Morgunblaðið - 01.08.2007, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. ÁGÚST 2007 27
MINNINGAR
✝ Lilja Anna Kar-ólína Schopka
fæddist í Reykjavík
29. apríl 1930. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni 21.
júlí síðastliðinn. Hún
var dóttir hjónanna
Júlíusar Schopka
stórkaupmanns og
aðalræðismanns og
Lilju Sveinbjörns-
dóttur Schopka.
Lilja var elst fimm
systkina, hin eru;
Sverrir Gústav Wal-
ter Schopka efnafræðingur, f.
1938, kvæntur Margret Schopka
myndlistarkonu, búsett í Þýska-
landi, Ragnhildur María sjúkra-
liði, f. 1939, gift William Cate, lát-
inn, búsett í Bandaríkjunum,
Sveinbjörn Ottó Jóhann Schopka
kaupa- og sölustjóri, f. 1972. 2)
Júlíus pípulagningameistari, f.
1954, kvæntur Örnu Skúladóttur
hjúkrunarfræðingi, f. 1956, börn
þeirra eru; a) Kristrún Lilja tölv-
unarfræðingur, f. 1980, gift Ey-
þóri Einarssyni sjávarútvegsfræð-
ingi, f. 1974, sonur þeirra er
Sigurjón Tryggvi, f. 2007, b) Berg-
lind læknanemi, f. 1982, gift Borg-
þóri Þorgeirssyni bakara, f. 1982,
dóttir þeirra er Lovísa Lilja, f.
2007, og c) Stefán menntaskóla-
nemi, f. 1988. 3) Halla tölvunar-
fræðingur, f. 1957, sambýlismaður
Már Svavarsson viðskiptafræð-
ingur, f. 1953, börn þeirra eru Elín
Valgerður hljóðmaður, f. 1981,
Einar Valur margmiðlunarfræð-
ingur, f. 1984, og Elmar Víðir
stúdent, f. 1987.
Lilja ólst upp í Skerjafirðinum.
Hún lauk stúdentsprófi árið 1984
frá öldungadeild Menntaskólans
við Hamrahlíð og vann skrifstofu-
og gjaldkerastörf þegar heilsan
leyfði.
Útför Lilju verður gerð frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík og hefst at-
höfnin klukkan 13.
viðskiptafræðingur,
f. 1941, kvæntur Sig-
ríði Hönnu Sigur-
björnsdóttur
auglýsingastjóra og
Sigfús Alexander
Schopka fiskifræð-
ingur, f. 1943,
kvæntur Helgu
Skúladóttur, BA,
kennara.
Lilja giftist Einari
Þorsteinssyni bif-
reiðastjóra árið
1951. Þau skildu.
Börn þeirra eru: 1)
Elín næringarrekstrarfræðingur,
f. 1952, sambýlismaður Sigurður
Steinbjörnsson öryggisvörður, f.
1937, börn þeirra eru Steinbjörn
Atli verkamaður, f. 1976, og Anna
Lilja lögfræðingur, f. 1981, unn-
usti Óttarr Hlíðar Jónsson inn-
Í dag kveðjum við elsku ömmu
okkar í hinsta sinn. Að því tilefni
langar okkur að minnast hennar með
nokkrum orðum og minningarbrot-
um. Er við lítum til baka og hugsum
um æskuárin okkar er margt minn-
isstætt um hana ömmu og má þar
nefna heimsóknir í Asparfellið, tóp-
asinn í rauðu töskunni, heimalagaða
íspinna, vini okkar Ljónsa og Íkorna,
vídeókvöld og margt fleira. Amma
var einstök kona og ekki þessi hefð-
bundna amma sem bauð upp á kaffi
og með því er við komum í heimsókn.
Hún var um margt sérstök en það
var líka það sem manni þótti einna
vænst um í fari hennar. Hún var sér-
vitur, örlát og ákveðin. Hún ráðlagði
ekki heldur gaf sér ávallt tíma til að
hlusta þegar eitthvað bjátaði á og til
hennar var ávallt hægt að leita.
Amma var líka einstaklega vel gefin
og vissi allt milli himins og jarðar. Í
samtölum við hana fannst okkur við
stundum vera að tala við heimshor-
naflakkara sem talaði hin ýmsu
tungumál þó hún hefði aldrei komið
til útlanda. Ef okkur vantaði upplýs-
ingar, hvort sem var vegna heima-
lærdóms, stjórnmála, tungumála eða
annars, þá sóttum við oft í visku-
brunn ömmu. Amma var líka ótrú-
lega tæknilega sinnuð og fljót að til-
einka sér nýjungar svo sem farsíma,
fartölvu, DVD-spilara og iPod.
