Heimilistíminn - 18.01.1979, Blaðsíða 13

—Bros hennar er jafndásamlegt og
páskaeggá páskasunnudag sögöuaörir, en
þar fóru þeir meB rússneskan málshátt.
Heima i Þýzkalandi sat maBur, sem ól
hatur i br jósti, og gerBi sitt bezta til þess
a& sverta mannorB Serjejs. Hinn verBandi
keisari, Wilhelm II, haföi 1 rauninni elsk-
aö Elisabethu, og haföi ekkert gert til þess
aB dylja tilfinningar sinar. Margir voru
meira aB segja farnir aö lita á hana sem
konuna, sem dag einn yrBi keisaraynja af
Þýzkalandi. HilnhafBi þóhvaö eftir annaö
visaö á bug bónoröum hans, — i hennar
huga kom aldrei annar maöur til greina
en Sergej.
BrúBkaupsferöina fóru ungu hjónin til
Ilinskoje, hallar sem Sergej haföi erft eft-
ir móBur sina. Hún haföi lifaö siöustu
dagalifsins yfirkomin af biturleika vegna
þess aö keisarinn, maöur hennar, haföi
snúiö við henni bakinu og helgað sig ein-
vöröungu hirömeyjunni og furstafrúnni
Katarinu Dolgorukij.
Elisabeth var yfir sig glöð og únægö, og
hún hló af gleði. Hún málaöi vatnslita-
myndir, söng og spilaöi. Hinn þunglyndis-
legi Sergej sást lika oft brosa. Viö brúð-
kaup þeirra haföi verið sáö fyrsta kær-
leiksfræinu milli fjölskyldnanna tveggja,
sem nú sameinuöust. Hin tólf ára gamla
Alix af Hessen og sonur keisarans,
Nikolai, sem var 16 ára, höf&u oröiö mjög
hrifin hvort af öðru. Fjórum árum siöar
var þaö opinbert leyndarmál, að litla
systir Elisabethar og engin önnur myndi
veröa næsta keisaraynja Rússlands, þeg-
ar fram liðu stundir.
Bæöi Sergej og Elisabeth þráöu aö eign-
ast barn, en þaö geröist þó ekki. Þegar
þau komu til Jerúsalem árið 1888 til þess
aö vera viöstödd vigslu kirkju, sem reist
haföi veriö til minningar um móöur stór-
furstans, baö Elisabeth heitt fyrir ham-
ingju litlu systur sinnar, og um aö hún
sjálf fengi aö eignast barn. Tæpast vissi
hún þá, aö einn góöan veöurdag myndi
hún hvila I helgidómnum, og hún vissi
heldur ekki um allar þær þjáningar sem
biðu bæöi hennar og systur hennar.....
Sjö árum eftir giftinguna geröi
Alexander in bróöur sinn Sergej aö æösta
manni Moskvu. Þetta var eitt af þýöing-
armestu embættunum i Rússlandi. 1
rauninni var stórfurstinn oröinn aö nokk-
urs konar rússneskum varakonungi.
Um sama leyti tók Elisabeth
grisk-orþódox-trúna. Sergej haföi aldrei
reynt aö fá hana til þess aöskipta um trú,
þessi „fullkomlega hamingjusömu hjóna-
bandsár” sem liöin voru.Sjálf fann hún til
innri löngunar aö komast enn nær manni
sinum meö þvi aö taka trú hans. En þaö
var ekki fyrr en hún var oröin fullkomlega
viss i sinni sök, aö hún skipti um trú.
Fjölskylda hennar i Þýzkalandi varö
skelfingu lostin. Hvers konar vitleysa var
nú þetta? Aö kasta frá sér trú forfeöra
sinna. Sú eina, sem fullkomlega skildi
Elisabethu var eldri systir hennar Vik-
toria, bezta vinkona hennar.sem haföi nú
Sergej stórfursti klæddur viöhafnarbún-
ingi sinum. Menn töldu hann kaldlyndan
og haröan, en hann var ættingjum sfnum
góöur.
gifzt Louis prins af Battenberg og var bú-
in að ala honum litla stúlku, Louise, sem
siöar átti eftir aö veröa drottning Svlþjoö-
ar, er hún giftist Gustaf VI Adolf.
— Þaö var óheppilegt, aö Sergej skyldi
veröa hækkaöur i tign, sögöu menn. Allt
hiö slæma i eöli hans kom nú upp á yfir-
boröið. Drottnunargirnin, valdafiknin,
skapillskan og skilningsleysiö á þvi, sem
bæröist i' rússnesku þjóðarsálinni, allt
kom þetta nú betur fram en áöur.
Sögur voru sagöar um hjónin i Kreml.
Hvernig fór stórfurstinn i raun og veru
meö konu sina? Þaö var meira aö segja
látiö i veöri vaka, að hann legöi á hana
hendur. Elisabeth var hins vegar hafin
yfir allt illt umtal, og sögurnar náöu víst
ekki eyrum hennar. Og hvaösvo sem fólk
sagöi, þá elskaöi hún Sergej af öllu slnu
hjarta, og þaö myndi hún gera til hinztu
stundar. Þaö ríkti óskiljanlegur gagn-
kvæmur skilningur milli þeirra.
Moskva var fræg fyrir slnar eitt þús-
undogsex hundruö kirkjur, sem þá voru,
og svo sannarlega voru þær vellauöugar.
En til voru þeir staöir, þar sem fátæktin
var gifurleg, og þar sem sjúkdómar, af-
Wilhelm II keisari Þýzkalands var mjög
óhress yfir þvi, aö Elisabeth hafna&i hon-
um. Hann skildi ekki, aö hún tæki annan
mann fram yfir hann sjáifan.
brot, drykkjuskapur og hörmungar réöu
rikjum. Elisabeth fór aö sinna mannúðar-
málum, en þaö, sem hún gat gert, var
ekki mikiö i þessu mikla mannhafi.
Ar in liöu. Aðeins einni viku eftir skyndi-
legt fráfall Alexanders III voru Alix og
Nikolai II gefin saman i hjónaband,
haustiö 1894, og fór giftingin fram i kyrr-
þey. Til þess var ætlazt, að sarinn, faöir
allra Rússa, væri kvæntur og kominn I
helgan stein. Þaö fór aö syrta aö, og
óhamingjuskýinlögöust yfir. Enn fór llfiö
fram viö hiröina, eins og þaö haföi gert til
þessa.
1 ársbyrjun 1902 komu tvö bróöurbörn á
heimili Elisabethar og Sergejs:
Paul bróöir stórfurstans haföi kvænzt
fráskilinni aöalsfrú og þess vegna var
honum vlsaö úr landi — konan hans,
gríska konungsdóttirin Alexandra, haföi
dáiö af barrisförum, þegar hún ól annaö
barn þeirra. Nú stóöu þessir tveir vesa-
lingar uppi einir. Sergej tilbaö bæöi börn-
in, og vildi að þau litu á sig sem fööur.
Marie og Dmitri voru þau nefnd....og
£>
13