Tíminn - 28.01.1979, Blaðsíða 16

16
Sunnudagur 28. janúar 1979
Sunnudagur 28. janúar 1979
17
Heimilið I Sólheimum 26 ber sannarlega persónulegan svip húsmóóurinnar. Allar myndir á veggjum, saumaöar, ofnar og málaftar
af henni sjálfri og aö sjálfsögóu einnig útsaumuöu púöarnir og mottur á gólfi.
Eftir aö hafa séö meistaralegt
handbragö á prjónuöu kjólunum
á sýningunni hjá tslenskum
heimilisiönaði, vaknaði forvitni
um persónuna sem skapaöi
þessi snilldarverk úr Islenskri
ull. Hún heitir Aöalbjörg Jóns-
dóttir, og finnst ekki einu sinni i
simaskránni „frekar en flestar
aðrar eiginkonur”, eins og hún
sjálf sagöi, þegar simanúmeriö
haföi veriö grafið upp og Aöal-
björg tekið þvl ljúflega aö
Timafólk mætti llta inn tii
hennar.
Þaökomfljótlega Iljós,þegar
komiö var heim til Aöalbjargar,
aöhenni er fleira til lista lagt en
aö sitja og prjóna, og þvi
eiginlega furðulegt hvernig hún
hefur afkastaö öllum þeim fllk-
um sem sýndar eru 1 Haínar-
strætiá ekíci lengri tíma en raun
er á, þvi margir timar liggja aö
baki hverri og einni.
Dagarnir alltaf of stuttir
til að gera allt sem mig
langar til.
Aðalbjörg sagöi reyndar aö
hún hafi alltaf haft miklu fleiri
áhugamál en timi hafi unnist tíl
aö framkvæma, sér hafi eigin-
lega alltaf þótt sólarhringurinn
of stuttur. Hún hefur aldrei unn
ið utan heimilis eins og þaö er
kallaö, en hún hefur alið upp sjö
born sem nú eru öll flutt að
heiman, saumaö og prjónaö á
þau flestar flikur meöan þau
voruung. Þar fyrir utantókhún
aö sér að sauma heima til aö
létta undir meö fjáröflun til
heimilisins. Þaö er þvi augljóst
aö vinnudagur Aöalbjargar hef-
ur oft verið langur.
Taliö barst auövitaö aö
prjónakjólunum hennar og hún
/ heimsókn
TEXTI: HEI — MYNDIR: GE
Öllum nauðsynlegt að hafa
— eitthvað sem heilinn hefur að glima við og gleður
jafnframt manns innri mann
sagöi ,,Ég haföi lengi haft I huga
aö gaman væri aö gllma viö aö
prjóna kjól áöur en nokkuö varö
úr framkvæmdum. Þegar siöan
Norræna heimilisiönaöar-
sýningin var i blgerö ákvaö ég
aö reyna, þaö mætti þá alltaf
henda gripnum ef hann mistæk-.
ist, hugsaöi ég”. En það var nú ,
eitthvað annað en aö kjóllinn
mistækist, og þaö varö úr aö hún
prjónaöi tvo fyrir sýninguna.
Þeir geröu þar mikla lukku og
einnig á Iönsýningunni i
Laugardalshöll ári siðar.
Langaði að vinna nóg fyr-
ir sjálfstæða sýningu.
Eftir þá sýningu sagöi
Aöalbjörg, aðsigheföilangaötil
að vinna aö sjálfstæöri sýningu,
og þvl haldið I þá kjóla sem hún
hefur prjónaö slöan, nema tvo
sem hún hefur selt. Þar sem
þetta er aö sjálfsögöu engin
hraöframleiösla, var þaö fyrst
nú aö henni fannst kjólarnir
orönir nægilega margir til aö
gera sýningu aö veruleika.
Fyrst vóru kjólarnir sýndir I
Súlnasal Hótel Sögu fyrir um
hálfum mánuöi og fengu þar
ákaflega góöar viötökur sagöi
Aöalbjörg, og siöan hafa þeir
veriö til sýnis i Islenskum
heimilisiönaöi og vakiö mikla
athygli.
Erfiðast að verðleggja.
Mánaðarvinna við eina
flík.
