Fálkinn - 22.03.1965, Blaðsíða 29

• Mamma
Framh. af bls. 21.
svo mikið, að hún gat ekki einu
sinni svarað fyrir sig, heldur
fór inn til sín og grét í ein-
rúmi. Um drauma og óskir sem
hún hafði í æsku — og svo
hættir hún allt í einu að tala
og horfir bara út í bláinn.
NEI, þetta gengur ekki.
Mamma hennar, yndislega
mamman sem allt kunni og allt
gat, mamman sem alltaf kom
öllu í lag, mamman sem alltaf
var í góðu skapi. Nú situr hún
bara við eldhúsborðið og raus-
ar og rausar.
Stundum grætur telpan svo-
lítið af söknuði eftir sterku,
glöðu og góðu mömmunni sem
hún hefur tilbeðið alla sína
ævi.
Og stundum gremst henni
beisklega að komast að því, að
mamma hennar er þá ekkert
nema manneskja eins og aðrar
manneskjur, með veikleika og
galla eins og hinar.
Nú verður telpan að fara að
laga til í herberginu sínu og
það á stundinni. Á hennar aldri
getur hún ekki ætlazt til, að
mamma hennar...
Og vera úti til klukkan
ellefu í kvöld? Ekki til að
tala um. Klukkan hálftíu, telpa
mín! Eins og allar aðrar góðar
stúlkur. Og það ættir þú að
skilja, ef þú hugsar þig um.
TELPAN hugsar sig um. Hún
hugsar um böndin sem nú
eru að slitna. Um óskeikula
trú sína á óskeikula móður.
Þegar mamma er ekki leng-
ur niamma, heldur bara roskin
kona sem á við erfiðleika að
aett
OS
uppt'uut
Gizur Bergsteinsson,
hœstaréttardómari
Hann er Rangæingur að
ætt og uppruna fæddur að
Árgilsstöðum í Hvolhreppi
18. apríl 1902. Foreldrar
hans voru þau Bergsteinn
Ólafsson bóndi þar, og kona
hans Þórunn ísleifsdóttir
bónda Magnússonar á Kana-
stöðum í Landeyjum. Hafa
nöfnin Gizur og ísleifur
verið mjög ríkjandi þar í
ætt, allt frá dögum þeirra
feðga, biskupanna ísleifs og
Gizurar.
Gizur Bergsteinsson varð
stúdent frá Menntaskólan-
um í Reykjavík árið 1923,
en útskrifaðist í lögfræði frá
Háskóla íslands 1927. Hann
stundaði framhaldsnám við
háskólana í Berlín og Kaup-
mannahöfn á árunum 1928
og 1929. Eftir heimkomuna
var hann um stund endur-
skoðandi hjá sýslumönnum
og bæjarfógetum, en skip-
aður fulltrúi í dóms- og
kirkjumálaráðuneytinu um
haustið 1929. Starfaði hann
þar til þess er hann var
skipaður dómari i hæstarétti
árið 1935 og hafði þá tví-
vegis verið settur skrifstofu-
stjóri ráðuneytisins fyrst
1931 og siðar 1934 og þar
til hann tók við dómara-
embættinu. Hann var for-
maður ríkisskattanefndar
frá 1934 til 1935, en sem
embættismaður i dómsmála-
ráðuneytinu gegndi hann
oftsinnis setudómarastörfum
í ýmsum málum. Síðastliðin
30 ár hefur Gizur Berg-
steinsson unnið þráfaldlega
að undirbúningi og samn-
ingu ýmiss konar þýðingar-
mikilla lagafrumvarpa á
vegum margra ríkisstjórna.
Gizur Bergsteinsson er
kvæntur Dagmar Lúðvíks-
dóttur, útgerðarmanns og
kaupmanns í Neskaupstað
og eiga þau fjögur börn.
Ólafur Bergsteinsson bóndi
á Árgilsstöðum í Hvolhreppi
er bróðir Gizurar.
stríða og er alls ekki gallalaus
— af hverju á hún þá að ráða
öllum sköpuðum hlutum?
Herbergið get'ur beðið.
Mamma þarf ekkert að fara
þangað inn, ef henni leiðist að
sjá allt draslið. Og hvað í
ósköpunum gerir það til, þó að
hún sé úti til klukkan ellefu?
