Pressan - 22.10.1992, Blaðsíða 13
FIMMTUDAGUR PRCSSAN 22. OKTÓBER 1992
13
í 30 daga gæsluvarðhald og geðrannsókn
0tie Jóa sagöi aó kJukk*n 07 17 á
l3iusardíí«smoeTUíJto hdó:
«*»i vmð cúkynm að mate i>®(
verið marnm tmM í fyrro«fmSti
htí& hún kont á vettvaAK U
tmómm á »Mlí 1 mái flWðar á
anium ha»ð raeð Mutsgusár á brjáui
Var hstnn nrauiiuQ og vtr «m
Cumísr i ájúkrmhtts, sraj er 1 um 3Ð0
m«m 8*rl*pS. þmr sem hams feu
skMœu sia«r
Þ'rsar ksenBjsJan k<w» i *t*ðuu»
voru. auk hfcsr*ðrnda, fimn; ungtr
mmn í fljúðtoRi ug urfia ð6rir fieirra
vstoi afi Atlwðinuœ. Hrtitu {Mr
»íra)t j konuiu >«<& vtfiurkcnndí að
h»ía Kuitgy) ssœki'úmwui tlnn
roeð haíf 1 brjósöð Vorú |»i ðB £»rfi
^hiívrað
voru HaSh ms««
Fcun ea konan vtF
Magsaðtet úetkn o
»ð ionan Untfii t»! n»
hnas m á stój í *so(
Jéft ið fftllúð h*fi v.
Maöurmn «ro iét
ktsftan «r 19 ám l»«í
*t*ð v«ra tvfi bcmí |
««»* f Ibóðmiu
Twr menn fm Rf,
nmrtóðhmna a* fl
muutöu al Rr>’kja>
}örh»ynht Var húr
érn «»tev«éh*ld
fsAranntókn i
Grir Jfin Sfasði J
hmti vxui hrst vtf
skipti««» $380 J
ka>:a k>cr«1ihmttj
utr.
síu.io, ncggja ðarn»
mammypm. htór m-
•tð í $o dag» RjMduvarð
ðraBMékn f|rt sé stingj
Mfttt sinn tiJ huta um hete-
ir a áminda ifmáatan $ laujj.
rtcasunitwi »is legrctían í
ranaryjtæt vw kvédd sað há*.
■títztr 3 v»ð Ftfitemu Par futíð!
«■ venð v’ungioft i brjfisöð sx5
V«r h*nn wrf lií>warki þe$»r
ftkten kom t vtkðu-tn «n test
tœœu víðar i sjúkrufcúvi af vðk!
«verfcan*.
*ð i^n Cktr* Jðns. hárfcianttr.
tMhlínarRterrfiuítyisími j Éyjtm,
œklíð «ð fitllu upftivvt os h.sfujr
var að hann vildi að ég færi í fóst-
ureyðingu, ég neitaði því. Þá varð
hann vondur og fór til Reykjavík-
ur.“ f lok sumars tóku þau aftur
saman, leigðu íbúð í Reykjavík og
gerðu hana upp. Hún fór ein til
Eyja skömmu fyrir jól og fæddist
eldra bam þeirra á annan dag jóla.
Samkvæmt hennar eigin frásögn
hafði Hafsteinn Smári ekki meiri
áhuga á baminu en svo að hann
kom til Eyja 4. janúar (1989).
BRÁST OFT VONUM
HENNAR
Við geðrannsóknina farast Jón-
ínu Sigríði svo orð um þetta tíma-
bil í lífi sínu: „Stuttu seinna fórum
við þrjú til Reykjavíkur í þeim til-
gangi að búa saman, eins og eðli-
legt fólk. Þegar ég kom inn í íbúð-
ina, þá brá mér mjög mikið, því
íbúðin var í rúst. Þá hafði Haf-
steinn Smári verið með stanslaust
partí yfir öll jólin, sem ég var búin
að biðja hann um að gera ekki, en
hann gerði það samt. Það var
brotinn gluggi, teppið í stofunni
hálfónýtt og plata í hjónarúminu
brotin. Það var kvenundirfatnað-
ur út um allt hús, sem ég átti
ekki.“ Eítir þetta slitnaði um tíma
upp úr sambandi þeirra en að
tveimur mánuðum liðnum tókust
sættir með þeim á ný. Jónína Sig-
ríður varð ófrísk á ný og eignaðist
annað barn þeirra í júlí 1990. Er
hún kom heim af spítalanum var
að hennar sögn greinilegt að Haf-
steinn Smári hafði haldið mikinn
gleðskap á meðan hún var í burtu.
