Morgunblaðið - 02.08.2008, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 2008 37
MINNINGAR
✝ Ingibjörg Guð-mundsdóttir,
fæddist í Rekavík
bak Látur í Sléttu-
hreppi 17.6. 1928.
Hún lést á öldr-
unardeild. Sjúkra-
hússins á Ísafirði
þann 23. júlí 2008.
Foreldrar hennar
voru Bjarney Andr-
ésdóttir, f. í Lamba-
dal Mýrahr. V-Ís,
3.11. 1890, d. 7.6.
1976, og Guð-
mundur Pálmason, f.
í Rekavík bak Látur, 28.1. 1878, d.
21.2. 1951. Systkini Ingibjargar, al-
systkini: Guðmunda Stella, f. 1930,
d. 2007, Guðný María, f. 1932,
Magnús Thorberg f. 1933. Hálf-
syskini (samfeðra): Sigurður, f.
1889, d. 1900, Guðríður Pálína, f.
1900, d. 1921, Messíana, f. 1901, d.
1973, María, f. 1903, d. 1989, Þor-
kell Ingimar, f. 1904, d. 1990, Hall-
dóra, f. 1906, d. 1991. Stefán, f.
1906, d. 1995, Pálmi Ólafur, f. 1907,
d. 1964, Svava, f. 1909, d. 1940,
Borgar Gunnar, f. 1911, d. 1985,
Hrólfur, f. 1912, d. 1943, Karlotta, f.
1916, d. 1982, Friðgeir, f. 1916, d.
2001, Ása Byron, f. 1917.
Ingibjörg giftist Kjartani Að-
alsteini Jónsssyni frá Galtarhrygg í
Reykjafjarðarhreppi N-Ísafjarð-
arsýslu, f. 29.01. 1917, d 27.3. 2006.
Börn Ingibjargar og Kjartans:1)
Hrólfur, f. 20.10. 1945, d 2.1. 2002,
maki Guðlaug Ingvarsdóttir, f.
fór hún í vist á bæinn Bakka í Hnífs-
dal. Skólaganga hennar var svipuð
og hjá öðrum jafnöldrum hennar í
Sléttuhreppi á þessum tíma og gekk
hún part úr tveimur vetrum í barna-
skólann að Látrum í Aðalvík. Á
bænum Bakka í Hnífsdal þar sem
hún var í vist 16 ára gömul kynntist
hún verðandi eiginmanni sínum
Kjartani Jónssyni frá Galtarhrygg í
Mjóafirði í Ísafjarðardjúpi. Þau
giftu sig síðan 17. júní 1946 á Ísa-
firði. Meðan þau voru á Bakka
fæddist þeim fyrsta barn þeirra,
Hrólfur. Að lokinni dvölinni á
Bakka lá leið þeirra til Gríms Jóns-
sonar bónda og kaupmanns í Súða-
vík, Kjartan sem ráðsmaður og Ingi-
björg sem kaupakona. Þar voru þau
þar til vorsins 1947 er þau fengu
leigða jörðina Eyrardal í Súðavík-
urhreppi og hófu þar búskap. Eftir
nokkur ár fengu þau síðan jörðina
keypta og þar bjuggu þau til 1997. Í
lok árs 1993 seldu þau jörðina til
Súðavíkurhrepps en höfðu áfram
ábúðar- og afnotarétt af henni eins
lengi og þeim hentaði. 1997 fluttu
þau svo úr Eyrardalsbænum í lítið
einbýlishús, í „hinni nýju Súðavík“,
sem þau höfðu keypt. Hús þetta var
upphaflega byggt á heimaslóðum
Ingibjargar í Rekavík bak Látur, en
hafði verið tekið niður og endurreist
í „gömlu Súðavík“ 1951 og svo aftur
flutt þaðan og í „nýju Súðavík“ árið
1996, en sá flutningur var afleiðing
snjóflóðsins í Súðavík 1995. Þar
bjuggu þau á meðan heilsan leyfði,
eða þar til fyrri hluta ársins 2001 að
þau fóru á öldrunardeild Sjúkra-
hússins á Ísafirði, þar sem Kjartan
lést 27. mars 2006 og Ingibjörg síð-
an þann 23. júlí 2008.