Það er nú einu sinni laugar-
dagskvöld!
Eins og hún hafi aldrei gert
það áður. Það er ekki svo
sjaldan sem hún hefur sagzt
ætla til vinstúlku sinnar einn-
ar (sem hefur engan síma, svo
að það er ekki hægt að hringja
þangað og spyrja um hana),
og þær síðan farið saman í bíó
og eftir á út að labba.
Og þar sem mamma er ekki
gaédd yfirnáttúrlegum hæfileik-
um,veit hún ekki, að áformið
er að labba — hægt og kæru-
leysislega og auðvitað af al-
gerri tilviljun — framhjá öll-
um þeim stöðum sem telpan
veit, að hann sækir... hann
sem sagði, að hún væri svo
sæt.
TITJN hefur það óþægilega á
tilfinningunni, að mamma
hennar myndi alls ekki leyfa
henni að fara út, ef hana grun-
aði hið rétta í málinu. En
mamma veit það nú einu sinni
ekki. Og þess vegna er það
dálítið andstyggilegt af henni
að banna manni að vera úti til
klukkan ellefu.
Þá byrjar stríðið að fá að
vera úti að minnsta kosti hálf-
tíma lengur á laugardagskvöld-
um. Allar hinar fá leyfi til
þess — og það er svo gaman
að masa saman á gönguferð-
um.
MAMMA vill gjarnan trúa
dóttur sinni þegar hún
kemur og segist bara petla að
út að labba. Engin móðir vill
trúa því á dótturina sem hún
hefur sjálf alið upp, að hún
geri svo lítið úr sér að eltast
við einhvern og einhvern strák
sem ekkert er varið í.
Nú, svo verður maður að
treysta börnunum sínum. Það
er hollt fyrir unglinga að vera
sýnt traust. Og geti mamma
treyst dóttur sinni algerlega,
fær hún sjálf frið í sál sína.
En það er enginn hægðar-
leikur!
Hún er svo ung og óreynd
— ekki meira en krakki.
Svo er hún lagleg.
Og smekklega klædd. Og
spékoppa hefur hún í öðrum
vanganum.
Nei, hún þarf áreiðanlega
ekkert fyrir því að hafa að
draga að sér athygli piltanna.
Þeir uppgötva fljótt hvað hún
er sæt, og hvað þá? Mamma
hugsar um liðna daga. Maður
má aldrei gleyma hvernig það
var að vera sjálf ung stúlka.
Að vísu voru þá aðrir tímar.
Ekki betri, en öðruvísi.
Ungdómurinn nú á dögum
hefur líka margt um að hugsa.
Kjarnorkustyrjöld og allsherj-
ar eyðingu — er það er nú ekki
víst, að telpan taki þá hluti
svo nærri sér. Hún talar að
minnsta kosti aldrei um það.
AÐ er orðið svo erfitt að
komast í tengsl við hana.
Líka ef maður reynir að minn-
ast eitthvað á sambandið milli
manns og konu. Að vísu út-
skýrði maður fyrir henni þegar
hún var lítil, hvernig börnin
fæddust í heiminn. Og hún
hlýtur að hafa aflað sér upplýs-
inga sjálf seinna. Bækur og
blöð eru full af þessu nú á dög-
um og skrifa svo frjálslega um
það allt saman ... En auðvitað
er það ræfildómur ac geta
ekki talað út um svona hluti.
Hreint og beint hlægilegt að
fara hjá sér frammi fyrir ó-
þroskuðum krakka. Og það
sinni eigin dóttur — sem ekki
er enn búin að læra að taka
til eftir sig, lækka hávaðann
í plötuspilaranum og hjálpa
svolítið til á heimilinu. Hún er
orðin óttalegur trassi upp á
síðkastið og reglulega hortug
stundum.
Það eru engin takmörk fyrir
því hvað hún þykist allt í einu
vera orðin fullorðin. En ekki
þegar hún á að hjálpa tiL
JÚ, það vantar ekki, að mað-
ur sé nógu fullorðinn þegar
maður á að taka til, búa til
Framh. á næstu síðu.
29
FALKINN