Skinfaxi - 01.11.1909, Blaðsíða 3

SKINFAXI
11
sTcauifimi eiga að veia kœrasta skomtun
Þeivra á vetrum, þar sem annari hvorri
eða báðum verður við komið. Engar vetr-
ar-iþróttir eru fegurri, hollari og karlmann-
legri en þessar tvœr! Engar nauðsynlegri
hér á landi! Og báðar norrœnar í legg og
lið að fornu og nýju.
Þ. 21. þ. m. var stofnað skautafélag hér
í Hafnarfirði, og eru um 30 félagar, karlar
og konur, og margir þeirra ungmennafé-
lagar. Ætlar félag þetta að halda við skauta-
braut á Urriðakotsvatni, skamt frá bæn-
um, og er ákveðið að halda að minsta
kosti ein kapphlaup á vetri hverjum, og sé
þar veitt verðlaun bæði fyrir hraðhlaup og
fegui'ðarhlaup (listahlaup).
í stjórn vóru kjörnir: Formaður Carl
Olafsson ljósmyndari, ritari Helgi Vait.ýs-
son og gjaldkeri Oddur ívarsson form. U.
M. F. „Seytjándi júní.“ -------
Vonandi er, að áhugi ungra manna á
vetrariþróttum þessum vakni og eflist bráð-
lega eins og t. d. glímuáhuginn á síðustu
3—4 árum. Mun þess þá eigi Jangt að bíða,
að ungir og efnilegir íþróttamenn beri nafn
ísJands út um víða veröld og flyt.ji heim
aftur fiægð og góðan orðstír, eins og for-
feður vorir gerðu fyr á árum. Að 5—10
árum Jiðnum eiga ungir íslendingar að vera
svo vel á legg komnir, að þeir geti keppt
um verðiaun í „HolmenkolIen,“ skíðabrekk-
unni heimsfrægu rétt við Kristjaníu í Nor-
egi — og á alheimsskautabi'autinni í Davos
á Svissaralandi.
Þangað sækja nafnkunnir iþróttamenn
úr öllum heimi, og heiður sigurvegaranna
og þjóðar þeirra flýgur í fagnandi símskeyt-
um út um víða veröld.
Að þessu takmarki eiga allir ungir í-
þróttamenn að stefna! ísJendingseðlið er
óbreytt enn, ef áhuginn reynist nógu sterk-
ur. Það hafa glímumennirnir vorir sýnt
og sannað.
H. V.
íslandi alt.
Erindi flutt á aðalfuvdi ungmennafélags-
ins „Drifandi“ 1909.
—o—
— — — — Mikil, helg og há
Er hugsjón þjóða : framtið ættarlands,
Að gangi ei þrælar gröfum feðra á,
En göfgist niðjar manni frá til manns
1 fullri frclsÍBlausn cn viðjum bróðurbands.
Hannes Hafstein.
Hverri þjóð er, eins og hverjum einstök-
um manni, nauðsynlegt að vita og skiJja,
hverköllun hennar er, hvert hlutverk henni
ber að inna af henni. Og sérst.aklega er
þessi þórf brýn fyrir þjóð, sem er að vakna
til meðvitundar uin það, „hvað hún var
og hvað hún er og flarf. “ Án trúar á
köllun sína getur engin þjóð til lengdar
verið lifandi kvistur á lífsins tré, en „sú
þjóð, sem veit sitt lilutverk, er helgast afl
um heim, alt hát.t og lágt má víkja fyrir
kraftinum þeim“ (Bjöinstjerne Björnson).
En hvert er hlutverk innar íslensku þjóðar?
Getur smáþjóð, sem lifir út í hjara heims
og telur einar 80,000 manna, með nokkr-
um rétti talað urn sína. sérstöku köllun?
Mannkynssagan bendir oss á smáþjóðir, sem
eiga sögu er „lýsir sem leiftur um nótt
langt frarn á horfinni öld.“ — Ogvérmun-
um komast, að raun um, að hver þjóð á
sitt sérstaka blutverk, og að hf hennar og
oiðstír byggist á þvi, hvort hún þekkir og
rækir köllun sina eða ekki. —
Hluiverk innar íslensku þjóðar er að
fullkomna sjálfa sig sem mest, verða hoil-
brigt þjóðfélag, sem á marga „dáðrakka
drengi, dygglynd ogtápmikil f]jóð.“ Mentun
líkams og sálar á að vera það takmark,
sem þjóð vor keppir að, en sérstaklega
verður hún að kosta kapps um að verða
sannarlega frjáls þjóð; en grundvöllur ins
sanna þjóðfrelsis er þegnfrelsið, ið inra fielsi
einstaklingsins, því: „þegar/wer andi er frjáis
f>á er framför hjá Jýð, þá, en fyrr ei, er
byggt, svo að standi." — En sá andi er
frjáls, sem þekkir kraíta sín sjálfs, og