Útför hennar fer fram í dag,
laugardaginn 2. ágúst, frá Súðavík-
urkirkju og hefst athöfnin kl. 14.
19.12. 1946. Þau eiga 3
börn. 2) Jóna Guð-
björg McCarthy, Chi-
cago USA, f. 11.5.
1947, maki Jóseph
McCarthy, f. 20.08.
1939. Þau eiga 1 barn.
3) Bjarni Dýrfjörð, f.
3.8. 1948, maki Guð-
rún Egilsdóttir, f.
25.6. 1948, þau skildu.
Þau eiga 2 syni. Sam-
býliskona Bjarna er
Guðmundína Sturlu-
dóttur. 4) Steinn Ingi
Kjartansson, f. 1.12.
1949, maki Helen D. Hjaltadóttir, f.
18.06. 1950, d. 1.10. 2000. Þau eign-
uðust 4 börn. Sambýliskona Steins
er; Rósa Ólafsdóttir. 5) Guðmundur
Svavar Kjartansson, f. 7.8. 1952,
maki Guðrún Jóhannsdóttir, f. 17.5.
1957, þau skildu. Þau eiga 2 syni. 6)
Guðjón Marteinn, f. 21.4. 1954, maki
Dagbjört Sigrún Hjaltadóttir, f.
18.04.1955. Þau eiga 2 börn. 7) Krist-
ín Lilja, f. 16.03. 1957, maki Esra J.
Esrason, f. 26.6. 1957, þau skildu.
Þau eiga 2 dætur. Sambýlismaður
Lilju er Þorsteinn Haukur Þor-
steinsson. 8) Bjarney Stella, f. 13.3.
1962, maki Einar Vilhjálmur Hálf-
dánarson, f. 4.6. 1962. Þau eiga 2
dætur. 9) Daði, f. 04.10. 1963. 10)
Stefán Haukur, f. 23.11. 1968, sam-
býliskona Hildur Jónína Þórisdóttir,
f. 20.12. 1971, þau slitu samvistir.
Þau eiga 1 son.
Ingibjörg var í foreldrahúsum í
Rekavík þar til hún var 16 ára en þá
Fyrir 30 árum varð hún Inga
tengdamóðir mín. Þessi hláturmilda
kona tók mér af hlýju og velvild, alls
ólík þeirri mynd sem oft er dregin
upp af tengdamæðrum. Hún hrósaði
matseldinni minni, sem var ekki upp
á marga fiska í þá daga, og fannst yf-
irleitt allt gott sem við Gaui vorum að
bauka. Hún stóð alltaf með okkur
tengdabörnunum og lét okkur finnast
við vera börnin hennar, enda átti hún
tíu fyrir og munaði ekkert um nokkur
í viðbót.
Góða skapið hennar Ingu var
hennar einkenni. Hún var félagslynd,
söng í kórnum og tók þátt í uppfærslu
leikrita og fleira í þeim dúr. Það var
alltaf ferð á henni Ingu. Hún gekk í
vinnuna, rúman kílómetra, skrapp
svo heim í hádeginu til að elda fyrir
Kjartan og skondraði svo léttfætt í
vinnuna aftur. Í eldhúsinu galdraði
hún fram kökur og veislumat án þess
að maður yrði þess var, þetta birtust
bara einhvern veginn á borðinu.
Krökkunum okkar, Ester og Sölva,
fannst gott að eiga hana ömmu í Eyr-
ardal. Eftir skóla var komið við hjá
henni og afa. Þar fengu þau kakó-
mjólk og kleinur eða brauð með ban-
ana. Við rauða borðið í eldhúskrókn-
um var spjallað og tíkinni Vinu og
köttunum klappað meðan Inga amma
stússaðist í eldhúsinu og lagði drög
að nýrri hjónabandssælu.
Um áttrætt var Inga ennþá tein-
rétt eins og unglingur og kvik á fæti.
Síðustu mánuði dró þó hratt af henni,
en þegar sjúkdómurinn lagðist á
hana af þunga var það hlýleikinn og
glaðlyndið sem lengst lifði. Á sjúkra-
húsinu á Ísafirði var afskaplega vel
um hana hugsað og viljum við þakka
öllu starfsfólkinu þar fyrir þann hlý-
hug og umhyggju sem þau sýndu
henni.