Um þaö hvort hún hyggist nú
fara aö selja kjólana sagöist
Aðalbjörg litiö hafa hugsaö til
þess. Eftir aö hafa lagt svona
mikla vinnu i þá, segist hún sér
eiginlega finnast þeir vera orön-
„Prjónalistamaöurinn” Aöalbjörg Jónsdóttir hefur fitjaö upp á~eln-
um kjólnum enn og segist þegar hafa marga fleiri tiibúna ! höföinu.
ir hálfgeröur hluti af henni. „En
auðvitaö er ekki hægt aö safna
þessu aö sér og eiga þa' enda-
laust” segir hún. Þaö erfiöasta
viö aö selja er þó þaö aö verö-
leggja flikurnar, þótt vitanlega
hvarfli ekki aö henni aö hún fái
timakaup fyrir vinnuna, þá gæti
hreinlega enginn keypt. Hún
sagöist einu sinni aö gamni slnu
hafa tekiö saman þá tlma sem
hún vann aö einum kjól og út-
koman varö 170 timar, en þaö
er um mánaðarvinna miöaö viö
40 stunda vinnuviku. Þetta voru
þó bara þeir timar sem hún
vannhandavinnu viö kjólinn, öll
huglæga vinnan var þar fyrir
utan. Þá vinnu telur Aöalbjörg
ekki með, þar sem hún getur
notaöþanntlmasem hún vinnur
aö heimilisstörfunum, t.d. upp-
þvottinum tíl þess.segir hún
Oft kemur þaö lika fyrir aö
nýjar hugmyndir, eöa útfærsla
áeinhverjusemhún er aö glima
viö liggur henni svo á hjarta aö
hún er andvaka langt fram á
nætur. En það er allt I lagi þvi
Aöalbjörg hefur afskaplega
gaman aö þessu öllu.
Islenska ullin sú lang-
besta
„Auövitaö þekki ég ekki alla
heimsins ull, en ég álit islensku
ullina þá langbestu, jafiivel þá
einu sem kemur til greina til aö
prjóna úr svona fllkur”, sagöi
Aöalbjörg þegar viö spuröum
hana. Það sem gerir Islensku
ullina svo sérstaka, sagöi hún,
fyrst og fremst léttieika hennar
og þaö hversu meöfærileg hún
er aö laga hana til eftir aö búiö
er aö prjóna úr henni. Aðalbjörg
sýndi okkur nokkurs konar gin-
ur sem hún hefur búiö til úr
þykku einangrunarplasti, eftir
aö hún hefur þvegiö flikurnar,
setur hún þær blautar á þessar
gínur, lagar þær til og strekkir I
rétt form og lætur þorna.
Um þaö hvort hún heföi ekki
fengiö neina hjálp viö þetta allt
saman, sagöi hún svo ekki vera,
utan aðstoð viö aö vinda
„viöurnar” I hnykla.
Þetta skildi Sunnlendingurinn
ekki og kom þá I ljós aö Aöal-
björg er ættuð noiðan úr Stein-
grlmsfiröi og þar voru þaö
kallaöar viöur, sem viö nefnum
hespur hér sunnanlands. Hespu
heyröi Aöalbjörg ekki nefnda
fyrr en á fullorðinsárum.
Teppi sem Aöalbjörg saumaöi
þegar hún ung var I Kvenna-
skólanum á Biöndurósi. Efniö er
ofiö úr Islenskri ull og saumaö i
meö islensku uilarbandi sem
litaö var meö jurtalitum.

Fór í Myndlistaskólann til
að lyfta sér upp
En fara þá ekki allar
tómstundir i prjónaskapinn,
spuröum viö Aöalbjörgu. Nei
ekki eldeilis, hún er llka aö
dunda viö aö mála, sagöi hún.
Þaö kom upp úr dúrnum, aö
allar myndir sem prýöa veggi
heimilisins, bæöi saumaöar og
málaöar, eru eftir húsmóöur-
ina. Þetta er fjóröi veturinn sem
hún sæklr námskeiö I Mynd-
listaskólanum, hjá Hring Jó-
hannessyni, sem hún segir
yndislegan kennara, enda hefúr
hún afskaplega gaman af þess-
um timum. „Ég geröi þetta
svona til aö lyfta mér upp og fá
meiri tilbreytingu I llfið. Ég tel
alveg nauösynlegt aö hafa alltaf
nóg aö gera og er viss um aö
heilinn kalkar seinna, ef maöur
lætur hann slfellt hafa einhver
verkefniaöglima viö. Vissulega
vil ég hafa hreint I kringum
mig, en þaö veitir enga Ilfs-
fyllingu aö vera alltaf með
tuskuna á lofti, umfram þaö
sem nauösynlegt er”, sagöi
Aöalbjörg.
Dásamlegt aðsyngja með
kórnum
Aöur en hún byrjaði I Mynd-
listaskólanum, haföi hún lika
sungiö f mörg ár, fyrst í
kirkjukór Langholtskirkju og
siðar meö Söngsveitinni FIl-
harmóniu. „Þaö var alveg dá-
samlegt aö vera þar meö, jafn-
vel þó ekki heföi veriö til annars
en aö fá tækifæri til aö kynnast
Dr. Róbert Abraham
Ottóssyni”, sagöi Aöalbjörg.
Þaövar alveg greinilegt eftir
þessa heimsókn til hennar Aöal-
bjargar „prjónalistamanns" að
konur þurfa hvorki aö veröa
einangraöar eöa aö láta sér leiö-
ast þótt þær hafi á unga aldri
valiö sér þaö hlutverk aö vera
„bara húsmæöur” og ala s jálfar
upp sin börn.
