Vísir Sunnudagsblað - 01.05.1938, Blaðsíða 1
Enda þótt eg liafi oft ferðast
um Þýskaland og sé því allvel
knnnugur, lék mér mikil for-
vitni á að sjá hvaða breytingum
eg mundi fyrst veita atliygli, frá
því eg var þar í all-langri heim-
sókn árið 1932. Eg sá einkenn-
isklædda menn hvarvetna,
mikla rækt lagða við lireinlæti
og góða reglu á öllu. En þetta
var eins og það áður var. Eg
sá mergð pilta í bláum sldða-
fötum — það var deild „Hitlers-
æskunnar“. — Þarna bar nýtt
fyrir augun: Æskulýð liins
nýja Þýskalands við iþróttaiðk-
anir. Eg sá — gegnum glugg-
ann á járnbrautarlestinni —
pilta og stúlkur á skíðum, hópa
af skíðafólki hingað og þangað.
I Dresden sá eg stórliópa af pilt-
um og stúlkum, sem setiuðu í
slíka leiðangra. Vissulega var
iþróttaáhugi mikill í Þýskalaiidi
áður en Hitler komst til valda
en samt er nú alt breytt í þess-
um efnum sem öðrum. Það er
eins og að sjá „nýtt andlit“. —
Með þessu á eg við, að það sé
kominn annar svipur á þýsku
þj óðina. Efri-varar-skeggin,
isem tíðkuðust áður en nazistar
komust til valda, sjást livergi.
Karlar ganga flestir alrakaðir,
eða þeir hafa „Hitlers-skegg“.
Yfirleitt eru menn hraustlegri,
hressilegri. Konurnar eru
hraustlegri, ánægðari á svip,het-
ur klæddar og þær nota vand-
aðri skófatnað en áður. (Þess
má hér geta, þótt menn ætli
hið gagnstæða í Englandi, að
engir menn í ábyrgðarmiklum
stöðum i Þýskalandi hafa unnið
gegn j)ví, að konur legði stund
á andlitsfegrun, innan hóflegra
takmarka. Eg kom í gildaskála
þann i Berlin, sem hálfbróðir
Hitlers starfrækir. Þar var ljóm-
andi lagleg frammistöðustúlka,
„púðruð“, með ljósrauðar negl-
Evróþa í dag:
nmmimmi iimmiimm
| Eftir F. YEATS-BROWN majór |
E (höfund bókarinnar ,,Bengal-Lancher“). SE
mimimiimiiimimiiiiimmiimimiiimiiimmmmiiiiiiiiiimimmiiimimm
ur og „permanent“-hylgjur í
hárinu.)
í Dresden fór eg að skoða
„Sistine“ Rafaels. Eg var einn,
er eg virti það fyrir mér. Því
er aðdáanlega fyrir komið. Eg
gat að eins verið j)arna nokkur-
ar minútur, en stundin verður
mér ógleymanleg.
Er j)aðan kom, fór eg að snúa
mér að því, sem eg liafði mik-
inn áliuga fyrir að kynna mér
dálítið, og j)að var „Rudolf Hess
sjúkrahúsið“. Að eins í Þýska-
landi nútímans hefir reynst
auðið að kveða niður mótbárur
læknastéttarinnar gegn j>eim að-
ferðum, sem j>arna eru iðkaðar,
að hjálpa súklingunum til þess
að sigrast sjálfir á meinsemd-
um sínum, gera j>á heilbrigða
með öðrum hætti en læknar yf-
irleitt hafa fylgt. Rúdolf Hess
hafði sjálfur persónuleg kynni
af þessum aðferðum, en iðkun
þeirra er mjög í anda hinna
nazistisku lífsskoðana. Hitler er
grasæta og bindindismaður og
hefir einnig áhuga fyrir „nátt-
úrulækningum“ og j>að er vafa-
laust l>ess vegna, sem hann hef-
ir heitið vernd sinni sjúkrahúsi,
j>ar sem samtenging nýrra og
gamalla hugmynda í lækninga-
fræði er reynd.
Viðurkent er, að j>essar lækn-
ingaaðferðir, sem hér er um að
ræða, voru iðkaðar jafnvel fyr-
ir daga Hippokralesar, en j>ær
eru nýjar að j>vi leyti, að lækna-
stéttin í Þýskalandi hefir yfir-
leitt vanrækt þær (eins og
læknastéttin í öðrum löndum),
með þeim afleiðingum m. a.,
að svo er komið í Berlín, að
helmingur sjúlcra manna leitaði
til skottulækna, og svipað mun
hafa verið nppi á teningnum
annarsstaðar.
Yfirmaður Rudolf Hess
sjúkrahússins er lieimsfrægur
læknir, dr. Grote. Aðstoðarmað-
ur hans er dr. Brauchle, og er
hin besta samvinna milli
HÁTlÐAHÖLD NAZISTA. —-
EINKENNISBÚNINGAR OG BLAKTANDI FÁNAR.