Þessarar ljúfu og fordómalausu
konu, móður, tengdamóður og ömmu
er sárt saknað af okkur öllum.
Dagbjört.
Í dag kveðjum við elsku ömmu
okkar, Ingibjörgu Guðmundsdóttur.
Hún bjó í Eyrardal í Súðavík, sveit
í sjávarþorpi, þar sem bústörf og sjó-
mennska voru samfléttuð.
Hún Inga amma var einstök,
hörkudugleg og hugrökk kjarnakona
en jafnframt svo hlý, einlæg og hjálp-
söm. Hún gaf mikið af sjálfri sér, var
mjög vinnusöm og óhætt er að segja
að henni hafi aldrei fallið verk úr
hendi.
Heimili afa og ömmu var mann-
margt enda tóku þau öllum með opn-
um örmum. Þaðan fóru síðan allir
með bros á vör og kossinum ríkari og
enginn fór þaðan svangur. „Ertu ekki
svöng elska“ var hún vön að segja,
brosti og strauk manni blítt um vang-
ann með yndislega mjúkum höndum.
Svo var setið við eldhúsborðið sem
svignaði undan kræsingunum og
hlustað með athygli á ömmu segja
sögur af öllu og öllum. Amma kunni
margar skemmtilegar sögur og hún
var ákaflega minnug á örnefni og ým-
islegt sem henti hana í æsku. Í Reka-
vík bak Látur á Hornströndum þar
sem hún ólst upp, gerðist margt
skrýtið og skemmtilegt og því voru
sögurnar hennar ömmu ævintýri lík-
astar. Amma og afi eignuðust 10 börn
og í þá daga, þegar lífsbaráttan var
erfið, þótti alls ekki sjálfsagt mál að
senda börnin í skóla þar sem nóg var
að gera í sjómennskunni og búskap.
En amma og afi lögðu metnað sinn í
að koma börnunum sínum til mennta.
Við vitum að pabbi heitinn mat það
viðhorf mikils og munum við systurn-
ar alltaf búa að því.
Við kveðjum elsku ömmu okkar
með söknuði og þökkum fyrir allt sem
hún gaf okkur.
Amma verður alltaf hjá okkur og
minningarnar munu skipa stóran
sess í lífi okkar.
Inga Dóra, Heiða og
Rannveig Hrólfsdætur.
Ég man þann dag eins og hann hafi
verið í gær, þegar ég hitti Ingu
frænku fyrst. Hún kom að sækja mig
til að fara með mig í sveitina, hinn 16.
júní 1957. Ég nýklipptur frá Villa
Valla, með burstaklippingu. Þegar
hún sá mig sagði hún sæll Önnsi minn
og þar með hét ég Önnsi í Súðavík. Á
móti okkur tók strákaskari, það voru
synirnir hennar. Allir vildu gera
þessum nýja dreng til hæfis og ekki
var húsbóndinn, hann Kjartan, neitt
annað en ljúfmennskan.
En af hverju man ég daginn? Jú öll
börnin hennar Ingu mundu afmælis-
daginn hennar 17. júní. Jóna tók mig
afsíðis og hvíslaði að mér að á morg-
un væri afmælisveisla. Það var af-
mælisandi í bænum allan þann dag.
Hún Inga var góð kona, góð húsmóðir
og umhyggjusöm. Hún vann myrkr-
anna á milli og undraðist ég dugn-
aðinn í henni. Það voru ávallt kökur á
borðum, sem hún og Jóna bökuðu of-
an í þennan sísoltna strákahóp. Ég
man Ingu á fjórum fótum að skúra öll
gólfin í þessu líka stóra húsi, elda
matinn, sem ávallt var á borðum á
réttum tíma. Ekkert var baðkarið
eða sturtan, en hreinlætið einstakt. Á
hverju kvöldi var stórt vaskafat fyllt
með vatni og allir voru þvegnir þar
úr. Þetta var dásemdarlíf.
Ein minning, Inga gaf mér kaffi í
glas og spurði um leið viltu mjólk út í
Önnsi minn? Þetta var fyrsta kaffi-
glasið mitt, þarna varð ég fullorðinn.
