
prúðum og færum listamanni.
Samvinna okkar við garðteikn-
ingu gekk mjög vel. Við fórum sam-
an að líta á verkefnin, tala við við-
skiptavininn, mæla og taka
hæðarpunkta. Síðan unnum við
saman við teikniborðið í lengri eða
skemmri tíma þar til niðurstaða var
fengin. Þegar upp var staðið hefðu
fáir getað botnað í krassinu sem
fyrir lá á teikniborðinu, en úr því
gerði Hrólfur síðan frambærilega
garðteikningu. Listræn þekking
Hrólfs var mér ómetanleg þannig
að við lærðum hvor af öðrum og þá
ekki ég síður af Hrólfi.
Eftir einhver hundruð verkefna í
byrjun sjötta áratugarins þurfti
Hrólfur að fara í læknisskoðun.
Ekki gerði ég mér grein fyrir að
nokkuð væri að, en eftir nokkurn
tíma tilkynnti Margrét, kona
Hrólfs, mér að hann myndi ekki
eiga afturkvæmt til mín. Hrólfi
hrakaði stöðugt í gegnum árin allt
til þess er hann lést. Læknir hans
benti honum á að hann væri hepp-
inn að vera listmálari og geta þann-
ig unnið við sitt fag eftir því sem
kraftar hans leyfðu. Fyrstu árin
vann Hrólfur eitthvað að garðteikn-
ingu ásamt listmálun. Síðustu árin
þegar Hrólfur sat við að mála hafði
hann talíu undir hægri handlegg til
þess að auðvelda sér að hafa vald
yfir penslinum. Alltaf fannst mér þó
Hrólfur sýna framför í listmálun.
Mikil gæfa var það fyrir Hrólf að
eiga Margréti Árnadóttur lista-
mann sem eiginkonu. Hún ásamt
dætrum þeirra tveimur Nínu og
Stefaníu var honum ómetanlegur
stuðningur. Margrét vann alla tíð á
teiknistofu Landssímans, síðast sem
yfirmaður. Hún hefur því haft
minni tíma fyrir sína listsköpun.
Hrólfur og Margrét hafa í gegn-
um árin orðið mínir bestu vinir.
Jón H. Björnsson.
Góður vinur og kollega, Hrólfur
Sigurðsson, er fallinn frá og er
vissulega söknuður að honum kveð-
inn. Vinátta okkar spannar hálfa
öld. Á frumbýlisárum okkar hjóna
var svo högum háttað, að Magga og
Hrói bjuggu í litlu húsi við Von-
arstræti með stelpurnar sínar tvær.
Við Guðrún bjuggum í risíbúð við
Bókhlöðustíg með stelpurnar okkar
tvær. Nú eru bæði þessi hús horfin
á braut. Það voru tíðar ferðir milli
þessara tveggja húsa í dentíð og oft
glatt á hjalla. Mikið sungið – hlust-
að á músík – lífið og listin brotin til
mergjar – og aftur sungið. Þar nut-
um við þess hvað Hrólfur var fróð-
ur um margt og næmur á menn og
málefni. Síðan tók við alvara lífsins,
byggingarbaslið. Reistum við hús í
Kópavogi með góðum vinnustofum.
Hrólfur og Margrét austast og við
Guðrún vestarlega í þessum endi-
langa kaupstað. Vildi þá að vísu
fækka fundum en aldrei rofnuðu þó
tengslin.
Sigurður listmálari bróðir Hrólfs
bjó í sömu götu og hann með sinni
ágætu konu, Önnu Jónsdóttur, við
Fögrubrekku. Hvor tveggja voru
þessi hjón frábær heim að sækja,
gestrisnin og hlýjan í fyrirrúmi.
Bræðurnir voru miklir garðrækt-
armenn, áttu hvor sinn sælureit,
yndislega vel hirta garða við hús
sín. – Þá voru stórafmæli þeirra
bræðra haldin með slíkum glæsi-
brag að ógleymanlegt er öllum
þeim, sem þeirra nutu. Bautastein-
ar í selskapslífinu. Harmonikan
dunaði í vinnustofu, þar sem fram
voru bornar gómsætar veitingar frá
hendi kvenfólksins, og svo hápunkt-
ur kvöldsins, þegar allir þessir
glæsilegu sýslumannssynir frá
Sauðárkróki ásamt stórum frænd-
garði sungu „Skín við sólu Skaga-
fjörður“ af slíkum innileik að hjört-
un titruðu af tilfinningu.