Það er skrýtið til þess að hugsa að
aldrei aftur muni síminn hringja og
amma vera á línunni að spyrja hvað
sé að frétta. Það huggar okkur í sorg-
inni að við vissum að amma var tilbú-
in til að kveðja þetta líf enda hafði
hún verið veik lengi. Þrátt fyrir veik-
indi hennar var hún þó alltaf skýr í
kollinum og með allt á hreinu og oft
mundi hún hluti betur en við unga
fólkið.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku amma, þakka þér fyrir alla
þá ást og umhyggju sem þú sýndir
okkur alla tíð.
Guð blessi minningu þína.
Steinbjörn Atli og Anna Lilja.
„Kynslóðir koma, kynslóðir fara,
allar sömu ævigöng.“ Látin er Lilja
mágkona mín. Hún var elsta systkini
eiginmanns míns og fyrsti meðlimur
tengdafjölskyldu minnar, sem ég
kynntist. Ég sé enn fyrir mér, þegar
við hittumst í fyrsta sinn. Lilja stór
og myndarleg með dökkt, fallegt hár
og var svo kát og glaðleg þegar bróð-
ir hennar kynnti okkur. Það er orðið
langt síðan, en samt svo stutt.
Lilja ólst upp við mikið ástríki og
öryggi hjá sínum góðu foreldrum.
Æskuheimilið var að Skeljanesi
(Shellvegi) 6, þar sem nú er hús Fé-
lags einstæðra foreldra. Að loknu
hefðbundnu skyldunámi tók Lilja
landspróf og var einn vetur í MR en
fór svo til starfa hjá Landsímanum.
Jafnframt skólagöngunni lærði hún á
píanó. Á sínum yngri árum dvaldi
Lilja á Klaustri á sumrin hjá vinkonu
sinni Auði Helgadóttur og minntist
Lilja oft með gleði á sumrin góðu á
Klaustri og það merka fólk sem bjó
þar. Lilja kynntist frænda Auðar,
Einari Þorsteinssyni, og gekk í
hjónaband með honum. Þau hófu bú-
skap í húsi foreldra Lilju og eign-
uðust saman þrjú mannvænleg börn.
Eftir að leiðir skildu bjó Lilja áfram
með börnum sínum í skjóli foreldra
sinna. Starfsvettvangur hennar var
aðallega skrifstofustörf. Seinna meir
á ævigöngunni keypti hún sér íbúð í
Breiðholtinu. Hún settist aftur á
skólabekk í MH með yngri dóttur
sinni og lauk þaðan stúdentsprófi.
Þótt lífið hafi verið henni mót-
drægt seinni hluta ævinnar vegna
erfiðra veikinda yljaði hún sér við
góðar minningar frá æskuárunum og
gat hún glaðst yfir svo mörgu. Börn-
in hennar hafa öll aflað sér starfs-
menntunar og eignaðist Lilja góð
tengdabörn, barnabörn og barna-
barnabörn. Fjölskyldan stóð með
henni í blíðu og stríðu og kunni Lilja
svo sannarlega að meta það. Lilju
hlotnaðist margt gott í vöggugjöf,
hún var stálminnug og léku hannyrð-
ir í höndunum á henni. Lilja var tón-
listarunnandi, átti flygil og bjó yfir
víðfeðmri þekkingu á tónlistarsvið-
inu. Eins fylgdist hún vel með í bók-
menntaheiminum, var víðlesin og
lánaði mér oft nýútkomnar bækur.
Lilja var jákvæð gagnvart fólki og
tók hverjum nýjum fjölskyldumeðlim
fagnandi. Það sem ég dáðist mjög að
í fari hennar var hve hún var óaf-
skiptasöm. Hún var ekki að troða
góðum ráðum upp á fólk. Hún vissi
sem var, að best er að fólk ráði ráðum
sínum sjálft.
Lilja eignaðist góðar vinkonur sem
héldu hópinn í saumaklúbbi um ára-
tugaskeið, enda var Lilja afar vinföst
og trygglynd. Mér var hún kær mág-
kona. Ég fann hlýjuna í minn garð
streyma frá henni og er þakklát fyrir
allan velviljann sem hún sýndi mér
og mínu fólki. Síðustu æviárin dvald-
ist Lilja á hjúkrunarheimilinu Sól-
túni og naut góðrar umönnunar
starfsfólksins þar. Eru því færðar
þakkir frá okkur aðstandendum
Lilju.
Helga Skúladóttir.
Á lífsins morgni rauðust rósin skín
og raddir vorsins kalla þig til sín.
Og meðan sólin gyllir sæ og grund
hver geisli hlýtt þig vermi alla stund.
(Þ.H.)
Komið er að kveðjustund minnar
góðu æskuvinkonu Lilju.