Vinnudagurinn var langur og
skemmtilegur. Árið áður var drengur
í sveit í Eyrardal sem lét sig hafa það
að strjúka. Inga hafði áhyggjur af
mér, spurði mig oft um leið og hún
stauk mér um vangann ætlar þú
nokkuð að strjúka frá okkur Önnsi
minn? Ég undi mér vel í Eyrardal,
enda urðu sumrin þrjú. Ég hélt áfram
að koma reglulega í sveitina mína. Ég
kom mér meira að segja upp skelli-
nöðru til að ferðast á milli. Og kveðj-
an sem ég fékk, er ég birtist: ertu
kominn Önnsi minn, sæll elskan mín.
Ein samræða við Ingu er mér sér-
lega minnisstæð. 1957 herjuðu
hryðjuverkasamtökin OAS á Frakka.
Þetta sumar fór pabbi til Parísar. Ég
var sannfærður um að hann mundi
deyja þar og bar ég undir Ingu
áhyggjurnar. Hún fleytti burt
áhyggjum mínum: pabbi þinn er ekki
Frakki, það eru bara þeir sem eru í
stríði, það kemur ekkert fyrir pabba
þinn, Önnsi minn. Þar með var það
útrætt.
Heimilið hennar Ingu var stórt í
fermetrum og að höfðatölu. Í hey-
skapinn komu Bjarney og Guðbjörg
amma til að raka, Stebbi kom með
spíkina sína til að slá og það gerði
hann Pétur halti líka. Við strákarnir
slógum mógrafirnar með orfi og ljá
en mér gekk illa að brýna ljáinn
minn. Önnsi minn, það þarf að kunna
að ljúga svolítið svo maður verði góð-
ur með brýni, sagði Inga í huggunar-
skyni við mig. 1991 var farið að halla
undan fæti hjá Ingu. Ég heimsótti
þau hjón oft eftir þetta, fékk tækifæri
til að tala við hana næstu árin eða þar
til að heimurinn lokaðist henni. En
fallega brosið hennar og hlýja við-
mótið skildi ekki við hana. Hún var
ávallt með ljúft fallegt bros á vör, við
alla sem hún umgekkst.
Góð kona er farin eftir farsæla
jarðarvist og ég sakna hennar.
Öllum börnunum hennar votta ég
mína samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Önundur Jónsson.
Ingibjörg
Guðmundsdóttir
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
AÐALSTEINS PÉTURS KARLSSONAR,
Baughól 25,
Húsavík.
Margrét Sigmundsdóttir,
Valgerður Elísabet Aðalsteinsdóttir,
Karl Óskar Aðalsteinsson, Sigríður Birgisdóttir,
Aðalheiður Laufey Aðalsteinsdóttir, Halldór Gíslason,
Víkingur Pétur Aðalsteinsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓHANNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Skólabraut 5,
Seltjarnarnesi,
sem lést 25. júlí, verður jarðsungin frá
Neskirkju þriðjudaginn 5. ágúst kl. 13.00.
Gylfi Gunnarsson, Sigurlín Sveinbjarnardóttir,
Gunnar Gunnarsson, Harpa Harðardóttir,
Helga Gunnarsdóttir, David Langham,
barnabörn og barnabarnabörn.
Æskuvinkona er lát-
in. Eins og Ragnheið-
ur sagði á korti til mín
sl. haust, þá höfum við
verið góðir vinir frá því er við vorum
börn. Kunningsskapur og vinátta
okkar byrjaði er við hófum bæði
skólagöngu í Austurbæjarskólanum
haustið 1939. Ragnheiður gekk þá
undir gælunafninu Dedda og hefi ég
leyft mér að nota það upp á gamlan
kunningsskap, er aðrir heyrðu ekki
til. Þegar við kynntumst var krepp-
unni að ljúka, það er minnisstætt frá
þessum tíma – og seinni heimsstyrj-
öldin í nánd með öllu því sem henni
fylgdi.
Á fyrsta borði fyrir framan kenn-
arann, Valgerði, sátu tvær sætar
frænkur, og hétu báðar Ragnheiður.
Sú er hér er kvödd og nafna hennar
Thorsteinsson sem látin er fyrir fáum
árum. Þær voru nefnilega systradæt-
ur.
Það sem gerði þessar tvær skóla-
systur mínar meira interressant en
aðrar, var meðal annars það að afi
beggja í móðurlegg var fyrsti ráð-
herra Íslands og að auki var afi Ragn-
heiðar Thorsteinsson bróðir skálds-
ins Steingríms Thorsteinssonar.