Þótt Hafsteinn Smári brygðist
þannig oft vonum hennar, hvað
samband þeirra og skyldur hans
við fjölskylduna snerti, fyrirgaf
Jónína Sigríður honum fljótt. Hún
segir samband þeirra þó hafa ver-
ið slitrótt eftir þetta, enda hafi
hann ekki verið henni trúr og
neytt fíkniefna gegn vilja hennar.
Segist hún í skýrsíunni ekki hafa
telað eftir því hve hann hafi verið
orðinn langt leiddur í dópi og
drykkju, eða kannski hafi hún
ekki viljað taka eftir því.
Sjálf kveðst hún einu sinni hafa
prófað að reykja hass þegar hún
var yngri, en sé alfarið á móti því
og vilji ekki hafa slíkt inni á heim-
ili sínu. Þótt sambúð hennar og
Hafsteins Smára hafi ekki gengið
áfallalaust fyrir sig gátu þau þó
hvorugt af hinu séð, og svo virðist
sem henni hafi fundist sambúðin
tryggja henni og börnum þeirra
visst fjárhagslegt öryggi, en hún
hafði verið heimavinnandi frá því
yngra bamið fæddist.
EFLDISTÖÐUGLEIKANN
ÍLÍFISÍNU
Hannes Pétursson kemst að
eftirfarandi niðurstöðu í skýrslu
sinni: „Að mati undirritaðs er Jón-
ína Sigríður Guðmundsdóttir ekki
haldin formlegri geðveiki (psyc-
hosis) né greindarskorti. Hins
vegar era merki um persónuleika-
truflanir, sem m.a. hafa lýst sér í
skapgerðarbrestum, hegðunar-
vandkvæðum á unglingsárum og
óreglulegri skólasólcn." Síðar seg-
ir: „Framangreindar persónu-
leikatruflanir eru ekki læknanleg-
ar í eiginlegum skilningi þess
orðs, en samfara auknum per-
sónuleikaþroska dregur stundum
úr slíkum vandlcvæðum með ár-
unum.
Miðað við þá erfiðleika sem
Jónína átti við að stríða á ung-
lingsárum virðist ljóst að hún hef-
ur tekið sig á og getað eflt stöðug-
leika í lífi sínu og ábyrgðarkennd,
eins og meðal annars kemur ffarn
í heimilishaldi hennar og umönn-
un bama hennar.“ Og loks niður-
staðan: „Það verður því að telja
líklegt að dómgreind Jónínu hafi
verið sljóvguð vegna mikilla
áfengisáfirifa þegar framangreind-
ur atburður átti sér stað. Hins veg-
ar verður að álykta að raunveru-
leikamat og dómgreind Jónínu
Sigríðar Guðmundsdóttur sé ann-
ars með þeim hætti að hún teljist
sakhæf.“
DÓMURINN VERÐI
ÞYNGDUR
Mál Jónínu Sigríðar var tekið til
dóms I Hæstarétti síðastliðinn
föstudag, og verður hann kveðinn
upp á næstu vikum. Fulltrúi
ákæruvaldsins, Hallvarður Ein-
varðsson rfldssaksóknari, sagði í
málumfjöllun sinni að þótt dóm-
greind Jónínu Sigríðar hefði verið
sljóvguð vegna ölvunar er atburð-
urinn átti sér stað væri ekkert sem
sem drægi úr sakhæfni hennar.
Hún hefði átt að gera sér ljóst hver
afleiðing verknaðar hennar gæti
orðið og því væri um ásetnings-
verk að ræða.
Rfldssalcsóknari telur dóm Hér-
aðsdóms Vestmannaeyja, fjögur
ár, of vægan, að teknu tilliti til
samskonar afbrota er framin hafa
verið hér á landi, þar sem lág-
marksrefsing hljóðar upp á fimm
ár. Nefndi hann sem dæmi dóm
frá árinu 1980 í máli Jennýjar
Kristínar Grettisdóttur, sem ban-
aði sambýlismanni sínum, en hún
hlaut fimm ára dóm í héraði og
fimm og hálft ár í Hæstarétti. Að
áliti ríkissaksóknara verður ekki
hjá því komist að þyngja refsingu
Jónínu Sigríðar og telur hann sex
ára fangelsisvist eðlilegan dóm.