Ég vil byrja þessi fáu minningar-
brot með vísunni sem ort var til
hennar á fermingardaginn 6. maí
1944.
Okkar vinskapur hefur nú staðið í
yfir 7 áratugi og aldrei hefur fallið
skuggi á þann vinskap, hann hefur
verið traustur og heill. Minningar um
okkar bernsku og unglingsár þegar
við vorum að heimsækja hvor aðra á
Shellveginn og Fálkagötuna, að fara
á skauta niður á tjörn, í skíðaferðir á
Kolviðarhól, með vinum okkar austur
í Stíflisdal og Laugardal og ótal aðr-
ar ferðir, sem ég mun alla tíð geyma
og orna mér við. Lilja las mikið fag-
urbókmenntir, heimspeki, listasögu
og margt fleira. Þá lék hún mjög vel á
píanó og átti lengi góð hljóðfæri. Síð-
ar naut hún þess að hlusta á góða
tónlist af þeim fjölmörgu diskum sem
hún átti. Það var gaman að ræða við
hana, hún hafði allt til þess síðasta af-
burðagott minni á allt sem hún hafði
lesið og kynnt sér.
Þegar við vorum báðar giftar og
börnin komin þá kom það af sjálfu
sér að við hittumst sjaldnar, en við
höfðum ávallt samband í síma, dag-
lega lengi vel. Síðustu árin hafa ekki
öll verið eins og við hefðum óskað,
sumir dagar hafa verið góðir en aðrir
verri. Ég kveð þig mín góða og
trygga vinkona og bið þann sem öllu
ræður að taka þig í faðm sinn og vera
börnum þínum og fjölskyldum þeirra
styrkur á kveðjustund.
Sofðu ljúfa, sól til viðar hnígur,
svefn og draumar friða hjartans þrá.
Meðan húmið hljótt á jörðu sígur
hvítur engill loki þinni brá.
(Þ.H.)
Þín vinkona
Erla.
Lilja Anna
Karólína Schopka
✝ Stella Guð-mundsdóttir
fæddist í Ísafjarð-
arsýslu 27. maí
1930. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 27. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
mundur Pálmason,
vitavörður á
Straumnesvita og
bóndi, f. í Rekavík
28. janúar 1878, og
kona hans Bjarney
Andrésdóttir, f. 3.
nóvember 1890. Alsystkini Stellu
eru Ingibjörg Ketilríður, f. 17.
júní 1928, Guðný María Sigríður,
f. 18. júní 1932, og Magnús Thor-
berg, f. 23. september 1933. Hálf-
systkini Stellu samfeðra voru 14
talsins og eru þau öll látin. Dóttir
Stellu er Linda Karlsdóttir, f. 29.
nóvember 1968. Synir hennar og
fyrrverandi sambýlismanns henn-
ar, Róberts Valtýs-
sonar, f. 6. júní
1968, eru Haukur
Ármann, f. 1. júlí
2001, og Matthías, f.
24. mars 2003.
Stella ólst upp í
Rekavík bak Látur.
Hún veiktist ung af
berklum og dvaldist
á Vífilstöðum og
síðar Reykjalundi.
Hún var þjónn á
Gullfossi um árabil
en hætti þar 1968.
Þá vann hún hjá
SÍBS og síðan á skrifstofu Múla-
lundar á meðan starfsævin entist.
Hún bjó lengst af í Gnoðarvogi 34
en flutti 2001 í Markholt í Mos-
fellsbæ til dóttur sinnar. Þaðan
fluttu þær síðan 2004 í Dísaborgir
2.
Stella verður jarðsungin frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Elsku mamma mín og amma okk-
ar.
Það er dýrmæt minning fyrir tvo
litla snáða að hafa átt ömmu eins og
þig. Það eru ekki allir svo heppnir í
dag að eiga ömmu inni á heimilinu
sem er alltaf tilbúin að gefa allan
sinn tíma til að svara skrítnum
spurningum frá litlum drengjum
sem vilja vita allt mögulegt. Ömmu
sem gaf sér alltaf tíma til að setjast
niður og púsla, nennti alltaf að skoða
með manni bækur og var tilbúin til
að leyfa manni að sulla í eldhúsvask-
inum ef maður vildi. Amma var líka
aldrei að flýta sér og rak aldrei á eft-
ir manni. Það var alltaf hlýtt og nota-
legt að fá að kúra í ömmu bóli og
horfa þar á barnaefnið, einhvern
veginn miklu þægilegra heldur en að
sitja í sófanum frammi.
