Morgunblaðið - 07.08.2005, Blaðsíða 18

18 SUNNUDAGUR 7. ÁGÚST 2005 MORGUNBLAÐIÐ
Göngur yfir hálendi Ís-lands voru forfeðrumokkar brýn nauðsyn eneru nútímafólki íþróttog gleðigjafi. Reynslan
sýnir að þeir sem taka að kanna há-
lendið sækjast eftir gönguferðum um
það þegar þeir eiga möguleika.
Einn úr hópi göngugarpa Íslend-
inga nú um stundir er Steingrímur J.
Sigfússon formaður Vinstri grænna,
sem nýlega hélt upp á fimmtíu ára af-
mæli sitt.
„Að kvöldi Jónsmessu í sumar lagði
ég upp frá Reykjanestá og stefnan
var tekin skáhallt norðaustur yfir
landið og endapunktur var Langanes-
fontur,“ segir Steingrímur, en hann
er nú staddur á Gunnarsstöðum í
Þistilfirði, sem er hans fæðingarstað-
ur og heimahöfn, eins og hann orðar
það.
– Er þetta gömul gönguleið?
„Já og nei, þessi leið skásker flestar
gömlu leiðirnar milli landshluta,“
svarar Steingrímur.
– En útbjó hann þá sjálfur þessa
leiðarlýsingu?
„Já, ég gerði það, bæði las mér til
og er nú sæmilega kunnugur löngum
köflum á þessari leið. En þó voru
svona eyður sem ég var að glíma við
að fylla inn í, sérstaklega af því ég fór
dálítið óhefðbundna leið og var að
færa mig á milli hefðbundinna fornra
leiða yfir hálendið, eins og Kjalvegar
og Sprengisandsvegar.
Leiðarlýsing göngu Steingríms
– Hvernig er leiðarlýsingin?
„Jú, það er í fyrsta lagi Reykjanes-
skagi, þar gekk ég nesið sunnanvert,
þ.e. fór um Grindavík og framhjá Ís-
ólfsskála og tjaldaði í Ögmundar-
hrauni. Í þetta fór Jónsmessunótt.
Síðan lá leiðin um Vigdísarvelli og
undir hlíðum að Kaldárseli og áfangi
númer tvö endaði við Elliðavatn.
Þar næst tók ég Mosfellsheiðina og
leiðina um Þingvöll að Meyjarsæti á
tveimur dögum.
Þaðan lá leiðin meira austur á bóg-
inn, sunnan Skjaldbreiðar að Hlöðu-
felli og þar næst upp að Langjökli og
ýmist var vaðið yfir eða gengið á jökli
fyrir vötn úr vestari og eystri Haga-
fellsjökli. Sú dagleið var nokkuð
strembin og til muna erfiðari en fært
var meðan brúin var til staðar á
Farinu.
Síðan komu þægilegir áfangar, frá
skálanum við Hagavatn, um Bláfells-
háls, á Kjalveg, þaðan í Kerlingarfjöll
og til austurs í Setrið við suðausturj-
aðar Hofsjökuls. Þá hófst glíman við
Þjórsárverin og vötnin sem þaðan
falla. Fyrst var vaðið yfir Blautukvísl-
ar og vötn frá Nauthagajökli en síðan
ýmist vaðið eða gengið fyrir vötn úr
Múlajökli og Þjórsárjökli. Þar á milli
liggur að sjálfsögðu ein mesta perla
íslenska hálendisins – Arnarfell hið
mikla með skrúðgarði sínum. Úr efsta
hluta Þjórsárvera lá leiðin skáhallt til
austnorðausturs, yfir Þjórsá og upp á
Sprengisandsleið. Af henni var svo
tekin Gæsavatnaleið, hin gamla – sú
sem liggur um Dyngjuháls og Urð-
arháls og yfir flæður eða aura
Dyngjujökuls. Þessi áfangi er meðal
annars sérstakur fyrir það að þar
voru tvær dagleiðir án drykkjarvatns.
(Reyndar má skjóta því að, að mun
fleiri áfangar á leiðinni reyndust
„þurrir“, þ.e. án þess að þar væri
drykkjarvatn á yfirborði.)
Eftir þetta lá leiðin frá Svartá,
sunna Vaðöldu yfir Jökulsá á Fjöllum
á brú við Upptyppinga, út Krepput-
ungu, yfir brú á Kreppu og norður í
Dyngju í Arnardal. Sennilega var
þetta lengsta dagleiðin, nálægt 44
kílómetrum, við vorum 14 tíma að
ganga þá dagleið, nánast stanslaus
ganga.
Þaðan af lá leiðin um kunnugar
slóðir til Möðrudals, norður Haugs-
öræfi niður í Þistilfjarðarheiðar og út
á Langanes, sem ég gekk að sunn-
anverðu, um Skálar og á Font. Þá
varð ekki lengra komist þurrum fót-
um þannig að ég lagðist á bjarg-
brúnina og kyssti jörðina í þakkar-
skyni.“
Erum aðeins gæslumenn landsins
– Hvað varstu að þakka fyrir, göng-
una eða að eiga þetta land?
„Eigum við ekki að segja allt í senn
Fyrir skömmu gekk Steingrímur J. Sigfússon, formaður
Vinstri grænna, skáhallt norðaustur yfir Ísland, frá Reykja-
nestá að Langanesfonti. Guðrún Guðlaugsdóttir ræddi við
hann um leiðarlýsinguna sem hann samdi sjálfur og 50 ára
afmælisveislu hans á Gunnarsstöðum í Þistilfirði.
Gangan mikla skáhallt yfir
Ljósmynd/Helgi Kristinn Marvinsson
Steingrímur á leiðinni milli Seturs og Nautöldu.