REFSINGIN VERÐI
SKILORÐSBUNDIN
Verjandi Jónínu Sigríðar, Ámi
Guðjónsson hæstaréttarlögmað-
ur, fór ffarn á að dómurinn yrði
ekki lengdur framyfir íjögur ár og
refsingin gerð skilorðsbundin, og
vísaði þar til sambærilegra mála
þar sem sami dómur hefði verið
kveðinn upp. Verjandi kvað 211.
grein ekki eiga við I þessu máli.
Um væri að ræða brot á 218. gr.
almennra hegningarlaga, 2. mgr.,
nr. 19/1940, en málið var flutt {
undirrétti með hliðsjón af því að
það gæti hugsanlega varðað við þá
grein. f 218. gr. 2. mgr. er eldd
kveðið á um lágmarksrefsingu, en
greinin hljóðar svo: „Nú hlýst
stórfellt lflcams- eða heilsutjón af
árás eða brot er sérstaklega hættu-
legt vegna þeirrar aðferðar, þ.á m.
tækja, sem notuð eru, svo og þeg-
ar sá, er sætir lflcamsárás, hlýtur
bana af atlögu, og varðar brot þá
fangelsi allt að 16 árum.“
Vetjandi kveður það aldrei hafa
verið ásetning skjólstæðings síns
að ffemja morð, heldur hafi verið
um óhappaverk að ræða. Stúlkan
hafi verið samviskusöm og góð
móðir og reynt að búa börnum
sínum gott heimili, þótt hún hafi
sjálf misstigið sig á unglingsárun-
um. Henni hafi verið afar umhug-
að að halda börnum sínum frá
hinni miklu óreglu föður þeirra og
þau foreldrarnir gert með sér
samning um að ekki skyldi drukk-
ið í þeirra viðurvist og helst ekki
reykt. Allar samskiptareglur
þeirra hafi verið brotnar þennan
örlagaríka morgun, þegar sonur-
inn ungi var látinn horfa upp á
drykkju á heimilinu. Eftir árang-
urslausar tilraunir til að koma
gestunum út úr húsinu og tvær
símhringingar í lögreglu, sem ekki
hafði tök á að bregðast við strax,
hafi hún gripið til örþrifaráðs og
misst stjóm á sér, með fyrrgreind- i
um afleiðingum.
Verjandi segir að ekki sé hægt
að útiloka að skjólstæðingur sinn
hafi aðeins ætlað að ógna Haf-
steini Smára. Engan veginn hafi
verið um ásetningsverk til mann-
dráps að ræða. Jónína Sigríður sé
full iðrunar og í bréfi sem hún
skrifaði geðlækninum Hannesi
Péturssyni kveðist hún finna til
djúprar sektarkenndar. Hún hafi
elskað Hafstein Smára mjög mik-
ið og geri það enn, og spyrji sig
stöðugt að því hvernig hún hafi
getað framið þennan verknað, en
fái engin svör. Hún hafi ekki haft
nokkurn einasta ásetning um að
deyða Hafstein Smára. Hún hafi
hugsað að þau yrðu endalaust
saman. \
Verjandi Jónínu Sigríðar taldi
skilorðsbunda refsingu eigáfullan
rétt á sér. Hafa yrði aðstæður
stúlkunnar í huga og þær afleið-
ingar sem fangelsisvistin gæti haff
fyrir hana og böm hennar tvö. Þá
bæri að taka tillit til ungs aldurs
stúlkunnar, sem var nítján ára er
hún framdi brot sitt.
Að loknum málflutningi, áður
en málið var tekið til dóms, bar
forseti Hæstaréttar, Guðrún Er-
lendsdóttir, ffarn fyrirspurn til
veijanda, Árna Guðjónssonar, um
það hvar börn Jónínu Sigríðar
væru niðurkomin. Kom þá fram
að þau væru í umsjá foreldra
stúlkunnar í Vestmannaeyjum og
fengi hún að hitta þau einu sinni í
mánuði.___________________________
Bergljót Friöriksdóttir
Dómur Hæsta-
réttar í máli Jón-
ínu Sigríðar
Guðmundsdótt-
ur, sem svipti
sambýlismann
sinn lífi í Vest-
mannaeyjum í
byrjun árs, verð-
ur kveðinn upp á
næstunni, en
undirréttur
dæmdi stúlkuna
í fjögurra ára
fangelsi. Verj-
andi fer fram á
skilorðsbundna
refsingu en
ákæruvaldið vill
að dómurinn
verðiþyngdur
um tvö ár.