Nú standa tveir litlir ljóshærðir
snáðar við gluggann sinn og horfa
upp. Þeir eru að kíkja eftir henni
ömmu sinni því nú er hún orðinn
engill.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Takk fyrir allt, elsku mamma mín,
fyrir alla þína hjálp, allt þitt traust
og endalausa þolinmæði og ást. Takk
fyrir að vera svona góð og falleg
manneskja og að elska litlu ömmu-
strákana þína svona mikið.
Góða nótt elsku mamma mín og
Guð geymi þig.
Linda, Haukur Ármann
og Matthías.
Ég kveð í dag með söknuði ömmu-
systur mína, Stellu Guðmundsdótt-
ur. Straumur minninga streymdi
fram í hugann er ég fékk fréttir af
andláti Stellu. Ég er þakklát fyrir að
hafa kynnst því gildismati og við-
horfum sem Stella hafði og mun alla
ævi búa að þeim kynnum. Stella var
einstakur persónuleiki. Æðruleysi,
þolinmæði og kímni eru þau lýsing-
arorð sem koma efst í hugann þegar
ég hugsa um Stellu frænku. Sérlega
góðar æskuminningar eru tengdar
henni en ég og Linda, dóttir hennar,
vorum jafnaldra og bestu vinkonur
og var því mikill samgangur okkar á
milli. Fékk ég oft að gista í Gnoð-
arvoginum hjá Stellu og Lindu og
var gaman að vera þar, því þar var
alltaf verið að bralla eitthvað öðru-
vísi en heima og að sjálfsögðu meira
spennandi. Hún var óþreytandi við
að vera með okkur krökkunum að
finna upp einhverja leiki. Ég man til
dæmis eftir því þegar við Linda
fengum að ganga í fataskápinn henn-
ar Stellu og klæddum okkur upp eins
og fínar frúr í háhæluðum skóm og
með hatta, og fengum meira að segja
líka varalit og augnskugga. Síðan
áttum við að semja leikrit og leika
það fyrir hana. Svona örvaði hún
mann til að vera skapandi á
skemmtilegan hátt. Það var heldur
aldrei neitt stress í kringum Stellu.
Hún var gífurlega þolinmóð sem
kom í ljós meðal annars þegar hún
kenndi mér að synda og líka að
standa á skíðum. Hún var nokkuð
lunkin á skíðum og smitaði skíða-
áhugi hennar og Lindu út frá sér, til
mín. Þá dreif hún bara í því að kenna
mér á skíði þannig að ég gat rennt
mér niður brekkurnar skammlaust
með þeim.
Ég veit að pabbi heitinn hefði
skrifað mörg falleg orð um Stellu
móðursystur sína. Alltaf var sérstakt
samband þeirra á milli og voru for-
eldrar mínir duglegir að halda því
sambandi. Pabbi talaði oft um
hversu veraldarvön Stella hefði ver-
ið, hún var að vinna í siglingum og
var því vel talandi á ensku og kom
hún stundum með eitthvað frá út-
löndum sem ekki var fáanlegt hér á
sínum tíma. Hún var til dæmis sú
eina sem átti myndavél þegar pabbi
var strákur og var hann agndofa yfir
þessum undrakassa. Einnig var hún
alltaf viljug að gera greiða og skrif-
aði pabbi til hennar frá Eyrardal,
þar sem hann fór nokkuð hratt yfir
fréttir af fæðingum og heilsufari í
fyrri hluta bréfanna en útlistaði á
hinn bóginn vandlega hversu sárlega
vantaði eitt búnt af úrsögunarblöð-
um númer 5 og eitt búnt af blöðum
númer 8 eða hvað það nú var. Síðan
var Stella beðin um að athuga hvort
þessar vörur væru til í bænum og
helst að senda vestur á morgun. Allt-
af brást Stella vel við þess háttar
beiðnum og vildi allt fyrir hann gera.
Stella bjó síðustu árin hjá Lindu,
dóttur sinni, og veit ég að barna-
börnin, Haukur og Matti, voru sól-
argeislar í lífi hennar og gáfu henni
mikið. Linda og Stella hafa alltaf
verið nánar og hefur Linda, með ein-
stakri eljusemi, stutt og eflt móður
sína í erfiðum veikindum hennar.
Elsku Linda, Haukur og Matti, ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Megi minningin um yndislega konu
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um.
Inga Dóra Hrólfsdóttir.
Stella Guðmundsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN SALÓME GUÐMUNDSDÓTTIR,
Grandavegi 47,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi að morgni föstudagsins 27. júlí.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík, föstudaginn
3. ágúst kl. 11 árdegis.
Þorsteinn Magnússon, Halla Bachmann Ólafsdóttir,
Salóme Magnúsdóttir McInnis, Melvin McInnis,
Guðmundur Magnússon, Vaka Hrund Hjaltalín,
Gunnar Magnússon Salómeson,
barnabörn og barnabarnabörn.