Margrét Árnadóttir eiginkona
Hrólfs hefur alla tíð stutt hann í
blíðu og stríðu. Ekki síst í myndlist-
inni sem svo sannarlega átti hug
þeirra hjóna allan. Málaralistin var
aðalstarf Hrólfs alla tíð en Magga
hefur haldið sér til hlés sem mynd-
listarmaður.
Ekki verður skilist svo við minn-
ingu vinar okkar að ekki sé minnst
á sérstakt skopskyn hans. Ekki
verða þó tíunduð nein spaugsyrði
eftir Hróa, en oft var hlegið dátt og
lengi.
Ég læt nú staðar numið og við
Guðrún þökkum samfylgdina og
hlökkum til endurfunda ef svo á að
fara. Margréti, Nínu, Stefaníu og
fjölskyldum þeirra vottum við sam-
úð.
Hafsteinn Austmann og
Guðrún Þ. Stephensen.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auðsýndu
okkur samúð og hlýju vegna andláts og útfarar
móður okkar,
HELGU BJARNADÓTTUR,
Beinárgerði.
Innilegar þakkir til starfsfólks Sjúkrahússins á
Egilsstöðum.
Systkinin og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
VALDIMAR GUÐJÓNSSON,
Kirkjusandi 3,
verður jarðsunginn frá Laugarneskirkju
fimmtudaginn 26. september kl. 13.30.
Kristlaug Ólafsdóttir,
Ingvar Finnur Valdimarsson, María Karlsdóttir,
Guðjón Þór Valdimarsson, Guðrún Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningarathöfn um móður okkar,
AUÐI ÓLAFSDÓTTUR,
áður Wooton,
sem lést í Englandi laugardaginn 13. júlí,
verður haldin í bænahúsi Fossvogskirkju föstu-
daginn 27. september kl. 10.00.
Jarðsett verður á Ísafirði laugardaginn 28. sept-
ember kl. 14.00.
Fyrir okkar hönd og systkina okkar,
Peter O. Wooton,
Edwin K. Wooton.
Útför ástkærs eiginmanns míns,
ÁSKELS JÓNSSONAR
söngstjóra,
Þingvallastræti 34,
Akureyri,
fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
27. september kl. 13.30.
Kransar og blóm eru vinsamlega afþökkuð, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sigurbjörg Hlöðversdóttir.
Elsku eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, systir og frænka,
SÓLVEIG BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Löngumýri 14,
Garðabæ,
sem andaðist á krabbameinsdeild Land-
spítalans þriðjudaginn 17. september, verður
jarðsungin frá Hallgrímskirkju föstudaginn
27. september kl. 13.30.
Vigfús Ásgeirsson,
Klara Íris Vigfúsdóttir,
Ágústa Þuríður Vigfúsdóttir, Jóhannes Þorsteinsson,
Viktor Jens Vigfússon, Erna Sverrisdóttir,
Ragnheiður Brynjólfsdóttir,
Sigríður Brynjólfsdóttir,
Íris Dungal.
SIGRÚN KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Bár,
búsett í Tampa, Flórída,
lést miðvikudaginn 18. september síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram.
Katrín Morales,
Súsan Shortridge,
Sigríður Kristjánsdóttir,
Ragna Kristjánsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BÖÐVAR KVARAN,
Sóleyjargötu 9,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík föstudaginn 27. september kl. 13.30.
Þeir, sem vilja minnast hans, eru beðnir um að
láta Blindrafélagið njóta þess.
Guðrún Kvaran,
Guðrún Kvaran, Jakob Yngvason,
Vilhjálmur B. Kvaran, Helga Pála Elíasdóttir,
Einar B. Kvaran, Kristín S. Kvaran,
Böðvar B. Kvaran, Ásta Árnadóttir,
Hjörleifur B. Kvaran,
Gísli B. Kvaran, Anna Alfreðsdóttir.
Elskulegur faðir okkar,
ARNFINN HANSEN,
frá Flatey,
andaðist föstudaginn 20. september.
Útför fer fram frá Fossvogskapellu föstudaginn
27. september kl. 15.00.
Þeir, sem vilja minnast hans, eru beðnir að láta
Landssamtökin Þroskahjálp njóta þess.
Rut Jenný Hansen,
Jóhann Arnfinnsson.