Tíminn Sunnudagsblað - 30.11.1969, Blaðsíða 10
Þetta er Jakobsstiginn svokallaði, og þrepin eru 699 aS tölu.
Hann nær neðan úr Jakobsborg upp á fjallsbrún, og þar
uppi voru hermannaskálarnir fyrr á tí5. Þessi mikli stigi
var tekinn í notkun í þeirri mynd, sem hann nú hefur, árið
1828. Eftir hinum breiðu bekkjum, sem eru beggja megin við
stigann, var það, sem of þungt var til þess að bera, dregið
upp á fjaliið.
........ ............ ■... ■.............
Mm
Höfuðstaðurinn, Jakobsborg, teygir sig tvo kílómetra inn I þrönga
dalskoru.
voru bara hinir, sem höfðu
í frammi yfirgang, stofnu'ðu til
ófriðar og frömdu áhæfuverk.
Árið 1658 höfðu Englendingar
bölað öðrum burt, og þá viggirtu
þeir eyna. Vinnufólk og þræla
fluttu þeir frá Indlandi, Kína, Mal-
ajaskaga og Afríkiu, og flækingar
og hrakningsfólk frá Norðurálfu
tók sér bóifestu á eynni. Eftir brun-
ann mikla í Lundúnum, þegar sæg-
ur manna missti hús og heimili
og atvinnu, fóru tvö seglskip hlað-
in fó’lki til Elínareyjar.
Herradæmið á eynni var látið í
hendur enska Austur-Indíánafélag
oig upp úr því varð hún mikilvæg-
ur viðkomustaður skipa á siglinga-
leiðum um sunnanvert Atlantshsf.
Höfuðstaðurinn, Jakobsborg, var i
löngum o^g þröngum dal, sem gekk
upp frá einni vtlunni, og þar á
skipalegunni vörpuðu skip akkcr-
um hundruðum saman mánuð
hvern og birgðu sig að vátni og
vistum.
Þegar Súezskurðiirinn var graf-
inn, breyttust siglingaleiðir mjög.
Elínarey var ekki lengur á fjölfar-
inni skipaleið. Reglubundnum póst
ferðum þangað var meira að segja
hætt árið 1889, og eyjan gleymd-
ist flestum, nema þegar upp voru
rifjuð örlög Napóleons. í byrjun
þessarar aldar skipaði brezka her-
foringjaráðið svo fyrir, að allt setu-
lið skyldi flutt brott frá Elínarey.
Virkin voru yfirgefin, og gamlar
fallbyssur og fallbyssuvagnar
fengu að ryðga í næði. Enginn
skeytti framar um þetta dót.
Allt lenti í niðuriægingu, þvi að
enska. stjórnin hirti lítið um eyjar-
skeggja, þegar herinn hafði ekki
not af landi þeirra. Nýr vonarneisti
tendraðist þó, þegar hampjurt ein,
sem kennd er við Nýja-Sjáland, var
flutt til eyjarinnar. Hún dafnaði
þar vel, og dálítill iðnaður var
grundvallaður á ræktun þessarar
jurtar. Kaðlar, pokar og annað þess
háttar varð útflutningsvara. Nær
öllu ræktanlegu landi vav nú breytt
í hampekru.r. En svo komu gervi-
efnin til sögunnar og lögðu unöir
sig markaðinn, og þó að enska
stjórnin miðlaði nú styrkjum, var
hampræktin dauðadæmd og hamp-
vinnslan lagðist niður. Nú vex
hampurinn villtur, og rott-
urnar tímgast með afburð'um vel í
hampstóðinu.
•Átta hundnuð sjómílur norður
frá Elínarey er Uppstigningarey.
Þar höfðu B'andaríkjamenn komið
970
T I M 1 N N -
SUNNUDAGSBLAÐ