En sjálf segir hún:”Þaö er
öllum nauösynlegt aö hafa ein-
hver sérstök áhugamál aö
hugsa um og vinna að, fyrir
utan hin daglegu skyldustörf.
Eitthvaö sem heilinn hefur aö
glima viö og gleöur jafnframt
manns innri mann.”
Hugmy ndaauðgi,
hönnun
og handbragð
— sem sýnir hver listaverk
er hægt að gera úr
íslenskri ull, segir
Gerður Hjörleifsdóttir
HEI — Islenskur heimilisiön-
aöur tók upp þá nýbreytni á s.l.
vori aö kynna I versluninni i
Hafnarstræti listafólk, sem
verslunin hefur haft samvinnu
viö. Nokkrar sllkar sýningar
voru haldnar og gáfust mjög
vel. Nú tekur verslunin upp
þráöinn aö nýju meö kynningu á
handprjónuöum kjólum eftir
Aöalbjörgu Jónsdóttur. Sýndir
eru fjölmargir handprjónaöir
kjólar, bæöi stuttir, slöir og
brúöarkjólar. Kjólana hefur
Aöalbjörg hannaö aö öllu leyti
og prjónað sjálf úr eingirni frá
Gefjun, I sauöalitum eingöngu.
Er augljóst aö gífurleg vinna
liggur að baki hverjum kjól þvl
allir eru þeir frábrugönir hver
öörum, bæöi I hönnun og lita-
vali.
1 samtali viö Geröi Hjörleifs-
dóttur, verslunarstjóra I versl-
uninni IHafnarstræti, kom fram
aö Aöalbjörg hefur lengi prjón-
aö mjög vandaðar og fallegar
eingirnispeysur fyrir verslun-
ina. Slöan, fyrir um tveim
árum, heföi hún veriö beöin um
aö prjóna sérstaka peysu fyrir
sýningu sem komiö var á fót i
sambandi við norrænt heimilis-
iönaöarþing sem þá var haldiö
hér á landi. Þegar Aöalbjörg
hafði lokið peysunni fékk hún þá
hugmynd aö gaman mundi aö
spreyta sig á aö hanna og prjóna
einnig kjól fyrir sýninguna.
Kjóllinn varð glæsilegur og
slöan hefur hún einbeitt sér aö
kjólunum meö frábærum
árangri. „I þessum fllkum fer
sannarlega allt saman, hug-
myndaauögi, hönnun og hand-
bragö, sem sýnir ljósiega hver
listaverk er hægt aö gera úr
íslensku ullinni”, sagöi Geröur.
Þá er hugmyndin aö sýna
eitthvaö af þessum kjólum á
íslenskri tlskusýningu, sem
ákveöiö hefur verið aö halda I
febrúar I Chicago I Bandarlkj-
unum. I Chicago veröur um þær
mundir haldiö geysi fjölmennt
tannlæknaþing og veröur þessi
tlskusýning einn liöur I dagskrá
sem fyrirhuguö er fyrir eigin-
konur læknanna. Llklegt má
telja aö kjólarnir veki þar mikla
athygli, bæöi vegna þess hve
þeir eru stórglæsilegir og einnig
hins, aö ósennilegt er aö nokkrir
svipaöir fáist annars staöar I
viöri veröld.
Listkynning I Islenskum
heimilisiðnaði hófst 15. janúar
og mun standa fram I febrúar og
er opin á venjulegum verslunar-
tima. Erfull ástæöa tilaö hvetja
þá sem leiö eiga framhjá versl-
uninni til aö llta a.m.k. I glugg-
ana, til aö sjá þessar frábærlega
fallegu fllkur, en llklega veröa
margar konur að láta sér þaö
nægja, þvl veröiö er nokkuöhátt I
krónum taliö þótt auðvitaö fari
þaö aldrei nærri þvi aö borga
vinnulaunin sem liggja aö baki
þessara listaverka.
Ekki ósennilegt aö einhver efnaða frúin i Chicago
ágirnist þennan samkvæmiskjól. Að minnsta kosti
væri hún örugg um þaö að mæta aldrei annarri konu
i sams konar skrúða og fyrir það eru margar reiöu-
búnar aö borga háar fjárhæðir.
Þaö hlýtur að þurfa mikla sköpunarhæfileika til
þess aðprjóna svona kjól og búa til munstur og sniö
og stærö jafnóöum, þvl engir saumar eru á flikinni.
Fallegur og jafnframt einfaldur kjóll sem hægt er
aö bera meö stolti viö mörg tækifæri.
óneitanlega glæsilegur brúöarkjóll og jafnframt
þjóölegur, þvl hann er handprjónaöur úr Islensku
eingirni, og m.a.s. kórónan llka.