Nýtt kirkjublað - 01.10.1911, Blaðsíða 5
221
NÝTT KIRKJUBLAÐ
henni, og gekk síðan út. En Kloster byrjaði einhverja iðrun-
ar-áminning, en konan, sem ekkert skildi, gall við og sagði:
„Æ, hvað segið þér? Eg skil það ekki!“ Hann hristi höf-
uð sitt og fór. Eg sat eftir og spurði konuna hvað helst
gengi að henni. Það var margt og ekki síst magnleysi i
taugum og örbirgð og volæði. Eg gaf henni það sem eg átti
í buddunni og taldi það ekki. Það skildi hún, kallaði mig
„guðslamb“ og dró mig að sér og kysti mig. Ekki þorði eg
né vildi segja Sharpe frá þessu, enn miklu síður hinum. Segi
eg svo ekki af ferð okkar félaga fleira.
IVlörgum árum seinna heimsótli eg hinn ágæta Englend-
ing í Middlesborg og dvaldi hjá honum nokkra daga í miklum
fagnaði. Isak Sharpe varð hálftíræður, og hafði tvisvar eða þrisvar
ferðast yfir þveran hnöttinn, tvisvar sinnum ferðast á Grænlandi,
og tvisvar sinnum hér. Varð hann frægur og má um hann
segja, það sem Hungurvaka segir um Bjarnharð hiskup hinn
saxneska: „ok er einmælt, at hann verið hafi hinn mesti
merkismaðr“.
En þótt eg „vaknaði“ ekki til meiri rétttrúunar í ferða-
laginu með Kvekurunum, heldur kæmi aftur hálfu heimskari
en eg fór í því efni, ómuðu eins og áður er sagt nýir
strengir míns andlega lífs: eg varð heillaður af áhrifum nátt-
úrunnar og þeim þjóðsagnatöfrum, sem fegurðin, ferðastritið,
fjöllin og firnindin báru að vitum minum. Einkum vekja
slík áhrif sköpunarkj-aft ímyndunaraflsins; má ráða það af
mínu fyrsta riti „Utilegumönnunum“, sem eg samdi veturinn
eftir í jólaleyfinu. Eg samdi og allmikla ferðasögu, sem eg
las kafla úr á fundum kunningja minna. En svo var sumt
í því kveri keskið og léttúðugt, að eg brendi það sem galdra-
bók, eittsinn, þegar eg var veikur, svo hún engan skyldi
hneyksla eftir minn dag. Var það eflaust lítill skaði bók-
mentum Islands, en heldureftil vill sálarfræðinni. Þvíhafi nokkur
komið til dyra í riti eins og hann var klæddur, kom eg það
þá, og því sakna eg þeirrar syi-pu minna æskuára nú.
Tveim árum siðar kvaddi eg lærða skólann, og olli því
fjárskortur og aðrar ástæður fremur en innri hvöt að eg gekk
á prestaskólann.
[Áður komið í N. Kbl. IV. 11 og V. l.j