Vegna þess hve móðir mín hafði gam-
an af kveðskap, þýddi þetta bara eitt,
ég varð að sýna þessum skólasystrum
þá virðingu að læra kvæðin sem þeir
höfðu samið. Það var þrautinni
þyngra fyrir 7 ára gutta.
Frænkurnar fóru svo í annan skóla
en mér til happs bjó ég í nágrenni
þeirra þar sem við bjuggum öll á
Skólavörðuholtinu, nægilega nálægt
hvert öðru til að við værum ávallt að
rekast á alla okkar æsku, sem viðhélt
kunningsskapnum. Svo skeði það að
Verzló varð fyrir valinu hjá mér. Var
þá ekki Ragnheiður búin að stinga
mig af, komin eina 2-3 bekki fram úr
mér, og komin með kærasta, Guð-
mund H. Garðarsson.
Sl. rösk 60 ár hefur vegferð Ragn-
heiðar og Guðmundar staðið. Bæði
urðu þau stúdentar frá VÍ 1950. Þau
giftu sig árið 1953 og Guðmundur út-
✝ RagnheiðurGuðrún Ás-
geirsdóttir fæddist í
Reykjavík 5. júní
1931. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 7. júlí síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram í kyrr-
þey.
skrifaðist viðskipta-
fræðingur frá HÍ 1954.
Mér er minnisstætt
árið er þau bjuggu í
sumarbústað foreldra
Ragnheiðar í Blesugróf
við Elliðaárnar, á svip-
uðum slóðum og
Staldrið er í dag. U.þ.b.
6 mínútna keyrsla var
frá æskuheimili Ragn-
heiðar á Fjölnisvegi í
sumarbústaðinn, sem
var með sundlaug.
Ragnheiður var í Sjálf-
stæðisflokknum eins
og maður hennar og tók mikinn þátt í
störfum flokksins.
Þau hafa staðið þetta saman öll þau
ár sem vinátta þeirra hefur varað.
Eins og alþjóð veit var Guðmundur
aðalforsprakkinn að stofnun VR sem
launþegafélags, en áður var VR félag
kaupmanna og starfsfólks. Þegar það
skiptist á árunum 1955-1957 varð VR
fjölmennasta launþegafélag landsins.
Síðan fór Guðmundur að starfa fyrir
SH og gerðist líka alþingismaður.
Ég efa að margir Íslendingar hafi
setið jafn þýðingarmikla fundi, við-
komandi efnahagsmálum ísl. þjóðar-
innar og hann, er þá sama hvort talað
er um verkalýðsmál eða önnur þjóð-
hagsmál. Frægt var á árunum þegar
kæra þurfti stærsta verkalýðsfélag
landsins inn í ASÍ. Kommarnir vildu
ekki Guðmund H. og co. inn í ASÍ.
Guðmundur sat við borðið í Ósló með
sjávarútvegsráðherra Matthíasi
Bjarnasyni og utanríkisráðherra
Einari Ágústssyni 1975. Ekki kæmi
mér á óvart að kunningsskapur hans
við nafntogaða menn í verkalýðs-
málabaráttu Bretaveldis, hafi ekki
verið þýðingarlaus þegar 200 mílna
landhelgin komst í höfn. Guðmundur
var framámaður í Varðbergi og enda-
laust er hægt að telja.
En á bak við Guðmund var sú hefð-
arkona sem við kvöddum 16. júlí, vin-
kona mín Ragnheiður G. Ásgeirsdótt-
ir. Hún hugsaði um manninn,
heimilið, syni, og síðan tengdabörn og
barnabörn. Ragnheiður átti það til að
gerast læknaritari um stund þegar
heimilisstörf minnkuðu og sneri sér
að hjúkrunarstörfum, en það sem
gerði hana merkilega og umfram allt
aðdáunarverða, var hversu gott hún
átti með að láta um sig muna, án þess
að mikið bæri á.
Einlægar kveðjur með hluttekn-
ingu sendi ég öllum ástvinum Ragn-
heiðar G. Ásgeirsdóttur.
Þorkell Valdimarsson.
Ragnheiður Guðrún
Ásgeirsdóttir